Γράφει η Στέλλα Καραμπακάκη
www.phonographic-society.com/artists#!__stella-karabakaki

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
www.musiccorner.gr

Να ‘μαστε λοιπόν, τελείωσαν και οι εκλογές και αποκτήσαμε κυβέρνηση (!) και σωθήκαμε, ας κάνουμε το σταυρό μας, γιατί ήταν ακυβέρνητη η χώρα ένα μήνα και ζούσαμε με το φόβο μήπως μείνει κι άλλο έτσι και δεν μπορέσουμε να πληρώσουμε τους φόρους μας.

Έλεγα να ασχοληθώ λίγο με τα πολιτικά κι εγώ, όπως και όλοι οι υπόλοιποι δηλαδή, να σχολιάσω, να ερμηνεύσω κλπ κλπ αλλά με τέτοιο αποτέλεσμα αποφάσισα εν τέλει πως βαριέμαι να το κάνω.

Αυτό όμως που δεν κρατιέμαι να σχολιάσω είναι –ως συνήθως- ο κόσμος γύρω μου. Τον οποίο γενικά αποφεύγω γιατί με συγχύζει, αλλά λίγο η δουλειά μου και το κλισέ ο-καλλιτέχνης-πρέπει-να-έχει-επαφή-με-τον-κόσμο, λίγο οι συνθήκες, καμιά φορά αναγκάζομαι κι εγώ να βγω εκεί έξω και να συναναστραφώ κάποιον άλλον πλην του στενού οικογενειακού μου κύκλου.

Και πάντοτε οι περιπέτειες μου τελειώνουν με την ίδια απορία «μα καλά, ποιοι νομίζουν ότι είναι;» και με το ίδιο αποτέλεσμα, να είμαι ηφαίστειο ενεργό και να πάω να σκάσω.

Οι wannabe πιτσιρικάδες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και περιμένουν ποιος κυνηγός ταλέντων θα τους ανακαλύψει εκεί, στο σπίτι τους, που κάθονται και βλέπουν MTV. Και καλά, όσο κάθονται σπίτι τους δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, το πρόβλημα ξεκινάει αν βγούνε έξω και έχεις την ατυχία να επικοινωνήσεις μαζί τους για οποιοδήποτε λόγο. Τότε την πάτησες, αφού στα μάτια τους δεν είσαι παρά ο αγενής τύπος που σπατάλησε τον πολύτιμο χρόνο τους (εξαιτίας σου μπορεί να έχασαν και το σημαντικό τηλεφώνημα από τον κυνηγό ταλέντων). Αντίστοιχα με τους πιτσιρικάδες υπάρχουν και οι μεγαλύτερης ηλικίας τύποι που κάνουν το ίδιο πράγμα ακριβώς, αλλά παράλληλα νιώθουν ακόμα πιο σημαντικοί, γιατί ένα φεγγάρι κάπου, κάπως, κάποτε, τους προσέλαβε κάποιος ταλαίπωρος και πιστεύουν πως όλοι –πέντε χρόνια μετά την απόλυση τους- ακόμα μιλάνε για αυτούς και το μεγαλείο τους.

Το ξέρω πως ίσως δεν με αναγνωρίζετε, πως ίσως έχω χάσει το στυλ μου, αλλά η επαφή με τον έξω κόσμο μάλλον δεν μου κάνει καλό. Θέλω επειγόντως διακοπές, αυτό είναι το μόνο βέβαιο, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου, και τους φίλους μου βέβαια, που τυχαίνει να είναι άνθρωποι φυσιολογικοί και δεν περιμένουν να τους ανακαλύψει κανένας.

Και δεν θέλω να πάω πίσω –βέβαια ούτε βουτιές κάτω από την πανσέληνο θέλω, αλλά αυτό θα το βολέψουμε, αρκεί να φύγω και να σταματήσω να συναναστρέφομαι τα τόσα «ταλέντα». Αχ, και είναι πολλοί εκεί έξω οι ταλαντούχοι, που θα χωρέσουν όλοι;

Απουσιολόγιο!

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here