6/12/2010
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
Τον Παύλο Σιδηρόπουλο δεν πρόλαβα να τον ζήσω. Άλλωστε «έφυγε» από αυτή τη ζωή όταν εγώ ήμουν τριών χρονών. Ανήμερα της γιορτής μου, ειρωνεία. Τον Παύλο τον αγάπησα όσο κανέναν Έλληνα καλλιτέχνη. Όχι τόσο για τη φωνή του όσο για το ότι ήταν ένας γνήσιος τραγουδιστής, αντισυμβατικός, επαναστάτης, ένας καταραμένος ποιητής. Πρίγκιπας με μία λέξη. Έτσι ήταν και το παρατσούκλι του.
Ο Παυλάρας μας άφησε νωρίς. Είναι αυτή η ρημάδα η κατάρα που κυνηγάει όλους αυτούς τους μεγάλους ροκάδες. Παιδί εύπορης οικογένειας, δε βολεύτηκε ποτέ με τα πλούτη. Αγωνιστής στη Χούντα, φοιτητής στο Μαθηματικό, πανέξυπνος και όμορφος. Μάγκας. Αυτό ήταν ο Παύλος, μάγκας. Έγραφε όλα αυτά που ένιωθε και μετά τα τραγουδούσε. Δεν ντρεπόταν για τίποτα. Έρωτες, χωρισμοί, ναρκωτικά. Ήξερε που βάδιζε και δίδασκε τους γύρω τους να μην του μοιάσουν. Δεν ήταν καλό πρότυπο, έτσι έλεγε. Καλά πρότυπα ήταν τα παιδιά της τάξης τρεις κι ογδόντα. Έτσι ήταν τότε. Ο Σιδηρόπουλος έζησε γρήγορα τη ζωή του. Έτσι το ήθελε. Με πάθη, με λάθη, με ένταση, με ταχύτητα. Δε βολεύτηκε ποτέ του. Με το μόνο που είχε βολευτεί ήταν με την κατάρα των ναρκωτικών. Ποτέ δεν τον ένοιαξε ο περίγυρος του. Μίλαγε όπως ήθελε, για ότι ήθελε, αγαπούσε τη μουσική του και τις γυναίκες. Μουσικά ο Παύλος ήταν το σκαλοπάτι για τους μετέπειτα ροκάδες. Άνοιξε την πόρτα και έδειξε το δρόμο για αυτό που σήμερα ονομάζεται ελληνικό ροκ. Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους έφτιαξε τους «Σπυριδούλα», μπάντα που δεν κράτησε πολύ, τέσσερα χρόνια μόνο. Αρχές του ‘80 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιούργησε τους Απροσάρμοστους, μπάντα που έμελλε να είναι και η τελευταία του. Μαζί ηχογράφησαν πολλές μεγάλες επιτυχίες και έγραψαν τη δική τους μοναδική ιστορία στην ελληνική μουσική.
Το καλοκαίρι του 1990 παραλύει το δεξί του χέρι, πιθανότατα λόγω προβλήματος στα αγγεία του. Το γεγονός αυτό καθώς και ο θάνατος της μητέρας του λίγους μήνες πριν, τον διέλυσαν ψυχολογικά. Το μοιραίο δεν άργησε να έρθει. Το απόγευμα όμως της 6ης Δεκεμβρίου του 1990, ο Παύλος Σιδηρόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο. Όλοι πάγωσαν. Ο πρίγκιπας μας την έκανε. Πήγε ψηλά, παρέα με τον Νικόλα Άσιμο και την Κατερίνα Γώγου.
Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο του Παύλου. Σήμερα που η ανάγκη για απροσάρμοστους και επαναστάτες μοιάζει πιο επιτακτική από ποτέ. Σήμερα που έχουμε τόσο ανάγκη καλλιτέχνες όπως ο Παύλος, η Κατερίνα, ο Νικόλας. Σήμερα που θα μας κοιτούν από ψηλά και θα λένε με μία φωνή… Άντε και καλή τύχη μάγκες…