Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΣΑΛΗΣ
«ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ Γ. ΜΑΝΙΣΑΛΗ» (POLYDOR 2421036) |
Η τεράστια επιτυχία του τραγουδιού και του άλμπουμ «Ιστορία μου» το 1972, εδραίωσε τη συνεργασία της Ρίτας Σακελλαρίου με τον συνθέτη Γιώργο Μανισαλή. Έτσι, η ίδια «συνταγή» αποφασίστηκε ν’ ακολουθηθεί και την επόμενη χρονιά (1973) και προς το τέλος της κυκλοφόρησε άλλος ένας δίσκος της αξέχαστης λαϊκής τραγουδίστριας σε μουσική του επίσης αξέχαστου δημιουργού.
Ωστόσο, αυτή τη φορά η επιτυχία της προηγούμενης φοράς δεν επαναλήφθηκε. Το στίγμα του «Ιστορία μου» ήτανε τόσο ισχυρό που δεν άφησε περιθώρια να περάσουνε τα καινούργια τραγούδια στο κοινό που ακόμη είχε μείνει στον απόηχο του εν λόγω κομματιού. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το ότι ζητούσε διαρκώς από τη Ρίτα να το λέει στην πίστα, παρά το γεγονός ότι εκείνη προσπαθούσε να «λανσάρει» τα νέα της τραγούδια…
Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι αυτός ο δίσκος δεν περιέχει ωραία λαϊκά κομμάτια τα οποία βεβαίως είναι «κομμένα και ραμμένα» για τη φωνή της Σακελλαρίου, της μοναδικής που ερμήνευσε τα ζεϊμπέκικα με τόση «μαγκιά». Τέτοιου ρυθμού ήταν και το τραγούδι που ακούστηκε πιο πολύ από το άλμπουμ κι έγινε μεγάλη επιτυχία. Ο λόγος για το «Όλα τα καταλαβαίνω (κι όμως κάνω το κορόιδο και σωπαίνω)». Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζουν τα «Δεν είμαι τίποτα», «Αχαριστία» και «Το σφάλμα», τα οποία όμως δεν ακούστηκαν σχεδόν καθόλου.
Εξάλλου, αξίζει να σημειώσουμε ότι κανένα από τα τραγούδια δεν έχει στίχους του Κώστα Ψυχογιού, βασικού συνεργάτη του Μανισαλή και συνδημιουργού της «Ιστορίας»…
Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει μια φωτογραφία της Σακελλαρίου επί πίστας, ενώ στις δεύτερες φωνές ακούγονται ο συνθέτης και ο Μάριος Κώστογλου…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Αχαριστία (Α. Παπουτσή)
02) Όλα τα καταλαβαίνω (Α. Μπατσαλιά)
03) Θα ‘χεις το λόγο και το βέτο (Α. Παπουτσή)
04) Το σφάλμα (Φ. Ζησούλη)
05) Τέλος πάντων τι συμβαίνει (Φ. Ζησούλη)
06) Ψυρρή, Μοναστηράκι και Χαυτεία (Α. Παπουτσή)
07) Δεν είμαι τίποτα (Α. Παπουτσή)
08) Ο άνθρωπος όταν γεννιέται (Α. Μπατσαλιά)
09) Δε μπορείς, δε μπορείς (Α. Μπατσαλιά)
10) Ο Μανιός με το μπεγλέρι (Α. Μπατσαλιά)
11) Είχαμε κι οι δυο εγωισμό (Φ. Ζησούλη)
12) Αθήνα και Περαία (Α. Μπατσαλιά)
|
ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ – ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ
«ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΚΙ ΑΓΚΑΘΙ» (GENERAL 2644) |
Θεωρώ ότι πρόκειται για έναν από τους πιο αδικημένους δίσκους όλων των εποχών στη χώρα μας, καθώς τα εξαιρετικά τραγούδια που περιλαμβάνει δεν είχαν τη τύχη που τους άξιζε. Ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Κώστας Βίρβος είχαν συνδέσει το όνομά τους με ορισμένες από τις μεγαλύτερες και διαχρονικότερες λαϊκές επιτυχίες της δεκαετίας του ’60, έχοντας ως βασικό «όπλο» τους την ανεπανάληπτη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη.
Έπειτα από πολλά χρόνια λοιπόν, αποφασίζουν να συνεργαστούν ξανά και προς τα τέλη του 1981 γράφουν τη πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους με ερμηνευτή τον καλό μου φίλο κι εξαίρετο τραγουδιστή Κώστα Σμοκοβίτη. Το γεμάτο ελπίδες ξεκίνημα του εκ Λαμίας ερμηνευτή στις αρχές της δεκαετίας του ’70 δεν είχε την ανάλογη συνέχεια όχι εξαιτίας του, αλλά λόγω της εταιρείας του που από ένα σημείο και μετά έπαψε ν’ ασχολείται μαζί του και τον είχε «στο ψυγείο» αρκετό καιρό.
Όταν κατάφερε ν’ αποδεσμευτεί, υπέγραψε σε μια πολύ μικρή εταιρεία που δεν είχε ούτε το βάρος, ούτε τη δυνατότητα να τον υποστηρίξει όπως έπρεπε κι έτσι ουδέποτε έκανε την πολύ μεγάλη καριέρα που του άξιζε. Άλλωστε, όταν πριν λίγα χρόνια ρωτήθηκε ο Βίρβος αναφορικά με τον πιο αδικημένο τραγουδιστή στην Ελλάδα, απάντησε αβίαστα «ο Κώστας Σμοκοβίτης». Ωστόσο, η καλλιτεχνική κι ανθρώπινη αξία του είναι τόσο μεγάλη που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί από εκείνους που αγαπάνε το καλό ελληνικό τραγούδι. Άνθρωπος με ήθος, σεβασμό κι αστείρευτο ταλέντο, εξακολουθεί και σήμερα να υπηρετεί με αξιοπρέπεια το χώρο και να τον κοσμεί με την παρουσία του…
Έτσι λοιπόν, ο εν λόγω δίσκος δεν υποστηρίχθηκε διαφημιστικά κι επομένως δεν είχε την ανταπόκριση που του άξιζε. Παρόλα αυτά, περιλαμβάνει ορισμένα εξαιρετικά τραγούδια που ακόμη και σήμερα παίζονται από «ψαγμένους» καλλιτέχνες σε διάφορες μουσικές σκηνές. Πρώτο-πρώτο το «Τι να πω και τι να γράψω», ένα από τα καλύτερα λαϊκά κομμάτια των τελευταίων τριάντα ετών. Επίσης, πολύ καλές στιγμές είναι και το ομότιτλο και το «Προσπάθησα», χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Προσπάθησα
02) Παντέρημος σταθμός
03) Τριαντάφυλλο κι αγκάθι
04) Τι να πω και τι να γράψω
05) Τα δυο φεγγάρια
06) Έρωτας φτηνός
07) Έβδομος ουρανός
08) Στις διαταγές σου
09) Μια ζωή γεμάτη πάθη
10) Ο επισκέπτης
11) Τα πέντε φι
12) Τα δάκρυά μου