Dilemma, είδαμε ένα ενδιαφέρον group στο Nueva Trova…

26/10/2011
Γράφει η Νεκταρία Γιαννούλη
Φωτογράφηση: Μελίνα Σοφία Βαρβαρέζου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Κυριακή 23 Οκτωβρίου και το Nueva Trova φιλοξενεί ένα ιδιαίτερο και εναλλακτικό συγκρότημα αποτελούμενο από δύο άτομα, τον Σωτήρη Τράγκα και τη Πόπη Νταλαχάνη, οι οποίοι συνθέτουν τους Dilemma. “Δίλημμα” γιατί η σύνθεσή τους απαρτίζεται από δύο άτομα; Ή ίσως γιατί η μουσική τους δυσκολεύεται να “επιλέξει” το είδος της και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο ηλεκτρονικό και στο darkwave, ανάμεσα στη τζαζ και στο alternative;

Λίγο πριν το live, πλησιάσαμε τον Σωτήρη Τράγκα και είχαμε μαζί του τη παρακάτω ενδιαφέρουσα συζήτηση…

Music Corner: Πες μας μερικά πράγματα για τους Dilemma:
Dilemma: Ξεκινήσαμε το 2002. Όλο το project ξεκίνησε με εμένα και τη Πόπη, παρέμεινε σε μορφή duo, εμφανιζόμαστε έτσι αλλά πολλές φορές έχουμε εμφανιστεί και σαν τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο! Προτιμώ όμως γενικά να εμφανιζόμαστε όπως είμαστε, εγώ και η Πόπη. Νιώθουμε έτσι περισσότερη ευλυγισία, μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα αυτό που θέλουμε να κάνουμε γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις μουσικούς που να μπουν γρήγορα στον τρόπο σκέψης σου και να κολλήσουν μαζί σου. Τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμα… Έχουμε παίξει σε πάρα πολλούς χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εγώ βέβαια έχω μείνει και πέντε χρόνια στην Αγγλία, όπου έπαιζα σε jazz, εναλλακτικά, Gothic parties και happenings. Και οι δυο μας έχουμε σημαντική κλασσική παιδεία. Οι επιρροές που έχουμε είναι jazz, κλασσική, alternative, dark wave και παίζουμε κάτι από όλα αυτά. Πιστεύω ότι με το τρόπο που τα παρουσιάζουμε, προσφέρουμε μια πολύ ξεχωριστή βραδιά για όποιον θέλει να μας παρακολουθήσει. Φροντίζουμε με αυτά που παίζουμε, να περνάμε πάρα πολύ όμορφα. Ελπίζω να περνάνε και οι από κάτω!

Music Corner: Οι αντιδράσεις του κοινού στα live σας;
Dilemma: To κοινό γενικά είναι πολύ ευμετάβλητο. Εξαρτάται πολλές φορές και από τον χώρο. Δηλαδή ας πούμε, βρεθήκαμε πριν από ένα χρόνο στο Ναύπλιο, όπου έγινε …κόλαση! Κάναμε ένα live τέσσερις ώρες και δεν έχω ξαναδεί τόσο παλμό. Έχουμε παίξει και στην Αθήνα, αλλά γενικά η Αθήνα είναι πιο δύσκολη. Επειδή γίνονται πολλά live, πολλές φορές οι Αθηναίοι δεν ενημερώνονται κι όλας για αυτά. Εμείς έχουμε ένα κοινό που πολλές φορές αλλάζει, δεν παραμένει ίδιο. Επίσης το κοινό πάντα φτιάχνεται ή εμφανίζεται όπως το λέει και η γνωστή διαφήμιση, μέχρι εκεί που φτάνει η επικοινωνία σου! Δηλαδή αν ξέρουν ότι παίζεις, έρχονται, αν δεν ξέρουν ότι παίζεις πως να έρθουν; Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορεί εμείς να έχουμε ένα live, το οποίο όμως δεν έχει κοινοποιηθεί επαρκώς σαν event και τελικά δεν έχει κόσμο. Από την άλλη, ο κόσμος έχει τη περιέργεια να παρακολουθήσει κάτι, αλλά πάει περισσότερο σε πιο σίγουρα μουσικά σχήματα, που του έχουν πει ότι αυτά πρέπει να ακούσει. Η μουσική που κάνουμε εμείς είναι μουσική με πολλές αλλαγές, πολύ λυρισμό, μακρινά ταξίδια, εξωστρέφεια. Στην Ελλάδα, ίσως, πρέπει να είμαστε η πρώτη μπάντα που έχει παίξει electronica με φυσικά όργανα! Tώρα έχουν εμφανιστεί πολλοί βέβαια, αλλά το σημείο αναφοράς πιστεύω ότι είναι οι Dilemma. Τώρα θα μου πεις ότι στο λέω εγώ αυτό, αλλά δεν θυμάμαι το 2001 όταν βγήκαμε, κάποιους άλλους να κάνουν κάτι παρόμοιο. Στο εξωτερικό είχα δει, το θυμάμαι, όχι όμως και στην Ελλάδα. Έχουμε βγάλει και ένα δίσκο αλλά δυστυχώς με την εταιρεία δεν έκλεισε τελικά η συμφωνία. Έτσι η διακίνησή του γίνεται από εμάς! Ο δίσκος λέγεται “Pendulum”, το εκκρεμές. Το προμηθεύεσαι μόνο στα live πια… Ηχογραφήσαμε και δεύτερο δίσκο, που λέγεται “Desire”. Αυτός θα κυκλοφορήσει μάλλον τα Χριστούγεννα.

Music Corner: Πως βλέπεις τα πράγματα σήμερα για τα μικρά και νέα συγκροτήματα;
Dilemma: Να σου πω… Από την ώρα που γίνεσαι μουσικός, είσαι μόνιμα στη κρίση! Δηλαδή, φτιάχνεις ένα σχήμα και ξαφνικά δεν παίζει καλά ο πιανίστας. Αναβάλλονται τα live, ξανά αναβάλλονται τα live, άντε να ξαναφτιάξεις δεύτερο σχήμα τώρα. Είναι μια περιπέτεια όλο αυτό, οπότε η κρίση για τους μουσικούς είναι κάτι πολύ καθημερινό! Πολλοί βέβαια από εμάς αναγκαζόμαστε να κάνουμε και άλλα πράγματα για να ζήσουμε. Μερικά ελληνικά σχήματα έχουν μεγάλο πρόβλημα στο στίχο τους. Κάτι που μου κάνει επίσης εντύπωση είναι όταν βγαίνουν δύο κιθάρες μόνο στη σκηνή, αυτό που λέμε “ομοφωνία”. Δεν υπάρχει πολυφωνία και αυτό ειδικά έξω φαίνεται πολύ ερασιτεχνικό.

Music Corner: Επόμενη εμφάνισή σας;
Dilemma: Η επόμενη εμφάνιση μας είναι στο K44. Bέβαια, η κάθε εμφάνιση μας είναι διαφορετική. Παίζουμε και δικά μας κομμάτια και διασκευές, αλλά απαγγέλλουμε και ποιήματα, από ποιητές που μας αρέσουν και συνήθως κλείνουμε και με ένα δικό μου πεζό ποίημα!

———–

Η ώρα είναι δέκα το βράδυ, το συγκρότημα κάνει δοκιμές και τοποθετεί τα όργανα στο stage. Όργανα που δεν είναι και λίγα, καθώς ο τραγουδιστής, Σωτήρης Τράγκας, πέρα από την φωνή, παίζει τενόρο σαξόφωνο, κλαρινέτο, φλάουτο και φυσαρμόνικα! Μέσα από αυτό το πνευστό ιντερλούδιο, βγαίνει στη σκηνή η τζαζ και ο πειραματισμός. Η Πόπη Νταλαχάνη, το δεύτερο μέλος του συγκροτήματος, παίζει κιθάρα, αρμόνιο και είναι και στα φωνητικά. Η μουσική τους παίζει τις ίδιες νότες καθώς μοιράζονται τα γούστα τους και κάνουν διασκευές από πολλούς καλλιτέχνες. Από τους Joy Division, Cure και Bauhaus μέχρι Tom waits, Nick Cave και Radiohead.

Το ρολόι δείχνει έντεκα παρά, ο κόσμος αρχίζει και μαζεύεται και δίνει έναυσμα στους καλλιτέχνες να ξεκινήσουν. Ξεκινάνε με δικά τους κομμάτια, το ‘The child of the near future’ και αμέσως μετά, το ‘thinking of you’. Συνεχίζουν με το ‘Come to me’ που είναι ένα αρκετά ψυχεδελικό κομμάτι, εμπνευσμένο από ποίηση του William Blake. Προχωρούν με τραγούδι του Lou Reed, το ‘walk on the wild side’.

Ενώ ο κόσμος έχει γίνει ακόμη περισσότερος, συνεχίζουν με τη διασκευή του τραγουδιού ‘Henry Lee’, του Νick Cave. Το συγκεκριμένο κομμάτι, αναφέρεται στο ενεργητικό ενός κατά συρροή δολοφόνου, του Henry Lee Lucas. Ακολουθούν πολλά κομμάτια, όπως  το ‘Απόκρυφο’, το ‘breaking ways’ , που όπως είπε ο τραγουδιστής είναι το εσωτερικό φλεγόμενο σκηνικό ενός ανθρώπου. Εν συνέχεια παίζουν πειραματικές διασκευές. Η διάθεση ανεβαίνει με κάποια reggae και alternative κομμάτια και ο κόσμος τους παροτρύνει να συνεχίσουν. Το σκοτεινό αυτό βράδυ στο Nueva Trova, θα περάσει και σε ελληνικά κομμάτια  έπειτα από “μεγαλουργίες” όπως το ‘In a manner if speaking’ των Tuxedomoon, το ‘my my hey hey’ του Neil Young, το ‘Street spirit’ των Radiohead και η …δίλημμα-τική αυτή αυλαία, θα κλείσει γύρω στη μία με το τραγούδι ‘la vida el sueno’ και με ένα ποίημα του τραγουδιστή που κερδίζει το χειροκρότημα του κοινού!

Το Nueva Trova είναι ένα πάρα πολύ ωραίο μαγαζί, με ρετρό διακόσμηση, ωραία χρώματα στους τοίχους και ιδιαίτερους πολυελαίους! Σκοτεινή ατμόσφαιρα, κόκκινο και γκρι χρώμα παντού και ένα παλιό πιάνο σε μία γωνία.

Οι Dilemma, αν και αρκετά χρόνια στο μουσικό χώρο,μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστοί αλλά απολαμβάνουν την ιδιαιτερότητα, το πειραματισμό, το σκοτάδι, την ηλεκτρονική μουσική, τη ποίηση, με τα μαύρα ρούχα τους και με απόλυτη ευχαρίστηση. Οι στίχοι τους μιλάνε για την αστική αποξένωση, για την ανθρώπινη μοίρα, την αγάπη, την απώλεια, τη παράλογη βία του σύγχρονου κόσμου, την ανυπαρξία. Τα ορχηστρικά τους, φτιάχνουν ένα μωσαϊκό ήχων  και εικόνων, από τις πιο σκοτεινές ενδοσκοπήσεις μέχρι και το πιο φωτεινό λυρισμό. Και όπως  είπε και ο τραγουδιστής κάποια στιγμή: “Όπως είχε πει και η Bjork, μία μέρα αυτό που συμβαίνει γύρω σου, θα τα καταπιεί όλα.. και τότε θα σβήσεις”. Δεν έσβησαν βέβαια εκείνοι αλλά τα φώτα και η συναυλία τελείωσε ψελλίζοντας, “η ζωή είναι σύντομη, η τέχνη απέραντη, η ευκαιρία στιγμιαία και το πείραμα αβέβαιο”. Όσο αβέβαιοι και αν είστε για κάθε τι καινούργιο και πειραματικό, απλά δοκιμάστε το… αξίζει!

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…