16/5/2013
www.musiccorner.gr
ΤΙΝΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ
(σε… meeting με τη Μαρία Αβραμίδου)
Με σπουδές υποκριτικής και τραγουδιού, η Τίνα Αλεξοπούλου, βρήκε τον ιδανικό συνδυασμό των δύο αγαπημένων της μορφών Τέχνης στο απαιτητικό μουσικό είδος του μιούζικαλ. Αντλώντας έμπνευση από τις δυσκολίες, αλλά και αναζητώντας δημιουργική διέξοδο στην Τέχνη, δημιούργησε μαζί με τους μουσικούς Κώστα Αναδιώτη και Κώστα Κεφαλά το σχήμα “Tina and the Jazzymates”, το οποίο θα παρουσιάσει στο “Half Note” την παράσταση “Musical Highlights”, τη Παρασκευή 17 Μαΐου.
Με αυτήν την αφορμή, το Music Corner συνομίλησε με την ταλαντούχα performer, διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για καλλιτέχνιδα με άποψη, η οποία επιθυμεί να δημιουργεί όμορφα πράγματα κυνηγώντας το όνειρό της!
MusicCorner: Τί ακριβώς μας ετοιμάζουν οι “Tina and the Jazzymates” για τις 17 Μαΐου στο “Half Note”;
Τίνα Αλεξοπούλου: Ετοιμάζουμε μια ξεχωριστή βραδιά, με λίγη από την χρυσόσκονη των μεγάλων μιούζικαλ. Θα έχουμε την χαρά να έχουμε κοντά μας δύο εξαιρετικές χορεύτριες, την Έλενα Λιναρδάκη και την Αλίκη Μαυροειδή, οι οποίες θα με πλαισιώσουν σε δύο πολύ γνωστά τραγούδια για να μεταφερθούμε έστω για λίγο στις συνθήκες μιας κανονικής παράστασης μιούζικαλ.
MusicCorner: Από τον τίτλο της παράστασης, “Musical Highlights”, συμπεραίνω ότι το πρόγραμμα θα είναι, κατά κύριο λόγο, αφιερωμένο σε αυτό το μουσικό είδος. Ποια στοιχεία αγαπάτε περισσότερο στο μιούζικαλ και ποια είναι τα αγαπημένα σας τραγούδια ή ρόλοι που προέρχονται από μιούζικαλ;
Τίνα Αλεξοπούλου: Αυτό που αγαπάω περισσότερο στα μιούζικαλ είναι ότι ο ηθοποιός/performer καλείται να χρησιμοποιήσει όλα τα εκφραστικά του μέσα -φωνή, χορό, υποκριτική-, σε ένα συμπαγές αποτέλεσμα υψηλών απαιτήσεων. Αυτή η πρόκληση με μαγεύει. Επίσης λατρεύω την μουσική των μιούζικαλ όπως το “All That Jazz” αλλά και το “Supercalifragilisticexpialidocious”, το οποίο είχα την χαρά να ερμηνεύσω φέτος στο Half Note ως guest στην συναυλία του Γιώργου Ψυχογιού, αφιέρωμα στον Disney. Είναι πολλοί οι ρόλοι που θα ήθελα να παίξω, αλλά ξεχωρίζω τη “Βέλμα” από το “Chicago” και την “Mary Poppins”, αν και είναι δυο τελείως αντίθετοι ρόλοι μεταξύ τους…
MusicCorner: Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε, έστω και με δυσκολίες, να γίνονται κάποιες μεγαλύτερες παραγωγές μουσικού θεάτρου. Πιστεύετε ότι υπάρχει η κατάλληλη υποδομή ώστε να δούμε περισσότερα και καλύτερα πράγματα στο μέλλον;
Τίνα Αλεξοπούλου: Σε γενικές γραμμές, ναι, το πιστεύω. Κατάλληλη υποδομή από άποψη θεάτρων υπάρχει, έστω κι αν είναι μετρημένα στα δάχτυλα. Από άποψη παραγωγής είναι δύσκολο, καθώς απαιτούνται πολλά χρήματα για ένα σωστό ανέβασμα. Παρόλα αυτά, είδαμε μεγάλες παραγωγές μέσα στην κρίση και αυτό είναι παρήγορο. Από άποψη ηθοποιών, υπάρχουν μεν πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι που μπορούν να υπηρετήσουν το δύσκολο αυτό είδος, ωστόσο, από πλευράς σκηνοθετών, βλέπουμε ως επί το πλείστον τα ίδια πρόσωπα με τα ίδια κλισέ, τις ίδιες χορογραφίες και τους ίδιους ηθοποιούς που ανακυκλώνονται από παράσταση σε παράσταση. Ενώ υπάρχουν καινούργια, πολύ αξιόλογα ταλέντα που μπορούν να προσφέρουν ισάξια στον χώρο αυτό. Η μικρή «πίτα» και οι κλειστές πόρτες στον χώρο του μιούζικαλ με οδήγησαν σε low budget παραστάσεις, όπως ήταν το «Μιούζικαλ Τσέπης» το 2009, και μετέπειτα σε one woman show, με τα οποία μπόρεσα να εκφράσω την αγάπη μου για το είδος αυτό, έστω με τα στοιχειώδη: Ένα πιάνο και μια φωνή. Φέτος είμαι χαρούμενη που το αγγίζω, έχοντας κοντά μου δυο εκπληκτικούς μουσικούς, τον Κώστα Αναδιώτη στο πιάνο και τον Κώστα Κεφαλά στην τρομπέτα.
MusicCorner: Αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό, βλέπουμε επιτυχημένες παραστάσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με τη μουσική του παρελθόντος. Για παράδειγμα, το περσινό αφιέρωμα στη ζωή του Αττίκ ή το φετινό «Θα σε Πάρω να Φύγουμε», αφιερωμένο στην επιθεώρηση. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτή η καταφυγή στο μουσικό μας παρελθόν;
Τίνα Αλεξοπούλου: Σίγουρα είναι ψυχολογικό το θέμα. Μέσα στην κρίση, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι εκείνα τα χρόνια ήταν πιο ξέγνοιαστα. Ξεχνάμε όμως ότι μερικά από αυτά τα τραγούδια βγήκαν μέσα στον πόλεμο και στην ανέχεια. Βεβαίως παίζει ρόλο, κατά τη δική μου γνώμη, ότι τα τραγούδια στις μέρες μας -εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις- είναι πιο μονότονα, τόσο σε μουσική όσο και σε στίχους. Τραγούδια του Αττίκ, του Σουγιούλ, του Γιαννίδη ήταν τόσο ευφάνταστα σε σύνθεση αλλά και σε ποίηση. Και δύσκολα σε εκτέλεση, καθώς ξεπερνούν τη μια-μιάμιση οκτάβα σε έκταση. Ο ερμηνευτής ή η ερμηνεύτρια πρέπει να έχουν ικανότητες για να τα τραγουδήσουν. Ενώ τώρα, με τρεις μονότονες νότες κι ένα «Σ’ αγαπώ» γίνονται «επιτυχίες». Η πτώση, λοιπόν, της ποιότητας και της φαντασίας νομίζω ότι μας οδηγεί σε πιο νοσταλγικά, πιο μελωδικά κομμάτια, όπου η κάθε νότα και ο κάθε στίχος έχει το νόημά του.
MusicCorner: Έχετε σπουδάσει θέατρο και έχετε εργασθεί επαγγελματικά ως ηθοποιός. Με ποιον τρόπο επηρεάζει η θεατρική σας παιδεία τη σκηνική σας παρουσία; Αν έπρεπε να διαλέξετε μεταξύ θεατρικής και μουσικής ερμηνείας, τί θα επιλέγατε;
Τίνα Αλεξοπούλου: Μα δεν υπάρχει λόγος να διαλέξω, αφού υπάρχει ένα είδος που συνδυάζει και τα δύο: Το μιούζικαλ! Γι’ αυτό και συνέχισα τις σπουδές μου στην Αγγλία (Master in Performing Arts), για να έχω την τεχνική να συνδυάζω και τα δυο. Θεωρώ ότι η θεατρικότητα είναι απαραίτητο προσόν στην ερμηνεία, χωρίς όμως θεατρινισμούς. Στο κάθε τραγούδι αφηγείσαι μια μικρή ιστορία. Είναι μια μικρή παράσταση.
MusicCorner: Στη μουσική σας διαδρομή έχετε επιλέξει να ασχοληθείτε με πιο ιδιαίτερα είδη, όπως η τζαζ, η swing, το μιούζικαλ… Γενικά επιζητείτε τις δυσκολίες και τις προκλήσεις;
Τίνα Αλεξοπούλου: Δεν τις επιζητώ, απλά συμβαίνουν. Τα είδη που μου αρέσουν έχουν από μόνα τους μια παραπάνω δυσκολία, αλλά εκεί έγκειται η ομορφιά τους. Είναι πολυεπίπεδα. Αυτές οι συνθέσεις με εμπνέουν. Το εύκολο και το απλό είναι συνήθως βαρετό. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, όπου μια απλή μελωδία μπορεί να σε στοιχειώσει.
MusicCorner: Σε μια εποχή δυσκολιών, η τέχνη μπορεί να μας εμψυχώσει ή απλά διατηρεί παρηγορητικό ρόλο;
Τίνα Αλεξοπούλου: Εννοείται ότι μπορεί! Είναι αυτό μου μας έχει μείνει. Στο γενικότερο ξεπούλημα η δημιουργία είναι το αντίδοτο.
MusicCorner: Υπάρχουν ανακοινώσιμα μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια;
Τίνα Αλεξοπούλου: Υπάρχουν διάφορα projects στα σκαριά, αλλά αυτό που μπορώ να ανακοινώσω -και το κάνω με μεγάλη χαρά- είναι η συμμετοχή μας την Παρασκευή, 24 Μαΐου, στο πάρτι που διοργανώνουν οι “Athens Swing Cats” στο “Polis”. Πρόκειται για μεγάλο θεματικό πάρτι, αφιερωμένο στον Frankie Manning, όπου εκτός από τη ζωντανή μας εμφάνιση θα υπάρχουν shows και πολύς-πολύς χορός! Μάλιστα εδώ και καιρό ετοιμάζουμε μια φοβερή χορογραφία της Josephine, ιδρυτικού μέλους των “Athens Swing Cats”, με τις καταπληκτικές «Γατούλες», την ομάδα Burlesque της σχολής.
MusicCorner: Μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας…
Τίνα Αλεξοπούλου: Δεν θα αναφερθώ σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο γιατί σιγά σιγά, με πολλή δουλειά, τα όνειρα μου -δόξα τω Θεώ- αρχίζουν να πραγματοποιούνται. Αυτό που με αφορά τώρα είναι να σταματήσει αυτό το έγκλημα που γίνεται στο τόπο μας και να υπάρξει δικαιοσύνη. Τί να το κάνω το ανέβασμα της πιο αγαπημένης μου παράστασης και τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε άδειο θέατρο με άστεγους απ’ έξω; Ναι, η τέχνη και η δημιουργία αποτελούν παρηγοριά, αλλά σε υγιές περιβάλλον. Ονειρεύομαι να σταματήσει το ξεπούλημα και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Λέμε τώρα… Όνειρο δεν ζητήσατε;
———————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…