«Είναι απαράδεκτο σήμερα που οι παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για τη μουσική, λειτουργούν με επιπολαιότητα. Γι’ αυτό την έχουν καταστρέψει»…
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον Κώστα Φροντιστή
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
Music Corner – 15/11/2010
Με αφορμή τις εμφανίσεις της παρέα με τον Λάκη Παπαδόπουλο, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Αρλέτα ένα βράδυ Τρίτης, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του ασφυκτικά γεμάτου «Σταυρού του νότου». «Αν σηκωθώ θα έρθω» είναι ο τίτλος της παράστασης, κι εμείς δε μπορούσαμε να μην σηκωθούμε και να πάμε να συναντήσουμε μια καλλιτέχνιδα που αν και δε δίνει συχνά συνεντεύξεις καταφέρνει πάντα να μιλάει με ειλικρίνεια και να ξεφεύγει από τις στερεότυπες απαντήσεις. Και στην περίπτωση μας, αν και αρχικά ξεκινήσαμε για λίγες ερωτήσεις σχετικά με τις εμφανίσεις της, κατάφερε να μας ανοίξει την καρδιά της για αρκετή ώρα, σε σημείο να …ξεχάσουμε ότι έπρεπε να ανέβει στη σκηνή, καθώς όπως και η ίδια δήλωσε, θα προτιμούσε να συνεχίσει να μας μιλάει κι άλλο!
Απολαύστε την…!
Music Corner: Έχουν περάσει γύρω στα 25 χρόνια από τις δυο δισκογραφικές συνεργασίες σας με τον Λάκη Παπαδόπουλο.
Αρλέτα: Δε θυμάμαι να σου πω την αλήθεια. Η σχέση μου με το χρόνο είναι καλή. Τον αφήνω δηλαδή να κάνει ότι θέλει και δεν επεμβαίνω γιατί είναι το μόνο πράγμα στο οποίο δε μπορείς να πας κόντρα. Νομίζω πάντως ότι ήταν γύρω στο ’84.
Music Corner: Για ποιο λόγο δε συνεργαστήκατε ξανά δισκογραφικά;
Αρλέτα: Ο Λάκης ήθελε αλλά εγώ δεν ήθελα. Κάναμε δυο πολύ καλούς ή μάλλον πάρα πολύ καλούς δίσκους μαζί! Δεν ήθελα όμως να συνεχίσουμε και με τρίτο δίσκο γιατί ένοιωθα ότι θα επαναλαμβανόμασταν και θα ήταν κάτι αναμενόμενο και εμένα δε μου αρέσουν τα αναμενόμενα. Προτιμώ να κάνω κάτι διαφορετικό.
Music Corner: Επί σκηνής γιατί δεν είχατε βρεθεί ποτέ;
Αρλέτα: Ήταν λίγο δύσκολο γιατί ακόμα και τώρα ο Λάκης έπρεπε να υποχωρήσει λίγο σε σχέση με αυτά που θέλει. Ο Λάκης κάνει άλλου είδους εμφανίσεις, πιο …”κλοουνίστικες”! Και για να μπορούμε να παίξουμε μαζί έπρεπε να ισορροπήσει λίγο το πράγμα και νομίζω ότι τελικά ισορρόπησε όσο είναι δυνατόν. Εγώ δεν είμαι ούτε σοβαροφανής ούτε τίποτα από όλα αυτά, αλλά είμαι πολύ άνθρωπος του μέτρου και της ισορροπίας σε σχέση με τη δουλειά μου τουλάχιστον.
Music Corner: Φαίνεται ότι είστε διαφορετικοί σαν χαρακτήρες. Τι σας ενώνει;
Αρλέτα: Είμαστε πάρα πολύ διαφορετικοί αλλά έχουμε και πάρα πολλά κοινά σημεία. Θα έλεγα ότι η σχέση μου με τον Λάκη είναι μάλλον καρμική.
Music Corner: Άρα να περιμένουμε και συνέχεια σε αυτή τη σχέση;
Αρλέτα: Τίποτα δεν αποκλείεται και όλα αποκλείονται. Γιατί δε μπορώ να ξέρω για το μέλλον. Εγώ είμαι από 20 χρονών στο κουρμπέτι και είμαι πολύ κουρασμένη. Και είμαι και τεμπέλα… Έχω περάσει βέβαια και πολύ άσχημα από άποψη υγείας. Ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια από το 1998 μέχρι το 2008 που έπαθα και το πιο σοβαρό …οπότε άστα καλύτερα.
Music Corner: Έχετε περάσει αρκετά προβλήματα υγείας;
Αρλέτα: Ήταν μια δεκαετία των παθών. Είχα σπάσει το χέρι μου, είχα κάνει τρεις εγχειρήσεις από τις οποίες η τελευταία ήταν η σοβαρότερη από όλες. Εγώ ξέρω μετά από όλα αυτά τι έχει το κεφάλι μου μέσα. Εσύ ξέρεις;
Music Corner: Ομολογώ πως όχι!
Αρλέτα: Εγώ όμως ξέρω.
Music Corner: Άρα η μουσική βοήθησε σε αυτά που περάσατε ή μήπως σας έφερε και σε αυτή την κατάσταση;
Αρλέτα: Να σου πω κάτι αγόρι μου. Εγώ δεν ήμουν για να βγω στη σκηνή. Την αγαπώ πάρα πολύ τη μουσική αλλά δεν την έχω σπουδάσει. Είμαι ερασιτέχνης αλλά συνεργάζομαι με πολύ καλούς επαγγελματίες.
Music Corner: Παρατηρώ και από τον κόσμο που έρχεται να σας δει ζωντανά ότι έχετε μεγάλη πέραση στη νεολαία.
Αρλέτα: Να σου πω κάτι …δεν επεδίωξα να πιάσω κανέναν ποτέ. Και επίσης ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά το τραγούδι. Τώρα το παίρνω πιο σοβαρά από ότι όταν άρχισα. Δε με ενδιέφερε γιατί μόλις είχα μπει στη Σχολή Καλών Τεχνών την οποία και τελείωσα βέβαια και αυτό με ενδιέφερε.
Music Corner: Ξέρω ότι και η ζωγραφική είναι μια μεγάλη σας αγάπη.
Αρλέτα: Είναι η πρώτη και νομίζω πως θα είναι και η τελευταία μου αγάπη.
Music Corner: Το τραγούδι δηλαδή απλά παρεμβάλλεται στη ζωή σας;
Αρλέτα: Αγάπη μου δεν ξέρω. Τραγουδούσα και ζωγράφιζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός μεν αλλά ήταν ένας εξαιρετικός τραγουδιστής. Αυτός με έμαθε να τραγουδάω αλλά ξεκίνησα τραγουδώντας δημοτικά. Τα πρώτα τραγούδια που τραγούδησα ήταν δημοτικά.
Music Corner: Τα οποία είναι και η βάση του ελληνικού τραγουδιού;
Αρλέτα: Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα σίγουρα ναι. Δεν είναι μόνο ότι είναι η βάση αλλά ότι υπάρχουν μέσα στα δημοτικά τραγούδια, αριστουργήματα που δεν τα πιάνει κανένας. Όλοι οι κλασσικοί νεότεροι συνθέτες ξέρουν πολύ καλά το δημοτικό τραγούδι και φαίνεται μέσα στη δουλειά τους αυτό, αν το ξέρεις καλά το δημοτικό. Δηλαδή για παράδειγμα ο Χατζιδάκις σίγουρα το ήξερε. Εκτός δηλαδή από το ρεμπέτικο που έχει πάρει πάρα πολλά από το δημοτικό και στιχουργικά και μουσικά. Ξέρεις κάτι, είναι σαν έναν …άνθρωπο το τραγούδι. Γνωρίζεις έναν άνθρωπο και είναι έτσι όπως τον βλέπεις σήμερα. Για να τον καταλάβεις θα πρέπει να μάθεις πως ήταν όταν μεγάλωσε, τι του αρέσει, από που έρχεται. Όταν ενδιαφέρεσαι να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ψάχνεις τις ρίζες του… Το ίδιο γίνεται και με το τραγούδι.
Music Corner: Υπάρχουν διαφορές στη μουσική από όταν ξεκινήσατε μέχρι σήμερα;
Αρλέτα: Πάρα πολλές. Και τότε δεν πιστεύω ότι τα πράγματα ήταν τόσο ιδανικά. Δε μου αρέσει να εξιδανικεύω ούτε την εποχή μου ούτε τίποτα. Σίγουρα όμως υπήρχε πιο πολύ μεράκι τότε, σε μερικούς τουλάχιστον. Και υπήρχαν και άνθρωποι που αυτό που έκαναν το πονούσαν πάρα πολύ, δηλαδή το πρόσεχαν. Εγώ αυτό που βλέπω σήμερα είναι ότι υπάρχει μια απόλυτη επιπολαιότητα. Και να υπάρχει αυτή η επιπολαιότητα από ένα νέο άνθρωπο το βρίσκω μέχρι και φυσιολογικό. Δε μου αρέσει ούτε το εγκρίνω αλλά είναι πολύ φυσιολογικό. Αλλά όταν η επιπολαιότητα αυτή υπάρχει στους παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για τη μουσική, είναι αδικαιολόγητη. Γι’ αυτό και την έχουν καταστρέψει…
Music Corner: Γι’ αυτό απέχετε και τα τελευταία χρόνια με εξαίρεση την περσινή κυκλοφορία ενός νέου δίσκου;
Αρλέτα: Καμία σχέση. Απλά δεν έτυχε. Θα μου πεις δεν έτυχε 13 ολόκληρα χρόνια; Ναι …δεν έτυχε! Εγώ ένα πράγμα έχω σπαταλήσει αφειδώς στη ζωή μου. Τον χρόνο. Δεν έχω καμία διάθεση να τον μετράω γιατί έτσι κι αλλιώς κάποιος τον μετράει για εμάς, οπότε να μην τον μετράω κι εγώ. Ας τον μετράει μόνο αυτός ο κάποιος.
Music Corner: Σας έχουν χαρακτηρίσει νοσταλγική. Η νοσταλγικότητα είναι τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης ή και τρόπος ζωής;
Αρλέτα: Δεν είμαι καθόλου νοσταλγική. Αν αγαπάω τραγούδια που έχουν γραφτεί πριν από 60 χρόνια δεν πάει να πει ότι είμαι νοσταλγική. Είναι σαν να λέμε ότι ένας μουσικός που παίζει Μπετόβεν, είναι νοσταλγικός.
Music Corner: Είναι εφήμερη η μουσική σήμερα;
Αρλέτα: Υπάρχει μια τέτοια τάση ειδικά στην Ελλάδα, η οποία έχει τονιστεί από κάποιους που τους συμφέρει γιατί αλλιώς δεν υπάρχουν. Δηλαδή άνθρωποι των επίκαιρων που κρατάνε 3-4 χρόνια. Σε αυτό τον χώρο των επιπόλαιων, υπάρχουν και άνθρωποι που κρατάνε πολλά χρόνια, αλλά οι περισσότεροι είναι του ενός έτους, μη σου πω και του εξαμήνου. Είναι φυσικό λοιπόν όταν ζεις και λειτουργείς και υπάρχεις μέσα σε κάτι εφήμερο, όλα όσα πρεσβεύεις να είναι εφήμερα, δηλαδή «σήμερα είμαι και αύριο δεν είμαι». Εγώ δεν είμαι έτσι.
Music Corner: Για εσάς η μουσική είναι μοναχική υπόθεση ή αφορά και τον κόσμο;
Αρλέτα: Είναι και τα δύο. Και δεν είναι μόνο η μουσική. Όταν κάνεις κάτι, είσαι σίγουρα μόνος σου εσύ και οι δαίμονες σου. Από εκεί και πέρα όμως, το τραγούδι ειδικά θες να το φέρεις σε επαφή με τους άλλους. Είναι τρόπος επικοινωνίας. Εγώ είμαι πολύ μοναχικός άνθρωπος, μαγκούφης θα μπορούσα να πω, αλλά είμαι και πολύ επικοινωνιακή. Μου αρέσει να επικοινωνώ σε όλα τα επίπεδα.
Music Corner: Τη μουσική έχετε σκοπό να την εγκαταλείψετε;
Αρλέτα: Όχι, απλά είμαι μισό-αποσυρμένη εδώ και 40 χρόνια. Δηλαδή μπορώ να πω ότι όταν ξεκίνησα να τραγουδάω έτρεμα και το εννοώ. Και αρρώστησα από αυτό το τρακ. Τώρα όμως δεν φοβάμαι τόσο πολύ τον κόσμο. Τον φοβάμαι πριν ανέβω. Το τρακ το έχω πάντοτε, δεν περνάει. Γι’ αυτό και λέω ότι θα μπορούσα να επικοινωνώ ζωγραφίζοντας. Ζωγραφίζω πολύ καλά και μάλιστα λένε ότι ζωγραφίζω καλύτερα απ’ ότι τραγουδάω! Υποθέτω ότι δεν τους αρέσει το τραγούδι μου γι’ αυτό το λένε! Το τραγούδι απλά σου δίνει κάτι που η ζωγραφική δε μπορεί να σου δώσει. Την άμεση επαφή με τον κόσμο που εμένα μου έχει δώσει πάρα πολλά και με έχει κάνει καλύτερη σαν άνθρωπο και αυτό είναι το ζητούμενο σε ότι κάνω.
Music Corner: Για να επιστρέψουμε στη φετινή σας συνεργασία στο “Σταυρό του Νότου”, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε για τον Λάκη Παπαδόπουλο;
Αρλέτα: Ότι είναι ένας συμπαθέστατος …αρκούδος για εμένα! Είναι ένας όχι εύκολος άνθρωπος. Ξέρει πολύ καλύτερα, από ότι φαίνεται, τι θέλει και τι δεν θέλει και το υπερασπίζεται αυτό. Επίσης παίζει ανάμεσα στο προσωπικό και το εμπορικό της ψυχής του με πάρα πολύ έξυπνο τρόπο. Θεωρώ δηλαδή ότι είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό επειδή τον ξέρω από παλιά.
Music Corner: Για να κλείσουμε, τι να περιμένουμε να δούμε στις παραστάσεις σας στον “Σταυρό του Νότου”;
Αρλέτα : Εγώ δε μπορώ να σας πω τίποτα. Δε μπορείς να τα περιγράψεις αυτά. Περάστε… ( μας δείχνει τον πάνω όροφο που βρίσκεται η σκηνή) κι εγώ θα σηκωθώ και θα ανέβω πάνω…!!!
——————-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…