Αρχική MC3 Βασίλης, Χρήστος, Μίλτος, ενώσαν δυνάμεις στο Κατράκειο!

Βασίλης, Χρήστος, Μίλτος, ενώσαν δυνάμεις στο Κατράκειο!

Σεπ 30, 2013

30/9/2013
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Χαρά Γερασιμοπούλου
www.musiccorner.gr

Το έχουμε πει πολλάκις, ένα από τα λίγα – εάν όχι το μόνο – καλό της κρίσης είναι αφ’ ενός η μείωση του εισιτηρίου σε πολλά από τα μουσικοθεατρικά θεάματα της πόλης μας, αφ’ εταίρου η σύμπραξη δύο και παραπάνω καλλιτεχνών σε μια κοινή – παράσταση/ συναυλία. Πέραν του αισθητικού και ηχητικού αποτελέσματος το οποίο πολλές φορές είναι υπέροχο, ο εκάστοτε διοργανωτής προσελκύει περισσότερους θεατές, αυξάνονται τα έσοδά της παράστασης/ συναυλίας, και έτσι φεύγουμε όλοι χαμογελαστοί και ικανοποιημένοι. Μία από τις καλύτερες στην κυριολεξία value for money συναυλίες ήταν η συνύπαρξη στην ίδια σκηνή τριών πολύ αγαπημένων καλλιτεχνών. Χρήστος Θηβαίος, Μίλτος Πασχαλίδης και Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Μαζί τους βρέθηκε επίσης ο Σπύρος Γραμμένος για το opening act, ενώ στα αναμενόμενα διαλείμματα για την αλλαγή της ορχήστρας ο Χριστόφορος Ζαραλίκος έδωσε το δικό του standup comedy show. Η τιμή του εισιτηρίου ήταν στα 10 και τα 12 ευρώ, για μία συναυλία που κράτησε πάνω από 4 ώρες.

Όπως ήταν αναμενόμενο το Κατράκειο ήταν κάτι παραπάνω από γεμάτο, και στις 20.30 όπου η συναυλία ήταν προγραμματισμένη για να ξεκινήσει, γινόταν ήδη το αδιαχώρητο με τον κόσμο να περιμένει στην ουρά για να καταφέρει να μπει. Η έναρξη λοιπόν μετατέθηκε ένα μισάωρο αργότερα, με το Χριστόφορο Ζαραλίκο να ανεβαίνει στη σκηνή για να ζεστάνει το κοινό, κάτι το οποίο καταφέρνει με χαρακτηριστική ευκολία. Το πρώτο act λοιπόν, πέραν όλων των άλλων είχε frame by frame ανάλυση του trailer της ταινίας «Αν» του συνονόματού του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Εδώ να την πω την αμαρτία μου, καθότι φαν του έταιρου Χριστόφορου, δε γέλασα, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπικό. Το κοινό διασκέδασε και με το παραπάνω.

Στη συνέχεια βγήκε ο Σπύρος Γραμμένος για να μας παρουσιάσει το δικό του πρόγραμμα. Αποκαλείται ο καλύτερος τραγουδιστής στην Ελλάδα (τουλάχιστον), κάτι το οποίο προσυπογράφω και σε περίπτωση που δεν τον έχετε δει, σας προτείνω να πάτε στο επόμενο live του και θα γραφτείτε ευθύς αμέσως στο fan club. Αλλά για να μιλήσουμε λίγο πιο σοβαρά, ο Σπύρος Γραμμένος είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που θα σε κάνει να χτυπιέσαι σαν το χταπόδι απ’ τα γέλια και μέσα από τα τραγούδια του θα σου περάσει όμορφα και ξεκάθαρα το πολιτικό ή κοινωνικό μήνυμα που θέλει, χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις και άλλα τέτοια συναφή. Ακούσαμε λοιπόν από τα πιο χιουμοριστικά «Άσπρη τρίχα» και «Από παγκάκι σε παγκάκι», μέχρι την «Αλίκη στη χώρα των γαμάτων» και φυσικά τον «Κουκουλοφόρο», το οποίο πιστεύω ότι θα «φορεθεί» πολύ φέτος το χειμώνα.

Στη συνέχεια ξαναβγήκε ο Χριστόφορος Ζαραλίκος, ο οποίος τώρα που το συνειδητοποιώ πολύ κόντρα μου πήγαινε διότι μετά τον Παπακαλιάτη, έπιασε το φλέγον ζήτημα της ΑΕΚ. 2 στα 2 τα χτυπήματα αλλά επειδή είμαι ανώτερος άνθρωπος θα παραδεχτώ ότι εδώ λιγάκι γέλασα. Η ώρα είχε πάει περίπου δέκα παρά, και οι κύριοι Μίλτος Πασχαλίδης και Χρήστος Θηβαίος βγήκαν στη σκηνή. Για τη συγκεκριμένη συνύπαρξη χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί πάντα θεωρούσα πως είναι δύο καλλιτέχνες των οποίων οι φωνές και οι ιδιοσυγκρασίες ταιριάζουν απίστευτα. Και αυτή η συναυλία ήρθε για να με επιβεβαιώσει. Δεν ξεχώριζες που τελείωνε ο ένας και από που έπιανε ο άλλος. Έπαιξαν μαζί για παραπάνω από 1 ½ ώρα σε πλήρη σύμπνοια, λέγοντας πολλές φορές ο ένας τα τραγούδια του άλλου. «Περικοπές ενός απόκρυφου ευαγγελίου», «Πηνελόπη», «Γυναίκα», «Αγύριστο κεφάλι», ήταν μερικά μόνο για να ζεσταθούμε. Αξίζει φυσικά να αναφερθώ στην πάντα αέρινη παρουσία της Μιρέλας Πάχου στο πλευρό του Μίλτου Πασχαλίδη, η οποία πέρα από τις ρετρό μελωδίες του ακορντεόν μας χάρισε μια ερμηνεία στο «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και ένα ντουέτο με το Σπύρο Γραμμένο στο ολοκαίνουριο «Μι Ρε Λα», το οποίο έχει γράψει ο Σπύρος για τον δίσκο της Μιρέλας. Και μιας και περάσαμε στα ντουέτα δε θα μπορούσε να λείπει το «Στη χώρα των λωτοφάγων», το οποίο τραγουδούν μαζί ο Χρήστος Θηβαίος με το Σπύρο Γραμμένο, και βρίσκεται στην αντιφασιστική συλλογή «Μία απάντηση», μία πρωτουβουλία του συγκροτήματος Kollektiva και της εκπομπής «Ελληνοφρένεια» (http://www.musiccorner.gr/?p=81967). Από τη «Βροχή» του Θηβαίου, στη «Φωτιά» του Πασχαλίδη, τον «Ακροβάτη» και τον «Παλιό Στρατιώτη» φτάσαμε σιγά σιγά στο τέλος του α’μέρους, το οποίο από άποψη ρεπερτορίου και χρόνου, με λίγες προσθήκες ακόμα θα μπορούσε να είναι μία αυτόνομη συναυλία.

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος βγήκε για ξανά στη σκηνή, για όσο διάστημα οι τεχνικοί προετοίμαζαν την εγκατάσταση για το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αυτή τη φορά θίγοντας με το δικό του τρόπο τα κακώς κείμενα στο χώρο της υγείας και την είσοδο των 25 ευρώ για τα νοσοκομεία που επέβαλλε ο υπουργός μπουμπούκος. Εδώ με βρήκε απόλυτα σύμφωνη, όπως φυσικά και το κοινό, το οποίο το ανταπέδωσε με ένα τεράστιο χειροκρότημα. Κατεβαίνοντας δεν παρέλειψε φυσικά να σχολιάσει το «40 χρόνια έφηβος» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, με τη δέσμευση ότι θα τον ακούμε για μια ογδοντακονταετία ακόμα.

Γύρω στις 23.30, το κομμάτι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου άνοιξε η Φρόσω Στυλιανού, ερμηνεύοντας το «In the air tonight» του Phill Collins, ευχόμενη με τη σειρά της καλή διασκέδαση σε όλους. Ο Βασίλης βγήκε στη σκηνή με τη δυναμική εισαγωγή του «Χρόνια Πολλά» και ξεσήκωσε το κοινό με την πρώτες νότες. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα πρόσφατο τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, έδωσε βήμα στο Βασίλη Παπακωνσταντίνου πολλές φορές, μιλώντας έξω απ’ τα δόντια για τη Χρυσή Αυγή και το πολιτικό σύστημα και καλώντας το κοινό να αντιδράσει και να βγει στο δρόμο, πιο έντονα από ποτέ. Δεν παρέλειψε να κάνει για ακόμα μία φορά μνεία στο Νικόλα Άσιμο, λέγοντας το τραγικά επίκαιρο «Γιουσουρούμ», το «Θα ‘ρθω να σε βρω» και το «Μπαγάσα», και συνέχισε με κομμάτια όπως η «Παράγκα», το «Τσε Γκεβάρα» και το «Εμβατήριο» μέσα απ’ τα οποία το κοινό βγήκε την ευκαιρία να ξεσπάσει για όλη αυτή τη συσσωρευμένη ανοχή που έχουμε δείξει δυστυχώς οι περισσότεροι σε αυτές τις νεοφασιστικές τάσεις. Η συναυλία στο σύνολό της, και ιδιαίτερα το κομμάτι του Παπακωνσταντίνου εξελίχθηκε σε συναυλία διαμαρτυρίας, με το κοινό να τραγουδάει συγκινημένο τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, λες και είχε γυρίσει πίσω ο χρόνος στις συναυλίες της μεταπολίτευσης.

Το πιο συγκινητικό κομμάτι όμως μας το φύλαξαν για το τέλος. Λίγα λεπτά πριν το φινάλε βρέθηκαν όλοι μαζί στη σκηνή όπου ο Βασίλης είπε τα εξής:
«Ο Παύλος ο Φύσσας ήταν συνάδελφος, μουσικός, δημιουργός. Πάνω απ’ όλα ήτανε αγωνιστής. Όταν είσαι άνθρωπος, είσαι αγωνιστής», και όλοι μαζί συνέχισαν με το «Ακορντεόν» και το «Δρόμο» του Μάνου Λοΐζου. Στο άκουσμα δε του στίχου, «δε θα περάσει ο φασισμός» σείστηκε το θέατρο στην κυριολεξία.

Αν υπάρχει κάτι που μου έμεινε απ’ αυτή τη συναυλία ήταν αυτά τα δύο τραγούδια. Τραγούδια τα οποία δυστυχώς η δική μου η γενιά τα έχει συνδυάσει με ξεπερασμένες και βαρετές σχολικές επετείους που δε σου μαθαίνουν τίποτα απολύτως και τα οποία ίσως για πρώτη φορά ακούγοντάς τα, ένιωσα τι ακριβώς εννοούν. Εύχομαι λοιπόν, να συνεχίσουμε να θυμόμαστε αυτό το «Δε θα περάσει ο φασισμός» και να το βάλουμε μία και καλή στη ζωή μας, χωρίς να επαναπαυθούμε από πολιτικά και επικοινωνιακά τρικ. Αν οι αιτίες που κάνουν τον κόσμο να βγάζει αυτόν τον τερατώδη εαυτό, συνεχίσουν να υπάρχουν, αυτή η τάση δεν πρόκειται να εξαλειφθεί, όσους βουλευτές και μέλη της Χρυσής Αυγής κι αν στείλουν στον Κορυδαλλό. «Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια – Ανυπακοή», φώναξε ο φεύγοντας ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, και ας ελπίσουμε ότι έπιασε τόπο.