Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Χάρης Δεληγιάννης
Αλλο ένα Σαββατόβραδο, που επιλέγω να αφήσω στην άκρη τις σίγουρες και τετριμμένες επιλογές για να αλλάξω παραστάσεις, να ψάξω το γέλιο και να αναζητήσω το διαφορετικό στην αθηναϊκή νύχτα. Στην προσπάθεια αυτή ο δρόμος με έβγαλε στην άνω σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου, το λεγόμενο UpStage και στην παράσταση που στήνουν εκεί για δεύτερη χρονιά ο Λευτέρης Ελευθερίου, ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος και η ομάδα μουσικών που τους συνοδεύει.
Το πρόγραμμα άνοιξε ο συμπαθής ερμηνευτής Πάνος Σμυρναίος μαζί με τους μουσικούς του, επιλέγοντας απρόσμενα ηπειρώτικα μουσικά μονοπάτια και πραγματοποιώντας εναλλακτικά βήματα πάνω στον «Πλάτανο» του Λεωνίδα Μπαλάφα και στο «Της αγάπης μαχαιριά» των Κατσιμιχαίων. Η συνέχεια ανήκε στους πρωταγωνιστές.
Αρχικά εμφανίστηκε ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που έχει πραγματοποιήσει αρκετές συνεργασίες και τον οποίο αν και παρακολουθούσα εδώ και χρόνια, το τελευταίο διάστημα τον είχα χάσει απ’ το προσκήνιο. Απ’ όσο φαίνεται, η συμμετοχή του στο εν λόγω σχήμα και η μεγαλύτερη έκθεσή του στο κοινό τον έχει βοηθήσει αρκετά.
Ακομπλεξάριστος, αεικίνητος και πολυμήχανος, ο Αλκιβιάδης πήρε στις πλάτες του το μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό ερμηνευτικό κομμάτι της βραδιάς ενώ μεγάλη εντύπωση προκάλεσε ο αριθμός των διαφορετικών μουσικών οργάνων που επιστράτευσε και η μαεστρία με την οποία τα χρησιμοποίησε, με πρώτο και καλύτερο το βιολί. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι έχει χαρακτηριστεί ως ο άνθρωπος-ορχήστρα. Ανάμεσα στις επιλογές του, υπήρξαν φυσικά τα γνωστά «Κι έμεινα εδώ» και «Γαμώ την καταδίκη μου», δύο ακυκλοφόρητα τραγούδια και πολλές άλλες επιλογές, ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Αξιοσημείωτη είναι δε και η μιμητική του ικανότητα, ειδικά στις περιπτώσεις του Διονύση Σαββόπουλου και της Τάνιας Τσανακλίδου.
Για τον Λευτέρη Ελευθερίου τα πράγματα είναι απλά. Ο άνθρωπος είναι μια ανεξάντλητη μπαταρία, που η ησυχία και η ηρεμία δεν του ταιριάζουν καθόλου. Ήρθε μάλιστα κατευθείαν από παράσταση που είχε στο θέατρο για να συνεχίσει σε ένα πολύωρο πρόγραμμα ιδιαίτερα απαιτητικό. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως έναν από τους καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της γενιάς του αλλά λίγοι ξέρουν και τη στενή του σχέση με το τραγούδι. Η παράσταση αυτή αποτελεί το πιο πρόσφορο πεδίο για να ξετυλίξει με επάρκεια και αυτές τις δύο πτυχές της καλλιτεχνικής του υπόστασης.
Οι μιμήσεις του δεν έχουν προηγούμενο και πραγματικά σε καθηλώνουν με την πειστικότητά τους, κυρίως στην απόδοση της φωνής. Μπορεί να κάνει με την ίδια ευκολία τον αγαπημένο του Κώστα Τσάκωνα, τον Κρητικό, τον Ιταλό μαφιόζο, τον Αμερικάνο του Νότου, το Σάκη Ρουβά, το Θάνο Μικρούτσικο, τη Σωτηρία Μπέλλου, το Δημήτρη Μητροπάνο, το Γιάννη Αγγελάκα κ.ά. ·και όχι απλά να τους μιμηθεί για λίγο αλλά να καταφέρει να ταυτιστεί με το ηχόχρωμά τους για τραγούδια ολόκληρα, χωρίς να παρεκκλίνει ούτε στιγμή. Αν υπάρχει κάτι στο οποίο ίσως να αδίκησε και λίγο τον εαυτό του, είναι το γεγονός πως ο όγκος των μιμήσεων υπήρξε υπερβολικός και δεν του επέτρεψε να παρουσιάσει επαρκώς τα προσωπικά του και ιδιαίτερα φωνητικά χαρίσματα, που τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από αυτά των επαγγελματιών του είδους.
Αν και είχαν αρκετές στιγμές κατά μόνας, νομίζω πως οι φάσεις της συνύπαρξής τους στη σκηνή ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες και παραγωγικές. Το στοίχημα της καλής συνεργασίας φαίνεται τουλάχιστον πως το πέτυχαν. Το ζήτημα που θα πρέπει κανείς να σταθεί όμως είναι άλλο και εξαρτάται από τι σκοπιά το βλέπει ο καθένας ·και εξηγώ: αν κάποιος προσέλθει με διάθεση να παρακολουθήσει ένα άρτιο μουσικό πρόγραμμα, είναι πιθανόν να μη μείνει ευχαριστημένος μιας και η παράσταση είναι διανθισμένη σε μεγάλο βαθμό με πρόζα, σάτιρα και επιθεωρησιακή προσέγγιση. Αντίστοιχα, αν αναμένει να υπερισχύσει η θεατρικότητα και η επικοινωνία με το κοινό εν είδει μιας standup comedy προσέγγισης, πάλι θα βγει χαμένος καθώς οι πρωταγωνιστές επιλέγουν να δείξουν το μουσικό χαρακτήρα που υποστηρίζουν και να θέσουν το τραγούδι ως κυριαρχικό στοιχείο της παράστασης.
Θα αποφύγω να αναφερθώ στις μουσικές επιλογές του ετερόκλητου προγράμματος που παρακολούθησα, μη θέλοντας να προδώσω τα καυτά του σημεία και θα σας προτρέψω να πάτε εκεί το ερχόμενο Σάββατο αν θέλετε να «σκάσει» το χειλάκι σας ή -ποιός ξέρει- να κινδυνέψετε να πάθετε αναρρόφηση από το υπερβολικό γέλιο!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…