Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
- 21 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Αποτελεί πλέον έναν μεγάλο πολιτιστικό θεσμό. Ποια η βαρύτητά του και πόσο ανάγκη έχει η κοινωνία μας τέτοιους θεσμούς;
Η μουσική είναι ο τρόπος που εκφράζουμε τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό μας και έτσι είναι μεγάλη υπόθεση να αφιερώνουμε μία ημέρα σε αυτή, στη μουσική που μας συνοδεύει όλους μας σε όλη μας τη ζωή. Πιστεύω ότι η Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής είναι ένας πολύ σπουδαίος θεσμός και ότι η κοινωνία, τουλάχιστον αυτόν τον θεσμό, τον έχει πολύ μεγάλη ανάγκη. Είναι ένας τρόπος να γιορτάσουμε τη μουσική.
- Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες και τι σημαίνει για εσάς “μεγάλος τραγουδιστής”;
Έχω πάρα πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες αλλά απ’ ότι καταλαβαίνω ρωτάτε συγκεκριμένα για τραγουδιστές. Είναι άπειροι. Ξεκινώντας από την Ella Fitzgerald, την Sarah Vaughan, τον Nat King Cole, από τον κλασικό χώρο η Teresa Stratas, η Jessie Norman, η Christa Ludwig, ο Jonas Kaufmann, από την ποπ και ροκ σκηνή η K. D. Lung, o Peter Gabriel, είναι αμέτρητοι πραγματικά. Αγαπώ και θαυμάζω επίσης πολύ τη Μαρία Φαραντούρη και την Φλέρυ Νταντωνάκη.
Τι κάνει έναν τραγουδιστή μεγάλο; Όταν η φωνή και η ερμηνεία δονούνται κατ’ αυτό τον τρόπο που με βγάζουν από τον εαυτό μου και βρίσκομαι σε ένα άλλο σύμπαν. Οι δονήσεις αυτές με πάνε στον παράδεισο, μπορεί να με πάνε και στην κόλαση, αλλά σίγουρα με απογειώνουν.
- Συνήθως, υπάρχουν τραγούδια που τα έχουμε συνδυάσει και συνδέσει με ξεχωριστές για εμάς στιγμές. Εσείς έχετε κάποια;
Συνδέω πολλά τραγούδια με πάρα πολλές στιγμές της ζωής μου. Μπορεί να είναι μεγάλες, σπουδαίες στιγμές, ερωτικές, συναισθηματικές, έντονες ψυχολογικά ή μπορεί να είναι και η στιγμή που ακούω για πρώτη φορά ένα τραγούδι. Μπορεί να το ακούσω μέσα στο αυτοκίνητο και να θυμάμαι το που το έχω ακούσει, γιατί μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση το ίδιο το τραγούδι, κι έτσι θυμάμαι και τη συνθήκη στην οποία το άκουσα. Πήγε πίσω τώρα η μνήμη μου και θυμήθηκα ένα τραγούδι που δεν έχω τραγουδήσει επαγγελματικά, αλλά το είχα τραγουδήσει μαζί με τον πατέρα μου σε μία οικογενειακή μάζωξη και θυμάμαι αυτή τη στιγμή με μεγάλη συγκίνηση. Ήταν «Ο μύθος» του Χατζιδάκι, από την Λυσιστράτη. Έτσι μας ήρθε, του άρεσε πολύ του πατέρα μου και έτσι κάναμε μία μικρή «συναυλία» για τους συγγενείς!
- Πού κρύβει η μουσική όλη αυτή την καταλυτική δύναμη που έχει;
Η μουσική δεν κρύβει και δεν κρύβεται. Αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται. Αρκεί εμείς να την ακούμε. Η δύναμή της είναι στο ότι μας παροτρύνει, μας απογειώνει, μας βγάζει από τη σάρκα μας και μας ταξιδεύει σε άλλα επίπεδα, σε άλλα σύμπαντα που είναι πέραν της καθημερινότητας και μας προσκαλεί να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι…
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…