Γράφει ο Φίλιππος Λαμπρινός
Φωτογραφίες: Ιωάννα Μπρατσολιά
Όπου δεν υπάρχει φως, κυριαρχεί το σκοτάδι. Ένα σκοτάδι που μας φοβίζει ,μας τρομοκρατεί. Ένα σκοτάδι που συνεχώς εξαπλώνεται στις ζωές και στις ψυχές μας και μας κάνει καχύποπτους , μίζερους, πιθανώς βίαιους και ρατσιστές. Λένε πως αν εισχωρήσει το σκοτάδι στην ψυχή μας δεν υπάρχει επιστροφή. Λάθος, υπάρχει! Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία αχτίδα φωτός να μας δείξει το σωστό δρόμο, τον δρόμο της αγάπης , της ελπίδας ,της ευγένειας. «Μια στιγμή στο φως» σαν αυτή που μας χάρισε η Μαρίζα Ρίζου και οι μουσικοί της το βράδυ της Παρασκευής στον κατάμεστο Σταυρό του Νότου Plus.
Το πρόγραμμα της βραδιάς εξαιρετικό, αν μη τι άλλο πληθωρικό, από τα πιο ολοκληρωμένα που έχω δει. Ένα πρόγραμμα για να χορέψεις , να διασκεδάσεις, να χαμογελάσεις αλλά και να προβληματιστείς, να αναρωτηθείς, να πληγωθείς. Ένα πρόγραμμα για να αγαπήσεις , να φλερτάρεις, να κάνεις υποσχέσεις τις οποίες αμέσως θα μετανιώσεις και θα θυμώσεις. Ένα πρόγραμμα αρμονικό, καλοσχεδιασμένο, για όλες τις ηλικίες αποτελούμενο από τραγούδια του πρώτου δίσκου της Μαρίζας, αγαπημένα ελληνικά και ξένα κομμάτια και εμπνευσμένες μίξεις και διασκευές.
Αυτό που ξεχώριζε σε αυτή την υπέροχη βραδιά είναι το ταλέντο. Ταλέντο στη φωνή και την ερμηνεία, ταλέντο στη μουσική, ταλέντο στην ενδυμασία και τον φωτισμό. Νέοι άνθρωποι με ιδέες και όρεξη για αυτό που κάνουν. Όλα τα μάτια όμως πέφτουν στην πρωταγωνίστρια που δεν είναι άλλη απ’ τη Μαρίζα Ρίζου. Την κεφάτη Μαρίζα που λάμπει από χαρά και ομορφιά. Ένα κορίτσι με εξαιρετική φωνή και ακόμα καλύτερη σκηνική παρουσία, χαμογελαστή από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή έδειχνε να το χαίρεται περισσότερο από εμάς. Αισιόδοξη και πηγή θετικής ενέργειας, μας έβαλε από την αρχή στο χορό, σε ένα ταξίδι στο φως που πετάξαμε όλοι παρέα. Τραγουδήσαμε μαζί της, τραγούδησε και μόνη της σχεδόν a capella, έπαιξε με το κοινό, αυτοσαρκάστηκε και τσαλακώθηκε επί σκηνής. Φέτος η Μαρίζα άλλαξε και ρεπερτόριο, το εμπλούτισε και το εξέλιξε όπως γενικότερα εξελίχθηκε και βελτιώθηκε η ίδια παραμένοντας πάντα ταπεινή.
Η Μαρίζα όμως έχει και την τύχη να περιτριγυρίζεται από έξι εξαιρετικούς μουσικούς, έξι αγόρια που υπακούν πρόθυμα στα θελήματά της, το όνειρο κάθε γυναίκας. Όλοι μαζί βγήκαν στη σκηνή, ντυμένοι όμοια, ρομαντικά σαν από άλλη εποχή, με πουκάμισα και με τιράντες. Πλέον, αποτελούν μια παρέα στην σκηνή και τα καμαρίνια, κι έχοντας δουλέψει μαζί τόσα χρόνια συνεργάζονται με κλειστά μάτια. Ο Μάρκος Χαϊδεμένος καθιστός στο πιάνο του, ο Βαγγέλης Κατσαρέλης και ο Γιώργος Ζαρέας να σολάρουν και να κλέβουν την παράσταση στην τρομπέτα και το τρομπόνι αντίστοιχα, ο Κώστας Πατσιώτης και ο Γιώργος Κασαβέτης στο κοντραμπάσο και τα τύμπανα και τέλος ο Δημήτρης Σιάμπος να δίνει το έναυσμα με την κιθάρα του.
Το τέλος του προγράμματος μας βρήκε στα καμαρίνια για τις καθιερωμένες δηλώσεις. Εκεί συνειδητοποιεί κανείς τι είναι αυτό που κάνει τη Μαρίζα να ξεχωρίζει από πολλούς δήθεν διάσημους και καλλιτέχνες. Φιλική, χωρίς κανένα κόμπλεξ και με το χαμόγελο πάντα στα χείλη σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. «Είχα πολύ άγχος για σήμερα γιατί υπήρχε μια διαφοροποίηση στο ρεπερτόριο. Δεν ήξερα πώς θα πάρει ο κόσμος αυτή τη μικρή στροφή, εγώ πάντως είμαι πολύ ενθουσιασμένη και νομίζω φάνηκε.» μας δήλωσε για να συνεχίσει «Αυτή η μικρή αλλαγή πλεύσης είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ και νομίζω ότι με αντιπροσωπεύει εντελώς σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Νιώθω ότι με το «Πετάω» έκλεισε ένας κύκλος πολύ αρμονικά, ο κύκλος με τη swing μουσική. Το swing στοιχείο συνεχίζει να υπάρχει στο πρόγραμμα φυσικά, αλλά δεν είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω.»
Στην ερώτησή μας για την ενδιαφέρουσα ενδυμασία του πρώτου μέρους, πριν αλλάξει και εμφανιστεί με το μαύρο της φόρεμα απάντησε «Η ενδυμασία που είδατε και γενικά όλο το σκηνικό είναι η ματιά και οι ιδέες του Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που συνεργαζόμαστε και θεωρώ πολύ τιμητικό να συνεργάζομαι με τόσο ταλαντούχους ανθρώπους από τον κλάδο της ηθοποιίας και της σκηνοθεσίας. Τον γνώρισα από το “Rocky Horror Show” όπου έπαθα πλάκα και έτσι τον προσέγγισα για να συνεργαστούμε. Στην ουσία του είπα δεν έχουμε χρόνο δεν έχουμε budget κάνε ό,τι νομίζεις, και έκανε τόσα πράγματα» για να συνεχίσει να εκθειάζει τους συνεργάτες της «Είναι όλο το σύνολο για μένα πολύ ενδιαφέρον. Και οι μουσικοί και τα παιδιά στον ήχο και τα φώτα, είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι με αυτή τη συνεργασία. Όλοι οι άνθρωποι που διαλέγω να έχω δίπλα μου είναι πάρα πολύ σημαντικοί, δε θα μπορούσα και δεν θα ήθελα χωρίς αυτούς. Πιστεύω πάρα πολύ στις σταθερές συνεργασίες και στην αλληλοϋποστήριξη, ιδιαίτερα σε αυτές τις εποχές που ζούμε όπου τα λεφτά δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο.»
Το ενδεχόμενο παράτασης δυστυχώς το αποκλείσαμε «Δεν γίνεται να πάρουμε παράταση δυστυχώς γιατί υπάρχουν άλλοι στο πρόγραμμα μετά από εμάς. Το είχαμε σκεφτεί αν πήγαιναν όμορφα τα πράγματα να παίζαμε και μια δυο βδομάδες τον Μάρτιο αλλά δεν υπάρχουν ημερομηνίες. Θα είμαστε εδώ για άλλες τρεις Παρασκευές.», ενώ για το τέλος αφήσαμε μια κουβέντα περί φωτός «Εκεί κοντά στον Σεπτέμβρη ξεκίνησα να διαλέγω κομμάτια που αλήθεια αγαπάω και που θα ήθελα πολύ να τραγουδήσω στα live. Μελετώντας τους στίχους τους μια μέρα παρατήρησα κάτι παράξενο.. Το 80% των τραγουδιών που είχα διαλέξει είχαν μέσα τη λέξη ΦΩΣ! Ύστερα σκέφτηκα πως το φως δε σχετίζεται πάντα με κάτι αναγκαστικά πολύ ευχάριστο, αλλά σε βοηθά σίγουρα να δεις πράγματα τόσο ξεκάθαρα που νιώθεις σχεδόν χαζός που δεν τα έβλεπες τόσο καιρό… Αυτό που έτσι κι αλλιώς κάνουν τα τραγούδια ειδικά για εμάς που εκφραζόμαστε αποκλειστικά μέσα από αυτά.. Μια στιγμή στο φως λοιπόν είναι μια στιγμή που βλέπεις καθαρά, που συνειδητοποιείς και που τελικά λυτρώνεσαι!»
Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…