Γράφει η Κατερίνα Γεωργίου
Φωτογράφηση: Νατάσσα Ασημακοπούλου
Ας το κάνουμε λίγο ανορθόδοξα αυτή τη φορά και να δούμε τη βραδιά από το τέλος.. Και για το τέλος ένα είναι βέβαιο, οι φήμες που θέλουν το Λεωνίδα Μπαλάφα ακούραστο να μη θέλει να εγκαταλείψει τη σκηνή προτού εξαντλήσει το ρεπερτόριό του επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά! Τόσο που είναι ικανός να μείνει μόνος του πάνω στη σκηνή και να πει ένα κομμάτι ακόμη, σε πείσμα της υπόλοιπης μπάντας που αποχωρεί σύμφωνα με τον προγραμματισμένο χρόνο και του επιχειρηματία που έχει ορίσει το χρόνο αυτό. Δυστυχώς για τους επίμονους θαυμαστές όμως, το ωράριο του μαγαζιού ήταν αυτό που σήμανε τη λήξη κατά τη μία μετά τα μεσάνυχτα. Είναι άλλωστε γνωστό πως το Stage Volume 1 συνηθίζει να λήγει τις συναυλίες σε ώρα λειτουργίας του μετρό ώστε να εξυπηρετείται το κοινό και κάτι τέτοιο έπρεπε και αυτή τη φορά να τηρηθεί παρά τη διάχυτη δυσαρέσκεια.
Για να είμαστε και δίκαιοι βέβαια, θα πρέπει να τού αναγνωρίσουμε πως, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του, ήταν τυπικότατος στο ραντεβού του. Στις 21.40, με μόνο 10 λεπτά καθυστέρηση ο Λεωνίδας ήταν στη σκηνή έτοιμος να ξεσηκώσει τα πλήθη, αυτά έστω που γέμισαν το μαγαζί. Ξεκίνησε το πρόγραμμα με το «Δυό ώρες μόνο», αν και τελικά είχε μπροστά του ένα καθαρό τρίωρο on stage, και στη συνέχεια ακούσαμε κομμάτια από παλιότερα άλμπουμ καθώς και από τον καινούριο δίσκο που αναμένεται να βγει στα τέλη Οκτωβρίου – αρχές Νοεμβρίου με κομμάτια που ήδη κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Μερικά από αυτά ήταν ο «Ψεύτης ντουνιάς», οι «3 ευχές», το «Δεν έχω μάτια γι’ άλληνε» το «Ανεβάζω πυρετό» και και και. Κόσμος όρθιος λοιπόν και τα χέρια ψηλά στον αέρα για κάθε τραγούδι, τόσο που έκαναν και τη δουλειά της φωτογράφου μας δύσκολη κάποιες στιγμές.
Κοιτούσες γύρω και έβλεπες νεολαία να χοροπηδάει και να τραγουδάει. Και να μη χάνει στίχο από τα τραγούδια. Και αναρωτιέσαι πόσα τραγούδια μπορεί να αποστηθίσει κάποιος και πόσες φορές άραγε να τα έχει ακούσει για να καταφέρει κάτι τέτοιο. Κι εκεί που καταγράφω ήσυχα στη γωνιά μου τα τεκτενόμενα αναγνωρίζω την εισαγωγή από το αγαπημένο μου κομμάτι. Ποιό άλλο; Τον «Πυροσβεστήρα»! Τραγουδάω κι εγώ λοιπόν και θυμάμαι καλοκαιρινές βραδιές στην Αντίπαρο. Τελικά κοιτώντας γύρω μου διαπίστωσα πως μάλλον ήταν πολλών αγαπημένο τραγούδι! «Ό,τι αισθάνεσαι να λες γιατί περνάνε οι στιγμές» ακούσαμε και προβληματιστήκαμε για λίγο, μέχρι που υποβοηθούμενοι από τον καλλιτέχνη σκεφτήκαμε «Ας πάει στην ευχή ό,τι βαραίνει την ψυχή» βρε αδερφέ και συνήλθαμε!
Γεγονός είναι πως ο Λεωνίδας Μπαλάφας σού δείχνει πως αγαπάει να βρίσκεται πάνω στη σκηνή, αγαπά να τραγουδάει, να μοιράζεται τα τραγούδια του και αγωνιά να «χωρέσει» στο χρόνο που του δίνεται – ή εννίοτε παίρνει από μόνος του – όσα το δυνατόν περισσότερα κομμάτια. Τον είδαμε να παίζει κλαρινέτο και μπουζούκι για να συνοδεύσει κάποια κομμάτια όπως το «Κράτα το θυμό σου» και το «Πλάτανος». Γελάσαμε μαζί του όταν “έδωσε πάσα” σε τραγούδι με ένα αίνιγμα. Το άινιγμα ήταν το εξής: “σωπά κι έχει το χρώμα του μα όταν μιλά ροδίζει”. Η απάντηση ήταν ο τίτλος του τραγουδιού που ακολουθούσε και το έπαθλο μια εξάδα μπύρες. Ακόμη ψάχνετε την απάντηση του αινίγματος;; Ντροπή… Μα φυσικά ο «Ντροπαλός». Την απάντηση τη βρήκαν αρκετοί, τις μπύρες ωστόσο δεν τις είδαμε ποτέ!
Και κάπου εδώ το ρολόι δείχνει μία παρά κάτι λεπτά και φτάνει η βραδιά στο τέλος της. Τι έγινε στο τέλος;; Ε μην τα ξαναλέμε!!
Εις το επανιδείν Λεωνίδα!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…