Γράφει ο Γιάννης Μαυρόπουλος
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας
«Ο Θεός το θέλησε… Ο Θεός το διάλεξε… 10… Αγόγγυστα, αδιαμαρτύρητα»
Δεν κρύβω πως ποτέ μου δεν πίστεψα απόλυτα στον Θεό. Άκουγα πάντα να μου λένε πως όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει. Μα ποτέ δεν το κατάλαβα. Γιατί ο άνθρωπος να μην καθορίζει μόνος του την τύχη του; Κάτι τέτοια ερωτήματα περνούσαν από το μυαλό μου όταν διάβασα για πρώτη φορά τον τίτλο της παράστασης. Θα έχει Αγία Γραφή σκέφτηκα; Θα έχει τίποτα πράξεις των Αποστόλων; Ας αφήσουμε όμως το έργο να μιλήσει από μόνο του και να μην γίνομαι αιρετικός…
Στο φιλόξενο πλέον “Τσάι στη Σαχάρα” και με πολύ καλή παρέα αυτή τη φορά μας υποδέχθηκε ο Γιώργης Κοντοπόδης, υπεύθυνος για τα κείμενα και τη σκηνοθεσία. Όσο και να τον πίεσα, κράτησε κλειστά τα χαρτιά του και δεν μου αποκάλυψε τίποτα για την παράσταση, παρατείνοντας περισσότερο την αγωνία μου. Αλλά ευτυχώς όχι για πολύ. Τα φώτα χαμήλωσαν απαλά, η μουσική έγινε απότομα τρομακτική και σκοτεινή και οι ηθοποιοί εμφανίστηκαν στη σκηνή…
Η Αντζέλικα έχει αφιερώσει όλη της την ζωή στο λόγο και στο έργο του Θεού. Με το ίδιο μοτίβο έχει μεγαλώσει και τον γιο της, Ουίλιαμ που ποτέ δεν ενηλικιώθηκε, καθώς πάντα ζούσε με τον φόβο. Της μητέρας του. Του Θεού. Του τι δεν είναι ηθικά σωστό και τι άξιο τιμωρίας. Όταν στο χωριό φτάνει η Λίζα, μια γυναίκα ελευθέρων ηθών, ο Ουίλιαμ βλέπει στα μάτια της αγνό έρωτα. Έναν έρωτα που δεν παίρνει με καλό μάτι η μητέρα του. Ο σκληρός και αναχρονιστικός τρόπος ζωής στο μοναστήρι, οι συμβουλές των καλογριών στην Αντζέλικα πέφτουν σαν κατάρες πάνω στον γιο της, που ποτέ δεν είδε στα μάτια της μητέρας του αληθινή αγάπη, παρά μόνο ευθύνες και μίσος. Για την ζωή που δεν έζησε, για τις στερήσεις πάντα κατηγορεί αυτό το μπάσταρδο όπως το αποκαλεί, το παιδί που ποτέ δεν θα ήθελε να βγει από τα σπλάχνα της. Αυτή η συμπεριφορά κρατά δέσμιο τον Ουίλιαμ που όσο και αν θέλει να νιώσει την ηδονή, δεν ξεχνά την ηθική του και τον φόβο που του έχουν επιβάλλει ο Θεός και η μητέρα του. Μέσα από μονολόγους αλλά και διαλόγους που κόβουν την ανάσα, ξετυλίγεται η ιστορία ανάμεσα στους τρεις πρωταγωνιστές και προκύπτει το ερώτημα: πόσο επηρεάζει ο Θεός τα κίνητρα και τις αποφάσεις τους;
3 πρόσωπα, 3 διαφορετικοί κόσμοι, συνυφασμένοι μέσα από το λόγο και το θέλημα του Θεού: η Λίζα. Μια πόρνη που δεν δίστασε ποτέ να πουλήσει έρωτα και το ίδιο θα κάνει και με τον Ουίλιαμ, ακόμα και αν είναι ο μοναδικός που την κοίταξε με ξεχωριστό τρόπο. Εκείνος ένα παιδί σε σώμα άντρα, χωρίς δική του βούληση, ζώντας πάντα με τον φόβο και την άρνηση σε κάθε τι, μπορεί να κάνει ευτυχισμένο έναν άνθρωπο. Και η Αντζέλικα; Το πιο τραγικό πρόσωπο του έργου. Μια μάνα που πολλοί χαρακτήρισαν πόρνη, μεγαλωμένη με αναχρονιστικές αντιλήψεις, ζει μέσα στο σκότος και μόνη αχτίδα ελπίδας είναι ο Θεός. Κάθε του διαταγή εκπληρώνεται και μόνο εκείνη ξέρει τον λόγο του, τι είναι σωστό και τι λάθος για όλους. Ακόμα και αν πρόκειται κάτι τέτοιο να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο πόνο…
Το συνεχές contrast ηδονής και σεξ με την Καινή Διαθήκη, το σκότος στις ψυχές των ανθρώπων, η βιαιότητα, οι θεϊκές παρεμβάσεις, οι τρομακτικοί διάλογοι ανάμεσα σε μάνα και γιο σε κάνουν να αναρωτιέσαι. Μήπως όλα ελέγχονται από μια ανώτερη δύναμη; Ή αυτή η δύναμη γίνεται άχρηστη γνώση στα χέρια άβουλων; Αυτό πιστώνεται αρχικά στον Γιώργη Κοντοπόδη. Η πένα και το ταλέντο του διατυπώνονται ανάγλυφα στην παράσταση, με κάθε λεπτομέρεια προσεγμένη. Η σκηνή «γυμνή», τίποτα δεν αποσπά την προσοχή σου παρά μόνο το έντονο μαύρο χρώμα από το σάβανο. Και τα ρούχα των ηθοποιών να είναι ο καθρέφτης της ψυχής τους, να μαρτυρούν πράγματα πριν μας τα αποκαλύψουν εκείνοι. Ένα κοντό φόρεμα μιας πόρνης που δεν κρύβει πολλά, το πουκάμισο του Ουίλιαμ μέσα από το παντελόνι για να μην προκαλεί, ενώ μόνο ο αστράγαλος φαίνεται από το σώμα της Αντζέλικας. Εδώ τίποτα δεν απαγορεύεται, καμία λογοκρισία. Και το έργο γίνεται αυθεντικό, γνήσιο, νιώθεις ότι ζεις κάτι αληθινό, όχι φανταστικό. Γιατί σίγουρα πρόκειται για μια ιστορία βγαλμένη από τη ζωή.
Φυσικά δεν γίνεται να ξεχάσω τους 3 πρωταγωνιστές. Η γοητευτική Δώρα Πανταζοπούλου στο ρόλο μιας σαγηνευτικής γυναίκας -πειρασμό για κάθε άνδρα είναι πειστική στο ρόλο της και δείχνει μια πόρνη που έφτασε εκεί που έφτασε από συγκυρίες. Ο Λευτέρης Παπαδημητρίου στο ρόλο ενός γιου που δεν γεννήθηκε από αγάπη, συγκλόνισε με τα ξεσπάσματα του και με το τρομερό του βλέμμα, όντας πολύ εκφραστικός και συναισθηματικός. Και φυσικά η Αννίτα Μαυρομιχάλη, στο ρόλο μιας καταπιεσμένης μητέρας, μας πάγωσε το αίμα. Τόσο με τον συγκλονιστικό της μονόλογο στο τέλος της παράστασης, όσο και με το παγωμένο της βλέμμα καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ένα συγκλονιστικό, καθηλωτικό και αληθινό θρίλερ. Μια παράσταση που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο…
Οι παραστάσεις συνεχίζονται μέχρι τις 5 Ιουλίου.
Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία : Γιώργης Κοντοπόδης
Μουσική επένδυση : Άγγελος Ανδρεόπουλος
Επιμέλεια σκηνικού – κοστουμιών : Γιώργης Κοντοπόδης
Φωτισμοί : Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Αννίτα Μαυρομιχάλη
Δώρα Πανταζοπούλου
Λευτέρης Παπαδημητρίου
Τσάι στη Σαχάρα
Λαοδικείας 18 – Ιλίσια
Τηλέφωνο κρατήσεων: 211 0120936
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ, 8 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων)
Δείτε περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από την παράσταση
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…