9/5/2012
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Words are flowing out like endless rain into a papercup / They slither widly as they slip away across the universe… Οι πρώτοι στίχοι του «Across the universe», ενός τραγουδιού που γράφτηκε ανάμεσα στο ’67-’68 από τους Lennon-McCartney. Το 2009 αυτό το τραγούδι και μερικά ακόμα, συμπεριλήφθηκαν στον πρώτο προσωπικό δίσκου του Vassilikou, το γνωστό σε όλους πλέον (και χρυσό) «Vintage* Songs I wish I’d written vol.1». Και με αυτούς ακριβώς τους στίχους, όπως ανοίγει και ο δίσκος του, επέλεξε να καλοσωρίσει όσους βρεθήκαμε στην Αυλαία την προηγούμενη Παρασκευή για να τον ακούσουμε σε ένα one man show με την κιθάρα του και τη φωνή του.

There was a boy / A very strange enchanted boy… συνεχίζει ο Vassilikos με το «Nature Boy», ενώ το μαγαζί έχει πια γεμίσει. Ήταν ένα αγόρι λοιπόν, το οποίο μαζί με μερικά αγόρια ακόμα το 1990 σε μια ελληνική σκηνή σχεδόν αμιγώς ελληνόφωνη, ίδρυσαν τους Raining Pleasure, ένα από τα μοναδικά τότε pop/rock συγκροτήματα που είχαν αγγλικό στίχο. Με 6 δίσκους και ένα E.P στο ενεργητικό τους, τραγούδια όπως το «Fake» και το «Capricorn» σημάδεψαν ραδιοφωνικά την εποχή τους και τραγουδιούνται ακόμα, μετά από μία δεκαετία. Τα τελευταία χρόνια ο Vassilikos έχει συνεχίσει μία solo πορεία, με πολλές συναυλίες, συνεργασίες και φυσικά το «Vintage», έναν δίσκο με επανεκτελέσεις αγαπημένων κομματιών του καλλιτέχνη από τον ίδιο, δίνοντας μια νέα μορφή σε κλασσικά τραγούδια. Προσωπικά θεωρώ πως πρόκειται για έναν από τους πιο πετυχημένους δίσκους των τελευταίων ετών όχι μόνο εμπορικά αλλά και καλλιτεχνικά, κάνοντας τις εμφανίσεις του Vassilikou ανάρπαστες…

And Jane came by with a lock of your hair… είμαστε ήδη στο τρίτο τραγούδι, το «Famous blue raincoat» του Leonard Cohen και συνειδητοποιώ πως ήταν και το πρώτο που είχα ακούσει ένα μεσημέρι στο YouTube και με τσίγκλησε για να ψάξω και τον υπόλοιπο δίσκο. Η βραδιά κυλάει αργά, ρομαντικά, λίγο παλιομοδίτικα αν θες, όπως και τα τραγούδια. Ξύλινα τραπεζάκια, ποτήρια με κόκκινη μπύρα πηγαινοέρχονται και επάνω στη σκηνή o Vassilikos με τη συνοδεία της κιθάρας του και την χαρακτηριστική ιδιότυπη θεατρική φωνή του γεμίζει το χώρο. Μέχρι στιγμής ακούμε τραγούδια μόνο από το «Vintage». Πολύ σύντομα και ο ίδιος διαπιστώνει πως το κοινό είναι υπερβολικά ήσυχο. Θες η φύση των τραγουδιών, θες η ατμόσφαιρα, δεν ευδοκίμησαν πιο έντονες αντιδράσεις. Ανάμεσα στο κοινό βρίσκεται και η οικογένειά του, οπότε επιλέγει να χαρίσει στη μαμά του το «The man I love» του Gershwin. Λίγη ώρα μετά ζητάει ένα μικρό διάλειμμα , μιας και ένα χτύπημα στο πόδι τον ταλαιπωρεί. Μας αφήνει με το «All tomorrow’s parties» μετά από την ερώτηση «Πόσοι αγαπούν τους Velvet Underground;».

Το Β’ μέρος ήταν σχεδόν διπλάσιο από το πρώτο! Και το κοινό ξεμούδιασε και ξεκίνησε να σιγοτραγουδά το «Sealed with a kiss». Ομολογουμένως δίπλα στο συγκεκριμένο ερμηνευτή, νομίζω πως είμαστε το πιο …παράφωνο κοινό που έχει υπάρξει! Συνεχίζει με Frank Sinatra ενώ μας διηγείται μια ιστορία από τις κλασσικές όπου μια μεμονωμένη φράση χάνοντας εντελώς το νόημα της, έγινε τίτλος για συνέντευξη. Όσο μιλάει, διακρίνω μια ευγένεια, ευστροφία και ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Συνεχίζει με βρετανική σκηνή και θέλοντας να προλογίσει το «Don’t give up» μετονομάζει τον Peter Gabriel σε Πέτρο Γαβριήλ ενώ ο μπροστινός μου λέει χαμηλόφωνα «και αντί για Kate Bush, Κατερίνα Θάμνου» όπου ακόμα το θυμάμαι και γελάω. Αυτό μαζί με τα επόμενα που ακολούθησαν το «I don’t know how to love him» από το Jesus Christ Superstar και το «So long Marianne», βρίσκονται στην ειδική επανέκδοση του album, σε βινύλλιο περιορισμένων αντιτύπων.

Είχε έρθει όμως η ώρα να τον ακούσουμε σε ένα ελληνικό κομμάτι. Vintage και αυτό φυσικά και πολύ αγαπημένο, «Ζητάτε να σας πω» από τον Αττίκ. Η ερμηνεία του βαθιά εσωτερική, ιδιαίτερη. Σε συνδυασμό μάλιστα με τα προηγούμενα τραγούδια, η μελαγχολία είχε την τιμητική της. Ευτυχώς τα τραγούδια των Raining, όντας πιο ανεβαστικά, αντιστάθμισαν λίγο τα συναισθήματα. «Capricorn», «Song of the wolf», «Rainbow»… (εδώ πρέπει να αναφέρουμε οπωσδήποτε την εξαιρετική δουλειά των δύο συνωνόματων ηχοληπτών, του Δημήτρη Σωτηρόπουλου και του Δημήτρη Γιάλλα).

Stars shining right above you… και πλησιάζαμε προς το τέλος. Το κοινό σιγοτραγουδούσε πάντα, αν και μέχρι εκείνη την ώρα οι στιγμές αμηχανίας ήταν αρκετές. Δεν υπήρχε setlist με τραγούδια, ένα ντοσιέ με παρτιτούρες και ο Vassilikos διάλεγε κάθε φορά το επόμενο. «Χωρίς να το ξέρετε ψηφίσατε αυτό για απόψε» και μας έπαιξε το Henry Lee, το οποίο είναι ίσως το αγαπημένο μου από τις διασκευές του. Η ώρα είχε περάσει, 1-2 παρέες είχαν φύγει. «Exit music (for a film)», για να μας αποχαιρετήσει. Σηκώθηκε με δυσκολία μιας και το χτύπημα φάνηκε να τον παιδεύει αρκετά. Παρ’ όλα αυτά ξαναβγήκε για ακόμα ένα κομμάτι encore και a capella και πραγματικά η φωνή του αποτελεί ορχήστρα από μόνη της.

Το απήλαυσα ιδιαίτερα αυτό το live. Ο Vassilikos είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και σα μουσικός και σαν ερμηνευτής. Δεν ήθελα κάτι παραπάνω, ούτε κάτι λιγότερο από τον ίδιο. Ίσως μόνο μια μικρότερη απόσταση μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού για τη συγκεκριμένη βραδιά, αλλά αυτό δεν είναι συνταγή που πετυχαίνει πάντα. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω μες το καλοκαίρι σε κάποια επόμενη συναυλία!

Λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος βρεθήκαμε στα καμαρίνια και μιλήσαμε με τον ίδιο το Vassiliko για τις εμφανίσεις του και τα μελλοντικά του σχέδια.

MusicCorner: Σας βρίσκουμε λίγο πριν την αποψινή σας εμφάνιση, όπου ξαναξεκινάτε τις solo εμφανίσεις. Τι έχετε ετοιμάσει για απόψε;
Vassilikos: Σήμερα θα είναι ένα γενικό revision θα έλεγα, δηλαδή μια επιλογή κομματιών από διάφορα πράγματα που έχω κάνει στο παρελθόν και από τον τελευταίο δίσκο με τις διασκευές, το «Vintage», αλλά και άλλα κομμάτια που δε μπήκαν σ’ αυτό το δίσκο και θα ήθελαν αλλά δε χώρεσαν και επίσης κάποια δικά μου κομμάτια που είχαμε παίξει στο παρελθόν με τους Raining Pleasure.

MusicCorner: Μετά την επιτυχία που σημείωσε το «Vintage», έχετε στο μυαλό σας να κυκλοφορήσει και δεύτερο μέρος;
Vassilikos: Αυτό είναι μια υπόσχεση, της οποίας υπόνοια άφησα στον υπότιτλο του δίσκου λέγοντας «Τραγούδια που θα ήθελα να έχω γράψει, μέρος 1», γιατί ακριβώς με το που τέλειωσε η διαδικασία της ηχογράφησης αισθάνθηκα κι εγώ ότι δεν είχα πει ούτε τα μισά από αυτά που θα ήθελα να πω, οπότε θα κάνω ένα volume 2 κάποτε. Όχι τώρα όμως, νομίζω τώρα δεν είναι καλή ώρα. Αυτό που χρειάζομαι να κάνω τώρα είναι καινούρια κομμάτια, δικά μου κομμάτια. Ίσως λίγο με κούρασε όλο αυτό το πράγμα, όχι με την κακή την έννοια ότι βαρέθηκα αλλά με την έννοια ότι θέλω να είμαι πάλι συνθετικά δημιουργικός.

Ο Vassilikos με την Ελένη Λαμπράκη του MusicCorner.gr

MusicCorner: Οπότε είστε σε μια δημιουργική περίοδο; Ετοιμάζεται κάτι καινουριο;
Vassilikos: Ναι, είμαι στη διαδικασία δημιουργίας κάποιων demo που κάνω στο σπίτι προς το παρόν, έχω κάνει κάποια πράγματα πειραματικά στο studio, πάλι με τον Clive Martin, το φίλο μου Βρετανό παραγωγό, που έχουμε δουλεψει και το «Vintage» μαζί και τον τελευταίο δίσκο με τους Raining Pleasure. Και τώρα μιας και ζούμε και στην ίδια πόλη είναι πολύ πιο εύκολο να συναντιόμαστε και να δουλεύουμε.

MusicCorner: Όταν δημιουργήσατε τους Raining Pleasure, ο αγγλικός στίχος δεν ήταν τόσο διαδεδομένος στην ελληνική σκηνή.
Vassilikos: Όχι μόνο δεν ήταν διαδεδομένος, από αυτή την άποψη ήταν πάρα πολύ δύσκολο!

MusicCorner: Οπότε υποθέτω ότι ήταν εξίσου δύσκολο να σας εμπιστευτεί κάποιος για να κάνετε το ξεκίνημα.
Vassilikos: Να σου πω την αλήθεια εκεί δε συναντήσαμε ιδιαίτερη δυσκολία. Νομίζω ότι και ο λόγος άλλωστε που ήμασταν σίγουροι ότι θα κάνουμε αγγλικό στίχο ήταν γιατί αισθανόμασταν ότι μπορούμε να το κάνουμε καλά. Και με αυτό το δεδομένο δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα αποδοχής. Όταν κάποιος ήξερε ότι κάνουμε αγγλικό στίχο και δεν είχε ακούσει τίποτα από εμάς, έλεγε «Τι πάτε να κάνετε τώρα; Δεν χωράνε αυτά.» Υπήρχαν τότε οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, το ελληνόφωνο βασίλευε και με πολύ καλές μπάντες. Κι εμείς επιμείναμε για λόγους καθαρά αισθητικούς. Και το διατηρήσαμε για είκοσι χρόνια.

MusicCorner: Πως κρίνετε τη σύγχρονη ελληνική σκηνή όπου πλέον βασιλεύουν οι αγγλόφωνοι ερμηνευτές και συγκροτήματα;
Vassilikos: Μ’ αρέσει αυτό που γίνεται. Όχι επειδή είναι αγγλόφωνα ή επειδή είναι rock, αλλά επειδή είναι καλή μουσική και έχουν ωραίες ιδέες. Από εκεί και πέρα ας το λένε και στα πορτογαλέζικα. Δε με ενδιαφέρει η γλώσσα, δεν είμαι ο σταυροφόρος του αγγλόφωνου, παρ’ όλο που έχουν προσπαθήσει να μου δώσουν τον τίτλο!

MusicCorner: Σε δύο ημέρες έχουμε εκλογές. Ανεξάρτητα από το εάν και τι θα επιλέξετε να ψηφίσετε, ποια είναι η άποψή σας για το τι πρόκειται να συμβεί;
Vassilikos: Σ’ αυτές τις εκλογές θα καταγραφεί με ακρίβεια το ποσοστό των διεφθαρμένων Ελλήνων. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί που θα ψηφίσουν ξανά τις ίδιες κυβερνήσεις, θα μετρηθούν με ποσοστιαία ακρίβεια.

MusicCorner: Οπότε είστε αισιόδοξος;
Vassilikos: Αισιόδοξος δεν είμαι ποτέ με την πολιτική. Έχω μια υποψία ότι μπορεί κάτι να γίνει αυτή τη φορά επειδή είναι η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που έχει υπάρξει μια πολιτική ανησυχία στην Ελλάδα και αυτό μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον. Δεν ξέρω τι θα γίνει αλλά είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ για εκλογικά αποτελέσματα!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here