12/4/2012
Γράφει ο Αποστόλης Ντόντος
Φωτογράφηση: Θανάσης Μαϊκούσης
www.musiccorner.gr
Πριν αρχίσω να γράφω θα ήθελα να πω ότι, όποιος πιστεύει ότι το χιούμορ έχει όρια καλό θα ήταν να πατήσει το κόκκινο “X” πάνω δεξιά γιατί πολύ απλά δεν χρειάζεται να διαβάσει το κείμενο, εφ’ όσον έχει να κάνει με το επετειακό live των Ημισκουμπρίων για τα 16 χρόνια παρουσίας τους…
Σάββατο λοιπόν 7 Απριλίου και πιστέψτε με δεν έβλεπα την ώρα για να πάω στο συγκεκριμένο live. Στη Πειραιώς στο Fuzz η IMIZ BIZ ENTERTAINMENT παρουσίασε ένα εκπληκτικό live αυτών των τριών “μουρλών” τύπων με ένα tracklist (παλιών και νέων), που αν έχεις μεγαλώσει με αυτούς (όπως εγώ) το μόνο που σε πιάνει είναι μια μαγευτική νοσταλγία και τρελή χαρά. Προσωπικά σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας είχα καρφωμένο ένα ηλίθιο χαμόγελο ικανοποίησης και τρέλας (εδώ ίσως καταλαβαίνω τα κοριτσάκια με το Σάκη κλπ κλπ)! Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για το Σαββατοκύριακο (υπάρχει και άρθρο για την Κυριακή) που πέρασε, αφού έβλεπα πάλι μετά από καιρό τους ανθρώπους που ακούγοντας τους μεγάλωσα, κι αν έπρεπε να μου είχαν δώσει θεωρητικά κάποια πράγματα μέσα από τη μουσική τους τόσα χρόνια, σας διαβεβαιώνω ότι δεν άφησα να πάει χαμένο τίποτα, κάνοντας στην άκρη επικριτές και σχόλια στενομυαλιάς.
Αφού έφτασα στο μαγαζί το ένα εκ των τριών “σκουμπριών” ο Δημήτρης Μετζέλος μου έδωσε τη χαρά να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις (θα τις μοιραστώ μαζί σας πιο κάτω) αν και τον πετύχαμε σε μια ώρα που τρέχανε όλοι για να ξεκινήσει το live. Μετά από λίγο βγήκα στο χώρο της αίθουσας και ήταν ήδη πάνω στη σκηνή οι metalheads Prejudice Reborn. Αν και δεν είμαι τρελός οπαδός αυτής της σκηνής, λίγα πράγματα σκαμπάζω για να κρίνω ότι το ηχητικό τους αποτέλεσμα είναι αρκετά ωραίο. Thrash ήχος και καλή φωνή… Βέβαια νομίζω ότι τους έλειπε λίγο νεύρο και δύναμη (thrash παίζεις ρε γαμώτο θέλω λίγο να κοπανηθώ, πώς να το κάνουμε) και το λέω αυτό γιατί όταν έπαιξαν μαζί με τα ΗΜΙΖ το “Μεθ στο Βολάν” (metal διασκευή παρακαλώ!) τα σπάγανε περισσότερο.
Τη σκυτάλη μετά πήρε ο αριστούχος απόφοιτος της σχολής των ΗΜΙΖ Σέξπυρ, ντυμένος κάτι μεταξύ χειρουργού και ψαρά (λόγω της γαλότσας!), με τον dj Vanilla στα πλατό ντυμένο …Νίκο Γκάλη! Όσοι ήταν εκεί καταλαβαίνουν απόλυτα τον όρο αριστούχος… Με πορεία δίπλα στα Ημισκούμπρια, με ένα στίχο λίγο πιο “kinky” από αυτά αλλά στο ίδιο …αριστοφανικό ύφος (όσοι αναρωτιούνται ποιος είναι αυτός ο Σέξπυρ τους παραπέμπω στο εισαγωγικό τραγούδι της σειράς “10 λεπτά κήρυγμα”)!
Και κάπου εκεί ήρθε η ώρα που περιμέναμε όλοι δηλαδή, ΤΑ ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ! Πρώτος ανέβηκε όπως είναι λογικό ο Πρύτανης για να χώσει το ‘‘επικό’’ intro και στη συνέχεια ο Μιθριδάτης με …κόκκινο κιλτ και σηκωμένη κάλτσα και ο …γερο-ράπερ Δημήτρης Μεντζέλος! Η ενέργεια που έβγαζαν προς το κοινό ήταν το κάτι άλλο, λες και ήταν από τα πρώτα τους live! Βέβαια είναι και λογικό σε ένα live που γιορτάζεις 16 χρόνια, να τα κάνεις όλα …αρίμπα και να ιδρώνεις ποτάμια!
Όπως ανέφερα παραπάνω είπαν τραγούδια από το 1996 μέχρι το 2012 από τα Ημισκουμπριακά CD όπως και από τις τελευταίες solo δουλειές των δύο mc’s. Κατά τη διάρκεια του live εμφανιστήκαν και κάποιοι φίλοι των παιδιών. Πρώτη η Ευριδίκη με την οποία έχουν κάνει μαζί το ‘‘Αν ήσουν άλλος’’ (αλλά Pharcyde) και πιο μετά βγήκε πάλι ο Σέξπυρ για να τα πει μαζί με το “Μιθριδά”. Λίγο αργότερα ανέβηκαν οι Θεσσαλονικείς Pro Sinnerz (εγώ προσωπικά δε τρελάθηκα ούτε λίγο) και τελευταίος φίλος, ο πανταχού παρόν Taki Tsan. Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να σχολιάσω μια κουβέντα του Taki. Είπε λοιπόν ότι αυτό το live είναι το πρώτο μισό των 30 χρόνων (ένεκα και του πρώτου δίσκου “30 χρόνια επιτυχίες”) και τους ευχήθηκε χρόνια πολλά και ακόμα τόσα… Έτσι και εγώ με τη σειρά μου εύχομαι στα ΗΜΙΖ χρόνια πολλά και επιτυχίες μέχρι τα βαθιά γεράματα! Η μόνη μου απορία είναι, ενώ ανέβηκε ο Τάκης για ένα freestyle γιατί δεν ανέβηκε να πουν με το Μιθριδάτη τη ‘‘Πεταμένη’’; Η ώρα περνούσε και τραγούδια όπως ‘‘Η Πτώση’’, το ‘‘Α ρε πατέρα’’ και το ‘‘Sex’’ έδιναν ποικίλους ηχοχρωματισμούς στα αυτιά μας και το πότε έφτασε η ώρα για το τελευταίο κομμάτι δεν το κατάλαβα ποτέ!
Το live κάπου εκεί τέλειωσε και ο ΔΜ ευχαρίστησε δημόσια όλους τους ‘‘πάλιουρες’’ της σκηνής TXC, FFC, Goin’ Through, Active Member για τον λόγο, ότι χάρη αυτών υπάρχει το ελληνικό hip-hop! Γιατί το γράφω αυτό; Πρώτον για να καταλάβουμε ποιος είναι ο πραγματικός ‘‘μάγκας’’ και ‘‘αλάνι’’ και δεύτερον επειδή σε όλη τη συναυλία και πριν στη συνέντευξη δεν ένιωσα ούτε δείγμα ποζεριάς και ανωτερότητας από αυτούς τους ανθρώπους και περισσότερο θέλω να καταλάβουμε όλοι μας και περισσότερο κάποιοι νέοι που κάνουν hip-hop ότι δε σημαίνει ότι κάνοντας hip-hop είσαι gangster ή thug. Αν ήταν σωστή αυτή η λογική τότε τα ΗΜΙΖ και μερικοί άλλοι ΜΟΝΟ θα άξιζαν να έχουν αυτό το attitude.
Τέλος τα Ημισκούμπρια ήταν τα μόνα που παρατηρήσαμε, με το Θανάση το Φωτογράφο, που ευχαρίστησαν και τους φωτογράφους-βιντεάδες που ήταν εκεί για ‘‘δουλειά’’ (γιατί πρέπει να τα λέμε όλα).
———————-
Ακολουθεί η συνέντευξη του Δημήτρη Μεντζέλου…
Music Corner: Μεγαλώνοντας έχω μάθει να εκτιμώ και να καταλαβαίνω τον άλλον μέσα από τις πράξεις του και τις δουλειές του. Tα Ημισκούμπρια είναι ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο παράδειγμα στην ελληνική μουσική σκηνή. Είσαι ένας άνθρωπος με οικογένεια και παιδί, που σημαίνει ότι οι ανάγκες αυξάνονται και αλλάζουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους δύο. Πως καταφέρατε τα κρατήσετε το στυλ σας και να μην στραφείτε στο εμπορικό κομμάτι;
Δημήτρης Μεντζέλος: Για κανέναν από εμάς τους τρεις δεν ήταν εύκολο το βιοποριστικό θέμα. Ποτέ δε πιστέψαμε ότι μέσα από τη μουσική θα βγάζαμε λεφτά, το κάναμε καθαρά από την αγάπη που είχαμε για τη μουσική και για το hip-hop κι ας ακούγεται όσο ρομαντικό ή μελοδραματικό λένε οι νέοι, είναι όμως η πραγματικότητα. Η δυνατότητα μας δόθηκε αλλά την απορρίψαμε, πρώτα γιατί αγαπάμε τη μουσική μας και δεύτερον και κυριοτέρον για τον κόσμο μας. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις τους fans να μεγαλώνουν και από εκεί που ακούνε το πρώτο δίσκο να έρχονται στα live και να μας συζητάνε και να μας αναλύουν τους στίχους μας! Αυτό είναι ένα συναίσθημα που δεν ανταλλάσσεται με λεφτά. Δεν αρνούμαστε τα λεφτά, είναι αναγκαία για να ζήσεις. Είμαστε βέβαια ευγνώμονες που καταφέρνουμε και ζούμε από τη μουσική μας, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και να μη το γουστάρουμε καθόλου…
Music Corner: Προσωπική άποψη είναι ότι το επίπεδο στο hip-hop στην Ελλάδα έχει ανεβεί αρκετά… Σαν ΔΜ που έχεις ζήσει τη φάση από την αρχή, τι είναι αυτό που βλέπεις ότι έχει ανέβει;
Δημήτρης Μεντζέλος: Εγώ επειδή ασχολούμαι με το στίχο, αυτό εξετάζω. Αν πω κάτι για μια παραγωγή μπορεί να ακουστώ και παράξενος αλλά ο στίχος είναι αλήθεια ότι έχει ανέβει. Όλοι οι παλιοί και εμείς θεωρώ ή νομίζω ότι έχουμε βοηθήσει και είναι πολύ καλό να βλέπεις παιδιά όπως οι FullFace, o 12ος Πίθηκος, ο Ραψωδός Φιλόλογος ή ο Λόγος Απειλή, ο Disastah με τους SMA, να βγάζουν ωραίες δουλειές και επειδή το hip-hop είναι κυρίως στίχος είμαι αισιόδοξος ότι η φάση θα ανεβεί κι άλλο, αν και υπάρχουν αρκετές παγίδες.
Music Corner: Πριν από λίγο καιρό άκουσα στο Youtube ένα Freestyle που συμμετείχες μαζί με πολλούς ακόμα, τους B.D.Foxmoor, ΝΕΒΜΑ, Razastarr, το ‘‘Real’’ (1993)
Δημήτρης Μεντζέλος: Εκείνη την εποχή – την …πρωτόγονη εποχή του ’90 – ήμουν ραδιοφωνικός παραγωγός στο Space FM και έπαιζα hip-hop (90’-93’). Tότε γνώρισα αυτά τα 10-15 άτομα που παραπάνω δεν ήταν, που έκαναν hip-hop και με πρωτοβουλία του B.D. Foxmoor που ήξερε πέντε πράγματα παραπάνω από τους άλλους που δε ήξεραν τίποτα (studio, δίσκους) δημιουργήθηκε το “Real” , επηρεασμένο από το ‘‘Self Destruction’’ του KRS-ONE και με όλους τους Νεοϋορκέζους από τη μία πλευρά και από την άλλη μεριά του L.A. το ‘‘We’re all in the same gang’’. Όλοι διάλεγαν μια ιστορία και ο ένας μετά τον άλλον την έλεγε. Περάσαμε όλοι ωραία εκείνες τις εποχές, δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, όποιος λέει ότι έχει μετανιώσει είναι ψεύτης. Ήταν ρομαντικές εποχές τότε και μακάρι να ήταν ακόμα έτσι!
Music Corner: Σε μια εκπομπή είχες δηλώσει ένα παράπονο, ότι ο πιτσιρικάς που ακούει metal ξέρει πότε βγήκε το ‘‘Number of the beast’’των Iron Maiden ενώ ο αντίστοιχος πιτσιρικάς που ακούει hip-hop δε ξέρει ποτέ βγήκε το ‘‘Original Gangster’’ του Ice-T. Που το αποδίδεις αυτό;
Δημήτρης Μεντζέλος: Πρώτον το hip-hop είναι πιο νέα μουσική από το heavy metal, δεύτερον με την έξαρση του internet βγήκαν εκατοντάδες νέα σχήματα και τραγούδια και ο πιτσιρικάς θεώρησε πιο εύκολο να ακούσει ένα στίχο που καταλαβαίνει παρά να ψάξει τις ρίζες της μουσικής (hip-hop). Δεν αρνούμαι ότι το ελληνικό hip-hop είναι ωραίο και ότι δε πρέπει να ακούει, απλά δεν είναι μόνο αυτό. Το hip-hop δεν είναι ελληνική μουσική. Πρέπει να ψάξει λίγο την Αμερική απ’ όπου προέρχεται, μετά τη Γαλλία που έχει μια πολύ δυνατή σκηνή και μετά ότι θεωρεί ωραίο. Θυμάμαι ένα πολύ λυπηρό συμβάν στη παρουσίαση δίσκου του dj The Boy σε ένα κατάμεστο An club από ‘‘και καλά’’ έλληνες rappers. Όταν ανέβηκα στη σκηνή και τους είπα ότι σαν σήμερα πέθανε ο Eazy-E επικράτησε μια νεκρική σιγή όπως όταν ρωτάει ο δάσκαλος στη τάξη ποιος θα πει μάθημα… Αιφνιδιάστηκα και ξανά ρώτησα μήπως δεν γνώριζαν τον Eazy-E. Δεν ήξεραν ποιος είναι… Δεν ήξεραν ούτε ποιοι είναι οι NWA ή ο Ice-T. Την άγνοια τους κατηγορώ και όχι τα ίδια τα παιδιά που καλά κάνουν και ακούν μουσική απλά δε ξέρουν τη μουσική τους. Το hip-hop δεν είναι φοράω ένα καπελάκι ή ένα μπλουζάκι και το παίζω μάγκας. Το hip-hop είναι το “street-knowledge” , όπως έλεγε στο Karate Kid. Το hip-hop είναι και στη καρδιά και στο μυαλό. Το hip-hop δεν είναι ο Lil Wayne, είναι οι Lords of the Underground, οι Gangstarr… Δεν είναι εύκολο να τα ακούσεις όλα, διάλεξε ποιο είναι αυτό που σ’ αρέσει…
Music Corner: Παρατηρείς μια λάθος χρήση του Internet, είναι όμως πολύ εύκολο πλέον να προβάλεις τη δουλειά σου. Πολλοί τα καταφέρνουν επιτυχώς ενώ κάποιοι άλλοι όχι και τόσο.
Δημήτρης Μεντζέλος: Έχεις ένα δίκιο σε αυτό που λες… Έχουν βγει και διαμάντια βέβαια που αλλιώς θα έμεναν στην αφάνεια. Στη τελική είναι καλύτερο ο πιτσιρικάς να ασχολείται με τη μουσική παρά με κάθε τι στραβό και μαλακία που υπάρχει στη σημερινή εποχή. Τουλάχιστον στο hip-hop είμαστε μια κοινότητα, ένα “χωριουδάκι” που μπορεί κάλλιστα να βοηθήσει και να προστατέψει ο ένας τον άλλον και ειδικά τον νέο κι ας υπάρχει το diss και ας πλακωνόμαστε μεταξύ μας. Αγαπιόμαστε όλοι γιατί όλοι κάνουμε μουσική. Όποιος διαχωρίζει τη θέση του από τον άλλον και λέει ότι είμαι καλύτερος είναι λάθος, ειδικά στο hip-hop που είναι ένας πολύ δημοκρατικός χώρος.
Music Corner: Σαν “γέρο-ράπερ” , πες μας λίγα λόγια για το ACTA…
Δημήτρης Μεντζέλος: Για το λόγο ότι είμαι γέρος, δεν έχω καταλάβει απόλυτα τι είναι το ACTA! Θα το μάθω στο μέλλον… Σαν γέρο-ράπερ έχω να σου πω ότι προσπαθώ να κάνω κομμάτια μαζί με νέους, έχω κάνει ήδη μερικά και έρχονται κι άλλα…
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…