Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη

«Καλωσήρθατε, γενναίοι μου φίλοι!» Με αυτή τη φράση μάς υποδέχθηκε στην παράστασή της την τελευταία Παρασκευή του Φεβρουαρίου, η λαμπερή Μαρίζα Ρίζου. Η κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου είχε κατακλυστεί από χαμογελαστούς ανθρώπους που αψήφησαν τη… φρενίτιδα του κορονοϊού και τη γενικότερη μαυρίλα των τελευταίων εβδομάδων, και έσπευσαν να απολαύσουν αυτό το άκρως φωτεινό και επικοινωνιακό κορίτσι και την καταπληκτική του μπάντα.

Με περισσότερη αυτοπεποίθηση και εξωστρέφεια από ποτέ, η Μαρίζα κυριολεκτικά σαρώνει τη σκηνή. Συνομιλεί με τους θεατές, αντιλαμβάνεται και επισημαίνει ό,τι συμβαίνει γύρω της, αποκαλύπτει ιστορίες και συναισθήματα που «γέννησαν» τα τραγούδια της και, με όπλο το –συχνότατα αυτοσαρκαστικό– χιούμορ της, «θερμαίνει» άμα τη εμφανίσει την ατμόσφαιρα στον χώρο. Δεν μας λες και κάτι καινούργιο, θα πείτε όσοι έχετε ξαναβρεθεί σε παραστάσεις της –και δικαίως. Ωστόσο, αυτό που προσωπικά διαπίστωσα σε αυτό το νέο της live είναι ότι η Μαρίζα όχι απλώς γίνεται ολοένα και καλύτερη, αλλά κάθε φορά σου φανερώνει και μια πτυχή του εαυτού της που δεν γνώριζες. Και αυτή η τόλμη και η καλλιτεχνική εξέλιξη είναι αληθινά πολύτιμες και σπάνιες.

Έτσι, πάνω στη σκηνή, βλέπουμε ένα γεμάτο ενέργεια κορίτσι να χορεύει και να τραγουδά swing ή να έχει παραδοθεί στη –διονυσιακή σχεδόν– έκσταση της διασκευής του «Καίγομαι Καίγομαι» που έχει έξυπνα ενωθεί με το παραδοσιακό «Καίγομαι και Σιγολιώνω». Τη θέση του παίρνει η καταρτισμένη μουσικός που έχει διασκευάσει και κάνει εντελώς δική της την αγαπημένη από τα παλιά «Αύρα», αλλά και μια συγκλονιστική τραγουδίστρια, η οποία ερμηνεύει χαμηλότονα και τρυφερά το «Να Με Προσέχεις» και ανανεώνει, με λιτά και ουσιαστικά εκφραστικά μέσα, «Το Παλιό μου Παλτό». Κι εκείνη, πάλι, δίνει τη σειρά της σε μια εντελώς ιδιοσυγκρασιακή ερμηνεύτρια μιας άλλης εποχής που, χάρη σε εμπνευσμένες διασκευές, θα αναδείξει την απρόσμενα λαϊκή πλευρά δημιουργιών όπως το «Άσε Με να Μπω» του Κωστή Μαραβέγια, αλλά και του «Πετάω» του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, το οποίο μοιράστηκε εδώ με τον τζουρά και τη φωνή του ταλαντούχου Άγγελου Αϊβάζη.

Αυτό το πιο λαϊκό μέρος του προγράμματος αποτελεί δίχως αμφιβολία το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του. Όμως, σ’ αυτό το εξωστρεφές live, η ερμηνεύτρια και η μπάντα της έχουν επιτύχει γενικότερα αξιοθαύμαστες ισορροπίες, καθώς δημιουργίες των Κραουνάκη και Σαββόπουλου «συνομιλούν» με αυτές των Locomondo, αλλά και του Αττίκ, ενώ τα Ημισκούμπρια απολαμβάνουν τη «συνάντησή» τους με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. «Όχι δεν θα Μπορέσω» λέει αποφασιστικά, περνώντας στα δικά της, η οικοδέσποινα και παροτρύνει «Ας Γελάμε Συχνά», γιατί «Είναι Μικρή η Ζωή» και σ’ αυτή τη «Μεγάλη Γιορτή» κάπου περιμένει όλους μας «Μια Άλλη Ευτυχία»…

Η αγάπη με την οποία υποδέχονται οι παρευρισκόμενοι όλα αυτά της τα τραγούδια είναι αναμενόμενη. Αυτό όμως που είναι αληθινά συγκινητικό –και καθόλου δεδομένο για την ίδια, όπως τόνισε– είναι τόσο η παρουσία τους εκεί, όσο και η θέρμη με την οποία αγκαλιάζουν την ίδια και κάθε νέο της βήμα. Δεν είναι συχνό φαινόμενο να μετρά ένας δίσκος μόλις λίγες εβδομάδες κυκλοφορίας και ο κόσμος να λέει δυνατά και με μια φωνή τραγούδια που ούτε στο ραδιόφωνο δεν έχουν ακουστεί καλά-καλά. Αυτή την τιμή απόλαυσε η Μαρίζα για το πιο πρόσφατο μουσικό της «παιδί», το album «Πόσο Βλάκας». Το ομότιτλο –πυρηνικό, όπως το αποκάλεσε η ίδια– τραγούδι του δίσκου, μάς κέρδισε με το πρώτο άκουσμα, και το αυτό συνέβη με το ζεϊμπέκικο «Αλλιώτικο Παιδί», σε στίχους από τον Σταύρο Σταύρου, και –κυρίως– το θαυμάσιο «Ενός Λεπτού Σιγή», στο οποίο η καλλιτέχνιδα μας χάρισε μια από τις ουσιαστικότερες ερμηνείες της βραδιάς. Όσο για το τραγούδι που περίμεναν όλοι, το «Κάποιος να με Σύρει» των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου, από την επιτυχημένη θεατρική παράσταση «Απλή Μετάβαση», είμαι βέβαιη ότι θα χαρακτηρίζει και θα χαρακτηρίζεται από τη Μαρίζα για χρόνια, σηματοδοτώντας ένα νέο κεφάλαιο προσωπικής και καλλιτεχνικής της αυτογνωσίας.

Μην παραλείψετε, λοιπόν, να πείτε «Πάμε μια Βόλτα» από τον Σταυρό του Νότου. Η Μαρίζα και οι φίλοι της θα είναι εκεί για όλες τις Παρασκευές του Μαρτίου, ανυπομονώντας να σας γνωρίσουν και να φέρουν περισσότερο φως στις ζωές σας. «Κορονοϊούλη επιτρέποντος, πάντα!», όπως θα έλεγε γελώντας δυνατά το υπέροχο αυτό κορίτσι. Σε κάθε περίπτωση, η ανανέωση του ραντεβού όχι απλά της αξίζει –είναι αναγκαία και ψυχοθεραπευτική. Εις το επανιδείν, λοιπόν!

Στην παράσταση συμμετείχαν οι δεξιοτέχνες μουσικοί
Πιάνο / Hammond / Roads / Επιμέλεια ενορχηστρώσεων: Μάρκος Χαϊδεμένος
Τύμπανα: Παναγιώτης Κωστόπουλος
Κοντραμπάσο / Synth Bass / Μελόντικα / Ρεκ: Γιώργος Μουχτάρης
Κιθάρες / Τζουρά / Φωνή: Άγγελος Αϊβάζης

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here