Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Όταν πριν από έξι χρόνια, το «γλυκό» συγκρότημα των ΕΚΜΕΚ από τη Θεσσαλονίκη, έμπαινε στη δισκογραφία με το «Γλυκαίνει και δεν παχαίνει», φάνηκε αμέσως πως έχουμε να κάνουμε με μια φρέσκια και ιδιαίτερη περίπτωση για τα ελληνικά δεδομένα. Ένας ήχος φερμένος από τη Δύση, με σπανιόλικους και μεξικάνικους ρυθμούς, με σαφείς αναφορές και ταυτότητα που πηγάζει από τα στρώματα της ethnic μουσικής.
Σήμερα, έχοντας μεσολαβήσει ο «Φυγάς» (2013), είναι ένα καλό ερώτημα κατά πόσο οι ΕΚΜΕΚ με το «Βασιλιά της Μοναξιάς» έκαναν βήματα προόδου ή απλά συνέχισαν αυτό που ξεκίνησαν πριν λίγα χρόνια. Η απάντηση μάλλον κλείνει προς το δεύτερο. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που αφορούν το επίπεδο της θεματολογίας και των στίχων, στο κομμάτι του ήχου και των ρυθμών συναντούμε επαναλαμβανόμενες συνταγές, που αν και ανακυκλώνουν στοιχεία, παραμένουν ευτυχώς χαρακτηριστικά με την καλή έννοια και επανακαθορίζουν στοχευμένα, σε γνώριμα πάντα πλαίσια, το μουσικό στίγμα της μπάντας. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, σα να φωνάζει αυτός ο δίσκος: «Είμαστε οι ΕΚΜΕΚ που τουλάχιστον ξέρετε και αναγνωρίζετε».
Ο δίσκος νοητά κινείται σε δύο επίπεδα, τουλάχιστον όπως τον αντιλαμβάνομαι. Από τη μία θα συναντήσει κανείς όλα αυτά τα γνώριμα στοιχεία της ρυθμικής εξωστρέφειας και από την άλλη θα βρει λίγα στοιχεία που ξεφεύγουν απ’ το στενό αυτό κύκλο . Το εναρκτήριο «Ρόδο της ερήμου», όμορφο κομμάτι που αποπνέει την αίσθηση του «Αχ Μαρία» και του «Θα γίνω αέρας», είναι από αυτά που τείνουν να αγγίζουν τα ραδιοφωνικά air play και είναι αλήθεια πως κάτι τέτοιο το χρειάζονταν οι ΕΚΜΕΚ, με το εν λόγω να τους δίνει ένα καλό βήμα. Το «Εγώ μεγάλωσα σα λύκος» είναι από την άλλη, ένα πιο εσωστρεφές δείγμα, που δομείται σε μια ενδιαφέρουσα μουσική εξέλιξη ενώ θα ήταν αρκετά τολμηρό και ενδιαφέρον αν στο «Θέρος» δοκίμαζαν να βάλουν λύρα και να αγγίξουν ακόμα πιο παραδοσιακούς ρυθμούς, με τους οποίους φλερτάρουν. Το «Βάλε φωτιά», πάλι, (ειλικρινά δεν ξέρω πόσα πολλά τραγούδια τιτλοφορούνται έτσι) κινείται στη λογική του πρώτου κομματιού.
Δεν ισχύει πάντοτε αλλά εδώ τυχαίνει να συμβαίνει το καλύτερο κομμάτι του δίσκου να φέρει και τον τίτλο του. Ο λόγος φυσικά για το «Βασιλιά της μοναξιάς» που κερδίζει αρχικά με τη στιχουργική του πληρότητα και τις εικόνες που δημιουργεί αλλά και με τη λιτή του ενορχήστρωση, που το καθιστά στιγμή ανάσας από τις υπόλοιπες πληθωρικές ενορχηστρώσεις. Όσον αφορά τα τρία τελευταία κομμάτια, επιστρέφουν πάλι στα γνωστά με το «Ρίχτε να πιούμε» και το «Φύσα αγέρι» να δείχνουν να επαναλαμβάνουν παρόμοιους μουσικούς δρόμους, ελαφρώς παραλλαγμένους μεταξύ τους.
Όποιος έχει παρακολουθήσει από κοντά το συγκρότημα, ξέρει πως οι ζωντανές εμφανίσεις τους ήταν πάντα το δυνατό τους σημείο. Εκεί, όλα τα στοιχεία που μπορεί να φαίνονται χιλιοδοκιμασμένα αποπνέουν άλλη αίσθηση αλλά μάλλον τα τραγούδια έρχονται σε δεύτερη μοίρα λόγω του μεγάλου βαθμού συνάφειας που παρουσιάζουν. Ο «Βασιλιάς της μοναξιάς» δεν είναι ένας αδιάφορος δίσκος αλλά ούτε και μια σπουδαία αλλαγή για το συγκρότημα. Χωρίς να ξεπερνάει τον πρώτο τους δίσκο, διατηρεί τον πήχη των μέχρι τώρα προσδοκιών, χωρίς όμως να τις υπερβαίνει.
[pull_quote_center]Ας μιλήσουν οι στίχοι…
Ρωτάνε πάντα οι καλοί πολεμιστές μου
όταν ξεχνάνε τη ντροπή μες στο μεθύσι
μεσ’ του πολέμου την κακή, την άγρια φύση
πως οδηγάω δίχως φόβο τις ορδές μου
——–
Όταν περνάω υποκλίνονται ιππότες
με λένε άρχοντα με λένε βασιλιά τους
κι εγώ φροντίζω να ‘ναι γεμάτη η κοιλιά τους
και να ασφαλίζουνε τα σύνορα κι οι πόρτες
——–
Μα αν όσα βλέπω γύρω όλα είναι δικά μου
κι οι εχθροί μου κλαίνε στα μπουντρούμια κλειδωμένοι
τι άλλο θέλεις, τι άλλο απομένει,
και δεν χτυπάς ποτέ χαρούμενα καρδιά μου;[/pull_quote_center]
* (Στίχοι : Άλκης Κανίδης)
Τα τραγούδια του CD:
- Το Ρόδο της ερήμου
- Μάγισσα νύχτα
- Εγώ μεγάλωσα σαν λύκος
- Το θέρος
- Βάλε φωτιά
- Ο Βασιλιάς της μοναξιάς
- Ρίχτε να πιούμε
- Τι να γίνεται ο τρελός
- Φύσα αγέρι
Δισκογραφική: Ogdoo Music Group
Παραγωγή: 11/2017
Συντελεστές
Άλκης Κανίδης – φωνή, κιθάρα
Στέργιος Γιάννος – ηλεκτρικό μπάσο
Γιώργος Αβραμίδης – τρομπέτα
Σάκης Ραπτόπουλος – ακκορντεόν
Αλέκος Σπανίδης – τύμπανα
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…