1/4/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Θανάσης Μαϊκούσης
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Για ακόμη μια φορά, το Mike’s Irish bar σχεδίαζε να γεμίσει το χώρο με ζωντανές μουσικές, εκτός από καλή μπύρα! Την τελευταία Πέμπτη του Μαρτίου, στη σκηνή του φιλοξενούσε δύο ξεχωριστές …ladies! Όχι οποιεσδήποτε ladies, αλλά τις Jazzical Ladies!

Ποιες είναι οι Jazzical Ladies; Φρόντισα να μάθω πολύ περισσότερα λίγο πριν αρχίσει η μουσική παράσταση που μας ετοίμαζαν…

Music Corner: Για αρχή, θέλετε να μας προετοιμάσετε για το τι θα δούμε σήμερα;
Λούσα Μαρσέλλου: Σήμερα θα δείτε μια μουσική παράσταση, αφιερωμένη στο θέατρο και τον κινηματογράφο, παλαιό, νέο, ελληνικό και ξένο, με έμφαση στο musical. Εξ ου και το «Jazzical Ladies», για να ξεκινήσουμε από κει. Το Jazzical βγαίνει από το Jazz και το Musical. Μέσα στο πρόγραμμά μας έχουμε βάλει πολλά κομμάτια, τα οποία λίγο τα έχουμε αλλάξει και τα έχουμε κάνει πιο jazz, πιο swing, και πάρα πολύ musical. Στο πιάνο είναι ο Τάσος Χαλκίδης και στο τσέλο η Αντιγόνη Σεφερλή. Σήμερα στα κρουστά είναι και ο Νίκος ο Τουλιάτος. Αυτό είναι μεγάλη τιμή για μας, αυτή τη στιγμή είναι το νούμερο ένα «κρουστό» της Ελλάδος. Μας έχει σκηνοθετήσει η Σία Κοσκινά, νούμερο ένα musical performer της Ελλάδος, η μόνη πλήρως καταρτισμένη όσον αφορά το musical στην Ελλάδα. Τέλος, στις ενορχηστρώσεις είναι η Νίκη Χαρλαύτη, ανερχόμενη συνθέτης και βιρτουόζα πιανίστας.
Εμείς λοιπόν παρουσιάζουμε το πρόγραμμά μας σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος είναι η παράσταση αυτή κάθε αυτή, εξιστορώντας μια κάπως πιπεράτη ιστορία, και το δεύτερο μοιάζει με party, πάλι με κομμάτια από τον κινηματογράφο και αρκετές διασκευές jazzical.

Music Corner: Πώς συναντήθηκαν η Λούσα Μαρσέλλου και η Νάντια Μητρούδη;
Νάντια Μητρούδη: Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι στο θίασο του «Τρελαντώνη», όπου έκανε audition η Σοφία Σπυράτου. Πήρε και τις δύο, είδαμε η μια την άλλη και διακρίναμε ότι υπάρχει πολύ …πράγμα!
Λούσα Μαρσέλλου: Αυτό είναι κάτι που ήθελα να το κάνω πάρα πολύ καιρό. Φαντάσου όμως με ένα πιάνο και πιο soft. Με τη Νάντια έτυχε πάλι στο θέατρο να παίζουμε ζευγάρι και δέσαμε. Πρότεινα στη Νάντια την ιδέα μου, να το κάνουμε λίγο πιο jazz, εκείνη δέχτηκε με μεγάλη μου χαρά κι έτσι κάναμε τις «Jazzical Ladies».

Music Corner: Έχετε ασχοληθεί λοιπόν και οι δυο με το θέατρο…
Λούσα Μαρσέλλου: Είμαστε ηθοποιοί και τραγουδίστριες.
Νάντια Μητρούδη: Έχουμε κάνει πολλά projects, και μαζί και χώρια μέσα στο χρόνο. Παράλληλα τραγουδάμε και για το κέφι μας και για την εξέλιξή μας. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας.

Music Corner: Κρατάτε δηλαδή τη θεατρικότητά σας και στο τραγούδι…
Λούσα Μαρσέλλου: Εννοείται! Είμαστε musical performers. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό σαν έννοια. Εμείς θεωρούμε ότι είναι ηθοποιοί που τραγουδάνε. Εμείς έχουμε σπουδάσει και θέατρο και τραγούδι και χορό. Μπορούμε και συνδυάζουμε και τα τρία. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα υπάρχει μόνο μια σχολή, η οποία άνοιξε πριν δύο χρόνια και είναι της Σίας της Κοσκινά. Τώρα ξεκινάει σιγά σιγά το musical στην Ελλάδα. Επειδή λοιπόν εμείς έχουμε αυτό το ψώνιο, όσο μπορούμε, το κάνουμε! Στον «Τρελαντώνη», για παράδειγμα, που είμαστε και οι δύο, έχουμε και χορό και τραγούδι.

Music Corner: Κάποιοι θεωρούν ότι η jazz είναι ένα μουσικό είδος που ταιριάζει σε όλα τα γούστα.
Νάντια Μητρούδη: Πριν μπούμε σε αυτό, να πω ότι για μένα jazz δεν είναι ένας είδος μουσικής, είναι τρόπος ζωής. Εμείς λεγόμαστε «Jazzical Ladies» και αυτό προκύπτει από ένα μείγμα πραγμάτων. Δεν παίζουμε μόνο jazz και τέλος. Είναι οι πρόζες μας, είναι η ελευθερία του λόγου, το πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος. Όλα είναι jazz. Κάνεις ό,τι σου έρχεται, έχεις την ελευθερία να κάνεις τα πάντα.
Λούσα Μαρσέλλου: Είμαστε …jazz γενικότερα! Σήμερα ξεκινάμε από swing musical και καταλήγουμε σε disco και Βουγιουκλάκη!
Νάντια Μητρούδη: Γιατί, δεν είναι η Βουγιουκλάκη jazz;
Λούσα Μαρσέλλου: Εννοείται. Καταρχάς, το «Μου αρέσουνε τα αγόρια» που λέμε, είναι από τα λίγα jazz κομμάτια που παίζουν στον ελληνικό κινηματογράφο.

Music Corner: Στο δελτίο τύπου των εμφανίσεών σας διαβάσαμε ότι ακούμε κομμάτια, των οποίων ο στίχος έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Λούσα Μαρσέλλου: Βεβαίως, οι αποδόσεις στα ελληνικά είναι της Σίας Κοσκινά και της Νίκης Χαρλαύτη.

Music Corner: Δεν είναι λίγο επικίνδυνο αυτό;
Λούσα Μαρσέλλου: Θα σου πω γιατί το κάνουμε. Όπως είπα και πριν, η γνώση του musical στην Ελλάδα δεν είναι πολλή. Όταν, λοιπόν, έρχεται κάποιος να παρακολουθήσει μια μουσική παράσταση σε έναν τέτοιο χώρο, πιο cosy, πιο μικρό, και του τραγουδήσεις ένα κομμάτι που δεν το ξέρει και δεν καταλαβαίνει και τα λόγια, μπορεί να τον χάσεις. Όταν όμως του μιλάς στη γλώσσα του, τον κερδίζεις. Θεωρούμε ότι οι αποδόσεις είναι πάρα πολύ πετυχημένες. Στο facebook έχουμε και video, μπορείτε να δείτε κι εκεί. Ακριβώς λοιπόν επειδή όλα τα κομμάτια συνδέονται και αποτελούν μια ιστορία, τα αποδίδουμε στα ελληνικά για να καταλαβαίνει ο κόσμος. Από την άλλη, το “All tha Jazz”, ας πούμε, που το ξέρει όλος ο κόσμος, το λέμε στη γλώσσα του κανονικά. Υπάρχει, όμως, ένα κομμάτι που λέγεται «Tits and ass», το οποίο έχει μια πολύ αστεία ιστορία και είναι κρίμα να μην το καταλάβουν.
Νάντια Μητρούδη: Να σημειώσω εδώ ότι μια διαφωνία την είχαμε σε αυτό με τη Λούσα και το κατανοώ απόλυτα αυτό που λες. Ας πούμε, στο «Mein Herr», το έκανα μισό μισό. Επικράτησε η δική μου άποψη! (γέλια) Θεωρώ ότι κάποια τραγούδια δεν πρέπει να τα αγγίζει, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα κι αυτό που λέει η Λούσα. Αν το δίνεις στο πιάτο, ο άλλος το μασάει. Αλλά εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να τα δίνεις όλα στο πιάτο.
Λούσα Μαρσέλλου: Θέλουμε λίγο χρόνο να μυηθεί η Ελλάδα στο musical, για να τα παίζουμε όπως είναι. Όλα τα musical που ανεβαίνουν στην Ελλάδα, τα μεταφράζουν. Και κάποια, όντως, χάνουνε πάρα πολύ. Δε θέλω να ακουστεί αλαζονικό, αλλά θεωρώ ότι οι αποδόσεις μας είναι πολύ εύστοχες. Ελπίζω να βγούμε αληθινές!

Music Corner: Εκτός από τα musical και τα κομμάτια που διασκευάζετε, έχετε σκεφτεί ποτέ να μπείτε σε διαδικασία προσωπικής δημιουργίας;
Λούσα Μαρσέλλου: Εγώ δε μπορώ να το κάνω αυτό γιατί ήμουν τεμπέλα μικρή και δεν έμαθα μουσική! Σπούδασα τραγούδι βέβαια. Αυτό που θέλω να κάνω είναι αυτό που κάνουμε τώρα, αλλά σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα. Μπορώ να κάνω τη, θα τολμήσω να πω, σύνθεση της παράστασης. Αλλά μουσική όχι.
Νάντια Μητρούδη: Εγώ δε μπορώ να μπω στη διαδικασία της δημιουργίας. Μου αρέσει πιο πολύ να ταυτίζομαι με κάτι και να έχω κι ένα σκηνοθέτη. Μου αρέσει να παίζει το μυαλό μου παιχνίδια έτσι. Αν ήθελα να φτιάξω μουσική, θα δημιουργούσα σε κάτι άλλο, πιο έντεχνο, πιο rock, πιο pop, που μου αρέσουνε πάρα πολύ.

Music Corner: Και μετά το Mike’s Irish bar, πού θα σας δούμε;
Λούσα Μαρσέλλου: Στις 4 του μήνα θα είμαστε στο Egomio στη Γλυφάδα, και έχουμε ήδη κλεισμένες εμφανίσεις στο Cabaret Voltaire, στο Μεταξουργείο. Έχουμε ήδη παίξει δύο παραστάσεις στο Jazzart και ήδη μιλάμε και για το καλοκαίρι και για του χρόνου. Αλλά θα πω και το κλισέ: δεν είναι ακόμα τίποτα ανακοινώσιμο! (γέλια)

Μετά από αυτή την ευχάριστη συζήτηση και με πολύ κόσμο να γεμίζει στο μεταξύ τα σκαμπό και τα τραπέζια του μαγαζιού, όλη αυτή η παράσταση για την οποία μας προετοίμασαν τα κορίτσια, ήταν έτοιμη να ξεκινήσει! Το μαγαζί ήταν όλο κρατημένο από παρέες. Ευτυχώς βρήκα ένα τραπεζάκι στο βάθος του μαγαζιού και ήμουν έτοιμη να τις απολαύσω, έστω και από μακριά.

Φυσικά αυτό δε γινόταν! Για να απολαύσει κάποιος τις Jazzical Ladies πρέπει να είναι όρθιος και μπροστά στη σκηνή. Αυτό το κατάλαβα μόλις τις είδα να βγαίνουν από το καμαρίνι τους, με μια βαλίτσα στο χέρι η καθεμία, ένα καπέλο κι ένα παλτό να τρέχει πίσω τους καθώς εκείνες πήγαιναν αλαφιασμένες προς τη σκηνή. Ήταν εμφανές εξ αρχής ότι η βραδιά θα είχε πολλή θεατρικότητα, πολλή διαδραστικότητα και πολλά… αναπάντεχα επί σκηνής.

Η Λούσα Μαρσέλλου και η Νάντια Μητρούδη έβγαλαν τα παλτά τους και μας καλωσόρισαν με το πιο κατάλληλο ίσως κομμάτι για ό,τι ακολοθούσε: “Willkommen, bienvenue, welcome!”, από το Cabaret φυσικά. Για αρχή είχαν βγει ασπροπρόσωπες, το πρόγραμμα είχε musical, jazz διάθεση και πολλή επικοινωνία με το κοινό, με ματιές, μικρά χορευτικά και όση ελεύθερη κίνηση επέτρεπε η μικρή υποτυπώδης σκηνή του Mike’ s Irish bar. Παρόλο όμως που η σκηνή δεν ήταν για πολλά πράγματα, δεν άργησα να καταλάβω το ρόλο της βαλίτσας σε όλο το σκηνικό. Μέσα από τις βαλίτσες, οι κυρίες έβγαζαν τα απαραίτητα για να κάνουν το … “κομμάτι” τους, ανάλογα με τη μουσική, τους στίχους, την ιστορία που κρύβεται πίσω από το καθένα. Πούπουλα για το λαιμό, κορνίζες για χορευτικό παιχνίδι, καπέλα και οτιδήποτε άλλο, έβγαιναν από τις βαλίτσες τους και έστηναν το σκηνικό που ήταν απαραίτητο!

Ο ελληνικός κινηματογράφος που μας υποσχέθηκαν δεν άργησε να έρθει! Η “Μαύρη Φόρντ” της Μάρως Κοντού, το “Μου αρέσουνε τ’ αγόρια” της Αλίκης Βουγιουκλάκη και άλλα κομμάτια πήραν jazz και swing μορφή αλλά και μια ανανέωση μέσα από τις φωνές της Λούσας και της Νάντιας. Η “Μπέμπα” (άλλες εποχές με συνεργασίες Πάριου – Σαββόπουλου) ακολουθήθηκε από έναν πολύ εμπεριστατωμένο σχολιασμό σχετικά με τις καμπύλες των γυναικών… Κακά τα ψέματα, οι γυναίκες πρέπει να έχουν κι από αυτές! Αργότερα, η Ζωζώ Σαπουντζάκη έκανε τη δική της εμφάνιση μέσα από τον τρόπο των κοριτσιών με το κομμάτι “Είμαι κορίτσι ζόρικο”…

Οι Jazzical Ladies επιχείρησαν όντως να αποδώσουν κομμάτια στα ελληνικά. Κάποια από αυτά τα καταλάβαμε, όπως το “I feel pretty”, ενώ άλλα δεν τα αναγνωρίσαμε καν και απλά τα παρακολουθήσαμε με τη μορφή που είχαν επιλέξει τα κορίτσια στην ερμηνεία και η Σία Κοσκινά με τη Νίκη Χαρλαύτη στις αποδόσεις. Υπήρχαν βέβαια και κομμάτια – “υβρίδια”, όπως το “Mein Herr” για το οποίο μας προϊδέασε και η Νάντια, το οποίο ήταν όντως πετυχημένο.

Φυσικά το θέατρο δεν έλειπε από το πρόγραμμα, καθώς η “Κουτσομπόλα” της Άννας Παναγιωτοπούλου δε μπορούσε να μην αναρωτιέται ακόμα … “ποια άπλουσε τα ρούχα στην ταράτσα”!

Οι Jazzical Ladies κάνουν μια προσπάθεια να προσαρμόσουν το ελληνικό κοινό στον τρόπο ζωής της jazz και του musical, χωρίς το ένα να αναιρεί το άλλο και χωρίς το ένα να μπορεί να ζήσει χωρίς το άλλο. Η θεατρικότητά τους εμφανής και η δυνατότητά τους να στηρίξουν το συγκεκριμένο είδος απόλυτα διακριτή, είτε με τη φωνή, είτε με την κίνηση και τη στάση. Διασκεδαστικές με το κοινό, με μικρές και πιπεράτες ιστορίες στο ενδιάμεσο, αλλά και μπόλικη σάτιρα στα κείμενά τους. Όπως καταλάβατε, δεν ήταν ένα απλό live με μια σειρά τραγουδιών. Μεταξύ αυτών, υπήρχε διαδραστικότητα και παιχνίδι με τον κόσμο αλλά και μεταξύ τους. Αυτό που ίσως θα ήθελα εγώ προσωπικά, θα ήταν να της δω σε έναν πιο μεγάλο χώρο, ικανό να φιλοξενήσει όλα όσα έχουν στο μυαλό τους αυτά τα κορίτσια. Βέβαια ο ηθοποιός και ο τραγουδιστής κάποιες φορές δε χρειάζονται κάτι παραπάνω από ένα χώρο 1×2. Αλλά το musical, ο χορός και το τραγούδι, ο κινηματογράφος και το θέατρο, όταν συναντιούνται, το χρειάζονται και με το παραπάνω!

Με τις Jazzical Ladies έπαιξαν οι:
Νίκος Τουλιάτος – κρουστά
Αντιγόνη Σεφερλή – τσέλο
Τάσος Χαλκίδης – πιάνο

——————-

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here