 |
|
|
|
||||||||
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
Μιας και σήμερα είναι η τελευταία δημοσίευση της στήλης για το 2007 και εφόσον αυτή κλείνει έναν χρόνο δημιουργικής παρουσίας και επαφής με το κοινό, θα παραθέσω τους πέντε δίσκους που ξεχώρισα τη σαιζόν που πέρασε και θα παρουσιάσω αυτό που θεωρώ τραγούδι της χρονιάς... Η προηγούμενη σαιζόν ήταν αρκετά πλούσια στην παραγωγή δίσκων. Είχαμε κυκλοφορίες απ' όλα τα είδη, από τις οποίες κάποιες ξεχώρισαν ενώ κάποιες άλλες έμειναν στην αφάνεια, άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε όχι. Πρώτα από όλα, αίσθηση μου προκάλεσαν τα έργα "Γρήγορα η ώρα πέρασε" με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο "Σπινθήρας" με τον Βασίλη Λέκκα και το "Έχω άνθρωπο" με τη Γιώτα Νέγκα. Από εκεί και πέρα, κάποιοι άλλοι δίσκοι θα μπορούσαν να είναι στο top-5 αλλά για κάποιος λόγους χάνουν "πόντους" οπότε δεν περιλαμβάνονται στην πεντάδα. Για παράδειγμα, το "Φίλοι & εχθροί" του Μιχάλη Χατζηγιάννη το οποίο αν και εξακολουθώ να ακούω με την ίδια μανία όπως όταν προωτοκυκλοφόρησε, δεν μπορώ να πω ότι ανήκει στις κορυφαίες δουλειές της προηγούμενης χρονιάς, παρόλη την τεράστια απήχηση που είχε. Τα "Κρυμμένα μυστικά" του Γιάννη Πλούταρχου ήταν ο καλύτερος λαϊκός δίσκος, με ποιοτικό περιεχόμενο όμως παραήταν λαϊκός. Η Ραλλία Χρηστίδου επίσης τα πήγε πολύ καλά "Με ένα χάδι ζεστό", αλλά δεν έκανε την έκπληξη, απλώς έδωσε μια συνέχεια στο προηγούμενο CD της. Αντιθέτως, η Δόμνα Κουντούρη με το "Παιχνίδι ισορροπίας" έκανε τη διαφορά προτείνοντας τραγούδια με φρέσκο καθαρόαιμο ποπ-ροκ ήχο. Η εκλεκτή Χαρούλα Αλεξίου χάρισε στους Έλληνες δύο μοναδικές ζωντανά ηχογραφημένες συλλογές, μία παρέα με το Σωκράτη Μάλαμα και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, και μία με τραγούδια του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου. Από
εκεί και πέρα υπήρξαν αρκετά άλμπουμ που είχαν ένα-δύο αξιοπρόσεκτα
τραγούδια, χωρίς όμως να με συγκινήσουν στο σύνολό τους. Σε αυτά
ανήκουν η "Ντάμα
κούπα" της Δήμητρας Γαλάνη ("Στερεότυπα"),
η "Βροχή
των αστεριών" της Γλυκερίας ("Ένα
αντίο", "3ος όροφος", "Να συμβεί"),
το "Omnia"
του Φίλιππου Πλιάτσικα ("Ποιος
έχει λόγο στην αγάπη", "Αν θα μπορούσα τον κόσμο
να άλλαζα", "Πού να σου εξηγώ") και πολλά άλλα.
Μπορείτε να δείτε σχόλια για όσους δίσκους κυκλοφόρησαν πέρυσι στην ενότητα νέες κυκλοφορίες του Music Corner. Ήρθε η ώρα να παρουσιάσω το, σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη, καλύτερο τραγούδι της χρονιάς! Πρόκειται για το "Έχω άνθρωπο" της μοναδικής Γιώτας Νέγκα σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη και μουσική του Κώστα Λειβαδά:
Όπως μας εξομολογήθηκε η ερμηνεύτρια, πολλοί είναι αυτοί που την πλησιάζουν για να της πουν πως αισθάνονται ότι το "Έχω άνθρωπο" γράφτηκε γι' αυτούς! Τώρα τις γιορτές που κάνουμε τον απολογισμό μας, ας αναρωτηθούμε: έχουμε άνθρωπο; Αν ναι, ας τον προσέχουμε σαν τα μάτια μας, αν όχι, τι φταίει...; Αν δεν έχετε υπόψη σας το "Έχω άνθρωπο", σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το προμηθευθείτε άμεσα και είμαι σίγουρος ότι θα το αγαπήσετε με το πρώτο κιόλας άκουσμα! Εύχομαι τη χρονιά που έρχεται οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες να μας χαρίσουν πολλά όμορφα τραγούδια που θα μας κάνουν να ταυτιστούμε μαζί τους και να προβληματιστούμε, γιατί όχι. Το λέω και το ξαναλέω: τέτοια τραγούδια έχουμε ανάγκη, όχι τα άλλα, του σωρού, που περνούν χωρίς να αγγίζουν. Καλή χρονιά λοιπόν ..."με ένα τραγούδι συντροφιά"! --- |
||||||||
 |
|