Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
- 21 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Αποτελεί πλέον έναν μεγάλο πολιτιστικό θεσμό. Ποια η βαρύτητά του και πόσο ανάγκη έχει η κοινωνία μας τέτοιους θεσμούς;
Η μουσική είναι η δεύτερη γλώσσα μας. Ίσως και η πρώτη. Μας ενώνει. Το τραγούδι ενώνει όλα τα έμβια όντα στη γη. Αλλά επειδή την έχουμε κάθε μέρα δίπλα μας μερικές φορές την ξεχνάμε. Την παραμελούμε. Οπότε αυτές οι παγκόσμιες ημέρες μας θυμίζουν όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα και που μερικές φορές τα ξεχνάμε. Ζήτω η μουσική! Και η παγκόσμια ημέρα της.
- Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες και τι σημαίνει για εσάς “μεγάλος τραγουδιστής”;
Τελικά αγαπάω όλους τους αληθινούς καλλιτέχνες. Όσους ματώνουν στο πιάνο και στην κιθάρα. Αυτή την εποχή αγαπημένος μου είναι ο Μπρούκνερ. Αλλά για να γυρίσω στην ερώτηση… Μεγάλος τραγουδιστής ή τραγουδίστρια είναι αυτός που σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα όταν ερμηνεύει ένα τραγούδι. Είναι αυτός ή αυτή που ακόμα και στην παύση του ερμηνεύει! Έχουμε πολλούς ευτυχώς στην Ελλάδα. Εγώ λατρεύω την Γαλάνη και την Αλεξίου. Και τον Νταλάρα και τον Κότσιρα. Αλλά και όλους τους τραγουδοποιούς που δεν έχουν αντικειμενικά σπουδαία φωνή αλλά που με έναν παράξενο τρόπο μας διαλύουν την καρδιά όταν τραγουδούν.
- Συνήθως, υπάρχουν τραγούδια που τα έχουμε συνδυάσει και συνδέσει με ξεχωριστές για εμάς στιγμές. Εσείς έχετε κάποια;
Έχω δεκάδες αγαπημένα τραγούδια. Αλλά το πρώτο που θυμάμαι είναι ο Δεντρολίβανος από τη Νάξο. Παραδοσιακός σκοπός που μου τον τραγουδούσε η γιαγιά μου και η μάνα μου. Η πρώτη μου μουσική ανάμνηση.
- Πού κρύβει η μουσική όλη αυτή την καταλυτική δύναμη που έχει;
Είμαι ένας πρακτικός άνθρωπος χωρίς σχεδόν μεταφυσικές αγωνίες. Όμως δεν μπορώ να εξηγήσω τον συντονισμό, την έκρηξη αγάπης και αδερφοσύνης που νιώθω όταν τραγουδώ με άλλους ανθρώπους μαζί. Ίσως ο Θεός αν υπάρχει να είναι μουσικός. Ή καλύτερα ίσως η θηλυκή φύση του Θεού να είναι η μουσική.
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…