Το 2020 η καραντίνα έβαλε σε παύση στα συναυλιακά σχέδια της Ζαχαρούλας Κλιματσάκη και έτσι αποφάσισε να ερμηνεύσει ένα τραγούδι για τη μοναξιά της κοινωνικής απόστασης με τίτλο “Καθρέφτης“.
Πρόκειται για την εκ βαθέων εξομολόγηση μιας γυναίκας για έναν έρωτα που έρχεται και φεύγει, κατά βούληση χωρίς προειδοποίηση. Πώς μπορεί κανείς να ξεφύγει από μία επίπονη κατάσταση στην περίοδο του lockdown; Είναι η στιγμή που πρέπει να αντιμετωπιστούν τα αισθήματα που τόσο καιρό αποφεύγονται.
Όταν η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων είναι αναπόφευκτη, ένα τραγούδι μπορεί να αποτελέσει μέσο απελευθέρωσης από τη μοναξιά…
Οι στίχοι και η μουσική του τραγουδιού ανήκουν στο Νίκο Χατζηευστρατίου ενώ την οπτικοποίηση ανέλαβε ο Γιάννης Μαργετουσάκης. Την επικοινωνία ανέλαβε η Action Εστί ενώ το τραγούδι κυκλοφορεί από την Protasis Music και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Τον καθρέφτη κοιτώ.
Το ‘Που να΄σαι” ρωτώ
Μ’ απαντάει “Μακριά σου.
Σβήσ’ τον απ΄ την καρδιά σου”
Κι εγώ λέω “Δεν μπορώ”
Πέπλο σκεπάζει το κορμί μια αμαρτωλή αναμονή
Θα με φέρει κοντά στο ζεστό άγγιγμά σου
Σε χάνω κάθε ανατολή
Η μοναξιά ψιθυρίζει στ’ αυτί μου ότι ουρλιάζει η ψυχή μου
Η ανάγκη να ΄σαι μαζί μου στη σιωπή
Η μοναξιά είναι καθρέφτης και σπάει χίλια κομμάτια να πάει
Μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ μα το τέλος πονάει
Το κενό με πονάει ο καθρέφτης γελάει
Του απαντάω “Δεν με νοιάζει” Πια δεν μ’ εξουσιάζει
Του δίνω μια να πάει και σπάει
Ξαφνικά με κρατάς κι αν σε θέλω ρωτάς
Μετράω τον χρόνο πριν φύγεις και μόνη μ’ αφήσεις
Να περιμένω πάλι εδώ
Η μοναξιά ψιθυρίζει στ’ αυτί μου ότι ουρλιάζει η ψυχή μου
Η ανάγκη να ΄σαι μαζί μου στη σιωπή
Η μοναξιά είναι καθρέφτης και σπάει χίλια κομμάτια να πάει
Μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ μα το τέλος πονάει