Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Η Cassie (Carey Mulligan) αλλάζει κάθε βράδυ ταυτότητα και πηγαίνει σε μπαρ, σε μια προσπάθεια να εντοπίσει άνδρες με ροπή σε κακοποιητικές συμπεριφορές. Η εμφάνιση του Ryan (Bo Burnham) «ξυπνά» το –καθόλου ξεχασμένο– παρελθόν της κοπέλας, η οποία μπαίνει συνειδητά σε ένα μονοπάτι εκδίκησης…
Η Emerald Fennell υπογράφει τη σκηνοθεσία και το –βραβευμένο με Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου– σενάριο στην «Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα» (“Promising Young Woman”), μια ιδιαίτερη δημιουργία, η οποία ήταν επίσης υποψήφια για Oscar Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μοντάζ και Α΄ Γυναικείου Ρόλου για τη θαυμάσια ερμηνεία της Mulligan. Η σκηνοθεσία επιτυγχάνει να ισορροπήσει ανάμεσα σε πολύ στυλιζαρισμένα κινηματογραφικά κάδρα και σε ένα έντονο στοιχείο σουρεαλισμού, ενώ μια ξαφνική, οξεία και παράξενη αίσθηση του χιούμορ φέρνει όλο αυτό το εκκεντρικό σύνολο ξανά σε ανθρώπινα μέτρα. Το ίδιο πράττει και η εξαίρετη, σκληρή και ταυτόχρονα βαθιά συναισθηματική, ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, καθώς και οι θαυμάσιες μουσικές αντιστίξεις που προσφέρουν σε αρκετές σκηνές διασκευές γνωστών τραγουδιών.
Ρίχνοντας μια ματιά στην πρώτη είδηση που κυριαρχεί τις ημέρες αυτές στο αστυνομικό δελτίο της Ελλάδας, η δημιουργία της Fennell αποδεικνύεται ανατριχιαστικά επίκαιρη. Στο επίκεντρο του φιλμ, άλλωστε, βρίσκονται στερεότυπα μέσα στα οποία εγκλωβιζόμαστε συχνά. Πόσο εύκολο είναι κάποιος να θεωρήσει «εύκολη» και «διαθέσιμη» μια γυναίκα που είναι μεθυσμένη σε κάποιο μπαρ; Πόσο απλό είναι για έναν άνδρα να εγκληματήσει σε βάρος της με τη δικαιολογία ότι εκείνη «πήγαινε γυρεύοντας»; Και πόσο αβίαστα μπορεί μια ολόκληρη κοινότητα να δώσει «άφεση αμαρτιών» σε έναν «ευυπόληπτο» πολίτη της, κρίνοντάς τον αποκλειστικά βάσει φύλου, χρώματος, κοινωνικής τάξης και οικονομικής δυνατότητας, απλώς και μόνο για να μην διαταράξει την άψογη εικόνα που κάνει τα μέλη της να κοιμούνται ήσυχα τα βράδια; Καθώς έχουμε να κάνουμε με γυναικεία σκηνοθετική ματιά, η δημιουργός, κάποιες φορές, επιδεικνύει λίγο παραπάνω ζήλο προκειμένου να καταγγείλει πατριαρχικά στερεότυπα. Επιπλέον, έχει να διαχειριστεί το δύσκολο θέμα της αυτοδικίας. Καταφέρνει, ωστόσο, να μην χάσει γενικά το μέτρο, προσφέροντας στους θεατές ένα χαρακτηριστικά «γλυκόπικρο» φινάλε, το οποίο επιβεβαιώνει ότι, σε αυτή τη ζωή, η αλήθεια βρίσκει πάντα τρόπο να λάμψει –όποιο και να είναι το τίμημα.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη Spentzos Film, από την Πέμπτη, 17 Ιουνίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…