14/6/2012
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Για άλλη μια μέρα, η Τεχνόπολις στο Γκάζι ήταν από νωρίς γεμάτη με κόσμο, έτοιμο να γίνει ένα μέσα από τη μουσική, χορεύοντας και τραγουδώντας ως αργά. Η μέρα Κυριακή, 10 Ιουνίου, και αυτή τη φορά ο χώρος φιλοξενούσε το Θανάση Παπακωνσταντίνου με τη Ματούλα Ζαμάνη. Μετά την πρώτη στάση τους στη Λάρισα, βρέθηκαν στο Γκάζι για να συνεχίσουν την καλοκαιρινή τους περιοδεία μαζί με τους μουσικούς τους.

Οι είσοδοι και τα ταμεία ήταν κατάμεστα πολλή ώρα πριν ξεκινήσει η συναυλία. Γύρω στις 21.30, η Τεχνόπολη σκοτείνιασε και η σκηνή γέμισε με μουσικούς, οι οποίοι πήραν τα όργανα ανά χείρας. «Δε με αναγνωρίζετε, γιατί έλειπα καιρό…!», ακούγεται μια φωνή στα ηχεία. Κι όμως, εδώ και χρόνια, αναγνωρίζουμε αυτή τη φωνή και την τιμούμε με την παρουσία μας σε βραδιές όπως εκείνη. Ήταν η φωνή του Θανάση Παπακωνσταντίνου με το κομμάτι «San Michele», από τον τελευταίο του δίσκο «Ο ελάχιστος εαυτός», ένα κομμάτι – σήμα κατατεθέν για την έναρξη των τελευταίων εμφανίσεών του.

Στη συνέχεια, ο ίδιος και οι διοργανωτές της συναυλίας, είχαν προγραμματίσει την παρουσίαση του ζητήματος της Όλγας Οικονομίδου, μέλους της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, η οποία βρίσκεται σε απομόνωση από τις 4 Μαΐου 2012. Φωνάζοντας και δηλώνοντας υποστήριξη και αλληλεγγύη για το συγκεκριμένο ζήτημα, η ατμόσφαιρα ξέφυγε λίγο από αυτή μιας συνήθους συναυλίας.

Τις τελευταίες μέρες έχει δημιουργηθεί μεγάλο ζήτημα, ιδιαίτερα σε διάφορους διαδικτυακούς τόπους, σχετικά με την κίνηση του καλλιτέχνη να δώσει βήμα στη συγκεκριμένη οργάνωση μέσα από τη συναυλία του και να στιγματίσει πολιτικά το μουσικό γεγονός. Οι απόψεις διίστανται. Μια μερίδα θεατών αισθάνθηκε βαθύτατα προσβεβλημένη και «καπελωμένη» από μια τέτοια κίνηση, καθώς παρευρέθηκε στην Τεχνόπολη για να ακούσει τη μουσική του εν λόγω καλλιτέχνη, και όχι να λάβει μέρος σε οποιαδήποτε πολιτικά φορτισμένη ενέργεια – διαμαρτυρία. Η απογοήτευση που γεύτηκε αυτή η μερίδα ήταν μεγάλη. Ως απάντηση στη δυσαρέσκεια των θαυμαστών του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο ίδιος απάντησε προσωπικά με μια διαδικτυακή επιστολή του στις 12 Ιουνίου, δηλώνοντας πως αμφιταλαντεύτηκε πολύ για να πάρει μια τέτοια απόφαση, αλλά στο τέλος αισθάνθηκε πως η μουσική του και η θέση του ως καλλιτέχνη οφείλει να υπερασπιστεί και να στηρίξει θέματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όπως αυτό της Όλγας Οικονομίδου. Χαρακτηριστικά, ο ίδιος γράφει: «Λυπάμαι αν στεναχώρησα κάποιους, γιατί η διάθεσή μου είναι να τιμώ όσους δίνουν από το υστέρημά τους για να μ’ ακούσουν. Αλλά, όποτε νοιώθω ότι πρέπει να στηρίξω την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, θα το κάνω ακόμα κι αν μείνω μόνος, να παίζω και να τραγουδάω στις πέτρες του Κισσάβου».

Αμέσως μετά από αυτό το σύντομο, ουσιαστικά, διάλειμμα, το κλίμα αποκαταστάθηκε με το κομμάτι «Τειρεσίας» και την εμφάνιση της Ματούλας Ζαμάνη επί σκηνής, μιας γυναίκας που πυροδοτούσε τη βραδιά καθ’ όλη τη διάρκειά της, με τη φωνή και την τρέλα της! Στο τραγούδι ήταν επίσης και ο Φώτης Σιώτας, ο οποίος ταυτόχρονα ήταν στη βιόλα, το βιολί και τα πλήκτρα. Ένας πολυτάλαντος, από ό,τι φάνηκε, νέος είπε την «Ομίχλη», ένα ακόμη κομμάτι του Θανάση, σε πρώτη εκτέλεση από τον Ορφέα Περίδη. Μελωδίες παραδοσιακές, παντρεμένες έντεχνα με το σύγχρονο στοιχείο της ηλεκτρικής μουσικής, γέμιζαν το χώρο της Τεχνόπολης και χάρασσαν τη μουσική πορεία της βραδιάς για τις επόμενες τρεις ώρες.

Τα κομμάτια που είχε επιλέξει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ήταν σχεδόν αναμενόμενα. Επρόκειτο για τραγούδια, που έχουν αγαπηθεί και ο κόσμος έχει ταυτιστεί με αυτά μέσα στο χρόνο. Με σημεία αναφοράς το όνειρο, την ομορφιά, τη μυθολογία, την παράδοση και τον ξεριζωμό, ο Θανάσης με τους μουσικούς του μας χάρισαν κομμάτια όπως «Οι καλόγεροι», «Σιμούν», «Ο Φορτίνο Σαμάνο», «Κάτω από το μαξιλάρι», «Παλιά πληγή» και πολλά άλλα, τα οποία ξεσήκωναν το κοινό του και άλλοτε το έκαναν να τραγουδά με τα χέρια ψηλά κι άλλοτε να αγκαλιάζεται, να γίνεται ένα, να χορεύει και να χάνεται στους ρυθμούς του μπουζουκιού, του κλαρίνου αλλά και της ηλεκτρικής κιθάρας.

Η Ματούλα Ζαμάνη, όπως αναφέρθηκε και πριν, φρόντιζε να απογειώνει το πρόγραμμα με την ιδιαίτερη φωνή της και το αστείρευτο κέφι της πάνω στη σκηνή. «Έτοιμαστείτε να πετάξετε τα πορτοφόλια σας» φώναξε και ταυτόχρονα ακούστηκε η εισαγωγή της «Περσεφόνης». «Τρεις ανθοί», «Αλεξάνδρα» και «Έρημα κορμιά» ήταν τα κομμάτια που περιμέναμε όλοι από τα χείλη της Ματούλας και, φυσικά, δε μας απογοήτευσε.

Καθώς η θερμοκρασία στην Τεχνόπολη είχε αρχίσει να ανεβαίνει επικίνδυνα, ο Θανάσης άρχισε να …πετάει μπουκάλια νερού στο κοινό, ώστε να δροσιστούμε και να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη βραδιά, καθώς είχαμε τα καλύτερα για τη συνέχεια!

Για τα επόμενα τραγούδια, τα πνευστά και το μπουζούκι δε στάθηκαν λεπτό. Το ίδιο ισχύει και για τον κόσμο που χόρευε και τραγουδούσε όλο και πιο δυνατά σε κάθε κομμάτι. «Ανδρομέδα», «Μιλώ για σένα», «Στην Αμερική» και άλλα κομμάτια ξεσήκωσαν την περιοχή στο Γκάζι.

Η ώρα ήταν περασμένη πλέον και ήταν μια ώρα κατάλληλη για να βγουν οι …μάγκες! Ο Δημήτρης Μυστακίδης έπαιξε ένα «τσιμπητό», όπως λέγεται, και αναστάτωσε όλους τους λάτρεις του παλιού καλού ρεμπέτικου τραγουδιού με το κομμάτι «Στην υπόγα». Επειδή, όμως, ο Θανάσης «μεράκλωσε», ξεκίνησε τις δικές του ιστορίες για τους «Πέντε μάγκες στον Πειραιά», ενώ η Ματούλα έφερε το Δημήτρη Μυστακίδη πιο μπροστά για να πουν μαζί την «Προσευχή του μάγκα». Όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, για πολλή ώρα, κοινό και μουσικοί είχαν παραδοθεί σε μια άλλη εποχή, οπότε το μπουζούκι ήταν άλλοτε βαρύ για τους καημούς κι άλλοτε γλυκό για να τους ξαλαφρώνει.

Αφού η Ματούλα ερμήνευσε τα Κάλαντα, παραδοσιακό τραγούδι για τα «φουσκωμένα μυαλά» των νέων, παρουσίασε τους μουσικούς με έναν δικό της, άκρως χιουμοριστικό, τρόπο. Αποχωρώντας σταδιακά οι μουσικοί, η σκηνή είχε αδειάσει. Ήταν σχεδόν περιττό το κοινό να φωνάξει «Κι άλλο!». Από τη βραδιά λείπανε κομμάτια, για τα οποία το κοινό ήταν ικανό να μείνει ως το πρωί περιμένοντας!

Το ατμοσφαιρικό «Αερικό» με τη φωνή του Φώτη Σιώτα προετοίμασε το κοινό για το τελευταίο μέρος. Στη συνέχεια, ένας «Διάφανος» ήρθε για να μπει στην παρέα της Τεχνόπολης, να την ξεσηκώσει για άλλη μια φορά και να την κάνει να φωνάξει με όποια δύναμη είχε, μιας και η ώρα ήταν προχωρημένη, ειδικά για όσους στέκονταν από νωρίς εκεί.

Ακόμη, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επέλεξε το κομμάτι «Το σκουλαρίκι», ένα κομμάτι που συμπεριλαμβάνεται και στο δίσκο «Μαγγανείες», την πρόσφατη συνεργασία του με το Γιάννη Χαρούλη. Στο δεύτερο κουπλέ του τραγουδιού, ο Γιάννης Χαρούλης ανέβηκε στη σκηνή! Το κοινό άρχισε να χειροκροτεί και να φωνάζει, καλωσορίζοντάς τον. Αφού αγκαλιάστηκε με το Θανάση και έσφιξαν τα χέρια, δε θα μπορούσε να φύγει χωρίς να πει ένα τραγούδι. «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι» ξεκινά να τραγουδά και αμέσως όλοι τον ακολουθούν και τον χειροκροτούν με ενθουσιασμό.

Για το κλείσιμο αυτής της νύχτας στην Τεχνόπολη, ένας αέρας «Πεχλιβάνης» ήρθε να φυσήξει και να μας αποχαιρετήσει δυνατά, δίνοντάς μας ραντεβού για επόμενες συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, ώστε να ανταμώσουμε ξανά με το Θανάση!

Μετά το τέλος της συναυλίας, και ενώ ο κόσμος περικύκλωνε το Θανάση, τη Ματούλα και τους υπόλοιπους μουσικούς για έναν χαιρετισμό, μιλήσαμε με τη Ματούλα Ζαμάνη και μας είπε λίγα λόγια για τις καλοκαιρινές εμφανίσεις της, τη συνεργασία της με το Θανάση Παπακωνσταντίνου και το δικό της απολογισμό για τη φετινή χρόνια.

Music Corner: Σήμερα στο Γκάζι ήταν η δεύτερη στάση σας για το φετινό καλοκαίρι. Ποια γεύση σου άφησε και, ακόμα, τι δύναμη σου δίνει για να συνεχίσεις το καλοκαίρι σου;
Ματούλα Ζαμάνη: Επειδή δεν είμαι καλή με τα λόγια, θα σας πω μόνο ότι περνάω φανταστικά με αυτό που κάνω, περνάω φανταστικά και με το Θανάση! Υπάρχει μια τρέλα γενικότερα, πάμε εδώ, εκεί, παρά πέρα! Αυτό που κάνουμε είναι χίλια τοις εκατό «εμείς», είναι από μέσα μας. Αυτό μας δίνει δύναμη και προχωράμε. Το να είσαι «εσύ» μέσα σε όλη αυτή την τρέλα είναι πολύ σημαντικό.

Music Corner: Τουλάχιστον πάνω στη σκηνή, φαίνεται ότι με το Θανάση είστε δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι…
Ματούλα Ζαμάνη: Είμαστε, αλλά παράλληλα κάπου βρισκόμαστε!

Music Corner: Όταν έγινε η πρόταση να συνεργαστείς με το Θανάση, πώς ήξερες ότι αυτή η σχέση θα δουλέψει;
Ματούλα Ζαμάνη: Όταν είδα τα μάτια του Θανάση, είπα «Θα παίξω με το Θανάση»! Αυτό ήταν!

 

Music Corner: Φέτος, το 2012, έβγαλες και ένα δικό σου προσωπικό δίσκο…
Ματούλα Ζαμάνη: Αυτός ο δίσκος λέγεται «Βαρλίγκαλι» και σημαίνει «πέρα δώθε» στα βλάχικα. Στην ουσία, αυτό είμαι! Είμαι «πέρα δώθε» με κάποιες βασικές αξίες, όπως η αγάπη, η φιλία, οι γονείς μου, η μουσική και κάποιοι λίγοι άνθρωποι.

Music Corner: Αυτή χρονιά, λοιπόν, ήταν γεμάτη. Είχες εμφανίσεις με το Θανάση Παπακωνσταντίνου, είχες το δικό σου δίσκο, είχες μια συμμετοχή στο δίσκο του Νίκου Πορτοκάλογλου και πολλά άλλα. Ποιος είναι ο δικός σου απολογισμός από αυτή τη χρονιά μέχρι στιγμής;
Ματούλα Ζαμάνη: Η χρονιά μου είναι γεμάτη. Κάνω ωραία πράγματα. Η πρόταση του Νίκου Πορτοκάλογλου ήταν πολύ συγκινητική και συμμετείχα γιατί το ήθελα. Ο Θανάσης είναι για μένα ένα μουσικό σύμπαν στο οποίο μπήκα και είμαι χαρούμενη. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους Burger Project. Το δικό μου καθαρά μουσικό σύμπαν είναι οι Angry Birds, το οποίο επίσης αγαπώ. Κάνω πάντα ό,τι με κάνει ευτυχισμένη, με όποια δυσκολία κι αν είναι αυτό. Δεν κάνω τίποτα, το οποίο είναι για μένα μια σύμβαση. Ο έρωτας πλέον είναι σύμβαση, η ζωή μας είναι μια σύμβαση. Γι’ αυτό προσπαθώ να βγω έξω από οποιαδήποτε γραμμή.

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here