Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΛΙΤΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
«ΔΩΔΕΚΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ» (MINOS MSM 152) |
Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος της Λίτσας Διαμάντη, ο οποίος κυκλοφόρησε στα μέσα του 1972 και κατά τα ειωθότα της εποχής περιλαμβάνει τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει λίγο νωρίτερα στις 45 στροφές ή κάποιες συμμετοχές του εκάστοτε τραγουδιστή σε άλμπουμ διαφόρων συνθετών. Είναι τα χρόνια που σιγά-σιγά ο «μεγάλος» δίσκος βινυλίου αρχίζει να κερδίζει τη μάχη από το 45άρι, μέχρι να το εξαφανίσει τελείως και σχεδόν οριστικά γύρω στο 1980.
Οι εταιρείες βεβαίως άλλο που δεν θέλανε να εκμεταλλευτούν την εξέλιξη της τεχνολογίας, αφού με ελάχιστα έξοδα κυκλοφορούσαν δίσκους 33 στροφών που ουσιαστικά περιλαμβάνανε κομμάτια που ήδη είχαν κάνει «καριέρα» στις 45. Όλα αυτά βεβαίως μέχρι τα μισά της δεκαετίας του ’70, αφού μετά άρχισε να ισχύει το αντίστροφο: Πρώτα κυκλοφορούσε το άλμπουμ 33 στροφών κι εν συνεχεία οι επιτυχίες του «σπάζανε» σε 45άρια…
Όσον αφορά τώρα τις «12 επιτυχίες», περιλαμβάνουν τραγούδια που είχε ερμηνεύσει η Διαμάντη στις 45 στροφές αλλά και τα δύο της συμμετοχής της στο δίσκο του Γιώργου Κατσαρού και του Πυθαγόρα με τίτλο «Ο Σταμούλης ο λοχίας» το 1971. Κάποια από αυτά είναι αρκετά έως πολύ γνωστά, ενώ κάποια άλλα περιμένουν ακόμη και σήμερα την ευκαιρία να βγούν στο φως…
Η τεράστια επιτυχία εκείνης της χρονιάς ήταν βεβαίως το «Νύχτα στάσου» (από τα πρώτα τραγούδια που έγραψε ο Χρήστος Νικολόπουλος σε συνεργασία με τον Πυθαγόρα), ένα από τα πιο διαχρονικά και πολυτραγουδισμένα κομμάτια της εξαίρετης τραγουδίστριας και φυσικά ο δίσκος «ανοίγει» με αυτό. Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζουν τα «Είμαι από τη Θεσσαλονίκη» (η πίσω όψη του 45αριού της «Νύχτας»), «Ένα ρεμπέτικο τραγούδι», «Στήριγμά μου τελευταίο» και «Σε κάνω Θεό μου», χωρίς βεβαίως να υστερούν τα υπόλοιπα. Βεβαίως, υπάρχει και το «Δεν υπάρχει ευτυχία» που όμως ήταν ήδη γνωστό ένα χρόνο νωρίτερα…
Στα περισσότερα τραγούδια ακούγεται ως δεύτερη φωνή ο Γιάννης Πάριος, οι διφωνίες του οποίου με τη Διαμάντη είναι πραγματικά μαθήματα ερμηνείας! Άλλωστε, για πολλά χρόνια ο ένας έκανε σεκόντα στους δίσκους του άλλου και είχαν μια πολύ στενή φιλική και οικογενειακή σχέση…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Νύχτα στάσου (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
02) Είμαι από τη Θεσσαλονίκη (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
03) Δεν υπάρχει ευτυχία (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
04) Ένα ρεμπέτικο τραγούδι (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
05) Στη Βάρκιζα (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
06) Στήριγμά μου τελευταίο (Απ. Καλδάρα-Πυθαγόρα)
07) Υπάρχει το αλλά (Β. Βασιλειάδη-Αν. Κλησιάρη)
08) Σε κάνω Θεό μου (Β. Βασιλειάδη-Αν. Κλησιάρη)
09) Και το παιδί όταν με δει (Απ. Καλδάρα-Πυθαγόρα)
10) Απόψε σπάσε τα δεσμά (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
11) Το συμβούλιο (Απ. Καλδάρα-Γ. Σαμολαδά)
12) Ένας φίλος (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
|
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
«ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΕΣ ΜΟΥ» (MINOS MSM 477) |
Πρόκειται για το δίσκο που σηματοδοτεί την «επιστροφή» του Γιάννη Πουλόπουλου στους Έλληνες συνθέτες, μετά από κάποια χρόνια όπου οι περισσότερες επιτυχίες του είχαν να κάνουν με «μεταγλωττισμένα» κομμάτια από το εξωτερικό. Μάλιστα, εμπιστεύεται σχετικά νέους δημιουργούς για την καινούργια του δουλειά που κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1983 και ξεπερνά σε πωλήσεις τις 50.000 αντίτυπα!
Είναι στιγμές σε τούτο το άλμπουμ που ο Πουλόπουλος θυμίζει λίγο τη «χρυσή» εποχή του στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές εκείνης του ‘70. Υπάρχουν δυο-τρία τραγούδια που μας ταξιδεύουν προς τα κει, όπως τα δύο δικά του (από τα ελάχιστα που έγραψε μετά τη μεταπολίτευση) και ειδικά το «Μια χούφτα τραγούδια» μας παραπέμπει στο υπέροχο «Θα ‘θελα να ‘χα»…
Η εταιρεία βεβαίως περί άλλων τύρβαζε και στις διαφημιστικές εκπομπές της έπαιζε κατά κόρον το «Ένα χρόνο μετά», που είναι και το πιο γνωστό τραγούδι του άλμπουμ. Χωρίς αμφιβολία, το κομμάτι είναι πολύ καλό αλλά και το πιο «πιασάρικο» όσον αφορά την εμπορικότητά του. Ξεχωρίζουν ακόμη τα «Το μαχαίρι», «Και τώρα πες μου» και «Εγώ δε θα χαθώ», ενώ υπάρχει και η «μεταγλωττισμένη» πινελιά με τον Πουλόπουλο να τραγουδά Stevie Wonder…!
Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή και βοηθό τον Δημήτρη Κατσούλα. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Χάρης Ανδρεάδης, εκτός από δύο τραγούδια που δούλεψαν οι Νίκος Λαβράνος και Σπύρος Παπαβασιλείου.
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Προσπάθησα (Γ. Μπιθικώτση-Θ. Σοφού)
02) Ένα χρόνο μετά (Ν. Λαβράνου-Ρ. Σοφού)
03) Οι πόλεις του νοτιά (Γ. Πουλόπουλου)
04) Δεν τελειώσαμε ακόμα (Αλ. Παπαδημητρίου-Θ. Σοφού)
05) Το μαχαίρι (Μ. Κουφιανάκη)
06) Και τώρα πες μου (Αλ. Παπαδημητρίου-Ρ. Σοφού)
07) Εγώ δε θα χαθώ (Γ. Μπιθικώτση-Θ. Σοφού)
08) Εμένα θα θυμάσαι (Αλ. Παπαδημητρίου-Θ. Σοφού)
09) Μια χούφτα τραγούδια (Γ. Πουλόπουλου)
10) Νιώσε με (Γ. Μπιθικώτση-Ρ. Σοφού)
11) Ψάχνω να σε βρω (St. Wonder-Ρ. Σοφού)