Γράφει η Πόπη Βεζάζη
Φωτογραφίες: Ζέτα Χιώτη

Τους παρακολουθήσαμε μέσα από το καλειδοσκόπιο τους, ανακαλύπτοντας το νέο project που ετοίμασαν τη φετινή χρονιά, γεμάτο μουσικές και γνωστά soundtracks από πολλές μεριές του κόσμου αλλά και της Ελλάδας ενώ ταυτόχρονα βουτάνε σε διαφορετικές δεκαετίες. Οι Cinema Paradiso είναι μία μουσική ομάδα με αγάπη και όρεξη για τη μουσική και ιδιαίτερα για τη –με το δικό τους προσωπικό ύφος- μεταφορά των κομματιών που τους εμπνέουν κάθε φορά, από γνωστές και μη κινηματογραφικές ταινίες, καθώς και συγκροτήματα ή καλλιτέχνες που άφησαν εποχή. Τους φιλοξένησε το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο σε μία παράσταση με τίτλο «Kaleidoscope» & «Some Logical Answers» στα πλαίσια της νέας τους δουλειάς, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν σταμάτησε να μας εκπλήσσει η ποικιλία των ακουσμάτων, αλλά και η ταχύτατη μεταφορά από το ένα μουσικό είδος στο άλλο μέσα από κινηματογραφικές εικόνες του παγκόσμιου και ελληνικού σινεμά.

Το ταξίδι ξεκίνησε με κομμάτια γαλλικά, εμπνευσμένα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το γαλλικό σινεμά πρωτοστατεί στα ακούσματα των Cinema Paradiso και η αισθητική στις ταινίες του τότε, αφήνει μία νοσταλγία στο χώρο. Ακούσαμε γνωστά κομμάτια, που έχουν αφήσει εποχή, μέσα από την προσωπική οπτική των Cinema Paradiso, ίσως σε ορισμένα σημεία με μία πιο νεωτεριστική ματιά, όπως το γνωστό «Love», πολυακουσμένο σε ταινίες και συνδεδεμένο με το διεθνές σινεμά και τη σημασία του έρωτα ως βασικό θέμα μέσα σ’ αυτό. Η προσωπική τους πινελιά συνόδευσε τραγούδια από ταινίες του James Bond, όπως το πρόσφατο «Writings On The Wall», από την ταινία του 2015 «Spectre», για να συνεχίσουν στην Αμερική του σήμερα με ανάλαφρους, πιο urban ρυθμούς, διατηρώντας πάντα ένα δικό τους προσωπικό στυλ επάνω στη σκηνή, το οποίο συμπλήρωνε το βγαλμένο από παραμύθι φωτισμένο σκηνικό και τα χρώματα, αλλά και μία οθόνη στο πίσω μέρος της σκηνής όπου αποτυπώνονταν στιγμιότυπα από την κάθε κινηματογραφική ταινία που διηγούνταν μουσικά.

Η γρήγορη εναλλαγή από το ένα κινηματογραφικό ρεύμα στο άλλο άλλαξε και πάλι στο άκουσμα του soundtrack «Shallow» από τη φετινή οσκαρική ταινία με τους Bradley Cooper και Lady Gaga «A Star Is Born», ενώ στη συνέχεια ένα ορχηστρικό θέμα βγαλμένο από μία ταινία που μιλά για έναν σούπερ ήρωα της formula 1 άλλαξε και πάλι το σκηνικό με γρήγορο ρυθμό. Λίγο πριν το πρώτο μέρος της παράστασης λάβει τέλος, οι Cinema Paradiso μας γύρισαν λίγα χρόνια πίσω στην ταινία «Kate & Leopold» (2001), σε μία μυστηριακή και ερωτική ατμόσφαιρα με το «Until» του Sting. Και ενώ αυτού του είδους ο διάχυτος ρομαντισμός, σχεδόν μια μυσταγωγική επαφή, είχε κατακλύσει το κοινό, μέσα από ιταλικά ακούσματα (του συνθέτη Nicola Piovani) και με γέφυρα το κλασσικό «A Piazzolla Libertango», βρεθήκαμε στη λατινική Αμερική! Δημοφιλή κομμάτια latin ανέβασαν τη θερμοκρασία, ιδιαίτερα με την επιτυχία «Manha De Carnaval», μία δημιουργία που ξεκινά με νανούρισμα, στη συνέχεια γίνεται περισσότερο λυρικό και καταλήγει μία ηχηρή bosa nova. H περιπλάνηση στον χώρο του εξωτικού, χορευτικού σινεμά φτάνει στο τέλος της με το Sway από την ταινία «Shall We Dance» του 2004, με τους Jennifer Lopez και Richard Gere, αλλά και με το ιστορικό Brazil από την ταινία «Brazil» (1985).

Το β’ μέρος της μουσικής παράστασης περιορίστηκε αποκλειστικά σε μουσικές της χώρας μας και στο ελληνικό σινεμά που άφησε το στίγμα του στον χώρο εντός και εκτός Ελλάδας. Η νέα δουλειά των Cinema Paradiso ανοίγει τώρα την αυλαία με παρουσίαση του νέου project τους «Some Logical Answers», με κομμάτια εμπνευσμένα από το διακεκριμένο θεατρικό έργο του Λεωνίδα Προυσαλίδη «Επτά λογικές απαντήσεις», όπως εκείνοι το φαντάστηκαν μουσικά για τη μεγάλη οθόνη. Το αισθαντικό, λιγότερο ηχηρό δεύτερο μέρος αφορά πλέον ακούσματα όπως το «Blue» του Μάνου Χατζηδάκη, από την ομώνυμη ταινία του Silvio Narizzano πίσω στα 1968, ενώ ακολουθούν τα «Πρόσωπα» του Σταμάτη Σπανουδάκη από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Νύφες» (2004), το «Πατάρι» της Ευανθίας Ρεμπούτσικα από την ταινία «Πολίτικη Κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη (2003), με έναν μικρό κάθε φορά πρόλογο να συνοδεύει κάθε σινεφίλ δημιουργία πριν ακουστεί επί σκηνής.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος (Να μ’ αγαπάς), ο Γιάννης Σπανός (Σαν με κοιτάς), ο Νίκος Ξυλούρης (Ήταν μία φορά), ο Μάνος Χατζηδάκης (Πες μου μία λέξη), ο Μίμης Πλέσσας (Το Αθάνατο Νερό), και άλλοι δημιουργοί που ενέπνευσαν την παράσταση αυτή, αναβίωσαν το ελληνικό πνεύμα και την παράδοση, όχι μόνο μέσω του ελληνικού κινηματογράφου που άφησε αμέτρητες σπουδαίες καλλιτεχνικές δημιουργίες και εικόνες στο πέρασμά του, αλλά και μέσω της ιδιαίτερης αυτής μουσικής ερμηνείας για την λαϊκή μας φιλοσοφία και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Οι Cinema Paradiso φρόντισαν να αποτυπώσουν όλα αυτά και να τα θυμίσουν στους παλιούς, διδάσκοντας με το δικό τους ύφος και χρώμα τους νεότερους.

Για το κλείσιμο επέλεξαν και πάλι ένα κομμάτι κλασσικό, το «Κλείσε τα μάτια», ερμηνευμένο από τον Νίκο Πορτοκάλογλου για την ταινία «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη (1996), ενώ το «Ταξίδι στα Κύθηρα» από τον Γιώργο Νταλάρα και σε στίχους της Ελένης Καραΐνδρου, από την ομώνυμη ταινία του Θοδωρή Αγγελόπουλου (1984) μας ταξίδεψε στο παρελθόν μιας Ελλάδας βασανισμένης. Για το τέλος, το «Honeymoon» του Μίκη Θεοδωράκη ή αλλιώς «Αν θυμηθείς τ’ ονειρό μου», αλλά και η ιστορική «Μισιρλού» ολοκλήρωσαν δυναμικά την παρουσίαση των Cinema Paradiso Project και άφησαν μία γλυκιά γεύση στους θεατές, συμπληρώνοντας την παράσταση λόγω της ποικιλίας των οικείων ακουσμάτων και της ιδιαίτερης χροιάς που έδωσαν οι καλλιτέχνες.

Tους Cinema Paradiso αποτελούν οι:
Σουζάνα Γιαννακοπούλου: τραγούδι
Σοφία Ροσμαράκη: πιάνο
Ευαγγελία Λοφίτου: ακορντεόν
Γκαλίνα Μπράτουσκα: βιολί
Έλσα Παπέλη: τσέλο
Eυγένιος Μπράτουσκα: κοντραμπάσο
Δημήτρης Παππάς: κλασική κιθάρα
Χριστίνα Κατσιάρη: ακουστική κιθάρα, επιμέλεια προγράμματος, κείμενα, videos
Δημήτρης Αραπαντελής: ηλεκτρική κιθάρα, ενορχηστρώσεις, τραγούδι/φωνητικά
Σωκράτης Γανιάρης: κρουστά

————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here