Γράφει η Αριάδνη Κυπριάδη
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
12/7/2010
www.musiccorner.gr

Βράδυ Σαββάτου. Ο ήλιος δύει, αλλά το Κηποθέατρο είναι ακόμα γεμάτο φως. Ο Lolek παίρνει την κιθάρα του. Δείχνει αγχωμένος αλλά και γεμάτος όρεξη. “Alone”.

Και η μουσική ξεκινά. Το “Since I Am A Soldier” μας εισάγει στα μελαγχολικά μονοπάτια του Lolek και της τετραμελούς μπάντας του. Αρκετός κόσμος έχει συγκεντρωθεί και αποτελεί ένα πολύ ετερόκλιτο κοινό: από νεαρόκοσμο που γνωρίζει και σιγοψιθυρίζει τα τραγούδια μέχρι οικογένειες με τα παιδιά τους και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.

«Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Είναι πάρα πολύ σημαντικό που μας τιμάτε»! Ο Lolek στέκεται στη σκηνή με την κιθάρα του και ερμηνεύει τα κομμάτια από τον πρώτο του δίσκο (“These Guns”, “River of Diseases”, “A Valse of True Romance”…), αλλά και καινούρια κομμάτια («Η Ιστορία Ενός Δέντρου», «Δεν Αρκεί», «Κανένα «Έλεος», «Να Είμαι Κανενός»…). Αν τα αγγλόφωνα τραγούδια του είναι λιτά, ταξιδιάρικα, με στίχο απλό και γεμάτο βιώματα, τα ελληνόφωνα πλημμυρίζουν σκέψεις και αντλούν έμπνευση από την πραγματικότητα. Δεν αλλάζει μόνο η γλώσσα, αλλάζει η διάθεση και το ύφος τους.

Τολμάει όμως να διασκευάσει και αγαπημένα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών. Ζητά “One More Cup of Coffee” (Bob Dylan) και εξομολογείται πώς ένιωσε “The First Time I Saw Your Face” (της Roberta Flack και τόσων άλλων…). Μελοποιεί τα «Κεριά» του Κωνσταντίνου Καβάφη και θυμάται το «Δεν Λες Κουβέντα», το ντουέτο της Σωτηρίας Μπέλλου και του Δήμου Μούτση. Όπως και η Μαρινέλλα πριν από αυτόν, εξομολογείται ότι «Σύνορα η Αγάπη δεν Γνωρίζει», ενώ επισκέπτεται και μια «Πόλη Μαγική», δημιουργημένη από το Μάνο Χατζιδάκι.

Δύο ώρες κρατά η συναυλία. Ο Lolek ξεχνά τους στίχους ενός κομματιού. Νιώθει αμηχανία. Μιλά στον κόσμο. Συνεχίζει. Ένα μικρό κοριτσάκι ανεβαίνει στη σκηνή και τον κοιτάζει όλο απορία. Χαμογελά. Ερμηνεύει…

Έχει πέσει το σκοτάδι. Τα χρώματα πάνω στη σκηνή συνεχώς αλλάζουν: κίτρινο, μωβ, μπλε. Οι ήχοι γεμίζουν το χώρο με μια γλυκιά ατμόσφαιρα, μελαγχολική. Κάνει ψύχρα. Οι κοπέλες αναζητούν λίγη ζέστη σε μια ζακέτα, σε μια αγκαλιά. Τα αγόρια γέρνουν το κεφάλι τους στον ώμο των κοριτσιών. Ησυχία. Το κοινό ακούει. Ο Lolek παλεύει με την κιθάρα που όλο ξεκουρδίζεται. Χαϊδεύει τις χορδές. Λούζεται στο κόκκινο φως.

Λίγο πριν το τέλος, είναι η ώρα για το “Have You Noticed?”. Η ενθουσιώδης ανταπόκριση του κοινού φανερώνει το πόσο έχει αγαπηθεί το τραγούδι αυτό…

Αλλά η διάθεση αλλάζει όταν o καλλιτέχνης θα ξεκινήσει να τραγουδά «Γύρισε, σε περιμένω γύρισε…». Τότε θα αρχίσει να καλεί τον κόσμο πάνω στη σκηνή για να χορέψει. «Απειλεί» μάλιστα ότι η μουσική δεν θα σταματήσει μέχρι κάποιος να σηκωθεί! Ένα ζευγάρι βρίσκει το θάρρος και ξεκινά το χορό. Ο άντρας παίρνει το χέρι της ντάμας του και μαζί στροβιλίζονται αρμονικά, γλιστρώντας σχεδόν πάνω στη σκηνή. Ένα ακόμα ζευγάρι θα ανέβει και με ντροπαλά βήματα, σχεδόν αγκαλισμένοι, θα ακολουθήσουν τη μουσική. Τα φώτα πέφτουν πάνω τους και το κοινό χειροκροτεί.

Η συναυλία θα κλείσει έτσι όπως ξεκίνησε, με ένα τραγούδι του Lolek, το “Sand”. Η μελωδία σταματά, οι μουσικοί δέχονται ανθοδέσμες και τα φώτα ανάβουν. Ο κόσμος αποχωρεί από το μικρό θέατρο και σκορπίζεται μέσα στους ήσυχους δρόμους της όμορφης αυτής βραδιάς…

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από τη συναυλία

———-

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here