Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
27/10/2010
www.musiccorner.gr
Ένα τραγούδι…
«Το μέτρημα»
(δεύτερο μέρος)
Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν,
όσους έφυγαν πριν γίνουν
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου τη πληγή.
Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα ’θελα να τους κρατήσω
τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι
τους Εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.
(Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες κι αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι.
Δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να ’χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία.
Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα…
Φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα).
Η ιστορία του τραγουδιού της σημερινής στήλης ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα. Ο λόγος, λοιπόν, ξανά στο στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο:
«Το τραγούδι ήταν από αυτά που γράφτηκαν αμέσως. Ο πρώτος στίχος του, σαν να τον είχα γράψει από καιρό, έφερε φυσικά και τους υπόλοιπους: “τους ανθρώπους της ζωής μου, κάθισα να τους μετρήσω…”. Λίγη ώρα αφού το πήρε ο Θέμης στα χέρια του μου έστειλε τη μελωδία: μια αίσθηση δρόμου και απόλυτης κανονικότητας. Λες κι η καταμέτρηση των ανθρώπων μας είναι το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου. Κάτι που μαθαίνουμε από παιδιά, σαν το περπάτημα ή την ομιλία. Το ίδιο βράδυ το ακούει κι η Νατάσσα: “Το αγαπώ!” Το μαθαίνει σχεδόν αμέσως.
Είμασταν ήδη 3 μήνες στο στούντιο κι ο δίσκος ολοκληρωνόταν στην ώρα του. Οι ενορχηστρώσεις είχαν τελειώσει, οι ηχογραφήσεις το ίδιο και προχωρούσαμε – για πρώτη φορά – εντός χρόνου στις μίξεις. Ενώ ήμασταν σίγουροι για όλα τα τραγούδια κάτι μας έλειπε από το “μέτρημα”. “Έχω μια ιδέα” λέω στον αγχωμένο Θέμη –“άσε με να δοκιμάσω κάτι”. “Κάν’ το” μου λέει -για να με ξεφορτωθεί- “αν μπορείς να το έχεις έτοιμο μέχρι αύριο”.
Φεύγω από το στούντιο στο Χαλάνδρι με το κομμάτι στα αφτιά μου. Εντοπίζω το αδύναμο σημείο στη γέφυρα κι αρχίζω να δοκιμάζω λέξεις: επίθετα και ιδιότητες. Κάτι που κάποιους από τους γνωστούς μας θα τους φωτογραφίζει τολμηρά. Είναι ένα από τα παιχνίδια που μου αρέσει να παίζω αυτό το κρυφτό των τραγουδιών. Δε θυμάμαι πόση ώρα περπατούσα καταγράφοντας λέξεις. Σταμάτησα μόνο όταν ένιωσα πως όλοι οι άνθρωποι της ζωής μου ήταν παρόντες με τον κατάδικό τους επιθετικό προσδιορισμό. Το βράδυ μιλάμε με το Θέμη: “το ’χουμε”. Sms στη Νατάσσα: “ετοιμάσου αύριο να προζάρεις”.
Την επόμενη μέρα άγχος και παρέκκλιση από το ημερήσιο πρόγραμμα. Περιμένουμε τη Νατάσσα για να γράψει. Ο Θέμης σε πανικό. “Θα της δείξεις την απαγγελία κι αν δεν καταφέρει να το μάθει θα το πεις εσύ -δεν υπάρχει χρόνος”. Η Νατάσσα μπαίνει, της δείχνω τη ρυθμολογία της απαγγελίας μια φορά. “Το ’χω” μου απαντάει λακωνικά. Κλείνεται στο στούντιο και το βγάζει μια κι έξω. Ξέρουμε κι οι τρεις ότι είναι ακριβώς αυτό που έλειπε από το “μέτρημα”… “Να δούμε πως θα το μάθει η Νατάσσα απ’ έξω στα live όλο αυτό το κατεβατό” -αστειευόμαστε.
Λίγες μέρες μετά είμαστε στη Θεσσαλονίκη στήνοντας την εκεί παράσταση. Τα παιδιά έχουν πάει στο στούντιο μιας τηλεοπτικής εκπομπής για να παρουσιάσουν το δίσκο και της εμφανίσεις. Έχουμε επιλέξει να παιχτεί “το Μέτρημα”. Από το δωμάτιο του ξενοδοχείου τους παρακολουθώ ζωντανά από την τηλεόραση. Η Σαντέζα πανέμορφη, τραγουδάει εξαιρετικά. Άγχος για την απαγγελία. Την λέει όλη απ’ έξω. Ούτε χαρτιά, ούτε τίποτα. Το μόνο της λάθος: αντί για «λαμπροί» σε κάποιο σημείο λέει “γλυκείς”. Χαμογελάω. “Δεν είναι κακό…”.
«Το μέτρημα» υπάρχει στον τελευταίο δίσκο της Νατάσσας Μποφίλιου, στα «Εισιτήρια διπλά», με τραγούδια του Θέμη Καραμουρατίδη σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Υ. γ.
Γεράσιμε, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για την εμπιστοσύνη…
Καλή δύναμη σε όλα…
Και καλή αντάμωση…
Αλ. Λ.