21/3/2012
Φωτορεπορτάζ: Ματίνα Φουντούλη
www.musiccorner.gr
Υπέροχη… Μαγευτική… Ονειρική… Αισθησιακή… Ταξιδιάρα… Είναι μερικές λέξεις που χρησιμοποιούμε συνήθως για να περιγράψουμε σε κάποιον τρίτο μια συναυλία που είδαμε, έναν μουσικό που ακούσαμε. Αυτό που έζησα, είδα και άκουσα την Παρασκευή το βράδυ, ακόμα δεν έχω βρει τις κατάλληλες λέξεις για να το μεταφέρω σε όσους δεν ήταν εκεί. Όχι επειδή δε ταιριάζουν. Αλλά κυρίως επειδή στο παρελθόν τις έχω χρησιμοποιήσει για live που συγκριτικά ήταν κάτω του μετρίου και τώρα πρέπει να βρω νέες, καλύτερες λέξεις για να είμαι αντικειμενική!
Κατά την παραμονή μου εδώ, είχα ακούσει πολλές φορές το όνομα Lisa Hannigan, αλλά λίγες τη μουσική της. Μέχρι που μια φίλη με εξαιρετικό μουσικό γούστο με πληροφόρησε για το συγκεκριμένο live. Έχοντας τελειώσει μια δύσκολη και πιεστική εβδομάδα στη δουλειά και λίγο πριν κάψω και τα τελευταία εγκεφαλικά κύτταρα ανήμερα St Patrick Day με ιρλανδική Guinness, αποφάσισα να πάω να αποκτήσω προσωπική γνώμη επί του θέματος! Και όχι μόνο δε το μετάνιωσα στιγμή, αλλά θα το μετάνιωνα διπλά αν δεν πήγαινα. Αν δεν έβλεπα αυτό που είδα…
Γύρω στις 9 λοιπόν και αφού μου πέρασε ο φόβος ότι σε λίγο απογειωνόμαστε, (πριν αρχίσει η συναυλία μια κυρία από τα μεγάφωνα μας ενημέρωσε που βρίσκονται οι έξοδοι κινδύνου σε περίπτωση φωτιάς, και η μπροστινή μου έχοντας όνειρο να γίνει αεροσυνοδός δημιούργησε οπτικοακουστικό θέαμα!) μια συμπαθέστατη κοπελίτσα έκανε την εμφάνισή της στη σκηνή μαζί με την κιθάρα της, αφήνοντας, για λίγο, πίσω τους μουσικούς. Βλέποντας αυτήν την εικόνα και λίγα λεπτά αργότερα παρατηρώντας την εκφραστικότητα του προσώπου της καθώς τραγουδούσε, αλλά και το σπάσιμο της φωνής της στα πιο συγκινητικά κομμάτια, το μυαλό μου πήγε σε γνωστή ελληνίδα τραγουδίστρια που δεν θα αναφέρω γιατί κάποιοι θα με πουν υπερβολική και μη αντικειμενική ξέροντας την αδυναμία μου. Επανέρχομαι στην Lisa όμως, για να πω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, όποιος προσπαθούσε να μου μιλήσει έλαβε …μηδενική ανταπόκριση! Νομίζω βρισκόμουν σε ένα παράλληλο σύμπαν με μοναδικό soundtrack τη φωνή της και τις μελωδίες της και σκέψεις να πηγαινοέρχονται.
Το κοινό ήταν ιδιαίτερα θερμό από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της εμφάνισής της στη σκηνή. Ακούστηκε μέχρι και το κλασσικό “Marry me” αλλά ο μπασίστας πρόλαβε να …γειώσει τον νεαρό λέγοντας ότι πρόλαβε άλλος ή ο ίδιος ή κάτι παρόμοιο (μη σου τύχει η ιρλανδική, βαριά προφορά…)
Δε θα αναφέρω κανένα τραγούδι, όχι γιατί δεν ξεχώρισα κάποιο, αλλά γιατί είμαι σίγουρη ότι αν μπείτε στο youtube και πληκτρολογήσετε το όνομά της, θα καταλήξετε να ακούσετε όλη την δισκογραφία της! Ή μάλλον θα κάνω την αρχή με το δικό μου αγαπημένο “Ocean and a rock” αλλά και με το “Safe travel, Don’t Die“, τραγούδι-κοινωνικό μήνυμα για τις Ελληνικές, Πασχαλινές μέρες που έρχονται και την Ιρλανδική, St Patricks μέρα που έφυγε, μιας και οι αναφορές εκεί ήταν ουκ ολίγες καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας.
Φυσικά, εκτός από τη Lisa, υπήρχε και ένα support band που …ντροπή μου που δεν το έχω αναφέρει ακόμη! Το λεγόμενο ανάποδο review – ξεκινώντας από το τέλος… Το συγκρότημα Cloud Castle Lake, post-rock band όπως άκουσα από πολλούς να το χαρακτηρίζουν, έκανε εντυπωσιακό ξεκίνημα της βραδιάς. Συγκεκριμένα, η ιδιαίτερη φωνή του τραγουδιστή και το πάθος του μπασίστα ήταν αυτό που με έκανε στη συνέχεια να ψάξω και να μάθω περισσότερα. (FB Page: https://www.facebook.com/pages/Cloud-Castle-Lake/146788848675217 )
Περισσότερες πληροφορίες για την Lisa Hannigan θα βρείτε στην προσωπική της σελίδα παρακάτω. Μάλιστα, έμαθα ότι πρόσφατα κέρδισε και βραβείο στα ιρλανδικά “Meteor Choice Music Prize” για το πρόσφατο άλμπουμ της “Passenger“.
Και αν ακόμα δεν έχετε ανοίξει το youtube να ακούσετε την μουσική της, σας αφήνω να το κάνετε ΤΩΡΑ και αμέσως μετά να περάσετε μια βόλτα από την επίσημη σελίδα της και να ρίξετε μια ματιά στις ημερομηνίες περιοδείας της, μεταξύ των οποίων υπάρχουν Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία, Αυστρία και αν τυχαίνει να είστε κάπου εκεί κοντά, μην την χάσετε για κανένα λόγο. Αν όχι, ελπίζω κ εγώ μαζί σας, κάποιος να την φέρει και στην Ελλάδα σύντομα! Είχε καιρό να με αγγίξει τόσο πολύ μια ερμηνεία, μια φωνή και τώρα που την βρήκα, δε την αφήνω! That’s grant… για να μιλήσω και σε άπταιστα ιρλανδικά!
ΥΓ. Δεν έχω καταλάβει ακόμα το σύστημα φωτογράφησης συναυλιών των Ιρλανδών. Απαγορεύουμε επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές, επιτρέπουμε τις κλασικές μικρές! Ehmm.. What? Τουλάχιστον νιώθω τυχερή που δε μου την πήραν κιόλας μετά τα πρώτα τραγούδια!
Δείτε αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από το live στο Δουβλίνο!
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…