17/3/2014
Γράφει ο Μάριος Γκούβας
Φωτογράφηση: Αφροδίτη Ζαγγανά
www.musiccorner.gr
Τη Ζαχαρούλα τη γνωρίσαμε πέρυσι, όταν παρουσίαζε το «Μαύρο μου». Παρά το «σκοτεινό» του τίτλου, θυμόμαστε μια παράσταση με έντονη παρουσία χρωμάτων, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες, σκηνοθετικά, ιδέες με τις σκιές να παίζουν ιδιαίτερο ρόλο. Με την είσοδο της νέας χρονιάς, η Ζαχαρούλα γυρίζει «σελίδα» στην πορεία της και από το «Μαύρο μου» πηγαίνει στον «Ονειροκρίτη», σαφώς πιο φωτεινό τίτλο, που μας βάζει σε άλλο mood και προκαλεί άλλου είδους «περιέργεια».
Φτάνοντας στο «Ίλιον», τον παλιό καλό κινηματογράφο στην Πατησίων που διαθέτει πλέον και χώρο για μουσικές παραστάσεις, μας έπιασε μια νοσταλγία. Θυμηθήκαμε τα εφηβικά μας χρόνια όταν, προσπαθώντας να «μυηθούμε» στην ποιότητα, παρακολουθήσαμε τη «Θυσία» του Ταρκόφσκι στο «Ίλιον» που πάντα πρόβαλε σημαντικές παραγωγές.
Ξεπεράσαμε γρήγορα τις μνήμες που ξύπνησαν μέσα μας και μπήκαμε στο χώρο της μουσικής σκηνής, όπου μας υποδέχτηκαν με ευγένεια. Πολύ σύντομα βρεθήκαμε στο καμαρίνι της Ζαχαρούλας και μιλήσαμε για τις νέες της εμφανίσεις.
Music Corner: Μέχρι τον Δεκέμβρη παρουσίαζες την παράσταση «Μαύρο μου». Τώρα φεύγεις απ’ τα χρώματα και μας πηγαίνεις στον «Ονειροκρίτη».
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Τώρα που μπήκε το 2014 αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε ένα νέο concept που να είναι πιο φωτεινό, να μιλάει για όνειρα. Οι συντελεστές είναι και πάλι οι ίδιοι. Το σκηνικό και η σκηνοθεσία είναι του Ηλία Καρελλά, το performing και τα κείμενα είναι του Νικόλα Φραγκιουδάκη, ενώ μας πλαισιώνουν ο Γιώργος Σχοινάς στο πιάνο και το ακορντεόν και ο Έκτορας Κυριάκου που παίζει μαντολίνο, λαούτο και βιολί. Το πρόγραμμα είναι διανθισμένο περισσότερο μουσικά και εικαστικά είναι αρκετά διαφορετικό από το προηγούμενο.
Music Corner: Θα έχουμε πάλι μια έντονη παρουσία σκιών, που τις χειρίζεται μοναδικά ο Ηλίας Καρελλάς;
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Η αισθητική είναι του Ηλία, αλλά είναι αρκετά διαφορετικό όλο το concept. Η μεγαλύτερη «αλλαγή» είναι ότι το σκηνικό μας είναι λευκό. Γι’ αυτό κι εγώ είμαι ντυμένη με άσπρο φόρεμα.
Music Corner: Θ’ ακούσουμε φρέσκο υλικό απόψε;
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Ψάχνουμε και φτιάχνουμε συνεχώς νέο υλικό αλλά μόνο ένα τραγούδι είναι σίγουρο ότι θα κυκλοφορήσει δισκογραφικά και το παρουσιάζουμε.
Music Corner: Σε τι φάση βρίσκεσαι δισκογραφικά; Θα έχουμε σύντομα ένα CD;
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Δουλεύουμε αυτήν την εποχή πάνω σε νέο υλικό, ψάχνουμε ιδέες. Δημιουργούμε κομμάτια και κάνουμε μια πρώτη επιλογή, αλλά είναι μια διαδικασία που θα καθυστερήσει πολύ ακόμα. Η προηγούμενη δουλειά μου κυκλοφόρησε ψηφιακά και αυτό που θέλουμε να κάνουμε τώρα είναι να δημιουργήσουμε ένα βινύλιο, κάτι που ονειρευόμουνα πάντα. Αυτός είναι ο στόχος αλλά υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμα μέχρι να υλοποιηθεί.
Music Corner: Τι υλικό έχετε έτοιμο μέχρι τώρα;
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Έχουμε μόνο ένα κομμάτι και δουλεύουμε συνέχεια. Θέλουμε να υπάρχει διαφορετικό χρώμα στη νέα δουλειά. Δεν θα έχει παραδοσιακό ύφος αλλά ακόμα δεν έχουμε καταλήξει ακριβώς που θα κινηθούμε. Η ενορχήστρωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και είμαστε στο ψάξιμο ακόμα.
Music Corner: Στο υλικό που ετοιμάζεις, ποιοι συμμετέχουν;
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Στους στίχους είναι κατά βάση ο Νικόλας Φραγκιουδάκης και στις μουσικές ο Σπύρος Πρατίλας, αλλά σκοπεύουμε να πειραματιστούμε γενικότερα.
Music Corner: Οι παραστάσεις εδώ είναι κάθε Πέμπτη του Μαρτίου. Τι στόχος υπάρχει;
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Ξεκινήσαμε από εδώ, καθώς το Δεκέμβριο που είχαμε φιλοξενηθεί και πάλι είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία και μας δόθηκε αρκετός χρόνος να δουλέψουμε, αλλά ο σκοπός είναι να παρουσιαστεί και αλλού. Ακόμα, όμως, δεν υπάρχει έτοιμο πρόγραμμα εμφανίσεων.
Music Corner: Ευχόμαστε καλή επιτυχία Ζαχαρούλα.
Ζαχαρούλα Κληματσάκη: Ευχαριστούμε, να είστε καλά.
Λίγη ώρα αργότερα, τακτοποιηθήκαμε στο τραπέζι μας και αναμέναμε την έναρξη της παράστασης. Σκηνικό λευκό, με πολλά τετράγωνα κουτιά στη μία πλευρά, βαλίτσες σε διάφορα μεγέθη στην άλλη, ένα πορτατίφ, ένα κάδρο. Όλα λευκά, ή μάλλον ζαχαρί. Τα φώτα σβήνουν, οι μουσικοί παίρνουν τις θέσεις τους πλάγια της σκηνής, ο Νικόλας ανεβαίνει και κρύβεται πίσω από τα κουτιά. Η Ζαχαρούλα ακολουθεί, φορώντας λευκό πουκάμισο και λευκή κοντή φούστα με τούλι.
«Όχι νάνι», το πρώτο της κομμάτι και τη σκυτάλη παίρνει ο Νικόλας, για να μας δώσει πληροφορίες για τον ύπνο, αλλά και τους ..εφιάλτες του. Συνέχεια νοσταλγική με «Πόσο λυπάμαι» της Σοφίας Βέμπο, «Συννεφιασμένη Κυριακή» της αξέχαστης Σωτηρίας Μπέλλου με συνοδεία πιάνου αλλά και «Μαύρο μου», από την πρώτη δισκογραφική δουλειά της Ζαχαρούλας.
Η βραδιά κυλούσε με εναλλαγές στα τραγούδια, από παλιές επιτυχίες και παραδοσιακά, όπως το «Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα», μέχρι το “Young and Beautiful” της Lana Del Ray ή το «Χάλια» του Φοίβου Δεληβοριά. Και ενδιάμεσα ο Νικόλας να μας δίνει πληροφορίες για τα όνειρα, να μεταμφιέζεται επί σκηνής για να ταιριάζει με το τραγούδι «Εγώ θα πάρω καπετάνιο», αλλά και να αλλάζει το σκηνικό, γυρίζοντας τα κουτιά που σε μία πλευρά έχουν φωτογραφίες κατοικίδιων και σε άλλη τμήματα χαρτών.
Μετά την «Αμελί», ακολούθησε το καινούριο τραγούδι της Ζαχαρούλας, σε δικούς της στίχους. Με τίτλο «Νι», ερωτικό χαρακτήρα και έντονα jazz διάθεση, μας έβαλε σε άλλο mood που συνεχίστηκε με το “Black Coffee”. Αλλαγή ρυθμών και ύφους με νοσταλγική «Κρασογιώργαινα» του Χατζιδάκι αλλά και κωμικό χαρακτήρα, όταν με το «Θέλω μαμά έναν αντρούλη», ένα αργό ταγκό του 1932, ο Νικόλας οδηγεί στη σκηνή δίπλα στη Ζαχαρούλα έναν κούκλο, που έχει το ρόλο του αντρούλη.
Με τραγούδια όπως «Η Περσεφόνη στον Άδη», μαζί με τον Νικόλα, «Σχεδόν δεκαετία», «Όμορφη πόλη» και άλλα, τον Νικόλα να …διακόπτει το μουσικό μέρος για να προσθέτει στην παράσταση πληροφορίες σε μορφή ονειροκρίτη, ακούσαμε μέχρι «Πες το μου ξανά» και φτάσαμε στο τέλος με το «Άλα», χαρακτηριστικό τραγούδι της εποχής του «αρχοντορεμπέτικου» σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου και μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ.
Η Ζαχαρούλα, καλή φωνή με ωραία χροιά, κατάφερε και πάλι να δημιουργήσει μια διαφορετική παράσταση. Με πρωτεργάτη τον Ηλία Καρελλά, master των φώτων και των σκιών, χρησιμοποιώντας και προβολές εικόνων και σχεδίων στη μεγάλη οθόνη, φτιάχνει ένα διαφορετικό κλίμα μέσα στο οποίο ερμηνεύει τραγούδια διαφορετικού ύφους και χαρακτήρα που δένουν μεταξύ τους με την ενιαία ενορχήστρωση.
Οι διαθέσεις του κοινού, αλλάζουν ανάλογα με τις διαθέσεις που δημιουργεί και τις μνήμες που «ξυπνά» κάθε τραγούδι, από νοσταλγία μέχρι χαρά, ενισχυόμενες από τις χρωματικές εναλλαγές που έχει στήσει ο Ηλίας Καρελλάς.
Μια διαφορετική παράσταση που αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσει κανείς. Εμείς, τουλάχιστον, μέσα στα 90 λεπτά της παράστασης βιώσαμε τόσα συναισθήματα όσα σε πολλές μέρες, στην απλή καθημερινότητά μας. Όσο για τα όνειρα που είδαμε εκείνο το βράδυ, δεν θα τα αποκαλύψουμε εδώ. Θα τα εκμυστηρευτούμε στη Ζαχαρούλα και τον Νικόλα για να μας τα εξηγήσουν την επόμενη φορά που θα τους δούμε.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τo live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…