Γράφει η Στέλλα Καραμπακάκη
www.musiccorner.gr
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011
Καθώς περνάει ο καιρός και η νέα τηλεοπτική σεζόν ξετυλίγει σιγά σιγά τις χάρες της και ρίχνει ένα ένα τα κρυμμένα χαρτιά της στο τραπέζι, γίνεται όλο και πιο φανερό πως οι άσσοι στο μανίκι των μεγάλων καναλιών είναι αδύνατο να δελεάσουν τους τηλεθεατές.
Κι ενώ οι μισοί προσπαθούν να διακωμωδήσουν την κρίση, με κωμικές σειρές που «βρωμάνε» χαμηλό μπάτζετ και κακή παραγωγή από χιλιόμετρα, άλλοι παλεύουν να αγνοήσουν παντελώς την ύπαρξη της, πασπαλίζοντας με χρυσόσκονη παγοδρόμια!
Πιο επίκαιρη από ποτέ είναι νομίζω η μαύρη οθόνη του alter όπου οι εργαζόμενοι ζητάνε τα δεδουλευμένα τους. Τουλάχιστον αυτοί έχουν κάτι να ζητήσουν (το αν θα το πάρουν είναι μια άλλη ιστορία). Οι υπόλοιποι από την άλλη δεν έχουν τίποτα να ζητήσουν, μιας και ή αδυνατούν να βρουν εργασία ή έχουν συμφωνήσει εξαρχής να δουλεύουν «δωρεάν» για να αποκτήσουν την «απαραίτητη γνώση». Επειδή δεν την απέκτησαν με τις τόσες σπουδές και τα πανεπιστήμια, γι’ αυτό περιμένουν να την αποκτήσουν δουλεύοντας κερατιάτικα…
Αυτό θα πει νέα τάξη πραγμάτων…
Υπάρχουν αλήθεια άνθρωποι που βλέπουν κάτι άλλο εκτός από ειδήσεις; Και αν ναι, το βλέπουν όντως ή απλώς χαζεύουν τις εικόνες που κινούνται χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται;
Ευγνωμονώ το σύμπαν που υπάρχουν και οι ξένες ταινίες και σειρές, διαφορετικά θα έκλαιγα γοερά έξω από το σπίτι της Ακρίτα εκλιπαρώντας να δώσει κάνα σενάριο κοψοχρονιά, έτσι για την Ελλάδα ρε γαμώτο.
Γιατί μπορεί να μην έχω τάσεις αυτοκτονίας, αλλά η έλλειψη επικοινωνίας με την τηλεόραση στις μέρες μας είναι το κάτι άλλο και όχι μονάχα με έχει τρελάνει και μου έχει κάνει κακό, αλλά πάει να με αποπροσανατολίσει και τελείως. Σε λίγο θα αρχίσω να πιστεύω ότι ζω στην Τουρκία ή έστω κάπου εκεί κοντά, και θα ονομάσω το πρώτο μου παιδί …Ναζιρέ για να μην νιώθει αποκομμένο από την τηλεοπτική πραγματικότητα μεγαλώνοντας!
Το απουσιολόγιο μου αρχίζει να γεμίζει επικίνδυνα…
Δεν με ανησυχούν οι πολλές απουσίες, όχι, αυτές δεν με φοβίζουν. Με ανησυχούν όμως οι ελάχιστες παρουσίες που κατάφερα να βάλω φέτος. Κι αυτό το λίγοι-και-καλοί που λένε εμένα ποτέ δεν μου άρεσε. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν ο νέος χρόνος θα φέρει κάτι καλύτερο. Όχι για την τηλεοπτική πραγματικότητα, αλλά για εμάς. Τι μπορεί να περιμένει όμως κανείς από κάποιον που έρχεται νύχτα; Τίποτα πολύ καλό μάλλον…
|
|
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…