Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας
Η Γιάννα Βασιλείου είναι ένα από τα πιο φρέσκα πρόσωπα στην ελληνική δισκογραφία. Πριν από ένα χρόνο περίπου με το «Λόγια Αγάπης», το πρώτο της single, έδωσε πολύ θετικά δείγματα γραφής, ενώ το ολοκληρωμένο πλέον album «Όλα όσα αγαπώ», κυκλοφόρησε πριν από λίγους μόλις μήνες, αποδεικνύοντας ότι άξιζε η αναμονή. Εμείς βρεθήκαμε στο Σταυρό του Νότου Plus, για την πρώτη απ’ τις δύο εμφανίσεις της Γιάννας, με σκοπό να ακούσουμε …λόγια και τραγούδια όχι μόνο αγάπης αλλά όπως αποδείχθηκε ποικίλου ύφους και θεματολογίας.
Έχοντας στο μυαλό μου ότι πρόκειται για νέα καλλιτέχνιδα, περίμενα την ατμόσφαιρα λίγο πιο …«παρεΐστικη» και σε καμία περίπτωση τον πανικό που γινόταν στο μαγαζί λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος. Όλα τα τραπέζια γεμάτα, και ο κόσμος να αυξάνεται διαρκώς. Ανάμεσά τους πολλοί συνάδελφοί αλλά και συνεργάτες της από την παράσταση “Rocky Horror Show” στην οποία είχε αναλάβει τη φωνητική διδασκαλία και την απόδοση των στίχων. Τέλος πάντων, μικρή σημασία έχουν αυτά, στο τέλος όλοι καθόντουσαν αναπαυτικά στις θέσεις τους και περίμεναν την έναρξη…
…η οποία ομολογουμένως ήταν αρκετά πρωτότυπη γιατί ενώ ανέβηκε η ορχήστρα και ξεκίνησε να παίζει το πρώτο κομμάτι, η Γιάννα δεν ήταν πουθενά! Απεναντίας η φωνή της ακουγόταν καθαρά στο χώρο να λέει τους πρώτους στίχους απ’ το «Παραμύθι», η ερμηνεύτρια όμως μας κράτησε σε αγωνία για μερικά δευτερόλεπτα ακόμα, μέχρι που έκανε την εμφάνισή της, μπλέκοντας το κομμάτι με τη «Μπαλάντα του Ουρί». Δροσερή, χαρούμενη και φυσικά τρακαρισμένη μας υποδέχθηκε μ’ ένα μεγάλο χαμόγελο και την υπόσχεση ότι στη βραδιά που θα ακολουθήσει, θα ακούσουμε τραγούδια αγαπημένα, θα μελαγχολήσουμε και θα χορέψουμε…
Και κάπως έτσι κινήθηκε όλη η βραδιά, με πολλές επιλογές κυρίως από το χώρο του ελληνικού έντεχνου τραγουδιού των προηγούμενων δεκαετιών αλλά και πολλές πότε jazz και πότε latin πινελιές. Η σύσταση της –εξαιρετικής ομολογουμένως– ορχήστρας ήταν στα πρότυπα μιας big band, οπότε και οι ενορχηστρώσεις ήταν ανάλογες και πείραξαν ευχάριστα αρκετά «κλασσικά» κομμάτια όπως π.χ. το «Ας ερχόσουν για λίγο». Κατά τ’ άλλα η Τάνια Τσανακλίδου είχε την τιμητική της, μιας και ακούσαμε όχι μόνο το παλιότερο «Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει», το οποίο έχει διασκευάσει η Γιάννα στο δίσκο της, αλλά και το «Τα Πάντα» απ’ την πιο πρόσφατη «Προσωπογραφία», ανάμεσα σε πολλές επιλογές απ’ τον ελληνικό κινηματογράφο («Ας το το χεράκι σου», «Πες μου μια λέξη» κ.α.) αλλά και παλιότερα jazz κομμάτια όπως το «Cheek to cheek» και το «So in love».
Αυτό που τη χαρακτηρίζει τη Γιάννα Βασιλείου είναι μια απίστευτη τεχνική. Απέδειξε ότι μπορεί να αποδώσει πάρα πολύ σωστά πολλά και διαφορετικά είδη, από μελαγχολικές μπαλάντες και ανάλαφρες καντσονέτες μέχρι βιμπράτα latin και ανατολίτικες νότες, ερμηνεύοντας εξαιρετικά π.χ. το «Τα κορμιά και τα μαχαίρια» ή θυμίζοντας αλλού κάτι απ’ το απόκοσμο της Σαββίνας Γιαννάτου. Αυτό όμως που θα ήθελα να δω την επόμενη φορά, είναι το δικό της πια στίγμα. Δεν το κρύβω ότι σε κάποιο σημείο με κούρασαν λίγο οι «μεταπτώσεις» του προγράμματος, χωρίς να σημαίνει ότι κάποιο τραγούδι ήταν κακή επιλογή, απλά οι εναλλαγές από κάτι πολύ αλλέγκρο σε κάτι πολύ slow και το αντίθετο, με αποπροσανατόλιζαν αρκετά. Τη βρήκα όμως πολύ δυνατή σε κάποια solo και δύσκολα κομμάτια που τα ερμήνευσε μόνο με το πιάνο και φυσικά στα δικά της, μιας και όλοι περιμέναμε να τραγουδήσουμε τα «Λόγια αγάπης». Και γι’ αυτό ακριβώς θα ήθελα να τη δω ξανά, μακριά απ’ τη λογική της big band που κατ’ εμέ έχει πια κορεστεί, σε κάτι πιο προσωπικό και ακόμα πιο δικό της.
Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…