Viva el Tango!

Μαρ 28, 2013

28/3/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Νατάσσα Ασημακοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Την προηγούμενη Παρασκευή, 22 Μαρτίου, η μουσική σκηνή Αυλαία μας έταξε μια θεματική βραδιά. Οικοδεσπότες της θα ήταν η Στέλλα Χροναίου και η μπάντα Evocación. Εφόσον, λοιπόν, μιλάμε για τη Στέλλα Χροναίου, καταλαβαίνουμε και ποια ακριβώς ήταν η θεματική της παράστασης. Η εξαιρετική tango χροιά της ήταν έτοιμη να μας ταξιδέψει στους πιο παθιασμένους χορούς της Ισπανίας και της Λατινικής Αμερικής. Οι Evocación από την άλλη ήταν σε θέση να βάλουν τις tango μελωδίες μέσα από το βιολί, το πιάνο, το μπάσο και το μπαγιάν.

Όταν άκουσα για την εν λόγω παράσταση, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν «Να μια ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή παράσταση, ένα αφιέρωμα σε μια πτυχή μιας τόσο ενδιαφέρουσας κουλτούρας, όπως της λατινικής. Πολύ καλή ευκαιρία για λίγο tango στην Αθήνα»! Εξάλλου, τελευταία, η συγκεκριμένη κουλτούρα με πολιορκεί στενά…

Με περίπου μια ώρα και κάτι καθυστέρηση, και ενώ ο κόσμος είχε βολευτεί τόσο στον πάνω όσο και στον κάτω όροφο του μαγαζιού, οι Evocación ξεκίνησαν τη βραδιά με ένα ορχηστρικό tango κομμάτι. Μιας και ο ήχος ήταν πολύ καλός και η ατμόσφαιρα από τα κεριά στα τραπέζια ήταν κάτι παραπάνω από κατάλληλη, μπήκαμε κατευθείαν στο κλίμα.

Αμέσως μετά, η Στέλλα Χροναίου εμφανίστηκε στο κομψό μαύρο φόρεμά της και ξεκίνησε το tango μουσικό “παραλήρημα”! Στο τέλος του πρώτου της κομματιού κάνει την εξής καταλυτική ανακοίνωση: «Από το επόμενο κομμάτι μπορείτε να χορέψετε… και επιβάλλεται να χορέψετε!».

Αυτό ήταν! Στην αρχή νόμιζα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθεί κάποιος στη μικρή πίστα που είχαν διαμορφώσει λίγο πιο μπροστά από τη σκηνή. Το πρώτο ζευγάρι όμως σηκώθηκε δειλά δειλά. Η κοπέλα έγειρε στον ώμο του παρτενέρ της, ενώ ο ίδιος περνούσε το χέρι του απαλά λίγο πιο πάνω από τη μέση της. Κινήσεις αργές, απαλές, άκρως ερωτικές. Η κοπέλα παραδίνεται ολοκληρωτικά στα χέρια και τη δύναμη του παρτενέρ της, χορεύει στις μύτες των ποδιών της κι ένα χαμόγελο σχηματίζεται αχνά στα χείλη και των δυο. Τελικά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το tango κατακτά μια θέση κορυφής στου πιο ερωτικούς και αισθησιακούς χορούς.

Παίρνοντας θάρρος από το πρώτο ζευγάρι, στη μικρή πίστα σηκώνεται και δεύτερο και τρίτο… Ξαφνικά η σκηνή γεμίζει με τουλάχιστον έξι ή επτά ζευγάρια, να στροβιλίζονται σε ρυθμούς λατινικούς! Το μαγικό της υπόθεσης, ήταν ίσως ότι, ενώ κάθε ζευγάρι είχε κάποιο άλλο δίπλα του, εκείνο χόρευε σα να ήταν το μοναδικό στο χώρο!

Τα τραγούδια περνούσαν, τα ζευγάρια δε σταματούσαν να χορεύουν και η νύχτα περνούσε σε μια ιδιαίτερα ερωτική ατμόσφαιρα. Ξαφνικά, η Στέλλα Χροναίου παίρνει το λόγο και καλεί στο προσκήνιο δύο εξαιρετικούς χορευτές από την Αργεντινή, τη Vanesa Villalba και το Facundo Piñero! Η πρώτη ντυμένη με ένα εντυπωσιακό φόρεμα και ο δεύτερος ιδιαίτερα κομψός στο μαύρο του κοστούμι, μόνο δύο άτομα, καταλαμβάνουν όλο το χορευτικό χώρο. Όλοι κάθονται στην άκρη και περιμένουν τις πρώτες δοξαριές του βιολιού να σημάνουν την αρχή του επόμενου κομματιού.

Οι δύο Αργεντίνοι χορευτές μας άφησαν έκπληκτους. Τεχνική, ταχύτητα, πάθος, ένταση… Όλα χωρούσαν μέσα σε μια τρίλεπτη ή τετράλεπτη χορογραφία με τους δυο τους να κινούνται από άκρη σ’ άκρη της σκηνής και να κάνουν πιρουέτες που προκαλούν το χειροκρότημα και την επευφημία όλων.

Μετά από ένα χωρό το ζευγάρι αποσύρθηκε και στο επόμενο τραγούδι δε σηκώθηκε κανείς. Σα να μην είχε κανείς το θάρρος να βγει μετά από εκείνους, να συγκριθεί! Παρόλα αυτά μετά από λίγο ο κόσμος αναθάρρεψε και για ακόμη μια φορά γέμισε η σκηνή. Το θέαμα ήταν πολύ όμορφο: ζευγάρια να χορεύουν συνεπαρμένα από την tango μουσική, άλλα με κλειστά μάτια και άλλα με τα μάτια τους καρφωμένα στον παρτενέρ τους.

Η εναλλαγή των χορευτών και του κόσμου στη σκηνή συνεχίστηκε. Οι χορευτές πάντα εντυπωσιακοί και ο κόσμος πάντα με το συναίσθημα στο βήμα τους. Μια πραγματικά ξεχωριστή παράσταση ανάμεσα σε όσα παρακολουθούμε στην Αθήνα, ανάλογα βέβαια με τα γούστα και τη διασκέδαση του καθενός. Βγαίνοντας από την Αυλαία, αυτό που σκεφτόμουν ήταν ξεκάθαρα «Viva el tango»! Αθάνατος χορός, όπως και να το κάνουμε…!