Ο Χρήστος Γιαννόπουλος έγραψε τραγούδια έξω από τις περιχαρακώσεις του εμπορικού ή του έντεχνου. Τραγούδια που προέκυψαν μέσα από τα προσωπικά του ακούσματα που ποικίλουν από το 70s rock μέχρι το καλό ρεμπέτικο και από την 90s pop μέχρι το παλιό λαϊκό, καθώς και τα τραγούδια του Μίκη και του Μάνου που όλοι αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε.
Το προσωπικό του στοίχημα σε αυτά τα δύο albums-ανθολογίες ήταν να μελοποιήσει νέους στιχουργούς, άφθαρτους, έξω από κυκλώματα και συντεχνίες, οι οποίοι επικοινώνησαν μαζί του μέσα από το Facebook! Συμπληρώνοντας το παζλ με καταξιωμένους παλιούς, αλλά και νέους ταλαντούχους τραγουδιστές, που ανακάλυψε ο ίδιος τα τελευταία χρόνια, μας παρουσιάζει δύο ξεχωριστά έργα που αποτελούν μία ολότητα: “Ένα δέντρο που το λένε αυλαία” και “Μουσικές Διαδρομές (Θαλασσινά Μπάνια)“.
Το “Δέντρο που το λένε αυλαία” είναι ένας φόρος τιμής στα πολυποίκιλα μουσικά ακούσματα του συνθέτη, από τον Καζαντζίδη ως τους Beatles και από τον Χατζιδάκι ως τους Pink Floyd. Μελοποιώντας ταλαντούχους ερασιτέχνες στιχουργούς, το αποτέλεσμα είναι μια συνθετική πολυμορφία όπου τα τραγούδια εκφύονται από τον κορμό του μουσικού δέντρου και διακλαδίζονται σε ύφος.
Οι στιχουργοί που συνεισέφεραν σε αυτό το εγχείρημα είναι οι Κυριάκος Τζελεπίδης, Γιώργος Καραμανλής, Μαρίνος Ρούσσος, Μαρία Μεραμβελιωτάκη, Κώστας Ιερομνήμων, Σπυριδούλα Αρβανίτη, Γιάννης Γεωργίου, Μπάμπης Βασιλείου, Λίνα Μιχαήλ, Αμάντα Νέστορα, Δημήτρης Θωμάζος, Γιάννης Ξηρωμερίτης, Γιώργος Νικολακάκος, Μιμή Μητροπούλου, Μαρία Μπελάντη, Μάνος Σαγιάς, Βιβή Σπυροπούλου, Αντρέας Κυριακούλης και Ελένη Μέη Ασημακοπούλου…