12/12/2013
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Η Κυριακή είναι ομολογουμένως δύσκολη μέρα για βραδινή έξοδο, ειδικά για όσους εργάζονται την επομένη. Ωστόσο, το πρόγραμμα που παρουσιάζουν στο club του «Σταυρού του Νότου» η Ραλλία Χρηστίδου και ο Γιώργος Καραδήμος, σε προδιαθέτει για κυριακάτικη βραδιά με εκπλήξεις, από τον τίτλο του κιόλας. «Ξένα α_λά ελληνικά», λοιπόν, με το έξυπνο λογοπαίγνιο να αναφέρεται σε διασκευές ξένων τραγουδιών στη γλώσσα μας, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο τα κάναμε δικά μας. Αλήθεια, ακούγοντας το ρεπερτόριο της βραδιάς, η επιμέλεια του οποίου ανήκει στον ραδιοφωνικό παραγωγό, Δημήτρη Βραχνό, θα υπάρξουν στιγμές που θα αναρωτηθείτε: «Μα δεν ήταν όντως ελληνικό αυτό το τραγούδι;» Τόσο πολύ έχουμε οικειοποιηθεί ορισμένα κομμάτια…
Γύρω στις 22:30, οι δύο καλλιτέχνες κάνουν την είσοδό τους στη σκηνή με την πλέον αρμόζουσα έναρξη: «Φώτα κι Άλλα Φώτα», ενώ στο πρώτο μέρος της παράστασης απολαμβάνουμε κάποιες από τις πιο αγαπημένες διασκευές των τελευταίων χρόνων, με ένα-δύο εμβόλιμα τραγούδια από την προσωπική δισκογραφία των καλλιτεχνών, σωστά ενταγμένα όμως στη ροή του προγράμματος. Πέρα από τις ξένες διασκευές που έχουν ερμηνεύσει οι ίδιοι στη μέχρι τώρα καριέρα τους -το «Εγώ για Σένα» για τη Ραλλία και το «Σε Θέλω Εδώ» για τον Γιώργο, αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα-, οι δυο τους μας χαρίζουν τη δική τους εκδοχή σε κομμάτια όπως τα «Ρίξε Κόκκινο στη Νύχτα», «Δες Καθαρά» και «Μην Ορκίζεσαι».
Η Ραλλία βρίσκεται στο στοιχείο της με το «Σ’ Αγαπάω Ακόμα», ενώ ο Γιώργος δίνει μια βαθιά συγκινητική ερμηνεία στο «Πριν το Τέλος». Από τις στιγμές έκπληξη, το ντουέτο τους στο “Con Te Partiro”. Το εξαιρετικό -και οπερετικό- τραγούδι βρίσκει καίρια θέση στο πρόγραμμα, χάρη στην ευελιξία και την αλήθεια των φωνών των δύο καλλιτεχνών. Ξεχωρίζει επίσης η ενότητα με τα ελληνικά τραγούδια που έγιναν ξένα: «Ο Κόσμος σου να Είμαι Εγώ», «Αν Θυμηθείς τ’ Όνειρό μου» και «Μην Τον Ρωτάς τον Ουρανό». Το πρώτο μέρος κλείνει δυναμικά, μ’ ένα τραγούδι έκπληξη που δεν θέλω να αποκαλύψω και το οποίο, νομίζω, σε αφήνει να περιμένεις μόνο τα καλύτερα για το δεύτερο κομμάτι της παράστασης.
Αυτό το δεύτερο κομμάτι είναι πιο ρετρό, ενώ έχει και πολλά θεατρικά στοιχεία στην παρουσίαση των τραγουδιών. Κατά τη γνώμη μου, αποτελεί το πιο δύσκολο και προκλητικό μέρος της παράστασης, καθώς οι καλλιτέχνες καλούνται να τα βγάλουν πέρα με εντελώς ετερόκλητα τραγούδια που πηγαίνουν ως και 50-60 χρόνια πίσω. Το καλό είναι ότι όχι μόνο τα καταφέρνουν, αλλά, με τη φρέσκια ματιά τους, έχουν φτιάξει κι ένα πρόγραμμα πολύ διασκεδαστικό.
Τί ακούσαμε; Από το «Το Ξέρω θα ‘ρθεις Ξανά», μέχρι «Το Βενζινάδικο» και από «Το Κορίτσι του Μάη», μέχρι το «Μη Φεύγεις, Μη» και το «Αυτή η Νύχτα Μένει». Το εύρος του ρεπερτορίου τεράστιο και, ευτυχώς, χωρίς στεγανά: Το «Μη Ζητάς Συγγνώμη» του Ρέμου μπορεί να συνυπάρξει με «Το Σχολείο» και οι «Δρόμοι του Πουθενά» του Μαργαρίτη να σταθούν δίπλα στο «Να ‘ταν η Χαρά Οικόπεδο».
Σας ακούγεται λίγο «αχταρμάς» αυτό, έτσι δεν είναι; Κι όμως, το πρόγραμμα είναι τόσο σωστά δομημένο και δουλεμένο που η ροή του κυλά αβίαστα και σε κάνει να περνάς καλά. Σ’ αυτό συμβάλλει και η εξαιρετική μπάντα, η οποία δίνει σε κάθε τραγούδι τον ήχο που του αρμόζει και, στο πρώτο μέρος, σολάρει εξαιρετικά στη «Μισιρλού». Πάνω απ’ όλα όμως, τα εύσημα ανήκουν στους δύο ερμηνευτές, καθώς επιθυμούν από καρδιάς να μας ψυχαγωγήσουν –και το πετυχαίνουν!
Ακόμη και αν ορισμένα τραγούδια όπως το «Όνειρα», σήμερα ακούγονται -και είναι μάλλον- παρωχημένα, η παρουσία τους στο πρόγραμμα δεν ενοχλεί καθώς Χρηστίδου και Καραδήμος τα αντιμετωπίζουν με την εντιμότητα, τη φρεσκάδα και τη θεατρικότητα που τους χρειάζονται. Επίσης, όλη αυτή η αναδρομή σε περίπου μισό αιώνα διασκευών μας δίνει την ευκαιρία να δούμε την πορεία και την εξέλιξη της μουσικής στο πέρασμα των χρόνων, πράγμα που, προσωπικά, βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Ξεχώρισα την ερμηνεία της Ραλλίας στο «Γιατί Φοβάσαι» και του Γιώργου στο «Μη Μ’ Αφήνεις Μη». Νομίζω όμως πως, ακούγοντας το πρόγραμμα, ο καθένας θα βρει ή θα θυμηθεί ένα αγαπημένο του τραγούδι. Μπορεί ακόμη και να ανακαλύψει τραγούδια ξεχασμένα, όπως τα διασκεδαστικότατα «Κόπα Καμπάνα» και «Μύλος η Καρδιά μου». Ένα από τα «μυστικά» της παράστασης, άλλωστε, είναι ότι σε κάνει να νοιώθεις ζεστά και οικεία με αυτά που ακούς, να αναπολείς, αλλά και να ξαφνιάζεσαι.
Το γλυκό κλείσιμο του δεύτερου μέρους με το «Να Μ’ Αγαπάς» από το Τρίφωνο νομίζω ότι εμπεριέχει το βασικό συναίσθημα αυτού του live, το οποίο διαθέτει και ιδιαίτερο ανκόρ. Σε αυτό, ο Γιώργος Καραδήμος και η Ραλλία Χρηστίδου επιλέγουν να εντάξουν, πέρα από τα δικά τους κομμάτια, τραγούδια που αγαπούν και που είναι εκτός του concept των διασκευών. Το ανκόρ αλλάζει από Κυριακή σε Κυριακή, ανάλογα με τη διάθεση τη δική τους και του κόσμου. Αυτό που ακούσαμε εμείς, περιλάμβανε το καινούργιο τραγούδι της Ραλλίας «Δικιά σου» από το επερχόμενο άλμπουμ της, το οποίο θα κυκλοφορήσει έως το τέλος της χρονιάς, ενώ ο Γιώργος επέλεξε το εξαιρετικό «Με Πνίγει Τούτη η Σιωπή».
Η βραδιά δεν θα μπορούσε παρά να κλείσει τρυφερά, με το «All Alone Am I / Μην Τον Ρωτάς τον Ουρανό». Ήταν η πιο ταιριαστή καληνύχτα σε μια παράσταση την οποία αξίζει να εντάξετε στην προσεχή κυριακάτικη έξοδό σας…
Πριν από την έναρξη του live, η Ραλλία Χρηστίδου και ο Γιώργος Καραδήμος μίλησαν κατ’ αποκλειστικότητα στο MusicCorner:
MusicCorner: Το πρόγραμμα που παρουσιάζετε είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και τεράστιου εύρους. Για τον καθένα σας ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία ή πρόκληση;
Ραλλία Χρηστίδου: Το να προλάβουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμο το πρόγραμμα. Οι εποχές είναι πάρα πολύ δύσκολες, είναι δύσκολο να συγκεντρώσεις μουσικούς, είναι δύσκολο να καταφέρεις να κάνεις τις πρόβες που θέλεις. Την όλη επιμέλεια του προγράμματος έχει φτιάξει ο Δημήτρης Βραχνός, εμείς απλά προσθέσαμε ή αφαιρέσαμε κάποια κομμάτια. Η μεγαλύτερη δυσκολία, νομίζω, ήταν το να βρούμε χρόνους. Είμαστε όμως μαθημένοι στο να λέμε δύσκολα πράγματα. Είναι νομίζω κάτι που μας ιντριγκάρει και τους δύο πάρα πολύ, είναι και μια πρόκληση, αν θέλεις. Επιδιώξαμε να κινηθούμε σ’ ένα σταυροδρόμι που να εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές: Και την ψυχαγωγία και τη διασκέδαση.
Γιώργος Καραδήμος: Μια απ’ τις δυσκολίες ήταν και το να καταφέρουμε να χωρέσουμε τόσα διαφορετικά είδη σ’ ένα πρόγραμμα τριών ωρών. Και να ξεχωρίσουμε, με πόνο ψυχής σχεδόν, ποια κομμάτια θα αφήσουμε έξω.
Ραλλία Χρηστίδου: Για να μπορέσουμε να βάλουμε όλα αυτά που θέλαμε, θα έπρεπε το πρόγραμμα να διαρκεί έξι ώρες! Και μακάρι να είχαμε μια backup φωνή για να το κάνουμε!
MusicCorner: Γιατί νομίζετε ότι στην Ελλάδα αγαπάμε τόσο πολύ τις διασκευές;
Ραλλία Χρηστίδου: Προσωπικά, δεν φοβάμαι να πω ότι δεν τις αγαπώ γενικά τις διασκευές. Κι αυτό γιατί συνήθως όταν ακούω ένα τραγούδι και μετά τη διασκευή του, αυτή δεν με καλύπτει, δεν μου αρέσει. Γι’ αυτό και δισκογραφικά δεν έχω επιλέξει να πω και πολλές διασκευές. Αν εξαιρέσουμε το «Εγώ για Σένα» που ήταν το πρώτο. Όλοι οι τραγουδιστές έχουν έστω ένα τραγούδι που είναι το breakthrough τραγούδι με τον κόσμο και για μένα ήταν αυτό. Γενικά έχω επιλέξει να δίνω χώρο σε νέες δημιουργίες, είτε είναι δικές μου είτε άλλων συναδέλφων. Δεν θέλω να κινούμαι στο ότι κάτι έχει γίνει σίγουρη επιτυχία, οπότε θα το κάνω κι εγώ… Όχι όμως ότι βρίσκω πως μειονεκτεί σε κάτι αυτό –είναι καθαρά επιλογή του καθενός.
Γιώργος Καραδήμος: Εμένα πάλι μ’ αρέσουν οι διασκευές –νομίζω έχει φανεί αυτό! Προσπαθώ να διαλέγω κομμάτια που δεν είναι υπερβολικά γνωστά –έως καθόλου. Ας πούμε το «Σ’ Ένα Κόσμο Ηλεκτρικό» που το αυθεντικό είναι κομμάτι του Calogero, δεν είχε ακουστεί καθόλου…
Ραλλία Χρηστίδου: Γράφεις όμως πολύ ωραία τραγούδια, Γιώργο…
Γιώργος Καραδήμος: Στα οποία ίσως δεν δίνεται η ευκαιρία να ακουστούν…
Ραλλία Χρηστίδου: Πιστεύω ότι πρέπει να ακούς πιο πολύ το ένστικτό σου και να κάνεις αυτό που αγαπάς περισσότερο, παρά αυτό που σου προτείνουν κάποιοι άλλοι…
Γιώργος Καραδήμος: Όσες διασκευές έχω κάνει, ήταν δικές μου προτάσεις. Απλά ίσως να μην έχω τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου. Πάντως, οι ξένοι δημιουργοί έχουν κάνει παραπάνω βήματα από μας, όσον αφορά στο θέμα της μουσικής και της αρμονίας. Στο εξωτερικό έχουν ασχοληθεί περισσότερο με την παραγωγή. Τώρα, σε ό,τι αφορά τους στίχους, οι ελληνικοί νομίζω ότι είναι σχεδόν πάντα καλύτεροι. Είμαστε μπροστά σε αυτό…
MusicCorner: Να πούμε και δυο λόγια για τα μελλοντικά σας σχέδια;
Ραλλία Χρηστίδου: Έχει κυκλοφορήσει ήδη ένα κομμάτι που λέγεται «Δικιά σου». Η μουσική είναι του Γιάννη Κότσιρα και οι στίχοι του Σταύρου Σταύρου. Είναι το πρώτο κομμάτι που επιλέχθηκε από την EMI για να επικοινωνηθεί μια νέα, 34χρονη πλέον, Ραλλία Χρηστίδου. Είναι μια πάρα πολύ ώριμη δουλειά, την οποία είμαι χαρούμενη που έχω τραγουδήσει σε μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη για να βγαίνουν καινούργιες δουλειές ολοκληρωμένες. Έχω δουλέψει πάρα πολύ γι’ αυτόν τον δίσκο: Έχω γράψει δικά μου κομμάτια, έχω ενορχηστρώσει, έχω παίξει μουσικές… Απ’ ό,τι φαίνεται το κομμάτι πάει αρκετά καλά και η δουλειά γενικότερα έχει εξαιρετικά κομμάτια. Είναι ίσως η πρώτη δουλειά, μετά το πρώτο-πρώτο δισκάκι, που αισθητικά με εκφράζει τόσο πολύ. Σίγουρα έχει βάλει κι ο Γιάννης Κότσιρας, που έχει την επιμέλεια παραγωγής, το χεράκι του όσον αφορά στην αισθητική. Εκτός από καταξιωμένος καλλιτέχνης και σπουδαίος ερμηνευτής, είναι ένας άνθρωπος που έχει πάρα πολύ υψηλή αισθητική σ’ αυτό που κάνει. Χαίρομαι πάρα πολύ που μου έκανε την τιμή να δεχτεί να έχει την επιμέλεια μίας δισκογραφικής μου δουλειάς μετά από δέκα χρόνια. Πιστεύω ότι για μένα είναι μια ευκαιρία να κάνω μια νέα αρχή, πιο ώριμη ως προς το τί είμαι στην πραγματικότητα και στο τί θέλω να κάνω όσον αφορά σε αυτή τη δουλειά.
Γιώργος Καραδήμος: Εγώ θα κυκλοφορήσω ένα καινούργιο κομμάτι μετά τις Γιορτές. Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάτι άλλο…
MusicCorner: Κλείνοντας, θέλω να μου πείτε πιο τραγούδι της παράστασης αφιερώνετε ο ένας στον άλλο…
Γιώργος Καραδήμος: Εμένα μ’ αρέσει πάρα πολύ να ακούω τη Ραλλία να λέει το «Γιατί Φοβάσαι».
Ραλλία Χρηστίδου: Εγώ θα ήθελα να του αφιερώσω ένα τραγούδι που μ’ αρέσει πάρα πολύ έτσι όπως το λέει με τον δικό του τρόπο: Είναι το «Αγάπα Με»!
Στην παράσταση έπαιξαν οι μουσικοί:
Ματί Παλαιολόγος: πλήκτρα, ενορχηστρώσεις
Πέτρος Βασιλειάδης: μπάσο
Δημήτρης Μποσινάκος: τύμπανα
Σπύρος Δέλτα: ηλεκτρική κιθάρα
Μιγκέν Σελμάνι: βιολί
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…