Γράφει η Χρύσα Λύκου
Στη Λεωφόρο Πατησίων, στη στοά Μπρόντουγαίη, έχει κάνει στάση το «Λεωφορείον ο πόθος», έχει αναζητηθεί ο «Αθώος ή ένοχος» μιας μεγάλης «Προδοσίας» και μεταξύ αυτών και πολλών άλλων έχει παρθεί η απόφαση για «Όλα απ’ την αρχή». Φέτος, όπως και πέρυσι, το μεγάλο αίνιγμα έγκειται στο «Μάντεψε ποιός θα πεθάνει απόψε», φέτος όπως και πέρυσι πάμε θέατρο Κάτια Δανδουλάκη…!
Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη λοιπόν! Εισιτήρια, ασανσέρ, μια πόρτα που ανοίγει, ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, απλό και ταυτόχρονα επιβλητικό ανάλογο του χώρου, στη μέση του οποίου δεσπόζει. Χώρος, χωρίς ίχνος προσπάθειας εντυπωσιασμού, με μόνο όπλο του, την τέχνη που γεννά τα βράδια στη σκηνή του. Βαριές μπλε κουρτίνες, βελούδινα μπλε καθίσματα και τρία κουδούνια που χτυπούν δυνατά. Αρχίζει…
Όταν η αυλαία ανοίγει το κοινό γίνεται μάρτυρας ενός εντυπωσιακού σκηνικού. Μεταφέρεται στη δεκαετία του ’50, σ’ ένα ξύλινο σπίτι κάπου στη Γαλλία. Το τζάκι καίει ενώ το δέντρο έξω απ’ το παράθυρο, αποδεικνύει πόσο τρομακτικό μπορεί να δείχνει στο φως του κεραυνού, στον ήχο της βροχής. Η Κάτια Δανδουλάκη, απόλυτα εναρμονισμένη με τη στιγμή, καπνίζει σιωπηλή λίγο πριν ξεκινήσουν όλα.
Έξι άνθρωποι, έξι φαινομενικά ασύνδετες ζωές, συνθέτουν το αστυνομικό μυστήριο του Ρομπέρ Τομά, σε διασκευή Θ. Παπαθανασίου και Μ. Ρέππα. Η ιστορία που εγώ μπορώ να σας διηγηθώ μικρή. Η ιστορία όμως, που θα σας διηγηθούν, η σύζυγος Κάτια Δανδουλάκη, ο σύζυγος Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, ο επιθεωρητής Τάσος Κωστής, η ιδιοκτήτρια αυτού του περίεργου σπιτιού Ελένη Κρίτα, καθώς και ο πάντα απολαυστικός Παντελής Καναράκης, μαζί με τη νοσοκόμα της παρέας Τζόυς Ευείδη, είναι σίγουρα μεγάλη, γεμάτη ένταση και εκπλήξεις…
Τι γίνεται όταν ένας σύζυγος εξαφανίζεται και όταν επιστρέφει δεν τον αναγνωρίζει η γυναίκα του; Τι δουλειά έχει η ιδιοκτήτρια του σπιτιού και ανακατεύεται σε ξένες υποθέσεις; Ο επιθεωρητής μπορεί τελικά να λύσει το μυστήριο; Από που εμφανίζεται ο περίεργος πελάτης του συζύγου, που κανείς δε γνωρίζει και σε ποιον τελικά η νοσοκόμα έκανε την ένεση;
Αν θέλετε απάντηση στα παραπάνω, να πάτε να δείτε την παράσταση, η οποία για δυο ώρες θα σας κάνει ντεντέκτιβ για γερά νεύρα και στο τέλος θα σας πείσει ότι …δεν κάνετε γι’ αυτήν τη δουλειά!
Έτσι λοιπόν, με λυμένο το μυστήριο στο τέλος του έργου και απογοητευμένη για το πόσο έξω έπεσα στις υποθέσεις μου, βρέθηκα στα καμαρίνια των ηθοποιών με τα δικά μου πλέον ερωτήματα…
MusicCorner: Κυρία Δανδουλάκη, θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση και την επιτυχία που αυτή γνωρίζει, καθώς και όσα μπορείτε να μας αποκαλύψετε για το ρόλο σας.
Κάτια Δανδουλάκη: Αυτό που μπορώ να σας πω, είναι ότι η παράσταση ξεκινάει πολύ φυσιολογικά. Είναι ένα ανδρόγυνο, όπου εγώ είμαι η σύζυγος, και το οποίο μόλις έχει παντρευτεί. Βρισκόμαστε στο Σαμονί, όπου μετά από ένα καβγαδάκι, ο σύζυγος μου, ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Περνάνε λίγες μέρες όπου και καλώ τον αστυνομικό επιθεωρητή για να δηλώσω την εξαφάνιση, φοβούμενη ότι κάτι τρομερό έχει συμβεί. Ο επιθεωρητής, ζητά να πιεί ένα χάπι και μέχρι να γυρίσω με το νερό απ’ την κουζίνα, στο σαλόνι υπάρχει ένας άγνωστος άντρας που με αποκαλεί «αγάπη μου» και ισχυρίζεται ότι είναι ο άντρας μου. Από εκεί και πέρα, μέσα σε λίγα λεπτά, στήνεται το μυστήριο, το οποίο επί δύο ώρες τραβά τον θεατή μ’ ένα αγκίστρι, πηγαίνοντας το μυαλό του απ’ τον έναν στον άλλον ύποπτο, μιας και όλοι αναγνωρίζουν το σύζυγο στο πρόσωπο αυτού του άντρα εκτός από εμένα. Μονάχα στο τελευταίο δευτερόλεπτο, λίγο πριν κλείσει η αυλαία, αποκαλύπτεται το φοβερό αυτό αίνιγμα.
Αυτό το έργο, έχει μεγάλη επιτυχία και κυρίως στους νέους, γιατί συνδυάζει το αστυνομικό, το αίνιγμα, με το γέλιο. Τα νέα παιδιά, βάζουν στοιχήματα ότι θα βρουν το δολοφόνο πριν τελειώσει η παράσταση, έχοντας ακούσει εμένα να λέω ότι είναι πολύ δύσκολο. Σ’ ένα πρώτο σκέλος του αινίγματος, κάποιοι μπορεί να υποθέσουν πράγματι ποιος είναι ο δολοφόνος, αλλά υπάρχει και κάτι που δεν το υποθέτει κανένας. Εκεί κρύβεται η επιτυχία του έργου!
MusicCorner: Είστε ηθοποιός και θιασάρχης σε μια πολύ δύσκολη για όλους εποχή, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο. Παρόλα αυτά, έχετε κατορθώσει να παραμείνετε συνεπής απέναντι στο κοινό σας, ανεβάζοντας κάθε φορά σπουδαία έργα, με αξιόλογους ηθοποιούς. Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Κάτια Δανδουλάκη: Δεν είναι εύκολο! Αυτό όμως που η πείρα μου, μου έμαθε τόσα χρόνια, είναι ότι όταν κάνεις έξοδα με τον σωστό τρόπο, και όχι ανόητα, επενδύοντας σε πολύ καλούς συνεργάτες, πολύ καλά κουστούμια, σκηνικά και φώτα, έχεις ένα 70% πιθανότητες επιτυχίας. Σ’ αυτά δε λυπήθηκα ποτέ το έξοδο, γιατί ξέρω ότι όταν έχεις γνώμονα το να κάνεις οικονομία, μπορείς να πέσεις στη μεγάλη παγίδα της μιζέριας που θα σου φέρει μεγαλύτερη μετά. Το ιδανικό, είναι ένας μέσος όρος. Να δείχνει δηλαδή πλούσιο, με υλικά όμως που στις μέρες μας, δε θα είναι από χρυσό αλλά χρυσόσκονη που θα του μοιάζει. Απ’ τη στιγμή μου μπήκαμε σ’ αυτήν τη μεγάλη κρίση, όλοι καταλάβαμε ότι μπορούμε να κάνουμε παραστάσεις και σίριαλ όπως παλαιότερα, με την προϋπόθεση οι ηθοποιοί να κατεβάσουν τις αμοιβές τους και όλοι γενικά τα στάνταρ των απαιτήσεων τους, δουλεύοντας περισσότερο. Όλα μπορούν να γίνουν στην κρίση, αρχίζοντας απ’ το να σκεφτόμαστε σε πιο σωστά πλαίσια. Βέβαια σήμερα έχουμε παραγονατίσει. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους. Αντιλαμβάνομαι μια τεράστια κάμψη και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Εκπομπές που κάποτε έκαναν 35%, τώρα κάνουν 25%. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος δε θέλει πια να δει τηλεόραση. Ο κόσμος πλέον, παίρνει το αυτοκίνητο ή τα μέσα μεταφοράς και πηγαίνει σε μπυραρίες, τρώει καλαμάκι και λέει τον πόνο του με πέντε ευρώ. Παρέες, ζευγάρια, συχνάζουν σε φθηνά στέκια προκειμένου να φύγουν απ’ το σπίτι, να ξεσκάσουν. Το θέατρο «κρατάει» ακόμα, όχι φυσικά όπως πριν την κρίση, εξαιτίας του ότι είμαστε ένα θεατρόφιλο κοινό και του ότι έχουμε ρίξει πάρα πολύ τις τιμές των εισιτηρίων.
MusicCorner: Το γεγονός ότι ο κόσμος μιλάει μεταξύ του και μοιράζεται ανησυχίες ψάχνοντας λύσεις, θα πρέπει να το ερμηνεύσουμε σαν ένα καλό σημάδι. Αισιοδοξείτε για τις μέρες που θα μας βρουν;
Κάτια Δανδουλάκη: Είμαστε ένας λαός που δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναπνεύσουμε. Χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή. Έχω την αίσθηση ότι σε έξι με εφτά μήνες θα αρχίσει η ζωή να παίρνει σωστούς ρυθμούς. Πήραμε ένα πολύ γερό μάθημα. Οι νέοι, είστε πιο τυχεροί παρόλο που τώρα τα βρίσκεται δύσκολα, γιατί έχετε όλο το χρόνο μπροστά σας. Θα γίνουν πράγματα, είμαι πολύ αισιόδοξη!
MusicCorner: Είστε μια γυναίκα με πολύ μεγάλη καριέρα. Δεδομένου ότι ένας καλλιτέχνης δε σταματά ποτέ να ονειρεύεται και να δημιουργεί, τι άλλο να περιμένει το κοινό από εσάς;
Κάτια Δανδουλάκη: Η αλήθεια είναι ότι δε σταματώ να ονειρεύομαι. Αυτό που θέλω όμως τώρα πιο πολύ στη ζωή μου, είναι μια χαλαρότητα, μια ξενοιασιά. Έζησα μια πολύ χορτάτη ζωή. Αυτό που δεν ένιωσα όμως ποτέ, είναι το να νιώθω ξένοιαστη. Μου έχουν λείψει οι διακοπές και το ντάντεμα του εαυτού μου. Απ’ την άλλη, έχω μάθει από μικρή να ηγούμαι της ζωής μου. Όταν κάνεις παραγωγή στο θέατρο δε μπορείς να είσαι χαλαρός. Πρέπει να δουλεύεις συνέχεια, γιατί χάνεις χρήματα μονίμως. Ο κόσμος αυτό δεν το καταλαβαίνει και δε χρειάζεται να το καταλάβει. Προτιμώ όμως αυτόν τον τρόπο ζωής, απ’ το να επιλέγει κάποιος άλλος το τι θα κάνω. Αισθάνομαι πιο ασφαλής. Δεν επαναπαύτηκα ποτέ, δούλευα πάντα άπειρες ώρες και εκεί οφείλεται η επιτυχία.
MusicCorner: Δεύτερος χρόνος επιτυχίας για την παράσταση «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε». Που πιστεύεται ότι οφείλεται αυτό;
Αλέξανδρός Αντωνόπουλος: Η αγάπη του κόσμου οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε ένα πάρα πολύ καλό έργο. Το 90% μιας επιτυχίας στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο είναι το καλό σενάριο, ενώ στο θέατρο το καλό έργο. Στην περίπτωση αυτή, έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικά καλό έργο, κλασικό αστυνομικό, το οποίο έχει κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία από τότε που ξεκίνησε την καριέρα του, τη δεκαετία του ΄60. Έχει παιχτεί πολλές φορές στην Ελλάδα, με διαφορετικούς τίτλους. Τώρα έχει την τύχη να «υποστεί» μιας εξαιρετικής διασκευής απ’ το δίδυμο Παπαθανασίου-Ρέππα, που το έχουν «ανακαινίσει» πλήρως. Επίσης, η επιτυχία δεν είναι ανεξάρτητη από τον εξαιρετικό θίασο και την υπέροχη πρωταγωνίστρια. Το ευχαριστιόμαστε πάρα πολύ και αυτό έχει ανταπόκριση στον κόσμο.
MusicCorner: Στην καριέρα σας, έχετε μετρήσει πολλές επιτυχίες τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Που νιώθετε ότι ανήκετε περισσότερο;
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Η δουλειά του ηθοποιού είναι στο θέατρο. Το θέατρο έχει σχεδόν σωματική επαφή με το κοινό. Αν δεν μπορείς να αποκαταστήσεις μια επικοινωνία με το κοινό, έχεις αποτύχει και αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό. Το κοινό, κάθε μέρα είναι διαφορετικό και η πάλη του ηθοποιού μαζί του, είναι αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, δεν το ξέρεις, το μαθαίνεις όταν είναι πολύ αργά. Βλέποντας το σίριαλ ή την ταινία απ’ το σπίτι σου, δε μπορείς να διορθώσεις τίποτα. Στο θέατρο, αν έχεις μεράκι, διορθώνεσαι διαρκώς, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με την ζωντανή επαφή.
—————-
MusicCorner: Το κοινό μοιάζει να έχει αγαπήσει ιδιαίτερα το ρόλο σας, σε μια παράσταση πολύ πετυχημένη. Ποια είναι η δική σας αίσθηση;
Παντελής Καναράκης: Απ’ τις πρόβες είχαμε την αίσθηση ότι πρόκειται για μια ωραία παράσταση και μπαίνοντας το κοινό την επισφράγισε. Ένα έργο διαχρονικό, το οποίο δεν έχει σταματήσει να παίζεται γιατί έχει πολύ μεγάλη αγωνία, πολλές ανατροπές και ακόμη πιο ανατρεπτικό φινάλε. Μια εξαιρετική διασκευή και σκηνοθεσία των Ρέππα-Παπαθανασίου, συν το γεγονός ότι πρόκειται για μια άρτια παραγωγή με έναν ωραίο θίασο. Όσον αφορά τον ρόλο, κανένας δεν είναι αυτός που φαίνεται όπως διαπιστώσατε. Έχουμε συνεχείς αποκαλύψεις και αυτό είναι το ενδιαφέρον για εμάς, μιας και έχουμε τη χαρά να κάνουμε κάτι πολύ ανατρεπτικό. Χαίρομαι πραγματικά που βλέπω την ανταπόκριση του κόσμου για τρίτη ουσιαστικά χρονιά, μιας και η παράσταση έκανε περιοδεία το καλοκαίρι, με επίσης μεγάλη επιτυχία.
MusicCorner: Το γεγονός ότι ο κόσμος σας έχει συνδέσει έντονα με το κωμικό στοιχείο είναι κάτι που σας αγχώνει;
Παντελής Καναράκης: Στο καλλιτεχνικό επίπεδο δε με αγχώνει καθόλου γιατί αγαπώ και υπηρετώ με πολύ μεγάλη χαρά την κωμωδία. Αγχώνομαι καμιά φορά σε προσωπικό επίπεδο, γιατί τυχαίνει να πας σ’ ένα χώρο και να νομίζουν όλοι ότι θα βγάλεις το λαγό απ’ το καπέλο! Όλα βέβαια είναι μες στο παιχνίδι…
MusicCorner: Το γέλιο μπορεί να «σώσει την παρτίδα»;
Παντελής Καναράκης: Το γέλιο είναι καταφύγιο, είναι άμυνα, είναι ταυτότητα, είναι τα πάντα. Τουλάχιστον, αυτό το ρόλο έχει στη δική μου ζωή και φαντάζομαι των περισσοτέρων, που θέλουμε ακόμη και στα πολύ μεγάλα προβλήματα να ευθυμήσουμε.
MusicCorner: Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον;
Παντελής Καναράκης: Δεν υπάρχουν σχέδια για το μέλλον γιατί είμαι εν μέσω σεζόν. Βρίσκομαι εδώ, είμαι επίσης με τη Νατάσα Θεοδωρίδου και τον Γιώργο Θεοφάνους στο «ΦΩΣ», καθώς κάνω και γυρίσματα για το «Κάτω Παρτάλι» που θα ξεκινήσει μετά τις γιορτές.
MusicCorner: Στην παράσταση έχετε το ρόλο του επιθεωρητή που ψάχνει το δολοφόνο. Το κλειδί της επιτυχίας του έργου το έχετε ανακαλύψει;
Τάσος Κωστής: Η επιτυχία οφείλεται στον πολύ ωραίο μύθο του έργου και στην πολύ ωραία προσθήκη που έχουν κάνει οι δυο συγγραφείς μας, στον ψυχρό λόγο και στο χιούμορ. Ο Ρομπέρ Τομά, έχει γράψει μια καταπληκτική πλοκή, έχοντας ένα ζύγισμα μεταξύ αστυνομικού θρίλερ που κρατά τον θεατή πάντα σε αγωνία συν το χιούμορ που υπάρχει, χωρίς το ένα να είναι εις βάρος του άλλου. Το ένα εξυπηρετεί το άλλο.
MusicCorner: Με αφορμή το ρόλο σας στο έργο, ως επιθεωρητής της υπόθεσης που εξελίσσεται, θα ήθελα να σας ρωτήσω για έναν άλλον επιθεωρητή, τον Σαΐνη και για την ιδέα που είχατε να του δώσετε τη συγκεκριμένη φωνή. Η περίπτωση αυτή αποτελεί απόδειξη ότι οι καλλιτέχνες οφείλουν να μην έχουν ταμπού;
Τάσος Κωστής: Κάποιοι αντιμετώπιζαν τη μεταγλώττιση σαν κάτι παρακατιανό. Αν είναι έτσι ποιος θα παίξει στο σκίτσο; Είναι εύκολο νομίζεις να το κάνει ο καθένας; Τον ηθοποιό έκανα και δεν έχω λόγο να ντρέπομαι. Αντίθετα, μετά από κάποια χρόνια, έρχονται μαμάδες τώρα πια, που η φωνή αυτή τους θυμίζει τα παιδικά τους χρόνια, τους έχω χαϊδέψει τις καρδούλες τους όταν ήταν πιτσιρίκια και τώρα προσπαθούν να το μεταδώσουν και στα παιδιά τους. Πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη μου επιτυχία αυτή και την έχω πετύχει μέσα απ’ την μεταγλώττιση.
MusicCorner: Είχατε πάντα όνειρο να γίνεται ηθοποιός;
Τάσος Κωστής: Όχι! …κατά λάθος έγινα ηθοποιός! Πήγα ένα φίλο μου στη σχολή και έμεινα και εγώ! Εκείνη την περίοδο είχα μείνει από επαγγελματικό προσανατολισμό. Αποφάσισα να πάω εκεί και τελικά αγάπησα αυτή τη δουλειά για το περιεχόμενο της και όχι για το περιτύλιγμα.
MusicCorner: Πείτε μας, τι διαφορετικό έχει ο ρόλος σας σε αυτήν την παράσταση, από αυτούς που μέχρι σήμερα σας έχουμε συνηθίσει.
Τζόυς Ευείδη: Ο ρόλος μου, μου έδωσε πάρα πολύ μεγάλη χαρά, γιατί δεν είναι απ’ τους κλασικούς ρόλους που κάνω συνήθως. Είναι πιο ευφάνταστος, έχει μια δεύτερη υπόσταση και ένα κρυφό χαρτί κάτι που τον κάνει πολύ διαφορετικό. Για το λόγο αυτό, το κάνω με πάρα πολύ κέφι, μιας και εμείς οι ηθοποιοί πλήττουμε παρά πολύ εύκολα με αυτά που κάνουμε. Είναι πραγματικά μεγάλη χαρά για μας να κάνουμε κάτι αλλιώτικο.
MusicCorner: Έχω την αίσθηση, ότι αγαπάτε πολύ αυτό που κάνετε. Έχετε φανταστεί ποτέ, αν δεν είχατε ακολουθήσει το δρόμο της ηθοποιίας τι άλλο θα θέλατε να κάνετε;
Τζόυς Ευείδη: Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε για να επιβιώσω, δε θα κόλλαγα σε κάτι. Τώρα πια όμως αγαπάω πάρα πολύ αυτήν τη δουλειά και ξέρω το γιατί. Αν είχα πάλι την επιλογή, αυτό θα διάλεγα.
MusicCorner: Το κοινό νιώθει πολύ οικεία μαζί σας, χωρίς παρόλα αυτά να έχετε μοιραστεί μαζί του κάθε στιγμή της ζωής σας, όπως συμβαίνει με άλλους καλλιτέχνες. Αυτό αποδεικνύει ότι η σωστή δουλειά από μόνης της αρκεί;
Τζόυς Ευείδη: Όχι! Αυτό αποδεικνύει, ότι οι προσωπικές στιγμές συγκεκριμένων ανθρώπων δεν αφορούν το κόσμο. Όχι όλων τουλάχιστον! Εμένα δε με έχουν κυνηγήσει ποτέ παπαράτσι, δεν ανήκω στο target group που ενδιαφέρει με ποιόν τα χω και πότε θα παντρευτώ, οπότε δεν είχα καμία ενόχληση.
—————-
MusicCorner: Κυρία Κρίτα, πείτε μας όσα μπορείτε για το ρόλο σας στο έργο, μιας και το μυστήριο πρέπει να διατηρηθεί μέχρι ο κόσμος να έρθει να δει την παράσταση.
Ελένη Κρίτα: Η υπόθεση εκτυλίσσεται σ’ ένα ωραίο θέρετρο στα βορειοδυτικά σύνορα της Γαλλίας, όπου είμαι η γυναίκα του εφημέριου, γλυκιά και συμπαθητική χωρίς όμως να ξέρουμε μέχρι πότε.
MusicCorner: Τρείς σεζόν για το «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε», συμπεριλαμβανομένης και της καλοκαιρινής περιοδείας. Ποια τα συναισθήματα σας για το έργο αυτό?
Ελένη Κρίτα: Έχουμε αγαπήσει αυτό το έργο και έχουμε χαρεί πολύ για την ανταπόκριση που δείχνει ο κόσμος. Κανείς δε φαντάζεται πως θα εξελιχθεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Όλοι οι ρόλοι έχουν πολλές όψεις, καθώς επίσης και πολλά κωμικά στοιχεία. Εκεί πιστεύω βρίσκεται όλο το ενδιαφέρον.
MusicCorner: Το θέατρο είναι το αγχολυτικό του ηθοποιού;
Ελένη Κρίτα: Για τους περισσότερους από εμάς το θέατρο είναι το φάρμακο για να ζούμε, μας κάνει και νιώθουμε καλύτερα ξεπερνώντας δύσκολες καταστάσεις μέσα απ’ τη δουλειά. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας.
MusicCorner: Σε συνέντευξη σας, διάβασα μια δήλωση που είχατε κάνει, λέγοντας, ότι αυτό που βιώνουμε σήμερα, δεν είναι το χειρότερο χτύπημα της μοίρας, απλά δεν είμαστε μαθημένοι στις δυσκολίες. Παρόλα αυτά πιστεύεται ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε σ’ αυτές;
Ελένη Κρίτα: Πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, με κάποιες απώλειες βέβαια. Οι τελευταίες γενιές, είμαστε κάπως μαλθακοί. Μεγαλώσαμε χωρίς πολέμους, χωρίς πείνα και αντίστοιχες δυσκολίες. Σωστά λένε ότι σήμερα βιώνουμε έναν οικονομικό πόλεμο, όλοι έχουμε υποστεί αλλαγές στη ζωή μας. Αν δούμε όμως, πως ζούσαν οι γενιές , όχι μόνο στους πολέμους, αλλά και το ΄30 και το ΄50, θα δούμε μεγάλη φτώχεια στα ελληνικά νοικοκυριά, που η δική μας ζωή σήμερα θα τους φάνταζε πολυτελής. Δε λέω ότι δεν υπάρχει και το ποσοστό ανθρώπων που είναι άστεγοι και σε οριακό σημείο, αλλά και τότε υπήρχε πραγματική πείνα. Πιστεύω ότι είναι μια δύσκολη δοκιμασία, μέσα απ’ την οποία θα σκληρύνουμε, θα θωρακιστούμε και θα πάμε παραπέρα…
Στοιχεία για τη παράσταση και μέρες και ώρες που παίζεται, μπορείτε να δείτε στο σχετικό δελτίο τύπου…
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από την παράσταση
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…