Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Αθηνά Γκούμα
Την περασμένη Παρασκευή η λίστα με τα αθηναϊκά live περιείχε το όνομα «Αδάμ Τσαρούχης». Έχοντας ένα πολύ μικρό δείγμα για τον ίδιο και την μέχρι τώρα πορεία του στο τραγούδι, αποφάσισα δειλά να πάω προς τα Εξάρχεια και τη Σφίγγα, επιλέγοντας κάτι εκτός των καθιερωμένων. Η αλήθεια είναι πως με ώθησε αρκετά και η παρουσία, ως special guest, της Πέννυς Μπαλτατζή.
Βλέποντας το μαγαζί να γεμίζει από κόσμο και να αγγίζει την πληρότητα, το ενδιαφέρον και η αισιοδοξία μου για την έκβαση της βραδιάς αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Η «Έξοδος κινδύνου», ένα ήρεμο τραγούδι ερμηνευμένο από την Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε πρώτη εκτέλεση, άνοιξε το πρόγραμμα. Σε πολλές ακόμα περιπτώσεις, ο Αδάμ επέλεξε τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, κάποια σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, όπως το «Τρίτο στεφάνι», «Ανθρώπων έργα», «Δυο παλτά» κ.ά. Προς στιγμή, πίστεψα ότι παρακολουθώ αφιέρωμα στους δύο δημιουργούς!
Προσπαθούσα μάταια να βρω κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό στην όλη παρουσίαση. Από την πρώτη στιγμή η φωνή του Αδάμ μου θύμισε πολύ αυτή του Μιχάλη Χατζηγιάννη και σα να μη φτάνει αυτό, η παρουσία στο πρόγραμμα δύο χαρακτηριστικών τραγουδιών του τελευταίου, με επιβεβαίωσε. «Μόνο στα όνειρα» και «Παράξενη γιορτή», όπως παράξενη ήταν και η συγκεκριμένη μουσική βραδιά. Μια καλή στιγμή ήταν πάντως η ωραία ερμηνεία του «A different corner», ως φόρος τιμής στον εκλιπόντα George Michael, η εικόνα του οποίου δέσποζε για λίγα λεπτά πάνω από τη σκηνή.
Ο Αδάμ είναι ένας ικανός ερμηνευτής. Περί αυτού δεν τίθεται αμφιβολία. Όμως, αδυνατώ να εντοπίσω κάτι το ιδιαίτερο και διαφορετικό στον τρόπο ερμηνείας του και στο πρόγραμμα που επιλέγει να παρουσιάσει. Ένα πρόγραμμα σταθερό και τετριμμένο, χρησιμοποιημένο πολλάκις και σε live άλλων καλλιτεχνών που ακολουθούν το ρεύμα της jazz και swing μουσικής. Πέραν αυτού, όμως, σε μεγάλο μέρος της βραδιάς, αυτό που μετέδιδε η σκηνή συνολικά, μαζί με τους μουσικούς, ήταν η αμηχανία, η ασυνεννοησία που οριακά δεν δημιούργησε σοβαρά προβλήματα και η έλλειψη φαντασίας.
Στην παρουσία των δύο δικών του τραγουδιών («Ρετρό», «Το σ’ αγαπώ»), τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Το live απέκτησε τελικά ενδιαφέρον με την βοηθητική παρουσία της Μπαλτατζή. Με άνεση, μπρίο και αβίαστη εξωστρέφεια μετέστρεψε ολοκληρωτικά το κλίμα και συμπαρέσυρε τον Αδάμ, που συνδυάστηκε μαζί της εξαιρετικά. Εδώ όμως θα σταματήσω. Κάθε προσπάθεια φιλότιμη. Ίσως αυτή να μην ήταν η μέρα του. Θα ήθελα να ξαναβρεθώ σε κάποια επόμενη εμφάνισή του και ελπίζω τότε να διαψευστώ!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…