16/9/2010
www.musiccorner.gr
ARK Festival
1η μέρα
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
Όταν ένα φεστιβάλ έχει στη σύνθεση του Αγγελάκα, Παυλίδη, Χαρούλη, Μonika, Maraveyas, δημιουργεί υψηλές προσδοκίες. Άλλωστε αυτοί αποτελούν την αφρόκρεμα της εναλλακτικής – ροκ σκηνής. Βρεθήκαμε λοιπόν στην πρώτη μέρα του Ark Festival, στην “Τεχνόπολις” στο Γκάζι. Με διάθεση, με προσμονή, με όρεξη…
Μπαίνοντας στην “Τεχνόπολις” οι Voyage Limpid Sound είχαν μόλις αρχίσει. Αρκετός κόσμος, δεδομένου του ότι ήταν αρκετά νωρίς, πράγμα που, ομολογώ, μου προκάλεσε θετικότατες εντυπώσεις. Ο χώρος ήταν όμορφα στημένος, με περίπτερα που πουλούσαν τα τελευταία cd των καλλιτεχνών που εμφανίζονταν στο φεστιβάλ και παλιά βινύλια, αλλά καί περίπτερα με τα επίσημα προϊόντα του φεστιβάλ. Ο κόσμος που είχε σπεύσει από νωρίς, είχε πάρει θέση σε πεζούλια, στο δάπεδο, στο γρασίδι! Με μπύρες ανα χείρας, παρέες πιτσιρικάδων τραγουδούσαν, γελούσαν, χειροκροτούσαν… Άλλωστε οι περισσότεροι που ήρθαν από νωρίς για να δουν τους Voyage Limpid Sound ήταν συνομήλικοι τους, δεδομένου του ότι και η μπάντα η ίδια αποτελούνταν από πιτσιρικάδες! Ομολογώ πως δεν τους είχα ξανακούσει. Άλλωστε αυτός είναι και ένας βασικός σκοπός του φεστιβάλ. Να αναδείξει νέα παιδιά. Ο ήχος τους παλιός αλλά όμορφος. Ξένος στίχος, με κομμάτια Jazz καί Funk, ενώ προκάλεσε εντύπωση η δεκαμελής χορωδία που βοηθούσε, φωνητικά, τη μπάντα. Γενικότερα ένα συγκρότημα που, ακούγοντας τους, θεωρώ πως έχει μέλλον.
Γύρω στις επτά καί δέκα, εμφανίστηκε στη σκηνή ο Rous. Με μία κιθάρα ανα χείρας και με ρυθμούς blues καί ροκ, ξεσήκωνε τον κόσμο που είχε αρχίσει να γεμίζει “επικίνδυνα” την Τεχνόπολις. Πέρα από τις “εξαιρέσεις” που είναι η μεγάλη του επιτυχία μας είπε και αρκετά κομμάτια από τον νέο του δίσκο τα οποία διακρίνονται απο ποικιλόμορφα στοιχεία. Από ροκ και blues έως jazz και μπαλάντες. Με πολύ θετική διάθεση, αλλά και ένα ελαφρύ άγχος, κατάφερε να δώσει συνέχεια στις θετικότατες εντυπώσεις που μας είχαν δημιουργήσει οι Voyage Limpid Sound. Και αφού τα πήγαν τόσο καλά οι “μικροί” του ρόστερ, δε γινόταν να μας απογοητεύσουν οι “μεγάλοι”. Καί έτσι έγινε!
Πλέον η Τεχνόπολις ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Άλλωστε ο επόμενος που θα έβγαινε στη σκηνή είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης. Ένας άνθρωπος που κατάφερε να διακριθεί μέσω του ταλέντου του και των τολμηρών πειραματισμών του. Ο λόγος βεβαίως γιά τον Γιάννη Χαρούλη. Με το κοινό να τον αποθεώνει κατά την εμφάνιση του, με ήχους βαλκανικούς, παραδοσιακούς και ενίοτε ροκ. Διασκευάζοντας από Nick Cave μέχρι Lou Reed μας απέδειξε για ποιό λόγο είναι τόσο μεγάλος καλλιτέχνης. Η επαφή του με τον κόσμο ήταν μοναδική. Μας τραγούδησε για την αγάπη, για την υποκρισία, για τον χωρισμό. Με τραγούδια σταθμούς όπως ο “Χειμωνανθός”, η “Μάσκα”, τα “Σύννεφα”, η “Χαραυγή”, κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να τον συνοδεύσει με τη φωνή του σε αυτό το εξαιρετικό μουσικό ταξίδι του.
Στην Τεχνόπολις, πλέον, δεν πέφτει καρφίτσα. Ο Γιάννης Χαρούλης μας εύχεται “καλή αντάμωση” καθώς αποχωρεί από τη σκηνή γιά να δώσει τη σκυτάλη στον Παύλο Παυλίδη καί τους B-Movies. Ο Παυλίδης αποτελεί έναν καλλιτέχνη που έχει καταφέρει, μαζί με τον Αγγελάκα, να αποτινάξει από πάνω του τους παλιούς ήχους, που τον έκαναν γνωστό και τον χαρακτήριζαν. Με την εποχή των Ξύλινων Σπαθιών να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, εμφανίστηκε στη σκηνή με το νέο του σχήμα, με νέα τραγούδια, με νέους ήχους. Το μόνο που έμεινε σταθερό αυτά τα χρόνια ήταν η αγάπη του κόσμου προς τον Παυλίδη. Καί αντίστροφα. Με ήχους ψυχεδελικούς και ροκ, “υπνώτιζε” με μαεστρία τον κόσμο. Ήχοι που θύμιζαν Portishead καί Radiohead, με περίεργα beat και ποιητικούς στίχους, ο Παυλίδης μας είπε για ένα “Αερικό”, για ένα “Στοιχειωμένο Σπίτι” αλλά και για “Μια Όμορφη Μέρα”, για το “Πέλαγος”… Μία μουσική διαδρομή που ξεκίνησε ήσυχα, στην πορεία …”εξοργίστηκε” καί τελικά τελείωσε όπως ακριβώς ξεκίνησε, ήσυχα…
Για τον Γιάννη Αγγελάκα που ακολουθούσε, τα λόγια είναι περιττά. Ένας αληθινός ροκάς, κι ας μην παίζει ροκ πια, ένας ποιητής, ένας αιρετικός καί αντισυμβατικός καλλιτέχνης. Μία μουσική ιδιοφυΐα που έχει καταφέρει να τραγουδήσει με επιτυχία σκληρό καί οργισμένο ροκ με τις Τρύπες, παραδοσιακά καί ψυχεδελικά κομμάτια με τους Επισκέπτες και τώρα με το νέο του σχήμα ήταν επί σκηνής. Με μία μπύρα στο χέρι και καθισμένοι όπως πάντα έκαναν δυνατή αρχή με το “Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα”. Τραγούδι από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Νικολαΐδη στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Γιάννης Αγγελάκας. Ο κόσμος τραγουδούσε δυνατά μαζί του. Με κομμάτια από τις Τρύπες καί τους Επισκέπτες έως διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών, ερμηνευμένα με θεατρικότητα καί πάθος. Κρατούσε με μαεστρία τις ισορροπίες άλλοτε ξεσηκώνοντας καί άλλοτε ηρεμώντας τον κόσμο. Άλλωστε ο Αγγελάκας διατηρεί μετά από τόσα χρόνια μία εκπληκτική επαφή με τον κόσμο. Μπορεί να τους ψυχολογήσει καί να τους νιώσει όσο κανένας άλλος. Ο ίδιος με τρομερή διάθεση, χόρευε, ούρλιαζε, χτυπιόταν. Ένας αιώνιος έφηβος. Με κομμάτια αντισυμβατικά καί προκλητικά όπως το “Αιρετικό”, το “Καλά Που Έγινα Σπουδαίος Καί Τρανός” καί το “Σιγά Μην Κλάψω”, με κομμάτια οργισμένα όπως το “Δε Χωράς Πουθενά”, με τραγούδια ερωτικά όπως το “Ακούω Την Αγάπη” καί τη “Γιορτή” αλλά καί με κομμάτια θεατρικά όπως το “Είμαι Τυχερός” καί το “Πανηγύρι Των Τρελών” κατάφερε να κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή την υπέροχη βραδιά. Ο κόσμος κουρασμένος, αλλά απόλυτα ικανοποιημένος ξεκίνησε να κατευθύνεται προς τις εξόδους και εμείς παρέα τους. Η “κιβωτός” (ark) ολοκλήρωσε το ταξίδι της με τον καλύτερο τρόπο. Με επιβάτες εμάς και με “εμπόρευμα” πολύτιμο. Άγαπημένα τραγούδια…!
Δείτε περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από τη πρώτη μέρα του Ark Festival
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ARK Festival
2η μέρα
Γράφει η Γεωργία Τσάκωνα
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία την Τρίτη 14 του μηνός η διήμερη γιορτή που στήθηκε στη «Τεχνόπολις» στα πλαίσια του Ark Festival! Μια διοργάνωση που σηματοδότησε το τέλος του φετινού καλοκαιριού και την αρχή του φθινοπώρου, μια τελευταία συναυλία που λειτούργησε ως τονωτικό για την σεζόν που ξεκινά. Το φεστιβάλ κατάφερε να γίνει θεσμός από την πρώτη του κιόλας χρονιά, ένωσε κάτω από το μανδύα της μουσικής εκατοντάδες ανθρώπους, ενώ πολλοί ήταν και αυτοί που μη έχοντας προνοήσει να εξασφαλίσουν από νωρίς τα εισιτήρια περίμεναν υπομονετικά έξω από τον χώρο διοργάνωσης. Και την δεύτερη μέρα του φεστιβάλ η συναυλία ήταν sold out γεμίζοντας την «Τεχνόπολις» ασφυκτικά από κόσμο που ήταν έτοιμος να διασκεδάσει και να δει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες. Οι πόρτες άνοιξαν γύρω στα 5.30 το απόγευμα ενώ από νωρίς είχαν αρχίσει να δημιουργούνται ουρές μπροστά από τα εκδοτήρια εισιτηρίων.
Την γιορτή άνοιξε ο «Leon» , ένα νέος καλλιτέχνης που ανέλαβε επάξια να καλωσορίσει το κοινό και να δώσει το έναυσμα για την μεγάλη βραδιά. Ο Leon από την αρχή κιόλας κατάφερε να δώσει ρυθμό καθώς ο κόσμος κατέκλυζε σιγά σιγά τον χώρο και έπαιρνε τις θέσεις του…
Την σκυτάλη παίρνουν οι “The Burger Project”, το γνωστό πια συγκρότημα τόσο για τις υπέροχες διασκευές του, όσο και για την εκκεντρική του εμφάνιση επί σκηνής. Επί μισή ώρα, μέσα από έναν συνδυασμό μουσικής, διασκευών, αυτοσχέδιων στίχων και χιουμοριστικών ενσταντανέ …έκαναν το κοινό να τραγουδήσει, να χορέψει και να γελάσει! Τα «βαπόρι από την Περσία », «Paradise City», «Another bite the dust», «Take my breath away» και το πετυχημένο …«Barbie Girl» ήταν κάποιες από τις διασκευές που όχι μόνο έδεσαν απόλυτα μεταξύ τους αλλά έκαναν και τον κόσμο να απολαμβάνει την κάθε στιγμή.
Στη σκηνή αργότερα ανέβηκε και η Ματούλα Ζαμάνη – ανερχόμενη τραγουδίστρια – που πλαισιώνοντας τους Burger Project, τόσο με την φωνή της όσο και με την σκηνική της παρουσία, έδωσε μια πολύ ξεχωριστή νότα στα τραγούδια. Αποκορύφωμα της συνύπαρξης αυτής ήταν η «Τσιγγάνα» που στην κυριολεξία ενθουσίασε τον κόσμο που δεν τους άφηνε να κατέβουν από την σκηνή, ζητώντας τους να ερμηνεύσουν κι άλλα κομμάτια!
Σειρά έχει ο εκρηκτικός Κωστής Μαραβέγιας που ξεσήκωνε όλη την Τεχνόπολις με κάθε του τραγούδι! Επικοινωνιακός, ευχάριστος, γεμάτος ενέργεια, δεν σταμάτησε να χορεύει, να ερμηνεύει και να αστειεύεται με το κοινό. Τα τραγούδια του σε στυλ εθνικ και σε «ska» ρυθμούς μας ταξίδεψε σε πιο ρομαντικούς καιρούς καθώς όλοι χορεύαμε ξέφρενα και ακολουθούσαμε τον καλλιτέχνη ανάλογα με τις μουσικές του διαθέσεις. Το «δεν ζητάω πολλά», «Που να βρω μια να σου μοιάζει», «Δυό γυναίκες», «Welcome to Greece» και «Πάρε χρώμα», αλλά και ένα κομμάτι εμπνευσμένο από την Ικαρία ήταν κάποια μόνο από τα τραγούδια του Κωστή που ξεσήκωσαν τον κόσμο και δημιούργησαν μια υπέροχη μουσική ατμόσφαιρα για μία τουλάχιστον ώρα.
Κατεβαίνοντας ο Μαραβέγιας από την σκηνή, ανακοινώνεται από τα μεγάφωνα ένα τέταρτο διάλειμμα για να πάρει έπειτα την θέση της στην σκηνή η Μόνικα. Χαμόγελα και χειροκροτήματα ξέσπασαν από παντού… Με την εμφάνιση της στην σκηνή της δίνουμε το πιο δυνατό χειροκρότημα της βραδιάς! Η ίδια αστειεύεται για λίγο ενώ κάποιος θαρραλέος θαυμαστής από το κοινό της ζητά …να τον παντρευτεί! Τα λόγια περισσεύουν όταν η καλλιτέχνιδα αρχίζει να ερμηνεύει τα τραγούδια της, ένα πέπλο ηρεμίας και γαλήνης καλύπτει όλο τον χώρο. Η βελούδινη φωνή της, η αισθαντική μουσική και οι στίχοι που μιλούν κατ’ ευθείαν στην καρδιά κατακλύζουν την ατμόσφαιρα. Οι μουσικοί της σε συνεργασία με τα πολύ ξεχωριστά φωνητικά που την πλαισίωναν μας μετέφεραν σε ένα κόσμο ονείρου. Ανάμεσα σε πολλά τα «Are you coming with us», «Yes I do», «Never», «Not young in my youth» , το τραγούδι – σήμα κατατεθέν – «Over the hill» καθώς και άλλα συναυλιακά κομμάτια “μαλακώνουν” την νύχτα και τις διαθέσεις μας. Η ίδια ζήτησε συγνώμη για κάποια τεχνικά προβλήματα που την ταλαιπώρησαν, καθώς υπήρξαν αρκετές αναποδιές με τον ήχο, που όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο σε κανέναν μας για να απολαύσουμε τα τραγούδια.
Λίγο πριν τις 12, στη σκηνή ανεβαίνουν οι «ανατρεπτικοί» XAXAKES που απογειώνουν και πάλι τον κόσμο από τις πρώτες κι όλας νότες. Ο ξέφρενος ρυθμός, ο χορός και η «τρελή» διάθεση επιστρέφουν. Το «Ξαφνικά» δημιουργεί μια ψυχεδελική διάθεση ενώ ακολουθούν το «Μη μαζί, γιατί», ο «Βασιλιάς» και αργότερα το «Μόντε Κάρλο»! Τίποτα καλύτερο από ένα «alternative» συγκρότημα για …φευγάτους ακροατές!
Η δεύτερη και τελευταία βραδιά του Ark festival έκλεισε αφήνοντας μας στο τέλος μια γλυκιά γεύση. Ένα φεστιβάλ, μια διοργάνωση, μια γιορτή που κατέφεραν να γίνουν θεσμός από την πρώτη κι όλας μέρα! Ο ομορφότερος τρόπος να δεις τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες στο κέντρο της Αθήνας, αφήνοντας πίσω οριστικά την καλοκαιρινή αύρα και γεμίζοντας της μπαταρίες για ένα ακόμα πιο έντονο, γεμάτο μουσική, ρυθμό και συναυλίες χειμώνα!
Δείτε περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από τη συναυλία
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
———-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…