Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
www.musiccorner.gr
Η συνάντηση δύο τόσο σπουδαίων ερμηνευτριών, όπως η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη, οι οποίες μάλιστα έχουν σχεδόν μία εικοσαετία να συνυπάρξουν επί σκηνής, αποτελεί από μόνη της γεγονός. Το φωτεινό φουαγιέ του θεάτρου Παλλάς ήταν, λοιπόν, από νωρίς γεμάτο για τη συνέντευξη τύπου, την οποία παραχώρησαν με την ευκαιρία των παραστάσεων «Σε Μπλε Βελούδο» που ξεκινούν στις 13 Ιανουαρίου.
Λίγο μετά τη μία το μεσημέρι, οι δύο καλλιτέχνιδες μάς καλωσορίζουν, εύχονται καλή χρονιά και παίρνουν τις θέσεις τους για τη συνέντευξη τύπου, έχοντας στο πλευρό τους, τους δύο ενορχηστρωτές της παράστασης, Κώστα Παπαδούκα και Γιώργο Ζαχαρίου.
Τον λόγο παίρνει πρώτη η Χάρις Αλεξίου, ομολογώντας πως, σε αυτή τη δεύτερη εμφάνισή της στο Παλλάς, αισθάνεται «πιο σίγουρη και δυνατή αφού έχω δίπλα μου τη Δήμητρα». Ανατρέχει επίσης στο ξεκίνημα και των δυο τους στην Πλάκα, όπου «εγώ με τα λαϊκά, τα παραδοσιακά, τα σμυρναίικα κι εκείνη με Χατζιδάκι και Μούτση κάναμε τα πρώτα μας βήματα». Αναφέρει μάλιστα πως οι δυο τους νιώθουν όπως δύο πολύ κοντινοί άνθρωποι που μπορεί να έχουν χρόνια να συναντηθούν, αλλά «όταν ξαναβρίσκονται δεν υπάρχει κενό, η διαδρομή και η συζήτηση συνεχίζουν ακριβώς από το σημείο που τις άφησες».
Η Δήμητρα Γαλάνη αναφέρθηκε στην, κλασική πλέον, δισκογραφική τους συνεργασία το 1981, με τον δίσκο «Τα Τραγούδια της Χθεσινής Μέρας», ο οποίος επανακυκλοφορεί με αφορμή τις παραστάσεις τους στο Παλλάς. «Ήταν η στιγμή που δύο διαφορετικές φωνές και δρόμοι έγιναν ένα και αυτό συμβαίνει όταν γίνονται ένα οι ψυχές».
Επεσήμανε δε, ότι και οι δυο τους έχουν σταθερή πίστη σε ένα πολύ σημαντικό ρεπερτόριο, το οποίο τις κάλεσε τόσα χρόνια μετά να ξαναδούν κατάφατσα την ιστορία τους που έχει πλέον γίνει ένα με την αγάπη του κόσμου «κι αυτό είναι μια ευλογία που δεν την αλλάζουμε με τίποτε».
Η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη ευχαρίστησαν ιδιαίτερα τη Λίνα Νικολακοπούλου, στην οποία ανήκει η καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης, καθώς και η ιδέα για τον τίτλο της, ο οποίος αναφέρεται τόσο στις βελούδινες φωνές τους όσο και στο πόσο ακριβά φυλαγμένα κρατούν τα τραγούδια που μοιράζονται μαζί μας εδώ και σαράντα χρόνια.
Αναφέρθηκαν επίσης σε όλους τους συντελεστές και τους μουσικούς της παράστασης, ενώ η Χάρις Αλεξίου τόνισε ότι επέλεξαν για τις εμφανίσεις τους το Παλλάς, επειδή δεν θέλουν να κάνουν εκπτώσεις σε αυτό που θα παρουσιάσουν. Όπως φαίνεται, η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ μεγάλη, καθώς έχουν ήδη προπωληθεί 10.000 εισιτήρια, ενώ οι εμφανίσεις δεν αποκλείεται να παραταθούν και πέρα των προγραμματισμένων 15 παραστάσεων. Θα ακολουθήσει σειρά εμφανίσεων στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ενώ ίσως αργότερα να υπάρξει και δισκογραφική σύμπραξη των δύο καλλιτέχνιδων, μάλλον με ζωντανή ηχογράφηση στην οποία θα υπάρχει ωστόσο και νέο υλικό. Όπως είπαν οι ίδιες, το θέλουν πολύ.
Μιλώντας με τη σειρά του, ο Γιώργος Ζαχαρίου επεσήμανε ότι το έργο τους αναφορικά με την ενορχήστρωση της παράστασης ήταν «να μαγειρέψουμε με τα καλύτερα πρώτα υλικά και τώρα που πλησιάζουμε στην έναρξη βάλαμε τα καλύτερά μας ρούχα και περιμένουμε με αγωνία την ανταπόκριση του κόσμου». Ο Κώστας Παπαδούκας συμπλήρωσε ότι με τη Χαρούλα Αλεξίου κινήθηκαν «σε νέα μουσικά μονοπάτια που με την παρουσία της Δήμητρας έγιναν λεωφόρος!» Η συνεργασία αυτή τον γέμισε δέος, ενώ μίλησε για τους διαφορετικών σχολών μουσικούς της μπάντας, «οι οποίοι όμως είναι συμπληρωματικοί».
Αναφερόμενες σε στοιχεία της παράστασης, οι δύο κυρίες τόνισαν ότι θα μάς γυρίσουν πίσω στη «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα, καθώς η έναρξη του προγράμματος θα γίνει με τον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά». Θα βρίσκονται συνεχώς μαζί στη σκηνή, ενώ θα κάνουν το μικρότερο σόλο που έχουν κάνει ποτέ – μόνο με τέσσερα τραγούδια η κάθε μία -, «πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε τα κότσια να αντέξουμε η μία την άλλη», είπε χαμογελώντας η Χάρις Αλεξίου για να σπεύσει να συμπληρώσει η Δήμητρα Γαλάνη ότι «Μάλλον έχουμε και αυτή την ανάγκη».
Ανέφερε μάλιστα ότι το πρόγραμμα είναι αποτέλεσμα διαρκούς δουλειάς και πολύ καλής προετοιμασίας, ενώ τόνισε ότι η ροή του είναι εντελώς φυσική, σαν μια ιστορία, ένας διάλογος τραγουδιών, τα οποία πότε ταυτίζονται και πότε διαφοροποιούνται, σε μία παράσταση η οποία επιδιώκει επίσης να καθρεφτίσει τη βαθιά ευγνωμοσύνη των δύο καλλιτέχνιδων προς τον κόσμο.
«Ακριβώς αυτή η αξεπέραστη αλήθεια των τραγουδιών είναι αυτή που μάς δείχνει από τότε μέχρι σήμερα ποιοι είμαστε, ποια γλώσσα μιλάμε και πού θέλουμε να πορευτούμε», επεσήμανε η κυρία Γαλάνη.
Μετά το τέλος της συνέντευξης τύπου, η Δήμητρα Γαλάνη απάντησε αποκλειστικά στις ερωτήσεις του Music Corner:
Music Corner: Τι καινούργια πράγματα είδατε σε όλα αυτά τα πολύ σπουδαία τραγούδια που έχετε πει, στην αναδρομή που κάνατε για να διαλέξετε ποια θα συμπεριλάβετε σε αυτήν την παράσταση;
Δήμητρα Γαλάνη: Ξέρετε, τα καλά πράγματα μέσα στον χρόνο – και θα μιλήσω γενικά για την τέχνη -, τα μεγάλα έργα τέχνης γιατί τα λέμε μεγάλα; Έναν Πικάσο, ας πούμε, τον βλέπεις και τον ξαναβλέπεις και κάθε φορά έχει άλλη ανάγνωση. Έτσι λοιπόν, ένα άξιο τραγούδι, όταν είναι έργο τέχνης, έχει πολλαπλές αναγνώσεις, δεν έχει μία. Άρα κάθε φορά που έρχεται και κουμπώνει και στην πραγματικότητα, σε αυτό που ζούμε, βλέπεις ότι είναι ζωντανό και πάλλεται. Αυτό συμβαίνει μόνο με τα καλά πράγματα. Δεν μπορεί να συμβεί με τα επιφανειακά πράγματα. Συμβαίνει με τα πράγματα που με τον πιο απλό λόγο σου δίνουν πολύ βαθιά νοήματα. Αυτό έχει συμβεί και στο ρεπερτόριο της Χαρούλας και στο δικό μου και είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Music Corner: Τι ξεχωρίζετε στην κυρία Αλεξίου;
Δήμητρα Γαλάνη: Λατρεύω τη φωνή της Χαρούλας! Τη θεωρώ παμμέγιστη τραγουδίστρια. Υποκλίνομαι στη φωνή της και στην αύρα της φωνής της, αλλά και στην ίδια ως άνθρωπο. Συν τοις άλλοις, είναι και φίλη μου αγαπημένη, ένας αγαπημένος άνθρωπος. Εδώ θα μπορούσα να μην είμαι αντικειμενική, αλλά ως προς τη φωνή της ξέρω ότι είμαι. Γιατί δεν είναι τυχαίο που ο ελληνικός λαός της έδωσε αυτό το παράσημο: Να είναι εθνική τραγουδίστρια, μια εθνική φωνή!
Music Corner: Η τέχνη και η μουσική μπορούν να δημιουργήσουν νέες ελπίδες για το μέλλον;
Δήμητρα Γαλάνη: Στην ιστορία της ανθρωπότητας, πάντα η τέχνη ήταν αυτή που βοηθούσε τους ανθρώπους. Διότι η τέχνη είναι ένας δρόμος για να αγγίξεις την αλήθεια χωρίς να σε πονάει. Αυτή είναι η δουλειά του πολιτισμού, γι’ αυτό και λέγεται πολιτισμός: Να βοηθάει τον άνθρωπο να προχωρά στη ζωή και σε σχέση με την ανθρώπινη μοίρα που αφορά όλους μας. Άρα λοιπόν η μουσική και ιδιαίτερα το τραγούδι σε αυτή τη χώρα που η γλώσσα της μιλιέται 4.000 χρόνια ίδια, είναι πάρα πολύ μεγάλος μπούσουλας για το επόμενο βήμα. Μπορεί να ακούγεται λίγο σαν πολυτέλεια, αλλά δεν είναι. Γιατί ο Έλληνας κλαίει, γελάει, χαίρεται, αγαπάει, παθιάζεται, διασκεδάζει με το τραγούδι. Οπότε αυτό δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει. Και όσοι προσπαθούν να το σταματήσουν, θα την πατήσουν. Διότι πάντα θα υπάρχουν οι άνθρωποι που θα ανακαλούν ένα παρελθόν το οποίο θα είναι το παρόν μας!
Είχαμε επίσης την ευκαιρία για μια σύντομη συνομιλία με την Χαρούλα Αλεξίου:
Music Corner: Υπάρχει κάποιο απ’ τα πολύτιμα τραγούδια που έχετε πει, το οποίο να θεωρείτε ιδιαίτερα επίκαιρο;
Χάρις Αλεξίου: Είναι το «Δι’ Ευχών» του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου και «Το Γράμμα» των Θάνου Μικρούτσικου και Μπάμπη Τσικληρόπουλου. Ανήκουν στην κατηγορία των διαχρονικών τραγουδιών γιατί μιλάνε για τον ίδιο τον άνθρωπο. Μιλάνε για την ψυχή του ανθρώπου. Δεν μπορείς να τα πεις απλά επίκαιρα, γιατί και τα δύο βγάζουν πάρα πολλή συγκίνηση και έχουν πολύ ωραίες μουσικές και στίχους.
Music Corner: Απ’ όσα αναφέρατε και στη συνέντευξη τύπου, συμπεραίνω ότι είστε αισιόδοξη για το μέλλον…
Χάρις Αλεξίου: Ισχύει αυτό, όταν είναι μαζί οι άνθρωποι. Τότε ενώνονται οι δυνάμεις τους και είναι πιο δυνατοί!
———————–
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…