Γράφει η Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Αθηνά Γκούμα

Είχαμε καιρό να ακούσουμε live τον Γιάννη Κότσιρα και ένα …σύνδρομο στέρησης η αλήθεια είναι ότι είχαμε αρχίσει να το νιώθουμε! Η γνωστοποίηση λοιπόν ότι o αγαπημένος καλλιτέχνης θα αρχίσει μια σειρά εμφανίσεων στο Σταυρό του Νότου μας γέμισε χαρά. Κάθε Σάββατο βράδυ θα τον απολαμβάνουμε παρέα με τους μουσικούς του, ενώ κάθε Κυριακή θα έχει μαζί του και έναν καλεσμένο. Την Κυριακή 8 Μαρτίου ξεκίνησε με τον Γιώργο Νταλάρα.

Είναι επίσης που έβγαλε και δύο καινούρια κομμάτια: το «Έρωτας ή τίποτα» και το «Την αμαρτία μου την λέω» που έχουν γίνει ήδη επιτυχίες και μας αρέσουν πολύ. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν τραγούδια που ο καθένας ταυτίζεται μαζί τους για τους δικούς του λόγους.  Αυτά τα δύο θαρρώ είναι από τα τραγούδια που «μιλάνε» σε πολύ κόσμο…

Το Σάββατο στις 7 Μαρτίου λοιπόν, βρεθήκαμε στην πρεμιέρα του. Πρόκειται για μια τελείως διαφορετική παράσταση από αυτές που μας έχει συνηθίσει ο Κότσιρας ως τώρα. Από τον τίτλο της «Αν μας σπάσουν το μπουζούκι», πας προϊδεασμένος για το τι θα ακούσεις. Ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια από την δεκαετία του ’30 μέχρι και σήμερα.

Οι γλυκές πενιές του μπουζουκιού, ήταν ανέκαθεν ικανές να ταξιδέψουν μυαλό και καρδιά, να σε σεργιανήσουν σε πεπατημένα σοκάκια του χθες και να «αναβιώσουν» λησμονημένες εποχές. Μια τέτοια αίσθηση κατάφερε να δημιουργήσει ο Γιάννης και οι συνεργάτες του και το έκαναν με μεγάλη επιτυχία.

Τραγούδια του Τσιτσάνη, του Ζαμπέτα, του Σερ – Μπιθικώτση, του Ξαρχάκου, του Άκη Πάνου ξεχύνονται μέσα από το χρονοντούλαπο και παίρνουν θέση στην κεντρική σκηνή του Σταυρού. Εκεί που ο Γιάννης Κότσιρας με την στεντόρεια φωνή του, τα ερμηνεύει γεμάτος σεβασμό και ήθος για αυτή την πολιτιστική- μουσική κληρονομιά που άφησαν όλοι αυτοί οι «μεγάλοι».

Αφιέρωμα στο λαϊκό τραγούδι, σημαίνει ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος, δεν μπορεί να είναι «απών». Πάντα μου άρεσε ο Κότσιρας όταν ερμήνευε Μητροπάνο. Το βράδυ τούτο, θαρρώ το έκανε ακόμη καλύτερα, το έκανε μοναδικά. Μας ταξίδεψε σε «θάλασσες» με τρικυμίες και βροχές, μας παρακάλεσε «κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο» αλλά επειδή αυτό δε στάθηκε δυνατό, βρέθηκε να μας αναζητά στη Σαλονίκη ξημερώματα…

Εξαιρετική η Δήμητρα Μπουλούζου με το βιολί της που συνοδεύει τον Γιάννη σε αυτή τη σειρά παραστάσεων. Δεν την είχα ξανακούσει και η πρώτη αντίδραση όταν άρχισε να τραγουδά, ήταν το σχόλιο στη διπλανή μου: «τι φωνάρα είναι αυτή»! Μια φωνή που ταιριάζει και δένει απόλυτα με το ύφος του προγράμματος και του ρεπερτορίου που έχει επιλεχθεί. Υπέροχη η ερμηνεία της στο «Δίκιο μου», ενώ την απολαύσαμε ντουέτο με τον Κότσιρα στο «απόψε κάνεις μπαμ» και το «Μπαξέ τσιφλίκι» του Τσιτσάνη, που ξεσήκωσε το κοινό.

Για την υπέροχη ομάδα των μουσικών που πλαισιώνουν τον Γιάννη, μόνο θετικά σχόλια θα μπορούσε να κάνει κάποιος. Ο μοναδικός και πολυταλαντούχος  Αλέξανδρος Λιβιτσάνος στις  ενορχηστρώσεις και τα πλήκτρα, δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί σταθερή συνεργασία του Γιάννη Κότσιρα για αρκετά χρόνια. Στο μπουζούκι –που έχει την τιμητική του σε αυτή την παράσταση– βρίσκεται ο Νίκος Βελλής και ο Βαγγέλης Μαχαίρας που έδωσε την δική του «παράσταση» πλάι στον καλλιτέχνη. Στην κιθάρα ήταν ο Ηρακλής Παχίδης και στο μπάσο ο Γιάννης Πλαγιανάκος.

Μετά το καθιερωμένο πλέον διάλειμμα για …τσιγάρο, το δεύτερο μέρος του προγράμματος ξεκίνησε, παρουσιάζοντας στο video wall αποσπάσματα από εκπομπή της ΝΕΤ που αφορούσε σε ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Γρηγόρη Μπιθικώτση. Εκεί, ακούστηκε και η πεποίθηση του Μίκη Θεοδωράκη ότι «το μπουζούκι πρέπει να το αναγάγουμε σε εθνικό μουσικό όργανο». Σαφώς και είχε δίκιο. Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει με αυτό και πολλά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής ιστορίας, είναι συνδεδεμένα άρρηκτα με το μπουζούκι.

Καθώς η όμορφη βραδιά κυλούσε, ο Γιάννης Κότσιρας φώναξε δίπλα του τον Βαγγέλη Μαχαίρα. Με το μπαγλαμαδάκι ανά χείρας ο Γιάννης, με το μπουζούκι ο Βαγγέλης, κάθισαν οι δυό τους στο κέντρο της μουσικής σκηνής και άρχισαν να …δέχονται παραγγελιές. Ναι, ακριβώς αυτό! «το πρόγραμμα, κάπου εδώ τελείωσε, πείτε μας εσείς τώρα τι θέλετε να παίξουμε, ακούμε παραγγελιές!», είπε ο Γιάννης απευθυνόμενος στο κοινό που δεν τον χόρταινε. Απολαύσαμε μια εξαιρετική ερμηνεία στο «Δίχτυ», μας μίλησαν για την «Ξενιτιά» (φεγγάρι μάγια μου ‘κανες) και έπειτα σαν απόκληροι βρεθήκαμε όλοι μαζί να τα πίνουμε «σε έναν καφενέ»…

Το πρόγραμμα μπορεί να περιείχε μόνο λίγα από τα τραγούδια του Γιάννη, από αυτά που έχουμε αγαπήσει και τραγουδήσει μυριάδες φορές, αλλά το κέφι ήταν αστείρευτο. Έτσι, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε και να μην ορκιστούμε «στο τσιγάρο» που κρατούσαμε, ανάψαμε κινητά και αναπτήρες δημιουργώντας μια όμορφη ατμόσφαιρα, για να τραγουδήσουμε  όλοι μαζί «Αν μ’ αγαπάς», γυρίσαμε στο μακρινό παρελθόν να ξοφλήσουμε κάτι «χρέη παλιά», φορέσαμε σε μια χάντρα το «θαλασσί της θάλασσας», μπας και ξορκίσουμε το κακό…

Επί 3,5 ώρες, ο καλλιτέχνης και η παρέα του έδωσαν την ψυχή τους σε μια απολαυστική παράσταση που αξίζει να δείτε. Ένα διαφορετικό -όπως προαναφέραμε- εγχείρημα από τον Γιάννη Κότσιρα που στέφθηκε με επιτυχία. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική και θερμή, παρά τα προβλήματα των ημερών…

Η βραδιά δεν θα μπορούσε να κλείσει παρά με κάτι αισιόδοξο και ελπιδοφόρο. Με ένα τραγούδι που σαν το ακούς σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις και να αντιμετωπίσεις όλα τα δυσάρεστα γεγονότα και καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό. Η τέχνη εξάλλου, πάντα αποτελούσε -και συνεχίζει να το κάνει- πηγή ελπίδας και αισιοδοξίας. Γι’ αυτό λοιπόν , «κάθε φορά» που νιώθουμε ότι τελειώνει ο κόσμος, χρειαζόμαστε κάποιον να μας γελά και μια ζεστή αγκαλιά για να αρχίσει ο κόσμος ξανά…

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here