Γράφει η Πέννυ Πηττά
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Το Φεστιβάλ Γιούργια που διοργανώθηκε φέτος για δεύτερη χρονιά από το καφενείο Καραγκιόζης έχει γίνει πλέον θεσμός. Ένας θεσμός που δεν αφορά μόνο ένα μουσικό γεγονός αλλά κυρίως μία συνάντηση φίλων. Συναντήσεις από εκείνες που ο διπλανός σου στο τέλος της βραδιάς γίνεται καλός σου φίλος.

Το ραντεβού είχε δοθεί από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής 5 Μαΐου στη μουσική σκηνή Κύτταρο. Η προσέλευση του κόσμου στο μαγαζί από τις 6.00 μ.μ. δε θα μπορούσε να μη μας κάνει εντύπωση, καθώς έξω ο ήλιος ήταν ακόμη στο ζενίθ του, ενώ εντός του χώρου η ατμόσφαιρα ήταν τελείως διαφορετική.

Οι Muchatrela Band με σαξόφωνα, τρομπέτες, νταούλια, κόντρα μπάσο, ντραμς, ηλεκτρικές κιθάρες και ένα γιουκελέλε στα χέρια του κεντρικού τραγουδιστή, αναλαμβάνοντας το ρόλο να ανεβάσουν τη διάθεσή του κοινού, ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή του Κυττάρου και το πάρτι μόλις ξεκίνησε. Πολύχρωμοι τύποι, γοητευτικοί και συνάμα με πολύ κέφι και ιδιαίτερες μουσικές που κινούνταν κάπου ανάμεσα σε Balkan, hot jazz και swing, ανέβασαν αμέσως τη διάθεσή και μετέδωσαν το κέφι και την τρέλα τους στους παρευρισκόμενους. Λίγο πριν τελειώσουν την εμφάνιση τους είχαν καταφέρει να μάθουν σε όλους μας τα δικά τους τραγούδια «Hi life» και «Flink Flonk».

Η ώρα ήταν περίπου 20.30, είχε έρθει η στιγμή για τον Πέτρο Μάλαμα και τον Φώτη Σιώτα. Σε μια ακουστική σύνθεση που αποτελούταν από το βιολί του Φώτη, την κιθάρα του Πέτρου και τις φωνές και των δύο, χαθήκαμε στις μουσικές μιας «αστροζάλης», «της έτοιμης γιορτής», τραγουδήσαμε «έργο είναι η ζωή». Είδαμε τον Φώτη να μετατρέπει το βιολί σε κιθάρα και να ροκάρει, αλλά και να γίνεται «σαν μικρό παιδί» όπως μόνο εκείνος ξέρει. Δυνατές στιγμές του live οι διασκευές από παραδοσιακά ρωσικά τραγούδια, με τους διαφορετικούς στίχους, τις άγνωστες για εμάς μουσικές και έναν Φώτη Σιώτα πραγματικό δεξιοτέχνη στο βιολί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και οι δύο γούσταραν που ήταν πάνω στη σκηνή και όταν ο καλλιτέχνης γουστάρει καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να ταξιδέψει και το κοινό στο ταξίδι του από το Γρεβενιώτικο Πανκ, στη Ρωσία και από το σύγχρονο, στο παραδοσιακό τραγούδι.

Όσο περνούσε η βραδιά στο Κύτταρο η ροή της προσέλευσης του κοινού συνεχιζόταν και το μαγαζί ήταν πλέον ασφυκτικά γεμάτο. Από τα σημαντικά της νύχτας που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν οι τιμές σε μπύρες και ποτά, οι οποίες ήταν αρκετά χαμηλές κάτι που προμήνυε ότι …δύσκολα θα παραμέναμε νηφάλιοι για πολύ!

Τους Λάργκο τους γνωρίσαμε πριν δύο χρόνια περίπου από τη συμμετοχή τους σε μια συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα, ο καινούργιος τους δίσκος μας είχε εντυπωσιάσει από το πρώτο άκουσμα και η συμμετοχή των Social Waste ήταν κάτι που περιμέναμε με αγωνία. Πρωταγωνιστές του φεστιβάλ ανέβηκαν στη σκηνή και πραγματικά μας ξεσήκωσαν. Θα περίμενε κανείς ότι τα ορχηστρικά τραγούδια (που περιλαμβάνει ο καινούργιος δίσκος) και ένα συγκρότημα με το όνομα Λάργκο που σημαίνει slow tempo, θα ήταν κάπως επίπεδα σε ένα φεστιβάλ με το όνομα Γιούργια. Αντίθετα όμως ο Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου στην ηλεκτρική, ο Τάσος Κοφοδήμος στην ακουστική κιθάρα, ο Παύλος Μέτσιος στη τρομπέτα, ο Φίλιππος Φασούλας στο κλαρίνο, ο Μανώλης Σταματιάδης στο ακορντεόν, ο Ηλίας Ρότσιας στο ηλεκτρικό μπάσο και ο Κώστας Αναγνώστου στα τύμπανα, μας καθήλωσαν και ταυτόχρονα μας ξεσήκωσαν με τις μουσικές τους. Στη μέση της εμφάνισής τους στη σκηνή ανέβηκαν ο Λεωνίδας και ο Χρήστος από τους Social Waste και όλοι μαζί γίναμε «Περιπατητές του κόσμου». Αν δεν είναι επιτυχία σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα κυκλοφορίας του τραγουδιού να ξέρει το κοινό και να τραγουδάει όλους τους στίχους τότε τι είναι; Οι Λάργκο παντρεύουν τη βαλκανική, τη ρεμπέτικη, την παραδοσιακή και τη ροκ μουσική τέχνη με έναν τρόπο εξαιρετικό που σε γοητεύει από την πρώτη νότα.

Ξαφνικά η ατμόσφαιρα στο Κύτταρο είχε γίνει καλοκαιρινή νύχτα, είχε γίνει μουσικές, είχε γίνει παρέες, είχε γίνει και συναυλία από εκείνες που περιμένεις καιρό. Ήταν η στιγμή του Αλέξανδρου Κτιστάκη. Τον Αλέξανδρο τον γνωρίσαμε από της εμφανίσεις του στο πλευρό του Θανάση Παπακωσταντίνου και από κάποια προσωπικά του live και έχει γίνει ο δικός μας άνθρωπος πάνω στη σκηνή. Η σχέση του με το κοινό είναι ιδιαίτερη κάτι που το αναγνωρίζεις από το πρώτο live που θα παρακολουθήσεις. Στη φωνή και τις μουσικές του Αλέξανδρου βλέπουμε τον δικό μας Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον δικό μας Νίκο Παπάζογλου και τα δικά μας παραδοσιακά τραγούδια που ο ίδιος ερμηνεύει με ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο που ενώ δεν έχει βγάλει ακόμα κάποιο προσωπικό δίσκο, όπου εμφανίζεται γίνεται πραγματικά χαμός. Τραγουδήσαμε όλοι μαζί «Ανδρομέδα», γίναμε «Άγγελος Εξάγγελος»,  αγκαλιάσαμε τον διπλανό μας με τους στίχους του Ρασούλη «φίλε αδερφή ψυχή», ήπιαμε την τελευταία μας μπύρα με την «ουρά του αλόγου» και αγκαλιαστήκαμε για έναν ακόμα «Πεχλιβάνη». Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης, μαζί με τους εξαίρετους μουσικούς που τον συνόδευαν όπως ήταν ο Εύρος Βοσκαρίδης και ο Ιάκωβος Μολυμπάκης, απέδειξαν για άλλη μια βραδιά ότι είναι ταλέντα και έχουν να δώσουν πολλά στη μουσική σκηνή.

Βγαίνοντας από το μαγαζί, περίπου στις 1.30 το βράδυ, είχαμε ξεχάσει ότι βρισκόμασταν στο κέντρο της Αθήνας, είχαμε πάρει μαζί μας χαμόγελα και τραγούδια, είχαμε κάνει νέους φίλους και τελικά είχαμε ζήσει μια βραδιά «Γιούργια», που θα θυμόμαστε για καιρό!

————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here