Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
«ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ» (OLYMPIC SBL 1077) |
Επειτα από οκτώ χρόνια γεμάτα επιτυχίες και μεγάλα τραγούδια, η Βίκυ Μοσχολιού αποχωρεί από την Columbia και το Μάιο του 1970 υπογράφει συμβόλαιο με την τότε «Ελλαδίσκ» (θυγατρική της PHILIPS) κι αργότερα Polygram, εντασσόμενη στην Olympic που ήταν παρακλάδι της. Ο λόγος ήταν ότι είχε πάει εκεί ο Γιώργος Μακράκης, ο οποίος ήταν ο παραγωγός της από την αρχή της καριέρας της κι από τη στιγμή που έφυγε από την Columbia, η τραγουδίστρια δεν εμπιστευότανε κανέναν άλλο από εκείνους που υπήρχαν εκεί…
Στη νέα εταιρεία της, ξαναβρίσκει έπειτα από κάμποσα χρόνια τον Γιώργο Ζαμπέτα και η συνεργασία τους αρχίζει από εκεί που ουσιαστικά σταμάτησε. Νέα τραγούδια, νέες μεγάλες επιτυχίες, νέο ξεκίνημα για τη Μοσχολιού. Παράλληλα, συναντά και δημιουργούς με τους οποίους λίγο έως πολύ είχε συνεργαστεί στο παρελθόν (Άκης Πάνου, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας), αλλά και νέους που ακόμη δεν είχαν κάνει σπουδαία καριέρα όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος και ο Χρήστος Λεοντής, ο οποίος συνεργάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά μαζί της…
Έτσι λοιπόν, μετά από κάποια δισκάκια 45 στροφών που σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία έρχεται η στιγμή για μια ολοκληρωμένη έκδοσή τους στις 33 στροφές, οι οποίες είχαν μπει δυναμικά στα μουσικά μας πράγματα στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Επομένως, το 1971 κυκλοφορεί ένας «μεγάλος» δίσκος με τίτλο το όνομά της και δύο διαφορετικά εξώφυλλα. Ένα που την απεικονίζει με …δύο κεφάλια (όπως και ο αντίστοιχος του 1969) κι ένα που αναγράφεται απλώς το ονοματεπώνυμό της σε λαδί φόντο.
Οι τίτλοι των τραγουδιών μιλούν από μόνοι τους: «Το γράμμα και η φωτογραφία», «Πού ήσουν και χάθηκες (Όνειρο)» και ο «Αλήτης» του Ζαμπέτα, «Θα κλείσω τα μάτια» του Άκη Πάνου (νέα εκτέλεση με καινούργιους στίχους μετά την πρώτη από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση που απαγορεύτηκε από τη δικτατορία λίγα χρόνια νωρίτερα), αλλά και τα «Μεροδούλι-μεροφάι» και «Πικρό πουλί της ξενιτιάς» του Χατζηνάσιου, τα οποία είχαν ακουστεί και σε κινηματογραφικές ταινίες της εποχής.
Δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο, πλην του ότι ο εν λόγω δίσκος είναι εξαιρετικά σπάνιος και στο εσώφυλλό του υπάρχει άλλο ένα …κεφάλι της Μοσχολιού!
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Σπουργιτάκι στη σκεπή (Χ. Λεοντή-Ζ. Μάναρη)
02) Το γράμμα και η φωτογραφία (Γ. Ζαμπέτα-Αλ. Καγιάντα)
03) Μεροδούλι μεροφάι (Γ. Χατζηνάσιου-Ντ. Δημόπουλου)
04) Αν φύγεις (Μ. Πλέσσα-Β. Τσιμπούλη)
05) Στου γιαλού την άκρη (Χ. Λεοντή-Δ. Χριστοδούλου)
06) Όχι, όχι, όχι (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
07) Θα κλείσω τα μάτια (Α. Πάνου)
08) Πικρό πουλί της ξενιτιάς (Γ. Χατζηνάσιου-Ντ. Δημόπουλου)
09) Αλήτη (Γ. Ζαμπέτα-Αλ. Καγιάντα)
10) Έχασα τον τύπο μου (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
11) Πού ήσουν και χάθηκες (Όνειρο) (Γ. Ζαμπέτα-Αλ. Καγιάντα)
12) Έλα στην υγειά σου (Μ. Πλέσσα-Β. Τσιμπούλη)
|
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ
«ΑΠ’ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ» (OLYMPIC SBL 1127) |
Η περίοδος μετά τη μεταπολίτευση δεν ήταν ιδιαίτερα καλή για τον Γιώργο Ζαμπέτα. Μετά τη θριαμβευτική πορεία του στη δεκαετία του ’60, η «νέα κατάσταση» που είχε διαμορφωθεί στο ελληνικό τραγούδι φαίνεται ότι δεν είχε χώρο για κείνον και σιγά-σιγά άρχισε να παραγκωνίζεται. Μπορεί ακόμη να ήταν μάχιμος στο πάλκο, αλλά στη δισκογραφία είχε «οπισθοχωρήσει» αρκετά…
Από τη στιγμή που πλέον δεν του ζητούσαν τραγούδια οι ερμηνευτές ή οι εταιρείες τους, αποφάσισε να τραγουδά ο ίδιος τις δημιουργίες του και το 1977 κυκλοφορεί ο τέταρτος – και τελευταίος – προσωπικός δίσκος του μέσα στη δεκαετία. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν είχε την τύχη που του άξιζε, καθώς περιλαμβάνει πολύ ωραία τραγούδια με τη σφραγίδα του σπουδαίου συνθέτη.
Άλλωστε, και ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία δεν παρέλειπε να εκφράζει το παράπονο και την πίκρα του για το γεγονός ότι όλες αυτές οι εξαιρετικές δουλειές που έκανε δεν είχαν την ανάλογη προβολή από τις εταιρείες και κατ’ επέκταση την αποδοχή από το κοινό…
Η αλήθεια είναι ότι έχει απόλυτο δίκιο. Ακούστε σ’ αυτό το άλμπουμ τον «Φραγκούλη», το «Να ξανακούσω τη λατέρνα», το «Πού να ‘σαι τώρα» και τα υπόλοιπα όμορφα τραγούδια και θ’ αντιληφθείτε γιατί παραπονιόταν ο Ζαμπέτας. Κάποιοι «ειδήμονες» τον θεωρούσαν ξεπερασμένο και φρόντισαν να τον παραγκωνίσουν, όμως έστω και μετά θάνατον δικαιώθηκε τόσο εκείνος, όσο και το σπουδαίο έργο που άφησε πίσω του. Τι να το κάνεις; Στην Ελλάδα, πάντα όλοι δικαιώνονται όταν κλείσουν τα μάτια τους…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Ο Φραγκούλης (Ξ. Φιλέρη)
02) Επί τόπου (Ξ. Φιλέρη)
03) Να ξανακούσω τη λατέρνα (Αλ. Καγιάντα)
04) Για μένα οι δρόμοι ερήμωσαν (Χ. Βασιλειάδη)
05) Πού να ‘σαι τώρα (Αλ. Καγιάντα)
06) Το τηλεφώνημα (Ξ. Φιλέρη)
07) Ένα τραγούδι χωρισμού (Αλ. Καγιάντα)
08) Παραπονιάρα μου (Γ. Ζαμπέτα)
09) Άσε με να κοιμηθώ (Αλ. Καγιάντα)
10) Έχει η ζωή γυρίσματα (Αλ. Καγιάντα)
11) Γιατί ξημέρωσε (Αλ. Καγιάντα)
12) Ήρθαν τόσοι κι άλλοι τόσοι (Ξ. Φιλέρη)