Φωτορεπορτάζ Ζέτα Χιώτη
Υπάρχουν καλές και κακές μπάντες. Υπάρχουν μπάντες με χιούμορ που δημιουργούν ωραία ατμόσφαιρα στο χώρο και μπάντες επιπέδου George-Carlin-των-φτωχών που κάνουν το αυτοσχέδιο stand up comedy του 12χρονου ανιψιού σου στο YouTube να μοιάζει π(χ)οιότητα! Υπάρχουν μπάντες που γεμίζουν μαγαζιά κι άλλες που …είναι καταραμένες να τα κλείνουν!
Κι υπάρχουν και τα Ηλύθια Πεδία. Μια μπάντα που, σε κάθε δίπολο που ανέφερα προηγουμένως, θα περιέγραφαν τον εαυτό τους χρησιμοποιώντας την “κουρτίνα δύο”.
Σάββατο βράδυ (5/5) στο Crow, ένα “γραφικό” (κι υπέροχο, για μας τους φανατικούς της ομώνυμης ταινίας) μαγαζί της Μιχαλακοπούλου. Στη σκηνή ανεβαίνουν οι Crama, το πρώτο act της βραδιάς. Μια ελληνική μπάντα με βάση την Αθήνα, που δημιουργήθηκε αρχικά ως Ψυχώ το σωτήριον έτος 1992, όταν κάποια χρόνια νωρίτερα οι Πανελλαδικές εξετάσεις έστειλαν τα μέλη της –Χρήστος Χουλιάρας (ηλ. κιθάρα, φωνή), Γιάννης Χουσιάδας (ηλ. κιθάρα), Γρηγόρης Μαρκάκης (ηλ. μπάσο) και Τόλης Κατσογιάννης (τύμπανα)– στο χωνευτήρι της Πολυτεχνικής Σχολής Χημικών Μηχανικών. Έκαναν τις πρώτες τους εμφανίσεις ως CRAMA τον Απρίλιο και Μάιο 2017 στο Lazy Club (Βριλήσσια). Σήμερα παρουσίασαν το πρώτο τους album-CD “Changes”, με christian rock επιρροές, αγγλικό στίχο και με τη συμμετοχή της Joanna Joy (φωνή), που έβαλε και το θηλυκό στοιχείο στο μουσικό υλικό των Crama από το 2016.
Ένα βίντεο προαναγγείλει την εμφάνιση των Ηλύθιων Πεδίων. Ένα …σκληρό ντοκιμαντέρ για την πορεία τους στο …κλείσιμο μαγαζιών, από το 2011 που ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους ως σήμερα. Κατάφεραν να κλείσουν ακόμη και τον Ατλαντίς 105.2 (!!) μετά τη συνέντευξη που είχαν παραχωρήσει εκεί. Πρωταγωνιστές της ιστορίας, ταλαίπωροι μαγαζάτορες που τόλμησαν να φέρουν αυτό το συγκρότημα στο χώρο τους και το είδαν να κλείνει εν μια νυκτί! (Βασικά ένας μαγαζάτορας ήταν, που άλλαζε περούκες και ρούχα, σαν παλιό σκετσάκι του ΑΜΑΝ). Κι ένα κατάμεστο μαγαζί έχει λυθεί στο γέλιο, πριν καν αρχίσουμε.
Το γκρουπ πήρε το όνομά του απ’ τα Ιλίσια, τον τόπο συνάντησης των αρχικών συνετελεστών του. Η φωνή τους -λέγε με και Στέλιος Αβραμίδης– πλάστηκε καθ’ εικόνα του Τζίμη Πανούση. Κι αν σκεφτείς ότι σταματούσε τα διερχόμενα αμάξια έξω απ’ το χώρο του live για να τους προσκαλέσει μέσα, όσο περίμενε ο υπόλοιπος κόσμος να μπει, και τελικά τους έκανε τον παρκαδόρο, δεν απέχει και πολύ και καθ’ ομοίωσιν… Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είναι πιο διακριτικές παρουσίες, αλλά με τη δική τους περσόνα να ξεδιπλώνεται από live σε live (αν ήθελαν, ας έκαναν και αλλιώς, αφού αναγκάζονται να λένε ανέκδοτα που έχουν απαγορευτεί σε 42 χώρες)
Μουσικά μπορεί να πει κανείς ότι τα Ηλύθια Πεδία υποστηρίζουν τα πάντα. Κινούνται στα μονοπάτια του ελληνικού και ξένου ροκ, και με δικά τους κομμάτια (“Στο γκρίζο της πόλης”, “Όταν κοιτάξεις πίσω”, “Δεν υπακούω” ), αλλά εκεί που δεν το περιμένεις λοξοδρομούν προς φανκ και ντίσκο καταστάσεις και βρίσκεσαι όρθιος να χορεύεις, χωρίς να μπορείς να σταματήσεις. Και δεν θέλεις να φύγεις -αλλά δεν μπορείς κιόλας, αφού θα σε προγκήξει ο frontman που αναφέραμε- όπως στις επιθεωρήσεις. Οπότε μένεις, προτιμώντας να μην γίνεις ρεζίλι σε όλο το μαγαζί. Και σε αποζημιώνουν με μουσικάρες.
Πέρα απ’ την πλάκα, είναι πολύ όμορφο να βλέπεις μουσικούς που σε κάθε τους εμφάνιση σου μεταδίδουν λίγη απ’ την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν. Με πολυετή πορεία, με σταθερά, διακριτικά βήματα, (και μια συνεργασία με τον Κώστα Μπίγαλη που δεν ήταν πολύ διακριτική, για να τα λέμε όλα!), τα Ηλύθια Πεδία είναι κυρίως μια παρέα που σε εμπνέει κι εσένα να γίνεις για λίγες ώρες κομμάτι της. Και να φύγεις ένα Σαββατόβραδο απ’ το κέντρο της Αθήνας λίγο πιο ήρεμος, με υποψία χαμόγελου.
Τα Ηλύθια Πεδία (όπως αυτοπεριγράφονται) είναι:
Στέλιος Αβραμίδης – φωνάρα
Γιώργος Δικαίος – κιθάρα Α
Λάζαρος Τζάνος – κιθάρα Β
Μάνος Λατίνος – αυτό που νομίζουν για κιθάρα αλλά δεν είναι
Θάνος Χιώτης – μπανταμτσσσσ
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…