Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη
Βιολέτα Ίκαρη: η τραγουδίστρια που ήρθε να «Ραγίσει» τον κόσμο μας… Πρώτη φορά την άκουσα live το καλοκαίρι στο Καλλιμάρμαρο, στο αφιέρωμα «Παίξε Τσιτσάνη μου». Εκεί, δίπλα στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα, ξεχώριζε με την εξαίσια και ιδιαίτερη φωνή της. Φωνή που δεν κρατά μόνο άσβεστη τη φλόγα της αγάπης για την παραδοσιακή μουσική αλλά τρόπο τινά την αναζωπυρώνει. Έχοντας τραγουδήσει επί σειρά ετών στα γνωστά πανηγύρια της γενέτειράς της, στην Ικαρία, ήρθε στην Αθήνα, έκανε μαθήματα φωνητικής και έχει αρχίσει να διαγράφει μια αξιόλογη πορεία στο μουσικό γίγνεσθαι της χώρας μας μετρώντας ήδη συνεργασίες με σπουδαία ονόματα. Μόλις ένα μήνα πριν, κυκλοφόρησε και ο πρώτος της προσωπικός δίσκος που τιτλοφορείται «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου».
Η Βιολέτα Ίκαρη ανήκει σίγουρα στους πιο ντόμπρους και αυθόρμητους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Φυσική, χωρίς ίχνος επιτήδευσης, σε κερδίζει αμέσως με το εγκάρδιο χαμόγελο και την αληθινή ματιά της. Γεμάτη αυθεντικότητα και αμεσότητα σε παρασύρει στον …Ικαριώτικο ρυθμό.
Λίγο πριν την έναρξη των εμφανίσεων της με την Ελένη Βιτάλη αλλά και την συμμετοχή της στο «Άλσος» με τον Διονύση Σαββόπουλο, την συναντήσαμε και μας μίλησε για όλα!
Πώς ξεκίνησε το δικό σου ταξίδι με τη μουσική και το τραγούδι; Υπήρξε κάποια αφορμή;
Από πολύ μικρή ηλικία έλεγα θα γίνω τραγουδίστρια και στις σχολικές γιορτές, έβγαινα μπροστά και τραγουδούσα, είχα τσαμπουκά! Φαντάσου όταν ήμουν 4-5 χρονών κι έρχονταν συγγενείς και φίλοι στο σπίτι, τους έβαζα σε κύκλο, καθόμουν στη μέση και τους ανάγκαζα να με ακούνε να τραγουδάω! Όταν ήμουν 16 χρονών, ένας φίλος θυμήθηκε ότι τραγουδούσα καλά από το δημοτικό και μου πρότεινε να πάω να τραγουδήσω σε ένα μαγαζί στην Ικαρία γιατί δεν είχαν τραγουδίστρια. Εγώ ντρεπόμουν, δεν ένιωθα καθόλου σίγουρη ότι θα τα καταφέρω και αρχικά αρνήθηκα. Μετά από προτροπή του πατέρα μου είπα να δοκιμάσω, με προέτρεψαν οι γονείς μου, “πήγαινε να δουλέψεις”. Ξεκινώντας λοιπόν δειλά σε εκείνο το μαγαζάκι, αυτό στάθηκε αφορμή για να το πάρω πιο ζεστά το θέμα του τραγουδιού. Έπειτα ήρθα στην Αθήνα, έκανα κάποια μαθήματα φωνητικής και εκεί άρχισα να πιστεύω ότι τελικά μπορώ να το κάνω. Ξεκίνησα να τραγουδάω σε μικρά μαγαζάκια στην περιοχή του Πειραιά, ταβερνάκια δηλαδή, καθώς και στα πανηγύρια στην Ικαρία.
…το «Ικαριώτικο πανηγύρι» το βλέπω σαν «υπενθύμιση της αδελφότητας μας»! Πέρα από τα σπίτια μας, να νιώθουμε και τους άλλους ότι είναι ένα κομμάτι δικό μας, και όλο αυτό μέσα στο πανηγύρι, ξυπνάει το αίσθημα της αδελφότητας…
Τα γνωστά σας πανηγύρια…! Γεννήθηκες λοιπόν και μεγάλωσες στην Ικαρία, τόπος που είναι συνυφασμένος με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και τα πανηγύρια. Τι σημαίνει για σένα «Ικαριώτικο πανηγύρι»;
Κοίτα, επειδή παίζουμε πολύ παραδοσιακό, όχι μόνο νησιώτικα αλλά και Σμυρναίικα, Ηπειρώτικα, Καλαματιανά το βλέπω σαν «υπενθύμιση της αδελφότητας μας». Αυτό σημαίνει για μένα Ικαριώτικο πανηγύρι, ότι δηλαδή έχουμε κοινές ρίζες και είναι αφορμή να το θυμηθούμε. Πέρα από τα σπίτια μας, να νιώθουμε και τους άλλους ότι είναι ένα κομμάτι δικό μας, και όλο αυτό μέσα στο πανηγύρι, ξυπνάει το αίσθημα της αδελφότητας. Έπειτα, είναι μια πολύ καλή αφορμή να ξεδώσουμε και να γλεντήσουμε, να ξεχάσουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Τα τραγούδια σου μαρτυρούν την αγάπη και την επιρροή της παραδοσιακής μουσικής. Πόσο σημαντικό θεωρείς να διατηρούμε στοιχεία της παράδοσης μας χωρίς να είμαστε προσκολλημένοι σε αυτά; Να τα παίρνουμε δηλαδή και τα πηγαίνουμε ένα βήμα παραπέρα, να τα εξελίσσουμε;
Γενικά, δεν μου αρέσει να περιορίζομαι. Το παραδοσιακό θα το κουβαλάω πάντα μαζί μου χωρίς να το καταλαβαίνω, είτε τραγουδάω ροκ είτε λαϊκό, είτε οτιδήποτε άλλο, θα καταλαβαίνεις ότι είμαι επηρεασμένη από την παραδοσιακή και τη βυζαντινή μουσική.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;
Ναι, βέβαια! Ήταν η «Γη της επαγγελίας» και το άκουσα ένα βράδυ όπως καθόμουν ανέμελη στον καναπέ. Έπαθα πλάκα! Δεν είναι εύκολο ξέρεις να περιγράψω αυτό το αίσθημα, ήταν κάτι μαγικό γιατί ήταν κιόλας τραγούδι που είχα γράψει εγώ. Το ένιωσα σαν μια μικρή δικαίωση στην επιμονή μου και στην προσπάθεια να ασχοληθώ με το τραγούδι. Ήταν συγκινητικό…
Παρότι μετράς μόλις λίγα χρόνια στο τραγούδι, έχεις συνεργαστεί με αξιόλογους καλλιτέχνες , ανάμεσα στους οποίους οι Διονύσης Σαββόπουλος και Γιώργος Νταλάρας. Πώς είναι να έχεις δίπλα σου τόσο μεγάλους «δασκάλους» και τι εφόδια σου έδωσαν;
Πρόκειται πραγματικά για μεγάλη τύχη, μεγάλα σχολεία… Κάτι που έμαθα δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους είναι η συνέπεια, πράγμα πολύ δύσκολο για μια Ικαριώτισσα! (γέλια)
Θέλει παραπάνω δουλειά από αυτό που φανταζόμουν, για να έρθει ο κόσμος να σε ακούσει, χρειάζεται πολύ μελέτη, εξελίχθηκα δίπλα τους. Έμαθα να είμαι πιο λιτή, έμαθα ότι υπάρχουν κανόνες στη μουσική και παρότι είχα ένα θέμα με τους κανόνες, τώρα έμαθα να τους ακολουθώ. Επίσης, κοντά τους έμαθα να αναδεικνύω τους στίχους των τραγουδιών και ότι η μουσική πρέπει να εξυπηρετεί το στίχο γιατί κάθε τραγούδι είναι σαν μια μικρή ιστορία, σαν μια ταινία μικρού μήκους. Να υπηρετώ και τον στίχο και όχι μόνο την μουσική, όπως συνήθιζα. Πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι, έχω πάρει πολύ αγάπη και στήριξη από αυτούς τους ανθρώπους. Ο πρώτος που με πίστεψε και με βοήθησε ήταν ο Γιάννης Μηλιώκας. Υπήρχε ένα «φιλότιμο» από την πλευρά τους, μόνο και μόνο από την κίνηση που έκαναν και με πήραν κοντά τους… Έχουν το «φιλότιμο της μοιρασιάς», αυτό που λέμε μεγαλείο της ψυχής.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θαυμάζεις πάρα πολύ και θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί του; Είτε δισκογραφικά είτε επί σκηνής;
Πολλοί. Και νέοι και παλαιότεροι. Πρωτίστως να αναφέρω ένα από τα είδωλά μου, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον οποίο αγαπώ και τον ακούω εμμονικά χρόνια τώρα. Όνειρό μου να συνεργαστώ επί σκηνής μαζί του! Έπειτα είναι αρκετοί νέοι καλλιτέχνες που μου αρέσουν, τους θαυμάζω και θα ήθελα να συνεργαστώ, όπως οι Πάνος Παπαϊωάννου, Παντελής Κυραμαργιός, Γιάννης Παπαγεωργίου, Γιάννης Διονυσίου, Βασίλης Πετρίδης. Αγαπώ πολύ τη φωνή του Θοδωρή Κοτονιά και του Απόστολου Ρίζου, ενώ λατρεύω πραγματικά την Μαρία Παπαγεωργίου. Επίσης ανακάλυψα μια καταπληκτική φωνή , τη Ρία Ελληνίδου.
…καλό θα ήταν όποιος παρουσιάζεται να έχει και μια «καινούρια πρόταση». Ο ήχος και ο στίχος είναι πάνω από όλα. Θα πρέπει να είναι αυθεντικός σε αυτό που κάνει. Δεν πρέπει να δανειζόμαστε χαρακτήρες…
Ανήκεις στη γενιά των νέων τραγουδιστών και έχεις καταφέρει να ξεχωρίσεις. Ποια στοιχεία θεωρείς ότι πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα καλλιτέχνη προκειμένου να ξεχωρίσει και να μείνει;
Καλό θα ήταν όποιος παρουσιάζεται να έχει και μια «καινούρια πρόταση». Ο ήχος και ο στίχος είναι πάνω από όλα. Όταν ο στίχος έχει βάθος, έχει πολλές πιθανότητες και ελπίδες ο καλλιτέχνης να πετύχει. Κακή μουσική θεωρώ ότι δεν υπάρχει, μόνο κακή ενορχήστρωση. Με μια πρωτότυπη και σωστή ενορχήστρωση λοιπόν και με καλό στίχο, νομίζω ότι μπορείς να ξεχωρίσεις. Τώρα πέρα από το κομμάτι της μουσικής, σίγουρα θα πρέπει να είναι αυθεντικός σε αυτό που κάνει. Δεν πρέπει να δανειζόμαστε χαρακτήρες… Όταν είσαι ο εαυτός σου, τότε κερδίζεις, δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω…
Τι σε ξενερώνει στο χώρο σου; Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί και δεν το αντέχεις;
Δεν μου αρέσει η τυποποίηση, που «σιδερώνουν» τα τραγούδια. Ειδικά όταν ηχογραφούν τραγούδια πατάνε πάνω στη στους νόμους της εκάστοτε «μόδας», αυτό με ενοχλεί. Κάνε μια δική σου πρόταση και άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου και όταν τραγουδάς και όταν ενορχηστρώνεις, δεν είναι ανάγκη να είμαστε «σιδερωμένοι», πρέπει να αφήνεσαι… Κάποιες φορές, πειράζουν τόσο πολύ τα τραγούδια που χάνεται κάτι από την ουσία και την ψυχή τους.
Μετράμε ένα μήνα σχεδόν από την κυκλοφορία του πρώτου ολοκληρωμένου άλμπουμ σου που τιτλοφορείται «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου». Πέρα από τα δικά σου τραγούδια, υπάρχει η συμμετοχή σημαντικών δημιουργών: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Μηλιώκας, Νίκος Ζιώγαλας και αρκετών ακόμη.
Είναι πολυσυλλεκτικός δίσκος όπως είπες. Περιέχει δύο τραγούδια του Αντώνη Κατσαμά και του Δημήτρη Γλέζου και αυτά είναι τα δύο μοναδικά από τους ίδιους ακριβώς δημιουργούς. Τα τραγούδια ήρθαν και με βρήκαν, δεν τα κυνήγησα, δεν είχα σχέδιο. Θα μπορούσαν να ήταν και τραγούδια ενός συνθέτη και ενός στιχουργού. Ένα-ένα τραγούδι που ερχόταν το «έντυνα» σιγά- σιγά και έτσι δημιουργήθηκε το τελικό αποτέλεσμα.
Άρα η πολυσυλλεκτικότητα προέκυψε, δεν ήταν καθαρά επιλογή σου.
Ναι προέκυψε αυτή τη φορά. Δεν αποκλείω μελλοντικά -και είναι κάτι που θα με ενδιέφερε να κάνω- ένα δίσκο ενός μόνο συνθέτη και ενός στιχουργού. Τώρα, δεν μπορούσα να τα κάνω στην άκρη τα τραγούδια που μου ήρθαν, γιατί ήταν όλα καταπληκτικά. Πέρα από τους πολλούς δημιουργούς, ο συγκεκριμένος δίσκος έχει και διαφορετικούς ήχους, έχει ροκ, έχει λαϊκό… Εξάλλου, είμαι …πολύπλευρη! Στα πανηγύρια τραγουδούσα ρεμπέτικα, ροκ, λαϊκό, σμυρναίικο, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου με ένα συγκεκριμένο είδος, δεν τραγουδάω μόνο ένα.
Πώς νιώθεις τώρα που ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε επιτέλους ο πρώτος σου δίσκος; Τι αισθήματα σου γέννησε αυτό;
Ήταν κάτι που περίμενα πολύ καιρό, τον ετοιμάζω 4 χρόνια αυτόν τον δίσκο και εν τέλει ήρθε τόσο φυσικά η κυκλοφορία… Τη χαρά την έπαιρνα τραγούδι -τραγούδι, κάθε φορά που κάναμε την ηχογράφηση στο στούντιο. Έτσι λίγη -λίγη, κομματάκι-κομματάκι… τώρα είναι ένα ακόμη κομματάκι χαράς που ήρθε και ολοκλήρωσε την ευτυχία μου.
Ετοιμάζεις video clip για κάποιο από τα τραγούδια του δίσκου σου;
Ναι, ετοιμάζω video clip για ένα τραγούδι του Απόστολου Ρίζου και της Τάμμυ Τσέκου, «το φλιτζάνι» που ήταν το τελευταίο τραγούδι που ήρθε στα χέρια μου και ενώ ουσιαστικά είχε κλείσει ο δίσκος, είπα δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει απ’ έξω αυτό το κομμάτι! Πρόκειται για ένα υπέροχο ζεϊμπέκικο. Το video clip θα κυκλοφορήσει μετά τα Χριστούγεννα και θα είναι σε σκηνοθεσία του Νίκου Σούλη. Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή για μένα που αυτός ο άνθρωπος με βοηθάει και έχουμε σταθερή συνεργασία.
…έχει χαθεί η έννοια του ανθρώπου. Ξέρεις για μένα άνθρωπος είναι αυτός που θα κοιτάξει τον συνάνθρωπο, που θα νοιαστεί, που θα έχει φιλότιμο. Έχουμε φτιάξει στερεότυπα τύπου αν είσαι καλός χριστιανός είσαι καλός άνθρωπος, αν είσαι πατριώτης είσαι καλός άνθρωπος, δεν είναι έτσι όμως. Εννοείται ζητείται Άνθρωπος…
H κυκλοφορία του άλμπουμ συνοδεύεται από την κυκλοφορία του single «Ζητείται άνθρωπος», σε μουσική Δημήτρη Γλέζου και στίχους του Αντώνη Κατσαμά. Πιστεύεις ότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στις οποίες ζούμε έχουν διαταράξει τόσο πολύ τις προσωπικές μας σχέσεις που πλέον είναι τόσο δύσκολο να βρούμε έναν «Άνθρωπο»;
Κανονικά, επειδή ζούμε σε δύσκολη εποχή, δεν θα έπρεπε να ψάχνουμε ανθρώπους, θα έπρεπε να είχαμε γίνει όλοι μια γροθιά και αυτοί που δεν είναι «άνθρωποι» να έχουν μεταμορφωθεί σε ανθρώπους και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε παρέα πια και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να βρούμε λύση, να πάμε κόντρα σε αυτό που συμβαίνει. Ο καθένας έχει κλειστεί στο σπίτι του, κοιτάει τη καμπούρα του, το πολύ την οικογένειά του, δίχως να τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Έχει χαθεί η έννοια του ανθρώπου. Ξέρεις για μένα άνθρωπος είναι αυτός που θα κοιτάξει τον συνάνθρωπο, που θα νοιαστεί, που θα έχει φιλότιμο. Έχουμε φτιάξει στερεότυπα τύπου αν είσαι καλός χριστιανός είσαι καλός άνθρωπος, αν είσαι πατριώτης είσαι καλός άνθρωπος, δεν είναι έτσι όμως. Εννοείται ζητείται Άνθρωπος! Ζητείται άνθρωπος και είναι κάτι πιο βαθύ αυτό που ζητάς… και είναι το αυτονόητο, δυστυχώς.
«Απέραντη ερημιά», νέο τραγούδι με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Με συγκίνησε όταν το άκουσα, έχει μια γλυκιά μελαγχολία, βγάζει μια νοσταλγία, κάτι απροσδιόριστα όμορφο…
Αυτό το τραγούδι… Έγραψα πρώτα τη μουσική και το έδωσα στη Σμαρώ Παπαδοπούλου και μου έβαλε πάνω το στίχο. Όταν το άκουσα, «άκουγα» μέσα τον Παπακωνσταντίνου! Έλεγα λοιπόν ή θα το πω με τον Παπακωνσταντίνου ή θα το πει μόνος του! Αυτό είναι ένα ευαίσθητο όπως είπες τραγούδι και ο Βασίλης έχει την απίστευτη ικανότητα να σε «βουτάει» μέσα στο τραγούδι… Όταν μπήκα να κάνω το demo, σκεφτόμουν και φανταζόμουν πώς θα το έλεγε ο Παπακωνσταντίνου. Όταν αποφασίσαμε τελικά ότι θα το πούμε μαζί η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ζω για την στιγμή που θα το πούμε παρέα επί σκηνής.
…όλα τα τραγούδια έχουν να πουν κάτι στη δική μου ψυχή. Αν δεν μου ταίριαζαν οι στίχοι δεν θα τα έλεγα. Δεν θα μπορούσα να πω ένα τραγούδι που δεν το πιστεύω, που δεν με χαρακτηρίζει, που δεν είναι “εγώ”…
Στο σημείωμα που έχεις γράψει για το νέο άλμπουμ αναφέρεις κάπου «όλα τα τραγούδια θα τα προσέχω σαν παιδιά μου». Υπάρχει κάποιο τραγούδι ωστόσο που το αγαπάς λίγο παραπάνω; Που το ξεχωρίζεις για δικούς σου προσωπικούς λόγους;
Όλα τα τραγούδια έχουν να πουν κάτι στη δική μου ψυχή. Αν δεν μου ταίριαζαν οι στίχοι δεν θα τα έλεγα. Δεν θα μπορούσα να πω ένα τραγούδι που δεν το πιστεύω, που δεν με χαρακτηρίζει, που δεν είναι “εγώ”. Όλα τα τραγούδια λοιπόν τα αγαπώ αλλά ναι, ξεχωρίζω ένα και αυτό έχει να κάνει με κάτι που είχα κρύψει πολύ καλά ακόμη και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Ότι είμαι πολύ ενοχική, ότι και να συμβεί το φορτώνω σε μένα, ακόμα κι όταν συμβαίνει κάτι καλό στη ζωή μου, νιώθω ότι δεν το αξίζω. Το τραγούδι λέγεται «όταν στα κρυφά γελάω», σε στίχους της Νάντιας Δουλαβέρα και είναι το τραγούδι που εκφράζει αυτό το συναίσθημα.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με την Βυζαντινή μουσική; Μου είπες πριν ότι πήρες το πτυχίο σου. Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να διδάξεις κιόλας; Είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε;
Ναι, ξεκίνησα επειδή θεώρησα ότι για να τραγουδήσω το παραδοσιακό, που τραγουδούσα στα Ικαριώτικα πανηγύρια, πρέπει να έχω μελετήσει τη Βυζαντινή μουσική. Και έπειτα σκεφτόμουν αυτό που είπες, ότι επειδή δεν ήξερα πώς θα εξελιχθεί με τη μουσική, ήθελα να μπορώ να έχω τη δυνατότητα να διδάξω. Επίσης, η Βυζαντινή μουσική σου δίνει τη δυνατότητα και την ευχέρεια στον αυτοσχεδιασμό στο τραγούδι, έτσι το είδα και σαν μια καλή ευκαιρία στα πλαίσια της προσπάθειάς μου να εξελιχθώ .
Διάβασα ότι ασχολείσαι με την Αγιογραφία. Τι άλλο σε χαλαρώνει και σου προσφέρει χαρά;
Η Αγιογραφία προέκυψε. Μιας και πήγαινα Βυζαντινή μουσική, στη σχολή εκεί έκαναν και Αγιογραφία και επειδή ασχολούμαι με τη ζωγραφική το συνδύασα. Βασικά η ζωγραφική είναι το χόμπι μου. Με χαλαρώνει η ζωγραφική και το τραγούδι. Οι στιγμές χαλάρωσης για μένα είναι επίσης το βράδυ που θα αράξω στον καναπέ και θα δω ταινία ή πριν κοιμηθώ, που πάντα κάτι θα διαβάσω.
Ζούμε σε μια κοινωνία που βιώνει την ηγεμονία των social media. Ποια είναι η σχέση σου μαζί τους;
Ναι, η αλήθεια είναι με έχει πάρει και μένα λίγο η μπάλα. Καθημερινά μπαίνω facebook, instagram αλλά δεν τα χρησιμοποιώ μανιωδώς, ζω και την ζωή μου… Περισσότερο σαν μέσο προβολής για την δουλειά μου, τις εμφανίσεις, τα live…
…δεν ξέρω τι είναι αυτό που μπορεί να ξυπνήσει τον κόσμο μας και να τον κάνει καλύτερο. Σίγουρα θα το καταφέρουμε αν αποβάλλουμε τον εγωισμό μας και βγούμε έξω από τη βολεψιά μας, τότε σίγουρα θα «ραγίσει» ο κόσμος…
Βιολέτα στην μεγαλύτερή σου μέχρι τώρα επιτυχία, τραγουδάς «έλα και ράγισε τον κόσμο μου». Τι μπορεί αλήθεια να «ραγίσει» τον κόσμο μας και να τον κάνει ομορφότερο;
Αν το ήξερα αυτό θα είχα βγει στην τηλεόραση και στα ραδιόφωνα με το έτσι θέλω να το βροντοφωνάξω! Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μπορεί να ξυπνήσει τον κόσμο μας και να τον κάνει καλύτερο. Σίγουρα θα το καταφέρουμε αν αποβάλλουμε τον εγωισμό μας και βγούμε έξω από τη βολεψιά μας, τότε σίγουρα θα «ραγίσει» ο κόσμος. Το πρόβλημα όμως δεν μπορεί να μας το λύσει ένας ηγέτης μόνος του, θα πρέπει ένας-ένας ξεχωριστά, να δουλέψει με τον εαυτό του και ύστερα να γίνουμε μια ομάδα. Αν αλλάξουμε εμείς θα αλλάξει και ο κόσμος…
Έχεις κάποιο μότο; Ποιο είναι αυτό;
«όπου γης και πατρίς» και «και όπου δυο και εγώ τρείς»!
Πού μπορούμε να σε απολαύσουμε προσεχώς. Με οικοδεσπότη τον Διονύση Σαββόπουλο, το θρυλικό παλιό στέκι «Άλσος» εγκαινιάζει μια νέα εποχή στις 22 Νοεμβρίου. Μάθαμε ότι θα συμμετέχεις και εσύ σε αυτό το υπέροχο πρότζεκτ. Θέλεις να μας μιλήσεις γι’ αυτό;
Όλο αυτό που κάνει ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι μια σπουδαία προσπάθεια και μια αξιέπαινη πρωτοβουλία. Δίνει χώρο στα νέα παιδιά και είναι αυτό που λέμε «συντρέχτες» στην Ικαρία, όλοι μαζί να ενωθούμε και να πετύχουμε κάτι όμορφο. Θα συμμετέχω σε τέσσερις παραστάσεις. Στις 22 και στις 29 Νοεμβρίου στην παράσταση «οι καινούριοι του μήνα», όπου θα είμαι εγώ με την Κατερίνα Ντούσκα και την Κατερίνα Πολέμη και στο τέλος θα υπάρχει μια σύμπραξη, οι τρεις μας μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο. Επίσης τις Παρασκευές 23 και 30 Νοεμβρίου αντίστοιχα, θα συμμετέχω στην παράσταση «τα πιο ωραία λαϊκά» που διευθύνει η Λίνα Νικολακοπούλου, η οποία και επιλέγει τα τραγούδια. Θα είμαι μαζί με την Ρία Ελληνίδου και τον Θάνο Ματζίλη.
Θα σου έχουν πει πολλές φορές ότι η φωνή σου μοιάζει με εκείνη της Ελένης Βιτάλη. Πώς νιώθεις ακούγοντάς το και πόσο μάλλον όταν πρόκειται να συνεργαστείς μαζί της;
Ναι πράγματι, είναι κάτι που μου λένε αλλά πιστεύω ότι δεν ισχύει. Μακάρι να είχα κάτι από τη φωνή, τη χροιά και τις δυνατότητες της Ελένης Βιτάλη. Για μένα πρόκειται για τη μεγαλύτερη ελληνίδα τραγουδίστρια, είναι καταπληκτική, έχει απίστευτες ερμηνείες, είναι αισθαντική, η καλύτερη φωνή. Το μόνο κοινό είναι ότι έχουμε ασχοληθεί και οι δύο με την Βυζαντινή μουσική και αυτό φαίνεται στα «γυρίσματα», στη φωνή.
Για πες μου και για την συνεργασία σας…
Αρχίζουμε εμφανίσεις με την Ελένη Βιτάλη και τους Τζουμ στις 7 Δεκεμβρίου στο «Ίλιον Plus». Αυτή η συνεργασία ήταν κάτι που δεν τολμούσα να ονειρευτώ, δεν πίστευα ποτέ ότι θα τραγουδήσω δίπλα σε αυτή τη μεγάλη καλλιτέχνιδα. Μεγάλωσα με την φωνή της Ελένης Βιτάλη και αυτό είναι κάτι που με συγκινεί. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη που θα είμαι μαζί της. Ξέρεις, η Ελένη είναι πολύ–πολύ γλυκός άνθρωπος, είναι «μια αγκαλιά» και οι Τζουμ είναι πολύ ταλαντούχοι μουσικοί με προσωπικότητα και πραγματικά πιστεύω ότι θα περάσουμε πολύ όμορφα.
Τι είναι αυτό που δεν έχεις προγραμματίσει και θα ήθελες να συμβεί στο άμεσο μέλλον;
Ένα ταξίδι! Να μου δοθεί η ευκαιρία να γυρίσω και να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, με πρώτο προορισμό την Ταϋλάνδη!
Βιολέτα σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την υπέροχη κουβέντα μας!
Εγώ ευχαριστώ πολύ!
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…