«Τώρα που μας λείπει το χαμόγελο και η αισιοδοξία, όποιος τα καταφέρει είναι ροκ!»
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρίνα Σκοπελίτου
Φωτογράφηση: Δώρα Παναρίτη
Music Corner – 4/2/2013
«Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα / θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα /
άμα τα πάρω, δεν θα μπορέσουν / δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν…»
Ποιος ξεχνά αυτούς τους στίχους και ποιος δεν τους έχει συνδέσει με σκηνές που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια;
Τους δημιουργούς αυτών των στίχων, τον Γιώργο και τον Αλέξανδρο Παντελιά, με άλλα λόγια τα Κίτρινα Ποδήλατα, συναντήσαμε πριν από λίγες μέρες σε έναν όμορφο χώρο στη γειτονιά τους, το Περιστέρι. Η αφορμή της συνέντευξής μας ήταν η συναυλία που θα δώσουν σε λίγες μέρες στο Gagarin μα φυσικά δεν μείναμε εκεί, τους θέσαμε ερωτήσεις για πολλά ακόμα θέματα… Και οι απαντήσεις τους ήταν καταιγιστικές…
Music Corner: Αφορμή για τη σημερινή μας συνάντηση είναι η συναυλία που θα δώσετε στις 9 Φεβρουαρίου στο Gagarin. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από αυτό. Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για αυτή την εμφάνιση;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Με αφορμή τη νέα μας δισκογραφική δουλειά η οποία βρίσκεται στα σκαριά σκεφτήκαμε να επαναλάβουμε κάτι που είχαμε κάνει πέρσι και είχε πάει πάρα πολύ καλά – είχε γίνει sold out – μία συναυλία με οπτικοακουστικό χαρακτήρα όπου θα ακουστούν πολλά από τα καινούργια τραγούδια του επόμενου δίσκου μας. Ουσιαστικά, είναι μία παρουσίαση των καινούργιων κομματιών την οποία τη δουλεύουμε τους τελευταίους μήνες παράλληλα με το δίσκο. Θα είναι μία παραγωγή από αυτές που συνηθίζουμε τα τελευταία χρόνια με visual, κάμερες σκηνοθεσίας και με το γκάζι που διαθέτει η μπάντα. Η εμφάνιση αυτή θα είναι η μοναδική στην Αθήνα. Διαλέξαμε το Gagarin γιατί είναι ένας χώρος που μας βοηθάει πάρα πολύ στο να στήσουμε μία σωστή παραγωγή έτσι όπως την έχουμε στο μυαλό μας.
Music Corner: Εκτός από τα νέα τραγούδια θα υπάρχουν και άλλες διαφορές σε σχέσεις με τις προηγούμενες εμφανίσεις σας;
Γιώργος Παντελιάς: Θα είναι άλλο το στήσιμο και το concept. Η ουσιαστική όμως διαφορά, επειδή πάντα μιλάμε με τα τραγούδια και για τα τραγούδια, είναι τα καινούργια μας τραγούδια. Όλα τα άλλα μέσα που χρησιμοποιούμε προκύπτουν από την πεποίθηση ότι στις μέρες μας μία μπάντα έχει την υποχρέωση να παρουσιάζει μία οπτικοακουστική παράσταση, συντονισμένη και σύμφωνη με τα πρότυπα ξένων καλλιτεχνών. Το επίκεντρο λοιπόν θα είναι τα νέα τραγούδια και η ιδιομορφία αυτής της συναυλίας σε σχέση με τις προηγούμενες είναι ότι για πρώτη φορά θα παρουσιάσουμε τα τραγούδια πριν την κυκλοφορία του δίσκου. Συνήθως, πρώτα βγάζαμε το νέο άλμπουμ και στη συνέχεια το επικοινωνούσαμε ζωντανά στον κόσμο. Είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζουμε το αντίθετο, ξεκινώντας πριν από κάποιους μήνες στην Αρχιτεκτονική με κάποια μικρά δείγματα όπου είχαμε μία καλή ανταπόκριση. Αυτή τη φορά θα παρουσιάσουμε το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου. Η ενέργεια αυτής της συναυλίας και το πάρε δώσε του κοινού με την μπάντα θα φέρει και τις τελικές αλλαγές στον δίσκο που ετοιμάζεται.
Music Corner: Τον νέο δίσκο πότε περίπου να τον περιμένουμε;
Γιώργος Παντελιάς: Δουλεύουμε χωρίς άγχος, για να βγάλουμε ένα δίσκο όπως τον έχουμε στο μυαλό μας ή ίσως και ακόμα καλύτερο. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που επιχειρούμε πρώτη φορά να πάρουμε την ενέργεια του live και τα σχόλια από τον κόσμο τα οποία θα μας βοηθήσουν στην τελική μορφή. Έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο το επίπεδο της παραγωγής αλλά οι τελικές λεπτομέρειες θα μπουν μετά από τη συγκεκριμένη συναυλία και από μία σειρά συναυλιών που θα κάνουμε ανά την Ελλάδα. Άρα δεν μπορούμε να σου πούμε ακριβώς. Ίσως πριν το καλοκαίρι; Η πιο σωστή απάντηση είναι όταν θα είμαστε έτοιμοι.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Σε όλη μας την πορεία αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι ότι ποτέ δεν έχουμε δισκογραφήσει επειδή είχαμε υποχρέωση να το κάνουμε. Πάντα δισκογραφούσαμε όταν ήμασταν έτοιμοι. Έτσι θα γίνει και τώρα.
Music Corner: Τελικά τα live ή η στιγμή της δημιουργίας είναι που προσφέρουν τη μεγαλύτερη συγκίνηση σε έναν καλλιτέχνη;
Γιώργος Παντελιάς: Είναι άλλη η χαρά και η ολοκλήρωση που νιώθεις τη στιγμή της δημιουργίας και άλλη η χαρά που νιώθεις όταν πια βλέπεις ότι αυτό που έκανες έχει αξία και για άλλους. Έτσι και αλλιώς το να δημιουργείς είναι από μόνο του κάτι μαγικό. Για φαντάσου τώρα να έχεις και μια συναυλία γεμάτη με νέους ανθρώπους να τραγουδούν με μία φωνή το τραγούδι σου. Είναι άλλη μαγεία το ένα, άλλη μαγεία το άλλο.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Όταν δισκογραφείς και είσαι μόνος σου στο στούντιο λες «Πωωω!». Μπορεί να μην είναι καλό, αλλά σε γεμίζει τόσο πολύ αυτό το πράγμα που νομίζεις ότι έχεις κάνει και εγώ δεν ξέρω τι…!
Γιώργος Παντελιάς: Πως είναι ο μπαμπάς που λέει ότι το παιδί μου είναι το πιο ωραίο στον κόσμο. Δεν είναι όμως!
Αλέξανδρος Παντελιάς: Η αλήθεια είναι όμως ότι η στιγμή του live δίνει νόημα σε ότι έχεις κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή…
Music Corner: Φαντάζομαι ότι στη μέχρι τώρα πορεία σας θα υπήρξαν κομμάτια που έχετε επιλέξει να μη συμπεριλάβετε στις δουλειές σας γιατί ίσως δεν τα πιστέψατε αρκετά. Τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστέψετε ότι ένα κομμάτι θα αγαπηθεί από τον κόσμο;
Γιώργος Παντελιάς: Ο δίσκος πρέπει πάντα να έχει ένα λόγο ύπαρξης, δηλαδή έχει μία καλή συνοχή και ισορροπία τόσο στον ήχο του όσο σε αυτό που θέλει να πει. Όταν αρχίζουμε να συλλέγουμε το υλικό μας, κύριος άξονας είναι το πώς τα τραγούδια θα φτιάξουν αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Έτσι, το ότι κάποια τραγούδια μένουν εκτός δεν σημαίνει ότι δεν τα πιστεύουμε αρκετά απλά δεν εξυπηρετούσαν εκείνη τη στιγμή αυτό που θέλαμε να πετύχουμε. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν αργότερα με πιο εύστοχο τρόπο. Μπορώ μάλιστα να σου πω ότι τραγούδια που μένουν τελικά έξω είναι εξίσου σημαντικά γιατί δίνουν την πάσα στα κομμάτια που θα μπουν, δηλαδή είναι καταλύτες στο πια κομμάτια ταιριάζουν περισσότερο. Για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα δίσκο που να έχει επτά κοινωνικοπολιτικά τραγούδια στα δέκα γιατί θα πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία, όπως και στη ζωή και την καθημερινότητα μας. Ο άνθρωπος στη διάρκεια της ημέρας του θα χαλαρώσει, θα θυμώσει, θα βγει μία βόλτα, θα εργαστεί, θα ξεκουραστεί, θα ερωτευτεί. Αυτά είναι τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται και αυτά είναι που απασχολούν και εμάς, γιατί θεωρούμε ότι ένας δίσκος, εκτός από ένα ντοκουμέντο και ένα ιστορικό γεγονός, είναι και μία παρέα στην καθημερινότητα του ανθρώπου που θα μας ακούσει και θα εμπνευστεί από τη μουσική μας.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Τα κομμάτια που μένουν απ’ έξω είναι εξίσου σημαντικά, όπως είπε ο Γιώργος, και για έναν ακόμα λόγο. Ανεβάζουν τον πήχη. Όσο καλά είναι τα κομμάτια που μένουν απ’ έξω τόσο καλύτερα είναι αυτά που τελικά μπαίνουν στο δίσκο.
Γιώργος Παντελιάς: Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις αν έχεις αφήσει έξω ένα τραγούδι που θα μπορούσε να γίνει μία μεγάλη επιτυχία αλλά αυτό δεν είναι το βασικό μας κριτήριο. Εκείνο που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι να δημιουργήσουμε ένα δίσκο που θα τον ακούς μετά από χρόνια και θα καταλαβαίνεις ότι την περίοδο που βγήκε σηματοδοτούσε μία συγκεκριμένη κατάσταση, αφορούσε ένα συγκεκριμένο σκοπό και είπε κάτι συγκεκριμένο. Το βλέπουμε δηλαδή σε βάθος χρόνου.
Music Corner: Στο μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικής σας πορείας μπορεί να εντοπίσει κανείς κομμάτια με κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα. Όσο δε, περνάνε τα χρόνια η ένταση αυτών των τραγουδιών κλιμακώνεται… Ξεκινήσατε δηλαδή με πιο χαλαρό στίχο και καταλήξατε σε πολύ πιο επιθετικά κομμάτια όπως το «Θα πάρω φόρα» ή το «Τι είναι κράτος». Ήταν αυτό μία αντανάκλαση του δικού σας θυμού που μεγάλωνε;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχαμε κοινωνικό και πολιτικό στίχο απλά ήταν λίγο πιο καμουφλαρισμένος, όπως στο κομμάτι «Αυτά που έχεις ξεχάσει». Όταν βγάλαμε το «Θα πάρω φόρα» και κάποια άλλα κομμάτια όπως το «Θα αντέξω», το «Τι είναι κράτος» ή το «Βαθιά πληγή» η εποχή ζητούσε να είσαι λίγο πιο εξωστρεφής, ευθύς και άμεσος σε αυτά που λες. Επειδή η εποχή το απαίτησε θεωρήσαμε ότι θα έπρεπε να γίνουμε και εμείς πιο αιχμηροί. Αυτά που είπαμε δεν ήταν τολμηρά ήταν αυτά που έπρεπε για τη συγκεκριμένη περίοδο.
Music Corner: Βέβαια οι πιο επιθετικοί και δηκτικοί στίχοι άρχισαν να εμφανίζονται στα τραγούδια σας λίγο πριν ξεκινήσει αυτό που λέμε κρίση…
Γιώργος Παντελιάς: Προσπαθούμε με κάποιο τρόπο να είμαστε λίγο πριν από αυτά που θα έρθουν. Προσπαθούμε, δεν λέω ότι το καταφέρνουμε πάντα. Αυτή είναι η λογική μας. Όταν αντιληφθήκαμε ότι οι άνθρωποι δίπλα μας, και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι που τελείωσαν τις σπουδές τους και ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν της σταδιοδρομία τους, δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά ή έχαναν τη δουλειά τους και όταν βλέπαμε νέους ανθρώπους που είχαν σκοπό να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά να το αναβάλλουν γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν, νιώσαμε ότι φτάνουμε σε αδιέξοδο. Θυμώσαμε και τσαντιστήκαμε με την αδικία και την αναξιοκρατία που ξεπερνούσε τα όρια, θελήσαμε να το πούμε και το είπαμε. Απλά στις μέρες μας η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Βέβαια τώρα δεν πρέπει να το πιάσουμε αυτό από τα μαλλιά και να το τραβήξουμε, να συνεχίσουμε δηλαδή να λέμε για αυτό. Εμείς στον καινούργιο μας δίσκο προσπαθούμε να δώσουμε μία διέξοδο στη γενιά των 15 – 16 ετών, στα παιδιά που νιώθουν ότι δεν έχουν πρότυπα, ότι όλα τα κάστρα τους γκρεμίζονται ένα – ένα και μένουν μετέωρα. Συμμεριζόμαστε το άγχος και την αγωνία αυτών των παιδιών και την κάνουμε τραγούδια που να προσφέρουν μία διέξοδο και να κρατούν ζωντανή την ελπίδα στα μάτια τους για τα χρόνια που θα έρθουν. Προσπαθούμε με τα τραγούδια μας να πούμε πράγματα που να είναι λίγο πιο μπροστά και λίγο πιο αισιόδοξα. Το να ξαναφωνάξεις και να περιγράψεις πάλι αυτό που συμβαίνει είναι ανούσιο.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Αν πούμε ταπεινά ότι εμείς κάνουμε τέχνη θα πρέπει να επιτύχουμε τον τελικό σκοπό της τέχνης ο οποίος είναι να αφυπνίζει και όχι να αναμασά. Πολλοί καλλιτέχνες αυτή την περίοδο αναμασούν τα ίδια και τα ίδια λέγοντας ότι υπάρχει πρόβλημα. Καπηλεύονται αυτή την κατάσταση δηλαδή. Όταν δισκογραφήσαμε το «Θα πάρω φόρα» ήταν τουλάχιστον ένα χρόνο πριν αρχίσει να γίνεται όλος αυτός ο χαμός. Ακόμα πιο παλιά βγάλαμε το να «Να σε δω να γελάς», σε μία περίοδο που βλέπαμε ότι οι συνάνθρωποί μας δεν είχαν καταλάβει ότι μας λείπει το γέλιο. Προσπαθούμε όπως λέει και ο Γιώργος να είμαστε ένα βήμα μπροστά γιατί η τέχνη πρέπει πρώτα απ’ όλα να αφυπνίζει και να προτείνει.
Γιώργος Παντελιάς: Πράγματι, το «Να σε δω να γελάς» το γράψαμε το 2002 θέλοντας με τη μουσική μας, που είναι μία μουσική συναυλιακή, δυνατή και με πολλές ροκ εκφάνσεις, να δώσουμε ένα αισιόδοξο μήνυμα σε αντίθεση με την τάση που υπήρχε τα τελευταία χρόνια στη ροκ και την έντεχνη μουσική να είχε αρκετά κλειστό νόημα και λίγο μιζέρια παραπάνω. Εμείς θέλαμε από την αρχή να είμαστε πιο φωτεινή μπάντα. Όταν το βγάλαμε, ειλικρινά σου μιλάω, όλοι γέλαγαν και έλεγαν τι στίχοι είναι αυτοί γιατί ήταν όλοι μες την ευημερία. Τώρα το κομμάτι αυτό κάνει δεύτερη καριέρα. Είναι σαν να το γράψαμε τώρα, εκφράζει πάρα πολύ κόσμο και μας το ζητάνε και δεύτερη και τρίτη φορά στο πρόγραμμα.
Music Corner: Ήρθε η εποχή που ζητάει αυτό το τραγούδι…
Γιώργος Παντελιάς: Ναι. Ξαφνικά πήρε αξία μέσα από αυτό που ζούμε γιατί προτρέπει σε μία υπέρβαση. Η υπέρβαση, η ανατροπή, το ροκ και το κόντρα στο κύμα δεν σημαίνει απαραίτητα κατήφεια, μαγκιά ή διαφορετικότητα. Στην πραγματικότητα σημαίνει να μπορείς στην καθημερινότητα σου να είσαι μάγκας και παρά τις δυσκολίες να πατάς στα πόδια σου να λες εγώ θα τα καταφέρω. Τώρα που μας λείπει το χαμόγελο και η αισιοδοξία, όποιος τα καταφέρει είναι ροκ.
 |
 |
Music Corner: Εσείς μπορεί να καταπιάνεστε με τέτοιου είδους θέματα εδώ και χρόνια, υπάρχουν όμως καλλιτέχνες που ευαισθητοποιήθηκαν τον τελευταίο καιρό αν και πολλοί από αυτούς βρίσκονται χρόνια στον χώρο. Αυτές οι συμπεριφορές σας δημιουργούν ερωτηματικά;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Η τέχνη πρέπει να αγγίζει όλες τις πτυχές της ζωής. Ένας ζωγράφος, ένας ποιητής ή ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης όταν είναι ευαίσθητος και εμπνέεται από τον κόσμο γύρω του δεν μπορεί να εμπνέεται μόνο από μία ερωτική απογοήτευση σίγουρα θα έχει και άλλα ερεθίσματα. Αν λοιπόν είσαι καλλιτέχνης και τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα γύρω σου δεν σου λένε τίποτα τότε κάτι δεν πάει καλά. Αν είσαι τραγουδιστής και κάνεις ένα δίσκο με εννέα ερωτικά κομμάτια και δεν δέχεσαι να βάλεις ένα τραγούδι με πολιτικό στίχο γιατί θεωρείς ότι αυτό δεν ενδιαφέρει ή δεν θα πιάσει τον κόσμο εκεί κάτι βρωμάει. Τέτοιου είδους καλλιτέχνες δεν υπάρχουν μόνο στο τραγούδι, υπάρχουν και τους υπόλοιπους καλλιτεχνικούς χώρους. Τώρα αρχίζει να φαίνεται ότι αυτοί οι καλλιτέχνες ήταν λίγο φούσκες και ότι εκμεταλλεύονταν το χώρο της τέχνης για να κάνουν άλλα πράγματα. Στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάνω τέχνη για να έχω αναγνωρισιμότητα, επειδή μου αρέσει η τηλεόραση ή επειδή μου αρέσει το lifestyle. Λες και η μουσική ή ο χορός είναι μία βάρκα που σε πάει σε άλλα πράγματα. Τώρα οι καλλιτέχνες καλούνται να πάρουν θέση πλέον φαίνεται ποιος με την πορεία του έχει στηρίξει τα κοινωνικά και τα πολιτικά θέματα και ποιος καπηλεύεται την κατάσταση αυτή. Βλέπεις ας πούμε κάποιον έβγαινε σε πίστες μόνο και του πετούσαν λουλούδια ξαφνικά να ευαισθητοποιείται. Μπορεί όντως να έχει ευαισθητοποιηθεί, αλλά…
Γιώργος Παντελιάς: Έχω την εντύπωση ότι αυτά που λέει ο Αλέξανδρος θα φανούν με το πέρασμα του χρόνου. Σε κάποια χρόνια δηλαδή θα δούμε αν ο καθένας εννοούσε αυτά που έλεγε. Είναι λίγο γελοίο ένας τύπος ή ένα συγκρότημα που αντιπροσωπεύουν κάποια πράγματα, ερμαφρόδιτα κατά τη γνώμη μου, που είναι μέσα στο σύστημα και βγάζουν τόσα φράγκα από τους χορηγούς, τους επιχειρηματίες, τα μαγαζιά και τις διαφημίσεις να μας λένε για τον πόνο του ανθρώπου. Δεν γίνεται να είσαι εγκατεστημένος μες στο σύστημα, να έχεις όλα τα λούσα και να κάνεις και μία καταγραφή των πραγμάτων βολεμένος στον καναπέ σου. Είναι σαν τους πολιτικούς που λένε ότι προσπαθούν για μας γιατί μας καταλαβαίνουν. Έχει κατέβει ποτέ κανείς από αυτούς στο δρόμο για να δει πως είναι να μην έχεις λεφτά να πάρεις φαγητό στο παιδί σου; Αν δεν μπορείς να δεις το μέγεθος του προβλήματος και να νιώσεις τον διπλανό σου πως θα νιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις για αυτό; Τι κάνουν όμως; Λένε στήνουμε ένα δίσκο, δε βάζουμε και τρία τραγούδια πολιτικά μέσα γιατί αυτό πουλάει; Αυτό είναι άθλιο και νομίζω ότι στην πορεία του χρόνου όλοι αυτοί θα απορριφθούν.
Music Corner: Βέβαια από τις δουλειές σας δεν λείπουν τραγούδια που έχουν να κάνουν με άλλα πιο ευγενή συναισθήματα, όπως το «Μόνο η αγάπη». Ένα εξαιρετικά επίκαιρο κομμάτι κατά τη γνώμη μου καθώς δε νομίζω ότι μας έχουν μείνει και πολλά άλλα στηρίγματα…
Γιώργος Παντελιάς: Έχεις δίκιο. Αυτό θέλαμε να πούμε. Το λέμε και στα live πριν από το συγκεκριμένο τραγούδι ότι τελικά θα δει ο καθένας στα ζόρια που τραβάει ότι το ουσιαστικό στήριγμά του είναι οι άνθρωποι που είναι δίπλα του, οι φίλοι του οι πραγματικοί που αυτές τις μέρες φάνηκε ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Ο μεγαλύτερος θησαυρός που έχουμε στη ζωή μας τελικά είναι οι κοντινοί μας άνθρωποι που δεν θα μας αφήσουν ποτέ μόνους μας και δεν θα τους αφήσουμε ποτέ μόνους τους. Ο στίχος λέει ότι είναι η αγάπη που θα εκδικηθεί τα λάθη, μπορεί να είναι λίγο οξύμωρο αλλά όλοι κάναμε λάθη λίγο πολύ και όλοι πάμε τώρα να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Ε, μόνο με αγάπη θα γίνει αυτό.
Music Corner: Η τέχνη θα αντέξει την κρίση; Τα οικονομικά μέσα περιορίζονται και ίσως αυτό να πάει πίσω την καλλιτεχνική δημιουργία;
Γιώργος Παντελιάς: Αυτό έχει τόση σημασία λες;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Ίσα ίσα. Όλες οι μορφές τέχνης τώρα θα λάμψουν. Όταν υπάρχει οικονομική ευμάρεια δύσκολα θα ασχοληθείς με την ψυχαγωγία σου, δύσκολα θα καταλάβεις το πόσο σημαντικό είναι ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο ή ένα βιβλίο που διάβασες. Περίοδοι σαν και αυτή που περνάμε σήμερα σε κάνουν να καταλάβεις ότι έχεις ανάγκη την τέχνη. Ο υλικός πλούτος μας πτωχαίνει, ενώ η πενία φέρνει πλούτο στην ψυχή μας.
Γιώργος Παντελιάς: Και αν εννοείς τα χρήματα που ξοδεύονται στις παραγωγές θα σου πω ότι μπορεί να γίνει μία παραγωγή περιορισμένη οικονομικά στην οποία το βάρος θα πέσει στην ουσία. Στο θέατρο για παράδειγμα, μπορεί μία θεατρική παραγωγή να μην είναι ακριβή όμως το έργο να είναι πολύ εύστοχο και ο ηθοποιός να προσπαθήσει να βρει την πραγματική ουσία και να φτάσει στο υψηλότερο σημείο των ικανοτήτων του ακριβώς επειδή δεν έχει το background που θα τον υποστηρίζει. Έχω την εντύπωση άλλωστε ότι το τελευταίο πράγμα που σκέφτονται οι πραγματικοί καλλιτέχνες είναι το πόσα θα πάρουν. Μην ψάχνεις τους πραγματικούς καλλιτέχνες στους top.
Music Corner: Κάπως πρέπει να ζήσουν όμως και αυτοί…
Γιώργος Παντελιάς: Θα ζήσουν. Καμιά φορά ακούγεται ρομαντικό το ότι η τροφή του καλλιτέχνη είναι η τέχνη του, δεν είναι όμως. Αν αναζητήσουμε τους πολύ μεγάλους καλλιτέχνες που στιγμάτισαν εποχές ολόκληρες θα δούμε ότι αναδειχθήκαν ετεροχρονισμένα και πέθαναν στην ψάθα. Οι ίδιοι όμως ήταν οι πρώτοι που ήξεραν πόσο μεγάλο ήταν το έργο τους. Δεν πρέπει να μπούμε σε αυτή τη λογική του πρέπει να ζήσουμε, ωχ πως θα ζήσουμε; Πρέπει να κυνηγάμε το όνειρό μας και θα ζήσουμε.
Music Corner: Εσείς έχετε επιλέξει την τέχνη ως μέσο για να αντιδράσετε σε ότι βλέπετε να συμβαίνει γύρω σας. Μπορεί βέβαια να χρησιμοποιείται και άλλους τρόπους. Πώς κρίνεται όμως τη στάση των συμπολιτών μας, πιστεύετε ότι έχουν αντιδράσει όσο και όπως θα έπρεπε;
Γιώργος Παντελιάς: Επειδή κάνουμε μουσική δεν σημαίνει ότι δεν θα αντιδρούμε με άλλους τρόπους. Θα βγούμε στο δρόμο, θα μιλήσουμε, θα κάνουμε ανακύκλωση… Τώρα όσον αφορά τον κόσμο ξέρεις τι πιστεύω; Αν και δεν είμαι ο τύπος που πιστεύει στη συνωμοσιολογία. Πιστεύω ότι υπάρχει ένα καλοστημένο παιχνίδι. Προσπαθούν πολύ έντεχνα να κάνουν τον κόσμο να νιώσει άσχημα που όλα αυτά τα χρόνια ήταν σε μία καλύτερη κατάσταση. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίμε. Όχι, δεν είναι έτσι! Το σύστημα προηγείται του ανθρώπου. Ο άνθρωπος έρχεται και μπαίνει σε ένα στημένο σύστημα. Δυστυχώς όμως με όλο αυτό το κλίμα που έχουν δημιουργήσει, έχει μειωθεί ο τσαμπουκάς και η αντίδραση του κόσμου. Και όταν λέω αντίδραση δεν εννοώ με σπασίματα και βία. Θα μπορούσε να πάει ο κόσμος και να κάτσει δύο – τρεις μέρες στο Σύνταγμα χωρίς να κάνει τίποτα και να παραλύσουν τα πάντα για να καταλάβουν ότι κάτι συμβαίνει. Βλέπουμε λοιπόν μουδιασμένη την κοινωνία γιατί περιμένει. Περιμένει να δει αν θα γίνει τίποτα, αν θα περάσουν όλα αυτά, αν θα ηρεμήσουμε. Πιστεύω όμως ότι θα έρθει η ώρα της αντίδρασης. Το ένστικτο του λαού δεν κάνει ποτέ λάθη. Τώρα είναι σε μία φάση που κρίνει ότι πρέπει να δουλέψει, να κάνει υπομονή, να ψάξει, να παλέψει, να ζήσει. Νομίζω ότι αν τον προκαλέσουν παραπάνω η δράση θα φέρει αντίδραση.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Εμείς επιλέξαμε να αντιδράσουμε μέσω της τέχνης γιατί αυτό ξέρουμε να κάνουμε και η τέχνη είναι που βγάζει από μέσα μας τα όμορφα συναισθήματα, την οργή, το θυμό, το οτιδήποτε. Και εγώ πάντως πιστεύω ότι η αντίδραση του κόσμου δεν έχει φανεί ακόμα. Η περίοδος που πέρασε ήταν περίοδος προετοιμασίας.
Music Corner: Θα ξαναγυρίσω λίγο στον τελευταίο σας δίσκο το «+10», στον οποίο κάνατε κάποιες τολμηρές επιλογές, όπως η μελοποίηση του ποιήματος «Yara Yara» του Καββαδία και οι διασκευές των τραγουδιών «Όμορφή πόλη» και «Το όνειρο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Δήμου Μούτση αντίστοιχα. Γενικά είστε καλλιτέχνες που παίρνετε ρίσκα και στην προκειμένη περίπτωση πιστεύετε ότι κερδίσατε το στοίχημα τελικά;
Γιώργος Παντελιάς: Κατ’ αρχάς να πω ότι ποτέ δεν δισκογραφούμε ένα κομμάτι αν δεν έχουμε πάρει τις ευλογίες των δημιουργών του. Τα πράγματα με τα οποία καταπιανόμαστε είναι σημαντικά και γι’ αυτό σεβόμαστε τους δημιουργούς. Αυτό που εμείς θέλαμε να πετύχουμε είναι να φέρουμε τη νεολαία σε επαφή με αυτά τα τραγούδια για να γνωρίσουν οι νέοι αξίες που χάνονται στα πολλά τα φώτα και τα λούσα. Αυτά που προωθούντα στα παιδιά τα τελευταία χρόνια είναι πολύ χαμηλού επιπέδου, θα τολμήσω να πω, ακριβώς επειδή δεν θέλουν αυτά τα παιδιά αύριο να είναι ξύπνια, να προβληματίζονται και να αντιδρούν περισσότερο από όσο πρέπει. Εμείς θέλαμε να δώσουμε κάτι άλλο και νομίζουμε ότι τα καταφέραμε γιατί πολλά νέα παιδιά τα οποία δεν γνώριζαν το έργο του Δήμου Μούτση ας πούμε, ξαφνικά το ανακάλυψαν, το έψαξαν και το άκουσαν.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Γενικά στις κινήσεις μας και στη δισκογραφία, μας διακρίνει ένα «θράσος». Τολμούμε όμως μόνο όταν έχουμε πάρει και τις ευλογίες των δημιουργών. Το «Όμορφη πόλη», λόγω των δικαιωμάτων, θα μπορούσαμε να το δισκογραφήσουμε χωρίς να έχουμε πάρει την έγκριση του Μίκη Θεοδωράκη. Εμείς όμως θεωρήσαμε απαραίτητο να ακούσουμε τη γνώμη του. Το ίδιο και με το Δήμο Μούτση. Μάλιστα ήμασταν μαζί στο στούντιο και αυτό ήταν πολύ όμορφο για εμάς αφού αισθανόμασταν πιο σίγουροι. Στην περίπτωση του ποιήματος του Καββαδία έπρεπε να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους που είχαν τα δικαιώματα, τους συγγενείς, τους εκδότες και με τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στον Καββαδία.
Γιώργος Παντελιάς: Ο Θάνος Μικρούτσικος μας βοήθησε πάρα πολύ με τον καλό του τον λόγο και με την πίστη του σε αυτό που κάνουμε και στον τρόπο που κινούμαστε. Εμείς κάναμε αυτή την κίνηση με πολύ καλή σκέψη, από την άποψη ότι δεν πήραμε να διασκευάσουμε κάποια σούπερ εμπορικά κομμάτια για να κάνουμε σουξέ. Κρίναμε ότι είχαμε λόγο να τολμήσουμε να αγγίξουμε κάποια πράγματα σε αυτό τον κύκλο που έκλεινε για εμάς, τα δέκα πρώτα χρόνια. Δεν ήμασταν κάποιοι πρωτοεμφανιζόμενοι που ακόμη δεν έχουν δώσει δείγματα…
Music Corner: Έχω καταλάβει ότι είστε δοσμένοι σε αυτό που κάνετε, αυτό φαίνεται και στις δισκογραφικές σας δουλειές αλλά και στις εμφανίσεις σας, οι οποίες είναι πάντα προσεγμένες. Όπως έχετε παραδεχτεί μάλιστα αυτό έχει κάποιες επιπτώσεις σε προσωπικό επίπεδο. Θα συνεχίσετε …αμετανόητοι ή έχετε αρχίσει να σκέφτεστε ότι αυτό θα σας στοιχίσει αργότερα;
Γιώργος Παντελιάς: Αυτή τη ζωή τη ξοδεύουμε για τη μουσική! Δεν ξέρω τι θα γεννηθούμε στην επόμενή μας ζωή, μακάρι να κάθομαι και να ξεκουράζομαι όλη μέρα, να είμαι ένα …σαλάχι στο βυθό, τώρα όμως αυτή τη ζωή την ξοδεύουμε και οι δύο με την ίδια ένταση σε αυτό που κάνουμε. Προσπαθούμε όσο μπορούμε να βλέπουμε τους φίλους μας και να έχουμε ελεύθερο χρόνο σε μία λογική του να ξεδίνουμε που και που και να μη χάνουμε τους ανθρώπους μας. Ακόμα όμως και με τους φίλους όταν καθόμαστε να πιούμε καφέ πάλι μιλάμε για μουσική. Τυχαίνει να είμαστε τυχεροί και να έχουμε πολύ καλούς φίλους που μας στηρίζουν και έχουν μεγάλη αγωνία για μας. Όποτε κάτσουμε λοιπόν να συζητήσουμε για κάτι άλλο πάλι θα μας φέρουν τη συζήτηση στα καινούργια μας κομμάτια, τον δίσκο και τις εμφανίσεις. Ευτυχώς έχουμε ανθρώπους που έχουν καταλάβει τι θέλουμε να κάνουμε και μας βοηθούν πολύ, δεν μας “τη λένε” δηλαδή αν μας χάσουν για ένα διάστημα.
 |
 |
Music Corner: Αυτή την περίοδο τι μουσική και ποιους καλλιτέχνες επιλέγετε να ακούσετε;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Μας αρέσει πάρα πολύ να ξεσκονίζουμε πράγματα που έχουμε καιρό να ακούσουμε. Ας πούμε αυτόν τον καιρό λόγω του Γιώργου θυμήθηκα και ακούω συνέχεια ένα δίσκο της Norah Jones. Την περίοδο που βγήκε είχε περάσει λίγο φλου και τώρα ήρθε η ώρα να τον ακούσω. Από ξένα συγκροτήματα μας άρεσε πολύ η τελευταία δουλειά των Muse, η οποία είναι προχωρημένη και κάποια πιο τολμηρα ακούσματα όπως τα κομμάτια του Skrillex. Γενικά ακούμε πολύ διαφορετική μουσική από αυτή που τελικά δισκογραφούμε. Έχουμε ακούσει στη ζωή μας πολύ καλό λαϊκό, κλασσική μουσική, ηλεκτρονική, dup, πολλά πράγματα…
Γιώργος Παντελιάς: Σε αυτόν τον τομέα ο Αλέξανδρος ξέρει πολύ περισσότερα πράγματα, δηλαδή εκείνος μου δείχνει νέα πράγματα λόγω του ότι και εγώ δεν είμαι πολύ της τεχνολογίας και του διαδικτύου. Γενικά ακούμε ότι ακούγεται. Μ’ αρέσει να ακούω ότι ακούγεται γιατί έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να δω τι μου αρέσει και τι όχι. Παντού υπάρχουν ωραία πράγματα.
Music Corner: Και στα μπουζούκια;
Γιώργος Παντελιάς: Και στα μπουζούκια… Θα δεχτούμε ότι ένας άνθρωπός που τραγουδάει στα μπουζούκια είναι διασκεδαστής. Αν αυτό το κάνει καλά γιατί τραγουδάει καλά και ο κόσμος διασκεδάζει και ξεχνιέται, τότε γιατί όχι; Αυτό που δεν μου αρέσει είναι όταν κάποιος ακούει μόνο αυτό. Όταν ζει όλη τη βδομάδα για να έρθει το Παρασκευοσάββατο να πάει στα μπουζούκια να τα σπάσει. Δεν μ’ αρέσουν οι μονόχνωτοι άνθρωποι. Είναι σαν να διαβάζει κάποιος μόνο κουτσομπολίστικα περιοδικά. Διάβασε και τίποτα άλλο! Και εγώ όταν πάω στο κομμωτήριο να κουρευτώ περιμένοντας, μπορεί να ρίξω μια ματιά και σε ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό αλλά αν βρεθεί. Δεν θα πάω κάθε μέρα να δώσω λεφτά να το πάρω. Μη τρελαθούμε κιόλας. Όλα καλά είναι, αλλά με μέτρο.
Music Corner: Όλα αυτά τα ακούσματα σας επηρεάζουν σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Ναι μας έχουν επηρεάσει. Για παράδειγμα στο «+10» επιλέξαμε μία ενορχηστρωτική άποψη η οποία δεν υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή στην καριέρα μας. Χρησιμοποιήσαμε πολύ τον ήχο κλασσικών βιολιών και κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία τα οποία δεν ταιριάζουν τόσο πολύ με το ροκ άκουσμα. Γενικά επειδή ακούμε πολύ διαφορετικά πράγματα όταν θα έρθει η στιγμή να ενορχηστρώσουμε δε θα το κάνουμε προσπαθώντας να υπηρετήσουμε την ταμπέλα μας ότι είμαστε ροκ τύποι και λίγο άγριοι που λένε. Θα ενορχηστρώσουμε τα κομμάτια έτσι ακριβώς όπως το έχουμε στο μυαλό μας.
Music Corner: Ακούτε ελληνικά συγκροτήματα και Έλληνες καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν αγγλόφωνο στίχο;
Γιώργος Παντελιάς: Εγώ δεν την κατάλαβα ποτέ αυτή την τάση εδώ στην Ελλάδα αλλά αφού τα παιδιά εκφράζονται έτσι και θεωρούν ότι αυτό είναι το δυνατό τους σημείο καλά κάνουν. Υπάρχουν και ωραία πράγματα και πολλές μπάντες που δεν είναι διάσημες αλλά τυχαίνει και τις έχουμε δει σε διάφορα μαγαζάκια που είναι πάρα πολύ καλές. Γενικά το έχουμε με τον αγγλικό στίχο. Μακάρι οι καλλιτέχνες αυτοί να βρουν διέξοδο και στο εξωτερικό όπου απευθύνεται αυτή η γλώσσα. Θα είναι καλό και γι’ αυτά τα παιδιά και για την Ελλάδα. Όσο όμως δισκογραφούμε στην Ελλάδα, επειδή ο ελληνικός λόγος είναι υπέροχος θα πρέπει να τον υποστηρίξουμε. Ακόμα και με ήχο που μπορεί να θυμίζει πράγματα από το εξωτερικό, ο λόγος ας παραμένει ελληνικός. Όταν θελήσουμε να απευθυνθούμε σε ξένες χώρες τότε ας χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα τους.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Αυτό είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει σε πολλές χώρες, μάλλον επειδή ο αγγλικός στίχος χαίρει μεγαλύτερης αποδοχής. Σίγουρα δικαιολογείται για κάποιους που έχουν ζήσει πολλά χρόνια έξω και σίγουρα θα αισθανθούμε πολύ υπερήφανοι αν ένα κομμάτι γραμμένο σε αγγλικό στίχο από Έλληνες, κάνει το γύρο όλου του πλανήτη. Απλά είμαστε fans της διπλής δράσης, δηλαδή όταν είσαι Έλληνας καλό είναι να δισκογραφείς και στα ελληνικά.
Music Corner: Όπως και άλλοι καλλιτέχνες έχετε εκφράσει παράπονα για τα ελληνικά ΜΜΕ και ιδιαίτερα για το ραδιόφωνο. Γιατί πιστεύετε ότι κάποιοι καλλιτέχνες μένουν εκτός σε αντίθεση με άλλους που μπορεί και να υπερπροβάλλονται;
Γιώργος Παντελιάς: Τι να πεις για αυτό το θέμα; Το ραδιόφωνο παίζει ότι του επιβάλλουν αυτοί που είναι μέσα σε αυτό το πανηγύρι που έχει φτιαχτεί για δέκα άτομα και δέκα μαγαζιά. Με το playlist και το music control καταστράφηκε η ελληνική δισκογραφία. Και δεν παραπονιόμαστε ούτε αγωνιζόμαστε μόνο για εμάς, υπάρχουν νέα παιδιά που βγαίνουν τώρα και δε θα ακουστούν ποτέ. Είναι κρίμα! Εμείς παιζόμαστε λίγο. Φαντάσου! Κάποιος δουλεύει και αφιερώνεται σε αυτό και μετά από τόσο έργο να θεωρεί είδηση το ότι παίζεται στο ραδιόφωνο, ενώ κάποιος άλλος βγαίνει ξαφνικά σε ένα βράδυ και μέσα σε πέντε μήνες βαριόμαστε να τον ακούμε. Βγαίνουν μπροστά με το έτσι θέλω. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και τους ίδιους να ρωτήσεις θα στο πουν μόνοι τους. Βγαίνουν από το πουθενά, είναι ροκ της πίστας – σκυλορόκ δηλαδή – και ξαφνικά είναι παντού και οδηγούν νεολαίες. Λοιπόν δεν γίνεται έτσι το πράγμα, πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία. Εμείς δεν θελήσαμε ποτέ να μας παίζουν πρωί βράδυ και να ζαλίζουμε τον κόσμο. Άλλωστε δεν θεωρούμε ότι αυτό που κάνουμε είναι το καλύτερο πράγμα του κόσμου, όμως θεωρούμε ότι δεν προσβάλουμε κανέναν και ότι έχουμε να δώσουμε κάτι. Όπως σου είπα βέβαια δεν μιλάμε μόνο για μας. Όταν βρίσκουμε βήμα αγωνιζόμαστε και για όλα τα παιδιά που νιώθουν ότι έχουν να πουν πράγματα και τα φιμώνουν. Είμαστε υποχρεωμένοι να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά που δεν θα μπουν ποτέ στο σύστημα. Γι’ αυτό ποτέ δεν στηρίζουμε τις μεγάλες δημόσιες σχέσεις ή τα talent shows, όχι γιατί δεν υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά μέσα σ’ αυτά, απλά θέλουμε να υποστηρίξουμε άλλες συμπεριφορές και ηθικές. Θα στηρίξουμε εκείνον που θα παλέψει έστω και με έλλειψη αξιοκρατίας και θα κερδίσει μόνος του κάποια πράγματα που δεν θα μπορεί να του τα πάρει κανένας πίσω.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Επειδή αυτά μπορεί να σου φαίνονται λίγο γραφικά θα σου πω μια μικρή ιστορία για να δεις ότι είναι έτσι ακριβώς. Το 2000 εμείς ήμασταν τα Κίτρινα Ποδήλατα και δεν μας ήξερε ούτε η μάνα μας. Βγάζουμε το πρώτο μας τραγούδι και ένας πολύ καλός παραγωγός, μας κάνει την πρώτη συνέντευξη και ακούμε πρώτη φορά το τραγούδι μας από το ραδιόφωνο. Αυτός ήταν ένας πολύ καλός παραγωγός –και σήμερα είναι, απλά τότε τον αφήναν να δουλέψει– ο οποίος στο δίωρο της εκπομπής του έβαζε τα πιο popular κομμάτια, μέσα σε αυτά όμως θεωρούσε χρέος να βάλει και να προτείνει δύο – τρία καινούργια κομμάτια και να είναι στο τηλέφωνο για να δει τι αρέσει στο κοινό. Ο ίδιος άνθρωπος έκανε συνέντευξη μαζί μας το 2011 στο νούμερο ένα κουλτουρο-ραδιόφωνο της Αθήνας και είχε μπροστά του το music control και το playlist και ο υπολογιστής έβαζε μόνος του το επόμενο κομμάτι. Ο παραγωγός δεν μπορούσε καν να επιλέξει! Στη ερώτηση μου «Τι πράγματα είναι αυτά γαμώ το κέρατό μου! Δεν μπορείς να προτείνεις κάτι καινούργιο εσύ; Τι κάνεις εδώ;» μου απάντησε «Άστα να πάνε!».
Γιώργος Παντελιάς: Όλο αυτό γίνεται γιατί υπάρχει μία μουσική βιομηχανία από δέκα ανθρώπους που πρέπει να γεμίσουν δέκα μαγαζιά για να κινηθεί το χρήμα μεταξύ τους. Η αλήθεια είναι ότι αυτό γίνεται σε όλους τους τομείς. Τα video clip τα κάνουν δέκα άνθρωποι γιατί αυτοί οι δέκα άνθρωποι θα πρέπει να τα κάνουν, τους στίχους τους γράφουν δέκα άνθρωποι γιατί μόνο άμα πάρεις στίχους από αυτούς θα σε παίξουν τα συγκεκριμένα κανάλια… Ε, λοιπόν ξέρεις κάτι, άστο! Υπάρχει και η δημοκρατία του διαδικτύου με τα καλά του και τα κακά του. Τώρα που τα λέμε αυτά μπορεί να μας ακούσουν από τα ραδιόφωνα και να πουν «Έτσι είστε; Τώρα θα δείτε!». Εμείς όμως δεν έχουμε να χάσουμε κάτι. Τι δεν θα μας παίξουν; Εμείς πρέπει να τα πούμε γιατί εκείνοι που μπήκαν στο σύστημα γλείφοντας και κάνοντας τα χατίρια όλων, δεν θα πουν ποτέ τίποτα.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Σε λίγα χρόνια βέβαια να είσαι σίγουρη ότι όπως τώρα αναπολούμε την εποχή του καλού παραγωγού έτσι σε λίγο καιρό θα αναπολούμε και αυτή την ελευθερία που υπάρχει τώρα στο διαδίκτυο. Με το ACTA και τα licenses δεν θα μπορούμε να κατεβάσουμε τίποτα από πουθενά και θα αναπολούμε την εποχή που μπαίναμε και βρίσκαμε τα πάντα.
Music Corner: Μετά το Gagarin τι έχει σειρά;
Γιώργος Παντελιάς: Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη μέση μίας περιοδείας που απλά έχει κάνει μια παύση για να ετοιμάσουμε το Gagarin. Την πρώτη του μήνα θα παίξουμε στο Αγρίνιο, στις δύο Φεβρουαρίου στην Κέρκυρα και μετά το Gagarin θα παίξουμε στην Άρτα, στα Γιάννενα και τον Βόλο. Χαιρόμαστε το ότι πλέον μετά από κάποια χρόνια έχουμε φτιάξει μία σχέση εμπιστοσύνης με τον κόσμο που ξέρει τα τραγούδια μας και μας περιμένει. Είναι ωραίο να καταλαβαίνεις ότι έχεις λόγος ύπαρξης τελικά. Οπότε το ευχαριστιόμαστε ακόμα κι αν είναι κουραστικό.
Music Corner: Έχετε αναφέρει ότι οι εμφανίσεις σας στην επαρχία είναι πιο δυνατές. Τι διαφορετικό έχουν αυτές οι εμφανίσεις;
Γιώργος Παντελιάς: Έχουν την ένταση της μοναδικότητας αυτές οι στιγμές. Θα πας μία φορά και ξέρεις ότι θα έχεις την ευκαιρία να ξαναπάς μετα από ένα ή δύο χρόνια όποτε τα δίνεις όλα. Και εκείνοι ξέρουν ότι δεν θα σε ξαναδούν σύντομα οπότε και αυτοί τα δίνουν όλα. Έχουν πολύ δυνατή ενέργεια αυτές οι εμφανίσεις. Έτσι θα είναι όμως και στο Gagarin γιατί θα είναι μία παραγωγή που θα βγάλει στον μεγαλύτερο βαθμό τη συναυλιακή μας υπόσταση. Θα έχει πολύ ένταση, πολλά μηνύματα και όσοι μας κάνουν την τιμή να έρθουν θα δουν μία πολύ καλοστημένη παραγωγή, θα ακούσουν τα καινούργια μας τραγούδια για να μας πουν και τη γνώμη τους και σίγουρα όταν θα φύγουμε από εκεί θα είμαστε πιο δυνατοί και αισιόδοξοι!
——————
*** Ευχαριστούμε το Cafe Rails για τη φιλοξενία (απέναντι από την έξοδο του ΜΕΤΡΟ Άγιος Αντώνιος)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…