Γράφει η Μάρω Παναγή
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη

Ο Μίμης Νικολόπουλος είναι ένας εξαιρετικός νέος συνθέτης που μόλις έκανε το πρώτο του επαγγελματικό βήμα στην ελληνική δισκογραφία με το ορχηστρικό άλμπουμ Deviation και ήδη έχουμε πολλά να πούμε για την περίπτωσή του! Βρεθήκαμε στο live με την όμορφη μπάντα του στο six dogs την Παρασκευή 21 Ιούνη. Κάτι μας άγγιξε βαθιά…

Η βραδιά αποτελούσε κυρίως παρουσίαση του δίσκου αλλά και ένα μουσικό ταξίδι στα Βαλκάνια, τη Λατινική Αμερική και άλλα μέρη με γνωστά αγαπημένα τραγούδια. Ο ήχος του Μίμη είναι ένα ιδιαίτερο κράμα που θυμίζει άλλοτε Yann Tiersen και Rene Aubry και άλλοτε τους ρυθμικούς Calexico, όμως, και πάλι είναι τόσο χαρακτηριστικός που δεν κατατάσσεται κάπου (πράγμα πολύ θετικό). Τα τραγούδια του Deviation είναι ένα κι ένα! Δημιουργούν τόσες εικόνες, η μία ξεπετάγεται μετά την άλλη, νιώθεις συναισθήματα που δεν έχεις την ανάγκη να ονομάσεις… Φαντάσου, δηλαδή, να τα ακούς και live από ένα σύνολο πνευστών, κρουστών και εγχόρδων άρτια ενορχηστρωμένων και με ωραίες δυναμικές. Και βέβαια, η χημεία των παιδιών έπαιξε μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα που βγήκε προς τα έξω.

Το μουσικό ταξίδι ξεκίνησε με κομμάτια του δίσκου, όπως το Caravan και το Valse des balkans και συνεχίστηκε με το γαλλικό Le vent nous portera και το θρυλικό Ausencia που τραγούδησε πολύ όμορφα η Χαρίκλεια Ουρσουζίδου, όπως και το O pastor των Madredeus. Παραδοσιακά βουλγάρικα, τσιγγάνικα και πολλά άλλα δημιούργησαν πολύ ωραία ατμόσφαιρα και αρχίσαμε να χορεύουμε. Τώρα το πώς μπλέχτηκαν όλα αυτά με τον Αγγελάκα και τη διασκευή στο «Ακούω την αγάπη» είναι δείγμα του πώς αυτός ο συνθέτης μπλέκει τα διάφορα είδη βάζοντας τη δική του αναγνωρίσιμη πινελιά.

Τα διαμαντάκια του Deviation ήρθαν ουρανοκατέβατα και μας χάιδεψαν· Flying lovers, Ocean, Trip song και το ομώνυμο του δίσκου ήταν από τις πιο απολαυστικές στιγμές. Μας παρουσίασαν κι ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι με τίτλο «Μαγκρέμπ» (περιοχή στη Βορειοδυτική Αφρική) που ξεσήκωσε το κοινό. Ο Μίμης Νικολόπουλος, που ασχολείται ταυτόχρονα με τη σύνθεση μουσικής για θέατρο και κινηματογράφο, έχει επιλέξει να κάνει κάτι δύσκολο· ομολογουμένως, δεν δίνουμε στην ορχηστρική μουσική τη σημασία που θα έπρεπε. Πολλές φορές στέκει απλά στο background όταν διαβάζουμε ή σερφάρουμε. Είναι, όμως, τόσα πολλά αυτά που έχει να πει! Η μουσική στέκει μόνη. Δίχως στίχο. Δίνει συναισθήματα και εικόνες χωρίς περιγραφές.

Τις πιο πολλές στιγμές του live έπιανα τον εαυτό μου να χαζεύει με προσήλωση τους μουσικούς που έντυναν αριστοτεχνικά με κάθε νότα και χτύπο τις μελωδίες των κομματιών. Άλλες στιγμές πάλι, απλώς έκλεινα τα μάτια και τριγυρνούσα σε αναμνήσεις και όνειρα…

Ακόμα κι αν δεν έχετε ακούσει τη μουσική του Μίμη Νικολόπουλου, θα σας έλεγα να πάτε να τον ακούσετε με την πρώτη ευκαιρία. Το live ήταν ένα μουσικό καραβάνι που μας ταξίδεψε σε κόσμους νοσταλγικούς… Είναι από τους καλλιτέχνες που αξίζει να γνωρίσετε. Και ο ίδιος βρίσκεται ακόμα στην αρχή..!

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here