Αρχική MC3 Ένα τρελό “Ελεύθερο Ζευγάρι” στο Τσάι στη Σαχάρα!

Ένα τρελό “Ελεύθερο Ζευγάρι” στο Τσάι στη Σαχάρα!

Μάι 22, 2015

Γράφει ο Γιάννης Μαυρόπουλος
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη

Το βράδυ της Δευτέρας 18/5 με βρήκε στα Ιλίσια, στο Τσάι στη Σαχάρα. Γιατί άκουσα για ένα Ελεύθερο Ζευγάρι που ανεβάζει μια παράσταση!

Μα για περίμενε. Και ζευγάρι και ελεύθερο; Κάπου χάνει το σενάριο δεν μπορεί! Τέτοια ελευθερία πια; Πάλι ένα άγχος και μια ανυπομονησία την είχα για το τι θα έβλεπαν τα μάτια μου.

Το κλασσικό έργο του των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε παίρνει σάρκα και οστά σε ένα πολύ ζεστό χώρο, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει θέατρο. Αντίθετα, νομίζεις πως είσαι στο σαλόνι σου ή σε κάποιο φιλικό σπίτι. Οι μικρές ξύλινες καρέκλες στοιχισμένες άψογα , έτοιμες να υποδεχθούν το κοινό και εγώ μένω να κοιτάζω το χώρο. Τους δίσκους βινυλίου, το πιάνο, όλα θυμίζουν ένα νέο-κλασσικό σπίτι και αυτό με κάνει να αισθάνομαι πιο οικεία. Μέχρι που τα φώτα χαμηλώνουν και η παράσταση ξεκινά…

[pull_quote_center]Τα πάντα επιτρέπονται πλέον και από τους δύο, καθώς αυτό υποτίθεται μπορεί να σώσει τον γάμο τους….[/pull_quote_center]

Η υπόθεση εξελίσσεται γύρω από ένα ζευγάρι, την Αντωνία και τον σύζυγό της. Η Αντωνία συχνά πυκνά παρουσιάζει αυτοκτονικές τάσεις και φθάνει στα όρια του νευρικού κλονισμού: απιστία, μοιχεία, έλλειψη αγάπης και σεξ από τον άνδρα της την βάζουν σε υποψίες πως δεν την θέλει πια και θέλει να δώσει τέλος στη ζωή της. Μέχρι να ακούσει την πρόταση του άνδρα της για Ελεύθερο Ζευγάρι.
Ναι, καλά καταλάβετε. Τα πάντα επιτρέπονται πλέον και από τους δύο, καθώς αυτό υποτίθεται μπορεί να σώσει τον γάμο τους. Μα έλα όμως που τα πάντα ανατρέπονται.

Η ανασφαλής Αντωνία αλλάζει και αποπνέει άλλον αέρα . Σίγουρη και γεμάτη αυτοπεποίθηση για τον εαυτό της, κάτι που δεν μπορεί να δεχθεί ο αντρούλης της. Οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί για τα καλά, το ίδιο και οι αυτοκτονικές τάσεις. Θα έχει τελικά ευτυχή κατάληξη αυτό το πρωτοποριακό ζευγάρι ;

Μια κωμωδία που προκαλεί πολύ γέλιο και αυτό πιστώνεται σε 3 ανθρώπους : στον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Λιακόπουλο και φυσικά στο «Ελεύθερο Ζευγάρι», τη Νίτσα Μαμουζέλου και το Γιώργη Κοντοπόδη. Και οι δύο ήταν εξαιρετικοί, είχαν τρομερή χημεία και κατάφεραν να θίξουν με χιουμοριστικό τρόπο ένα ζήτημα που καίει αυτήν την εποχή. Μπορούν να υπάρξουν ελεύθερα ζευγάρια; Βρήκα τον Γιώργη και τη Νίτσα μετά την παράσταση και θέλησα να μάθω αν έχουν τις ίδιες αντιλήψεις και στην πραγματική τους ζωή.

Γιώργης : « Το ελεύθερο ζευγάρι… Μια σκέψη που για εμένα προσωπικά μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια και μόνο του έργου, μια ιδέα που είναι εντελώς αντίθετη με τις προσωπικές μου πεποιθήσεις. Πάραυτα οφείλω να παραδεχτώ πως είναι έννοια ευρέως διαδεδομένη στην Ελλάδα του 2015.
Αν δεν ήταν άλλωστε, δεν νομίζω να ερχόταν τόσος κόσμος να παρακολουθήσει την παράστασή μας . Θεωρώ πως το θέατρο πρέπει να αφορά τους θεατές, να τους θυμίζει οικείες καταστάσεις ώστε να μπορέσουν να ταυτιστούν με τον ήρωα. Συνεπώς, ασχέτως δικών μου πεποιθήσεων το ελεύθερο ζευγάρι είναι μια δεδομένη κατάσταση για πολλούς ανθρώπους στην εποχή μας. Αυτό είναι άλλωστε που κάνει την παράστασή μας τόσο σημερινή, αν και έχει γραφτεί πολλά χρόνια πριν.
Νομίζω πως ό,τι γίνεται με συναίσθηση και επίγνωση του τι κάνουμε, δεν μπορεί παρά αίσια κατάληξη να έχει. Στο έργο μας δεν υπάρχει επίγνωση της έννοιας κα των συνεπειών του όρου… Και πέρα από αυτό είναι θέατρο. Στο θέατρο ως γνωστόν, πάντα μια κατάσταση τραβιέται από τα μαλλιά»

Νίτσα : « Θα ξεκινήσω λέγοντας σου ότι κανένας δεν ανήκει σε κανέναν… Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι δεν μπορείς να εγκλωβίσεις κανέναν άνθρωπο για να καλύψεις τα κενά σου, να δικαιολογήσεις την ύπαρξη σου ή να αποφύγεις την μοναξιά… Να τον παραπλανήσεις μπορείς για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα αντιδράσει. Οποιαδήποτε ανθρώπινη και μη σχέση οφείλει να στηρίζεται στην ελευθερία και στο σεβασμό.
Σήμερα υπάρχουν ανοιχτά ζευγάρια λοιπόν, και λέω ανοιχτά όχι ελεύθερα! Αυτό είναι μια άλλη ιστορία χαχα… Και το βρίσκω λογικό αν σκεφτώ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα είμαστε αποσυντονισμένοι συναισθηματικά και όχι μόνο».

“Το σημαντικότερο για έναν ηθοποιό είναι να μην ξεχνά να είναι και άνθρωπος. Χωρίς κανένα κόμπλεξ, αυθόρμητοι και χαμογελαστοί, είχαν συνεχή επαφή με το κοινό, βάζοντας και εμάς τους ίδιους στο παιχνίδι. Αυτό τους χάρισε πιστεύω και το χειροκρότημα στο τέλος.
” O αυτοσχεδιασμός των δύο ηρώων δεν είναι τίποτα άλλο από εάν πανέξυπνο εύρημα του σκηνοθέτη μας Αλέξανδρου Λιακόπουλου. Σαφώς υπάρχει μόνο ένας καμβάς πάνω στον οποίο εμείς καλούμαστε κάθε βράδυ να ζωγραφίσουμε με τα χρώματα που ο εκάστοτε θεατής θα μας δώσει. Δεν υπάρχει δομημένος διάλογος. Κάτι που με τρόμαζε στην αρχή πολύ, καθώς δεν ήξερα πως και αν θα ανταποκριθεί ο κόσμος σε αυτό.

Τελικά οι θεατές είναι πολύ δεκτικοί στο να γίνουν μέρος της παράστασης. Βοηθάει σε αυτό και ο χώρος του Τσάι στη Σαχάρα, που σε κάνει να νιώθεις σαν να παρακολουθείς από το σπίτι σου, οπότε νιώθεις και πιο άνετα. Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα έργα των Φο- Ραμέ, ένα έργο που όποτε ανεβαίνει έχει μεγάλη επιτυχία.
Το γεγονός άλλωστε πως το Ελεύθερο ζευγάρι είχε κόσμο από τη πρώτη κιόλας παράσταση πέρσι οφείλεται νομίζω στο όνομα του συγγραφέα. Η συνέχιση ύπαρξης κόσμου… Στην παράσταση» λέει ο Γιώργης, ενώ στο ίδια κύματα κινείται και η γλυκύτατη Νίτσα: «Πιστεύω ότι είναι λάθος να θεωρεί ο ηθοποιός ότι η επιτυχία ενός έργου στηρίζεται σε κάτι συγκεκριμένο. Είναι λάθος και επικίνδυνο… Δεν στηριζόμαστε σε μια “συνταγή”. Τώρα το τι είναι αυτό που την κάνει να αρέσει θα το απαντήσει ο κάθε θεατής ξεχωριστά».