11/11/2010
www.musiccorner.gr
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΑΡΑΝΤΗΣ
(σε …meeting με τον Παύλο Ζέρβα)
Ένας ακόμη πολλά υποσχόμενος νέος καλλιτέχνης, φιλοξενείται στο Meeting Point! Ο λόγος για τον Λεωνίδα Μαράντη, που πριν από περίπου 9 χρόνια έφυγε για το Λονδίνο για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός και επέστρεψε τελικά στην Αθήνα και μηχανικός και …μουσικός! Τον Σεπτέβρη μάλιστα κυκλοφόρησε τη πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τον …αντιπροσωπευτικό τίτλο “Λονδίνο – Αθήνα“! Βέβαια το “μικρόβιο” της μουσικής το είχε μέσα του από μικρός, καθώς στα σχολικά του ακόμα χρόνια είχε δημιουργήσει δύο μπάντες. Στο Λονδίνο τελικά καλλιέργησε τη μουσική του φιλοσοφία επηρρεαζόμενος από το χαρακτηριστικό βρετανικό ροκ και τελικά επιστρέφοντας στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα στο χώρο που πάντα λάτρευε. Το 2008 μας είχε δώσει και ένα πρώτο δείγμα γραφής, συμμετέχοντας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι “ανεξίτηλο χρώμα”…
Ο λόγος στον ίδιο…
Music Corner: Το 2001 πήγες στο Λονδίνο για να σπουδάσεις ηλεκτρολόγος μηχανικός και επέστρεψες στην Αθήνα …μουσικός – τραγουδιστής! Τι συνέβη;
Λεωνίδας Μαράντης: Δεν πιστεύω πως έγινε κάποια τρομερή μεταμόρφωση, από πολύ μικρός αγαπούσα την μουσική και αφιέρωνα κάποιες ελεύθερες ώρες μου σε αυτήν. Το 2001 λοιπόν πήγα στο Λονδίνο ως ερασιτέχνης μουσικός και εν δυνάμει μηχανικός και το 2010 επέστρεψα ως «επαγγελματίας» μουσικός και ηλεκτρολόγος μηχανικός. Όλα αυτά τα χρόνια ασχολιόμουν και με τα δύο και τώρα κάνω επίσης το ίδιο (τελειώνω το διδακτωρικό μου αυτήν την περίοδο) και έτσι όπως βλέπω τα πράγματα το ίδιο θα συνεχίσω να κάνω και στο μέλλον. Τα αγαπώ και τα δύο πολύ και όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται πιστεύω πως η μουσική και η επιστημονική έρευνα μοιάζουν σε αρκετά σημεία. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην έρευνα δημιουργείς με το μυαλό και στην μουσική δημιουργείς πιο πολύ με την καρδιά.
Music Corner: Τον Σεπτέμβρη παρουσίασες τη πρώτη σου δισκογραφική δουλειά, «Λονδίνο – Αθήνα», με έντονα στοιχεία βρετανικής pop rock. Μίλησέ μου γι’ αυτό το δίσκο και πόσο εύκολο είναι τα ακούσματα και τις συνθετικές επιρροές που έλαβες κατά τη μακρόχρονη παραμονή σου στο Λονδίνο, να τα «ακουμπήσεις» στην ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Λεωνίδας Μαράντης: Αυτός ο δίσκος είναι ένα όνειρο που κυνηγούσα χρόνια. Είχα συγκεντρώσει πολλά τραγούδια εδώ και καιρό και πίστευα πως είναι σε ένα αρκετά καλό επίπεδο και αξίζει να ακουστούν σε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο. Είχα δεχθεί πολλές επιρροές από την βρετανική rock σκηνή και ήξερα πολύ καλά ποιο αποτέλεσμα ήθελα να πετύχω στον ήχο, στην παραγωγή και γενικότερα στο ύφος του δίσκου μου. Από εκεί και πέρα απλά έκανα αυτό που με εκφράζει περισσότερο. Προσπάθησα να αφομειώσω πολλά στοιχεία από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα στα τραγούδια μου και να φτιάξω έναν δίσκο που έχει μέσα και τον δικό μου χαρακτήρα αλλά και τον ήχο από την μουσική που μου αρέσει να ακούω. Εμένα μου φάνηκε αρκετά εύκολο και μπορώ να σας πω ότι μου βγήκε πολύ φυσικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική μουσική πραγματικότητα θα το δεχθεί εξίσου εύκολα και φυσικά.
Music Corner: Πως και δεν αποφάσισες να κάνεις αγγλόφωνο pop rock, λόγω των επιρροών σου από τη Βρετανική μουσική σκηνή; Είναι στις σκέψεις σου να τραγουδήσεις και αγγλικά κομμάτια στο μέλλον;
Λεωνίδας Μαράντης: Αυτή η απόφαση έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν γράφω αγγλικό στίχο. Έχω δοκιμάσει σε κάποιες περιπτώσεις να γράψω στα αγγλικά αλλά μου ήταν δύσκολο να εκφράσω αυτά που ήθελα να πω με αμεσότητα και αυθορμητισμό οπότε και το αποτέλεσμα δεν ήταν ανάλογο των ελληνικών. Θα μπορούσα λοιπον στο μέλλον να τραγουδήσω αγγλικά κομμάτια τα οποία όμως δεν θα τα έχω γράψει εγώ.
Music Corner: Ποιοι σε βοήθησαν ουσιαστικά στο να φτάσεις στη πρώτη σου δισκογραφική δουλειά;
Λεωνίδας Μαράντης: Υπάρχουν 3 πρόσωπα που με βοήθησαν πολύ για αυτήν την δισκογραφική δουλειά και που χωρίς αυτούς ο δίσκος δεν θα γινόταν ποτέ. Ο πρώτος είναι ο Στέφανος Δανιηλίδης, ο αφανής ήρωας του δίσκου μου. Είναι εκείνος που τον ενορχήστρωσε, τον ηχογράφησε και τον μίξαρε. Είναι καταπληκτικός μουσικός, μόνιμος συνεργάτης μου εδώ και χρόνια και πάνω απ’ όλα πολύ καλός μου φίλος. Αυτόν τον δίσκο τον οραματιστήκαμε και τον φτιάξαμε μαζί. Πιστεύω πως και ο ήχος και γενικά το ύφος του δίσκου θα ήταν πολύ διαφορετικό χωρις τη συμβολή του Στέφανου. Ο δεύτερος είναι ο Μύρωνας Στρατής τον οποίο γνώρισα μέσω του Στέφανου την περίοδο που ήθελα να ξεκινήσω να ηχογραφώ τα τραγούδια για το demo μου. Ο Μύρωνας δέχτηκε να έρθει να παίξει κιθάρες στις ηχογραφήσεις μας και έτσι ξεκίνησε μία πολύχρονη συνεργασία η οποία εξελίχθηκε και σε φιλία. Ο Μύρωνας είναι ένας εξαίρετος μουσικός και ενορχήστρωσε μαζί με τον Στέφανο και δύο τραγούδια του δίσκου βάζοντας με αυτόν τον τρόπο εμφανώς την δική του πινελιά στην δουλειά μου. Το τρίτο πρόσωπο κλειδί είναι ο Μανώλης Φάμελλος. Ο Μανώλης βοήθησε σημαντικά στην παραγωγή του δίσκου αλλά και στην μέχρι τώρα πορεία μου με τις συμβουλές του και τις κατευθύνσεις του. Από την πρώτη στιγμή εμπιστεύτηκε τα τραγούδια μου και με στήριξε. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον γνωρίζω και συνεργάζομαι μαζί του.
Music Corner: Σε πρόσφατο live σου εμφανίστηκες ως Λεωνίδας Μαράντης & the Spotlights. Οι Spotlights δεν αναφέρονται στο δίσκο σου, είναι ουσιαστικά ένα group που δημιουργήθηκε για να καλύψει τις live δραστηριότητές σου ή θα σε συνοδεύει γενικότερα στη πορεία σου; Ποιοι αποτελούν τους Spotlights;
Λεωνίδας Μαράντης: Οι Spotlights είναι ένα group που φτιάξαμε μαζί με τον Στέφανο Δανιηλίδη για να καλύψει τις live δραστηριότητες μου. Επέμενα αρκετά στο να βρούμε ένα όνομα για την μπάντα γιατί ήθελα με αυτόν τον τρόπο να αναγνωρίσω στα παιδιά την μεγάλη προσπάθεια που κάνουν μαζί μου για να έχουμε ένα δυναμικό και ωραίο αποτέλεσμα στις συναυλίες μας. Δεν τους θεωρώ απλά σαν μουσικούς μου, με τα παιδιά λειτουργούμε σαν συγκρότημα, κάνουμε παρέα, περνάμε πολλές ώρες μαζί, έχουμε τα ίδια ακούσματα στην μουσική και ο καθένας τους δίνει πάντα τον καλύτερό του εαυτό. Οι Spotlights απαρτίζονται από τους: Στέφανο Δανιηλίδη στα πλήκτρα, στα φωνητικά και στις ενορχηστρώσεις, Νίκο Νικολαΐδη στις κιθάρες και στα φωνητικά, Λευτέρη Κορρέ στις κιθάρες, Μανώλη Γιαννιτσόπουλο στο μπάσο και Βασίλη Φατούρο στα τύμπανα.
Music Corner: Συμμετείχες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2008, με το τραγούδι «ανεξίτηλο χρώμα», ωστόσο τα χρώματα του Φεστιβάλ μάλλον δεν ήταν ανεξίτηλα και τελικά ξέβαψαν. Γιατί κατά τη γνώμη σου δεν πήγε καλά η προσπάθεια αναβίωσης του θεσμού;
Λεωνίδας Μαράντης: Πιστεύω πως υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους συνέβη αυτό. Κατ’ αρχάς δεν υπήρχε κατά την γνώμη μου κανένας μηχανισμός υποστήριξης των διαγωνιζόμενων μετά το φεστιβάλ. Στα τέσσερα αυτά Φεστιβάλ που έγιναν μετά την αναβίωση του θεσμού συμμετείχαν πάνω από 50 καλλιτέχνες ή μουσικά σχήματα και μόλις 3-4 κατάφεραν να προχωρήσουν με μεγάλα βήματα την μουσική τους καριέρα και να παραμείνουν στο προσκήνιο και αυτοί φαντάζομαι πως το κατάφεραν ύστερα από δική τους προσπάθεια. Ο διαγωνισμός ήταν πραγματικά πολύ καλός και με πολύ υψηλό επίπεδο αλλά μετά το τέλος του οι διαγωνιζόμενοι έμεναν πάλι μόνοι να παλέψουν για να κάνουν κάτι σημαντικό. Θεωρώ πως για να δώσεις κύρος σε έναν τέτοιο θεσμό θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να δώσεις κύρος και αναγνώριση και στους διακριθέντες και να εξασφαλίσεις την συνέχιση της επιτυχίας τους. Ο δεύτερος λόγος νομίζω πως έχει να κάνει με την γενικότερη οικονομική κρίση που επικρατεί στην Ελλάδα και την προσπάθεια περικοπής διαφόρων δαπανών.
Music Corner: Αν επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δεν κατάφερνες να κάνεις δίσκο, θα πήγαινες σε κάποιο τηλεοπτικό talent reality ή θα ήσουν τώρα …ηλεκτρολόγος;
Λεωνίδας Μαράντης: Το πιο πιθανό είναι να ήμουν τώρα μόνο ηλεκτρολόγος. Δεν θα πήγαινα σε κάποιο talent reality. Πιστεύω πως αυτά τα shows απευθύνονται κυρίως σε ερμηνευτές κι εγώ θεωρώ τον εαυτό μου πρώτα δημιουργό και μετά ερμηνευτή. Δεν νομίζω πως θα μου δινόταν η ευκαιρία να τραγουδίσω και να αναδείξω τα δικά μου τραγούδια. Επίσης δεν πιστεύω πως μία ξαφνική αναγνωρισιμότητα που προέρχεται από την τηλεόραση σημαίνει κατ΄ανάγκη και σίγουρη επιτυχία με διάρκεια, στις περισσότερες περιπτώσεις νομίζω πως κρύβει παγίδες. Προτιμώ να κάνω αργά αλλά σταθερά βήματα όπως τώρα.
Music Corner: Σκέφτηκες ποτέ με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, να μείνεις μόνιμα στο Λονδίνο; Σε ανησυχούν όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;
Λεωνίδας Μαράντης: Αν δεν υπήρχε στην ζωή μου η μουσική είμαι σίγουρος πως θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να επιστρέψω στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο. Η ευκαιρία όμως που μου παρουσιάστηκε ήταν μεγάλη και δεν μπορούσα να την αφήσω ανεκμετάλλευτη. Σίγουρα με ανησυχούν πάρα πολύ όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας. Πιστεύω πως είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και εμείς οι πολίτες και οι πολιτικοί και να κάνουμε επιτέλους μία σοβαρή προσπάθεια να διορθώσουμε όσο γίνεται την κατάσταση. Οι πολιτικοί έχουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης αλλά μην ξεχνάμε ότι κι εμείς αδιαφορούμε για την κατάσταση γύρω μας και συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε.
Music Corner: Τι θα ήθελες με ένα …μαγικό ραβδί να αλλάξεις στη νοοτροπία του έλληνα πολιτικού αλλά και του έλληνα πολίτη;
Λεωνίδας Μαράντης: Στον έλληνα πολιτικό θα έδινα μεγαλύτερη ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών είναι πιόνια του κομματισμού και απλά υπακούουν τις βασικές γραμμές των κομμάτων τους. Ελάχιστοι είναι αυτοί που εκφέρουν γνώμη και έχουν άποψη για όλα τα σημαντικά ζητήματα χωρίς φόβο και πάθος. Στον έλληνα πολίτη θα προσπαθούσα να τονώσω την κοινωνική του συνείδηση. Δυστυχώς ο μέσος Έλληνας δεν ενδιαφέρεται τόσο για τους ανθρώπους γύρω του, για την γειτονιά του, για την πόλη του, για το περιβάλλον. Είναι κυρίως ατομιστής και σκέφτεται σχεδόν αποκλειστικά το συμφέρον του σε βάρος του συμφέροντος της κοινωνίας που τον περιστοιχίζει και σε βάρος του συνόλου. Επίσης θα τον έκανα σαφώς πιο εργατικό.
Music Corner: Έχεις προγραμματίσει κάποια live για το άμεσο μέλλον;
Λεωνίδας Μαράντης: Το επόμενο live είναι προγραμματισμένο για τις 15 Δεκεμβρίου στο Κοο Κοο live bar στο Γκάζι. Θα είναι ουσιαστικά και η επίσημη παρουσίαση του δίσκου μου και μαζί με εμένα και τους Spotlights θα τραγουδίσουν και αρκετοί φίλοι τραγουδοποιοί και καλλιτέχνες όπως ο Μανώλης Φάμελλος, ο Μύρωνας Στρατής και ο Γιώργος Δημητριάδης.