22/7/2010
www.musiccorner.gr
ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΗΤΡΙΤΣΑ
(σε …meeting με τη Μαριάνα Πουτακίδου)
Το σημερινό Meeting Point πραγματοποιείται με την Ευτυχία Μητρίτσα, μια νεαρή καλλιτέχνιδα από τη Καρδίτσα, που πρόσφατα κυκλοφόρησε τη πρώτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο “μυστικός προορισμός” που περιέχει επτά δικά της τραγούδια (σύνθεση και στίχο, με εξαίρεση ένα τραγούδι που τα λόγια έγραψε ο Ορέστης Ντάντος).
Το αυθεντικό ταλέντο της Ευτυχίας εκτιμήθηκε πολύ γρήγορα από σημαντικούς ανθρώπους του χώρου και έτσι έχει ήδη στο βιογραφικό της πολύ δυνατές συνεργασίες. Έχει συνεργαστεί με τους: Ν. Μαμαγκάκη, Σ. Γιαννάτου, Γ. Ανδρέου, Χρ. Θηβαίο, Στ. Γαδέδη, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και τον Μ. Λογιάδη, αλλά και με τους σκηνοθέτες Μ. Μαρμαρινό και Lee Brower (κορυφαία στις «Χοηφόρους» του Αισχύλου). Έχει εμφανιστεί σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους – θέατρα (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ηρώδειο, Sciene Nationale της Ορλεάνης, Εργοστάσιο Τέχνης της Πάτρας, θέατρο Βράχων Βύρωνα, Κατράκειο θέατρο κ.α.), όπως και σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας και της περιφέρειας.
Η πρώτη γνωριμία της με το ευρύτερο μουσικό κοινό έγινε στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης του 2006, με το τραγούδι “Λίγο πριν ξημερώσει” (Στ. Γαδέδη- Π. Κυριάκου)…
Music Corner: Η συμμετοχή σου στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το 2006 σε σύστησε στο ευρύ μουσικό κοινό, παρόλα αυτά η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε φέτος. Πού οφείλεται αυτή η τετραετής καθυστέρηση;
Ευτυχία Μητρίτσα: Μπορεί να έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το Φεστιβάλ, αλλά αυτά τα χρόνια ήταν πολύ δημιουργικά για μένα. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση χρόνος «κενός» που διακόπηκε από την κυκλοφορία του album μου. Αντίθετα, συνέβη μέσα μου μια «μετατόπιση» καλλιτεχνική, που ήθελα να της αφιερώσω τον απαραίτητο χρόνο, για να την κατανοήσω και να τη διαχειριστώ κι εγώ πιο συνειδητά. Μιλάω για τη διαδικασία στην οποία μπήκα, να γράψω για πρώτη φορά τραγούδια. Ήρθε τόσο αβίαστα και απρόσμενα που δε μπορούσα να την αγνοήσω αλλά ούτε και να πω «εντάξει, τό ‘χω – μπαίνω στο στούντιο». Η ηχογράφηση του υλικού μου ξεκίνησε όταν πάνω–κάτω αισθάνθηκα ότι αυτή η δημιουργική μου παρόρμηση έκανε έναν πρώτο μεγάλο κύκλο. Έχοντας δηλαδή στα χέρια μου ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό τραγουδιών, επέλεξα τελικά – με τη βοήθεια και του παραγωγού μου (του Γιώργου Ανδρέου) – εκείνα που θα έμπαιναν στο δίσκο.
Music Corner: Πόσο ικανοποιημένη νιώθεις με το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς;
Ευτυχία Μητρίτσα: Είμαι πολύ ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, γιατί καταρχήν το υλικό, όπως είναι φυσικό, είναι κομμάτι του εαυτού μου – πολλά από τα τραγούδια του δίσκου νιώθω ότι τα κουβαλούσα μέσα μου καιρό. Αισθάνομαι όμως ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη γιατί στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά συνεργάστηκα με ανθρώπους του χώρου που θαύμαζα πάντα, όπως ο Γιώργος Ανδρέου, ο Παναγιώτης Πετρονικολός, ο Μανώλης Καραντίνης, ο Χρήστος Σούμκα, αλλά και με φίλους – εξαιρετικούς μουσικούς που γνωριζόμαστε χρόνια και πιστεύουμε ο ένας στον άλλο. Ακόμη και με τους πιο «καινούριους» της παρέας πιστεύω ότι θα έχουμε μέλλον μαζί.
Music Corner: Τι σημαίνει για σένα, να σε στηρίζει στην πρώτη σου δισκογραφική προσπάθεια ένας καλλιτέχνης του βεληνεκούς του Γιώργου Ανδρέου;
Ευτυχία Μητρίτσα: Νομίζω ότι ο Γιώργος Ανδρέου είναι από τους πολύ λίγους ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά του μουσικού παραγωγού στην Ελλάδα. Είναι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τον συνάντησα. Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που άκουσε το υλικό μου (τον καιρό που άρχισα να γράφω, συνεργαζόμασταν επί σκηνής στις παραστάσεις του «Μυστήριου τρένου» που έκανε με τον Χρήστο Θηβαίο) και με ενθάρρυνε να συνεχίσω. Είμαι ευτυχής αλλά και περήφανη γι’ αυτή τη συνεργασία. Μακάρι κι άλλοι καλλιτέχνες της γενιάς του να «ανοίγουν» το δρόμο σε νέους δημιουργούς. Χρειαζόμαστε την εμπειρία και το παράδειγμά τους, ειδικά σ’ αυτό το δύσκολο καιρό για τη δισκογραφία και την κοινωνία.
Music Corner: Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Ευτυχία Μητρίτσα: Τα μουσικά μου ακούσματα προέρχονται περισσότερο από το χώρο του καλού ελληνικού τραγουδιού. Όταν λέω ελληνικό δεν ενννοώ αυτό που ο στίχος του είναι απλά στην ελληνική γλώσσα, αλλά αυτό που και ως μουσικό υλικό και ως τρόπος διαχείρισης αποκαλύπτει ή …«κρύβει» έναν «τρόπο» ελληνικό. Πιο συγκεκριμένα στο σπίτι ακούγαμε όλους τους μεγάλους συνθέτες (παλιότερους και νεότερους): Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Μικρούτσικος, Λοΐζος, Σαββόπουλος, Κατσιμίχα, αλλά και πολύ λαϊκό, ρεμπέτικο και σμυρνέικο: Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Τούντας κ.α. Αργότερα, μεγαλώνοντας άκουσα περισσότερη ξένη μουσική. Λατρεύω τη Jony Mitchell, τη Nora Jones, την Tori Amos, την Alanis Morissette, τον Peter Gabriel και πολλούς άλλους. Βιωματικά πάντως σαν τραγουδίστρια, αισθάνομαι λίγο περισσότερο «ανατολίτισσα». Στην τραγουδοποιία δε μπορώ ακόμα να πω ξεκάθαρα ποιες είναι οι επιρροές μου. Θαυμάζω πολλούς από τους τραγουδοποιούς που αναδείχθηκαν την τελευταία 15ετία και είναι αυτοί με τους οποίους ουσιαστικά έχω μεγαλώσει και συνδεθεί μουσικά από τα εφηβικά μου χρόνια ως σήμερα. Ενδεικτικά αναφέρω τον Χρήστο Θηβαίο και τους Συνήθεις Ύποπτους, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, το Νίκο Ζούδιαρη, το Γιώργο Ανδρέου, το Σωκράτη Μάλαμα, το Μίλτο Πασχαλίδη, τον Κώστα Λειβαδά κ.α.
Music Corner: Ποια πιστεύεις ότι είναι τα βασικά εφόδια που πρέπει να έχει ένας νέος καλλιτέχνης στις μέρες μας για να πετύχει;
Ευτυχία Μητρίτσα: Εξαρτάται πώς ορίζουμε την επιτυχία. Για μένα η επιτυχία έχει να κάνει με τη διάρκεια και την εξέλιξη κι όχι απλώς με μια γρήγορη πρώτη αναγνώριση. Κι αυτό βέβαια είναι σημαντικό, αλλά το δύσκολο είναι να συνεχίσεις. Γι’ αυτό πιστεύω πως για να πετύχει κανείς, πέρα από το ταλέντο χρειάζεται να διαθέτει παιδεία. Η εποχή μας δε «σηκώνει» απλώς μια ενστικτώδη αντιμετώπιση της τέχνης. Χρειάζεται κανείς να «κοιτάζει» σε ένα μεγαλύτερο, πολυσυλλεκτικό γήπεδο – μια που τα ερεθίσματα της κοινωνίας έχουν πολλαπλασιαστεί και «παγκοσμιοποιηθεί» – να μην επαναπαύεται στα κεκτημένα, αλλά να επανεφευρίσκει τον εαυτό του καλλιτεχνικά, αποφεύγοντας τις εύκολες λύσεις. Με λίγα λόγια θέλει πολλή δουλειά, προσοχή στην επιλογή των συνεργατών και πίστη στον εαυτό σου.
Music Corner: Ως νέα παρουσία στο χώρο πώς νιώθεις σε ένα δισκογραφικό τοπίο που ακολουθεί την γενικότερη κρίση της εποχής μας;
Ευτυχία Μητρίτσα: Αισθάνομαι κι εγώ κάπως αμήχανα γιατί δεν υπάρχει κανένας «στρωμένος» δρόμος να πατήσω. Δεν έχω εικόνα για το αύριο. Οι δισκογραφικές κλείνουν, μεγάλα δισκοπωλεία κι αυτά κλείνουν (βλπ. Fnac) – δε μιλώ για τα μικρά που είχαν έτσι κι αλλιώς αφανιστεί. Σε λίγο ίσως να μην υπάρχουν μαγαζιά που να πουλάνε δίσκους ή όλες οι νέες κυκλοφορίες να δίνονται από τις εφημερίδες και τα περίπτερα σε ευτελιστικές τιμές. Όλα αυτά δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά και ζημιώνουν τη μουσική και τη πνευματική δημιουργία. Παγκοσμίως η δισκογραφία περνάει κρίση, λόγω του διαδικτύου και της παράνομης διακίνησης του cd, αλλά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Τη μεγαλύτερη ζημιά την έκαναν τα premiums και την ευθύνη γι’ αυτό έχουν οι ίδιες οι δισκογραφικές και η πολιτεία που δε φρόντισε να προστατέψει το πνευματικό έργο. Για τη γενιά μου είναι σχεδόν ουτοπικό να βιοπορίζεται από τη μουσική και αυτό επιβάλλει έναν κακώς εννοούμενο ερασιτεχνισμό. Η ιδέα της Ακτής (Sony) να μειώσει τον αριθμό των τραγουδιών σε 7 και να προσφέρει το album με προτεινόμενη τιμή τα 7 ευρώ θεωρώ ότι είναι μια πολύ υγιής κίνηση, ειδικά για μας τους νέους και ίσως αποτελεί μια προσωρινή λύση στο πρόβλημα.
Music Corner: Το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης ήταν ο θεσμός που σου έδωσε μια γερή καλλιτεχνική ώθηση όπως και σε πολλούς καλλιτέχνες στα χρόνια της αίγλης και της λάμψης του. Γιατί πιστεύεις ότι ξαναγύρισε στη σιωπή;
Ευτυχία Μητρίτσα: Δεν το ξέρω. Ίσως είναι κι αυτό αποτέλεσμα της γενικότερης οικονομικής κρίσης. Είναι θέμα της ΕΡΤ και της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Πέρυσι το φθινόπωρο – που δεν πραγματοποιήθηκε – ήταν και περίοδος εκλογών και όπως καταλαβαίνεις ίσως δεν υπήρχε «ελεύθερος» τηλεοπτικός χρόνος. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και συνέπειας. Δυστυχώς στις δύσκολες ώρες ο πολιτισμός θεωρείται απλώς πολυτέλεια και οι κρατικοί φορείς αντιμετωπίζουν τους θεσμούς τους ευκαιριακά.
Music Corner: Αν σου δινόταν η δυνατότητα να συνεργαστείς με όποιον καλλιτέχνη επιθυμείς, ποιον θα επέλεγες;
Ευτυχία Μητρίτσα: Πέρα από τις συνεργασίες που έχω ήδη κάνει – οι οποίες ήταν έτσι κι αλλιώς βαθύτερή μου επιθυμία να τις κάνω – είναι πολλοί αυτοί που επιθυμώ να συνεργαστώ: και παλιότεροι και πολλά νέα παιδιά, εκπρόσωποι της δικής μου γενιάς. Αν πρέπει να αναφέρω έναν από του ήδη καταξιωμένους θα έλεγα τον Αλκίνοο Ιωαννίδη – μου αρέσει πολύ ως τραγουδιστής και τραγουδοποιός και τον έχω συνδέσει με μια πολύ «τρυφερή» στιγμή της εφηβίας μου: είναι το μόνο αυτόγραφο που έχω πάρει ποτέ από καλλιτέχνη και η συνεργασία μας θα είχε για μένα έναν συμβολισμό!