Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά – 1/11/2013

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ “ΜΕΓΙΕ ΜΕΛΕ” (PHILIPS 6331058)

Πρόκειται για το δίσκο που «απογείωσε» εμπορικά τον Φίλιππο Νικολάου, ασχέτως αν τον Οκτώβριο του 1973 που κυκλοφόρησε το άλμπουμ ο τραγουδιστής ήταν ήδη αρκετά γνωστός και δημοφιλής. Είχε τραγουδήσει το πασίγνωστο «Όταν» στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1970, καθώς επίσης και κάποια κομμάτια που είχαν ακουστεί πολύ κι έμελλε να μείνουν στο χρόνο, όπως το «Φύλλα φθινοπωρινά», «Ήλιε μου χαμένε μου», το πολυτραγουδισμένο τα τελευταία χρόνια «Μια καρδιά για σένανε» κ.α.

Στο «Μεγιέ μελέ» ο Νικολάου εγκαινιάζει μια περίοδο αλλεπάλληλων «μεταγλωττίσεων» γνωστών τραγουδιών του εξωτερικού με δικούς του στίχους, η οποία θα διαρκέσει μέχρι το 1981 και θα του χαρίσει σουξέ όπως «Μια ζωή», «Μου χρωστάς δε σου χρωστάω», «Η αγάπη σου με καίει», «Θα σε περιμένω πάντα», «Τόση καρδιά, τόση αγάπη» κ.α. Εδώ συναντάμε το «Καμάρι μου» και το «Λίγη τύχη να ‘χα» τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες και αποτελούν την ελληνική εκδοχή των “Auntie” και “If I where a rich man” αντιστοίχως…

Φυσικά, πασίγνωστο είναι και το ομότιτλο τραγούδι, ενώ ακούστηκε πολύ στην εποχή του το «Λόγια, λόγια, λόγια». Μάλιστα, η επιτυχία του «Μεγιέ μελέ» ήταν τέτοια που το καλοκαίρι του 1974 ο Νικολάου δέχτηκε πρόταση να το τραγουδήσει και στο θέατρο «ΠΑΡΚ» σε μια επιθεώρηση με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα!

Η παραγωγή ήταν της Polygram και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του Νίκου Ιγνατιάδη, εκτός από τα τραγούδια του Χάρη Λυμπερόπουλου τα οποία ενορχήστρωσε και διηύθυνε ο ίδιος, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχει ένα φωτογραφικό πορτραίτο του τραγουδιστή.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Μεγιέ μελέ (Φ. Νικολάου)
02) Καμάρι μου (H.Ve Hemert-Φ. Νικολάου)
03) Ζήτησα λίγη αγάπη (Ν. Ιγνατιάδη-Φ. Νικολάου)
04) Λόγια, λόγια, λόγια (Ν. Ιγνατιάδη-Φ. Νικολάου)
05) Λίγη τύχη να ‘χα (J.Bock-I.S. Hanrick-Φ. Νικολάου)
06) Κι εσύ μου κουβεντιάζεις (Φ. Νικολάου)
07) Κάτι άλλαξε (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου-Κ. Κατσίπη)
08) Γιαλέλι μου (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
09) Ντάμα, ρήγας και βαλές (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
10) Έλα Θεέ μου (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
11) Δεν τη βρίσκεις αδελφέ μου τη ζωή (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
12) Κι εγώ στη γωνία (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ «ΠΟΣΟ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑ» (POLYDOR 2421085)

H μεταπολίτευση του 1974 δεν έφερε μόνο την ελευθερία στη χώρα μας έπειτα από την επτάχρονη παραμονή της «στο γύψο» των συνταγματαρχών, αλλά κι έναν …ορυμαγδό πολιτικού τραγουδιού! Ήταν δε τόση η έκταση του φαινομένου, που μοιραίο ήταν από ένα σημείο και μετά να επέλθει ο κορεσμός και το κοινό να στραφεί σε άλλου είδους μουσικά ακούσματα. Έτσι κι αλλιώς, ο ρόλος που είχε κληθεί να παίξει το πολιτικό τραγούδι ανήκε στο παρελθόν και ο κόσμος ήθελε να ξεχάσει…

Ένα από τα είδη που «άνθισαν» εκείνη την περίοδο, ήταν το «ελαφρολαϊκό» ή «ευρωλαϊκό» όπως το είχαν ονομάσει ορισμένοι «διανοούμενοι» που το έπαιζαν δριμείς κατήγοροί του, αλλά σχεδόν κάθε βράδυ ήταν «πρώτο τραπέζι πίστα» στα νυχτερινά κέντρα όπου διέπρεπαν οι ερμηνευτές του είδους!

Η Χριστιάνα ουσιαστικά δεν ανήκε ποτέ σ’ αυτή τη «συνομοταξία», ασχέτως αν για μια περίοδο της καριέρας της τραγούδησε κι εκείνη τέτοιου είδους κομμάτια. Το έκανε όμως με αξιοπρέπεια, χωρίς να προσβάλλει το αυτί του ακροατή και χωρίς να προσπαθήσει να «φτιάξει όνομα» με τραγούδια-σλόγκαν. Δείγμα του πόσο μακριά ήταν από τούτη τη νοοτροπία, είναι η δισκογραφική πορεία της από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και μετά, όταν πλέον είχε καθιερωθεί και της δινόταν όλο το δικαίωμα ν’ αποφασίσει μόνη της για το ρεπερτόριο που θ’ ακολουθούσε…

Καιρός όμως να πούμε και κάποια πράγματα για το δίσκο που παρουσιάζουμε εδώ. Κυκλοφόρησε το 1976, μέσα σ’ ένα μουσικό κλίμα έξαρσης των «μεταγλωττισμένων» τραγουδιών και παραγκωνισμού των Ελλήνων δημιουργών από τις εταιρείες, που ήθελαν να δώσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους τραγουδιστές.

Αυτό το άλμπουμ είναι εξ ολοκλήρου γραμμένο από «ντόπιους» συνθέτες και στιχουργούς και μάλιστα από τους πιο γνωστούς και καλούς: Νίκος Ιγνατιάδης, Γιώργος Μανίκας, Γιώργος Κριμιζάκης, Στέλιος Ζαφειρίου και Χάρης Λυμπερόπουλος στη μουσική, Σώτια Τσώτου, Γιάννης Κακουλίδης, Κατερίνα Πανάγου, αλλά και Φίλιππος Νικολάου στους στίχους…

Η αλήθεια είναι ότι επιχειρείται μια προσπάθεια… «ευρωλαϊκισμού» με το «Βάρα το ζουρνά», το οποίο ωστόσο θεωρώ ότι ξεχωρίζει μέσα από όλα τα υπόλοιπα του είδους που ευδοκιμούσαν εκείνη την εποχή. Στα δικά μου αυτιά, ακούγεται πολύ ευχάριστα ακόμα και σήμερα, ερμηνευμένο από μια μοναδική φωνή που κάποια στιγμή πρέπει κι επιβάλλεται ν’ ακουστεί ξανά…

Πέραν αυτού, ο δίσκος έχει κι άλλες γνωστές στιγμές όπως το ομότιτλο και τα «Μην ακούς που τραγουδώ» και «Όλο λέει, λέει». Μπορεί να μην έκανε μεγάλες πωλήσεις –η Χριστιάνα άλλωστε ουδέποτε έπαιξε το εμπορικό παιχνίδι των εταιρειών-, όμως τούτο δε σημαίνει ότι η αξία και η ωραιότητά του ακυρώνονται. Ένα άλμπουμ δε χρειάζεται να «ξεπουλήσει» για να θεωρείται «καλό» ή «θρυλικό». Το περιεχόμενό του «μιλάει» καλύτερα από οποιοδήποτε δελτίο πωλήσεων…

Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Τα τραγούδια ενορχήστρωσαν και διηύθυναν οι ίδιοι οι συνθέτες, εκτός εκείνων του Ζαφειρίου και του Μανίκα που τα επιμελήθηκε ο αείμνηστος Κώστας Κλάββας.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Βάρα το ζουρνά (Στ. Ζαφειρίου-Φ. Νικολάου)
02) Η τσιγγάνα (Γ. Μανίκα-Σ. Τσώτου)
03) Και τώρα διάλειμμα (Γ. Κριμιζάκη-Σ. Τσώτου)
04) Όλο λέει, λέει (Ν. Ιγνατιάδη-Φ. Νικολάου)
05) Μην ακούς που τραγουδώ (Γ. Μανίκα-Σ. Τσώτου)
06) Κόσμε βοήθεια (Χ. Λυμπερόπουλου-Κ. Πανάγου)
07) Πόσο σ’ αγάπησα (Ν. Ιγνατιάδη-Φ. Νικολάου)
08) Έλα βράδυ απ’ τη γωνιά (Στ. Ζαφειρίου-Φ. Νικολάου)
09) Αλλιώς τα λέγαμε (Χ. Λυμπερόπουλου-Σ. Τσώτου)
10) Σύρμα και τέλι (Γ. Κριμιζάκη-Γ. Κακουλίδη)
11) Έλα μην αργείς (Γ. Μανίκα-Φ. Νικολάου)
12) Μια φορά (Γ. Μανίκα-Σ. Τσώτου)