Γράφει η Ειρήνη Χατζημαργαρίτη
Φωτογραφίες: Αθανασία Ζήση
Το Σάββατο 2 Απριλίου, παρακολουθήσαμε την πρεμιέρα του Μανώλη Μητσιά, του Σταύρου Σιόλα και της Γεωργίας Νταγάκη στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο. Ήταν μια συναυλία ανοιξιάτικη, που θα μας κρατήσει συντροφιά όλα τα Σάββατα του Απρίλη. Σε ένα χώρο πάντα πολύ φιλόξενο, σχεδόν γεμάτο, με μια σκηνή κατάλληλα στημένη, οι τρεις τους μας είπαν ιστορίες που κάποτε όλοι μας έχουμε σιγοτραγουδήσει. Μας τις είπαν απλά, καθώς κάθονταν ο ένας δίπλα στον άλλο και μίλησαν με στίχους και μελοποιημένα ποιήματα που άγγιζαν ακόμα και τον λιγότερο υποψιασμένο ακροατή.
Η έναρξη της συναυλίας ήταν ορχηστρική. Το μπουζούκι, το μπάζο, το ακορντεόν, η ντραμς, τα κρουστά και το πιάνο, συνέθεταν μια πλήρη ορχήστρα, η οποία μπορεί μόνο να σταθεί (όπως και έγινε) από σωστούς επαγγελματίες μουσικούς. Λίγο αργότερα, όταν βρέθηκαν εξ αδιαιρέτου στη σκηνή η Γεωργία Νταγάκη, ο Σταύρος Σιόλας και ο Μανώλης Μητσιάς είπαν τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου, του Θάνου Μικρούτσικου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Το χειροκρότημα του κοινού, που έδειχνε να διασκεδάζει, ήταν θερμό, καθώς οι τρεις καλλιτέχνες, αν και πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον σε ένα βαθμό, που ώρες ώρες σε έκανε να σκεφτείς ότι είναι μαζί συνθέτουν ένα σώμα.
Φυσικά, εκτός από το μοίρασμα της σκηνής, κάθε ένας από τους καλλιτέχνες, είχε την ατομική του εμφάνιση. Καθώς οι κυρίες προηγούνται, πρώτη βγήκε η Γεωργία Νταγάκη. Είπε τραγούδια σαν τη Τίγρη του Ψαραντώνη και τον Άγγελο Εξάγγελο του Διονύση Σαββοπουλου, συνοδευμένα όλα με τη λύρα της. Σε κάθε της εμφάνιση αντηχούσαν οι κρητικοί ήχοι της παράδοσης, κάτι που με έκανε να αναρωτηθώ. Είναι η Γεωργία Νταγάκη η νέα εκπρόσωπος της κρητικής μουσικής στην έντεχνη και λαϊκή σκηνή; Δυστυχώς δε μπορώ να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, αλλά εύχομαι να ισχύει καθώς έχει όλα τα προσόντα. Βλέποντας τη να παίζει λύρα, θυμήθηκα μια κριτική που της είχε γίνει κάποτε. Όποιος είπε ότι παίζει λύρα σαν άνδρας, νομίζω είχε άδικο. Το θέμα δεν είναι φυλετικό. Η Γεωργία Νταγάκη παίζει με το πάθος του ανθρώπου που αγαπά αυτό που κάνει, εξισορροπώντας το πάντα με ένα ήθος και έναν καθαρό επαγγελματισμό.
Έπειτα, την εμφάνιση του στη σκηνή έκανε ο Σταύρος Σιόλας. Συστήθηκε στους ακροατές με τον ίδιο τρόπο που συστήθηκε το κοινό του το 2006 με το τραγούδι «της άρνης το νερό». Από εκείνον ακούσαμε τα τραγούδια του που αγαπάμε πολύ: Χωρίς εσένα, Διόδια αλλά και το καινούργιο του κομμάτι «Προσμονή» το οποίο φαίνεται ότι έχει μέλλον. Ο Σταύρος Σιόλας είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος μουσικός καθώς εκτός από το να τραγουδά, μπορεί να γράψει μουσική και στίχους εξ ίσου καλά. Προσωπικά, πιστεύω ότι ολόκληρη τη γκάμα του ταλέντου του στις live εμφανίσεις, ο ίδιος την ξεδιπλώνει καλύτερα σε μικρές μουσικές σκηνές με αμιγώς έντεχνη μουσική.
Μόλις ολοκλήρωσε ο Σταύρος Σιόλας, στη σκηνή εμφανίστηκε ο Μανώλης Μητσιάς. Τι μπορεί να πει κανείς για αυτόν τον τραγουδιστή; Την τόσο συμπαθητική φυσιογνωμία του, που κερδίζει αμέσως την πρώτη εντύπωση, έρχεται να συμπληρώσει η φωνή του αλλά και η αστείρευτη ενέργεια του πάνω στη σκηνή.
Τα 40 χρόνια παρουσίας του στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι έχουν εμπλουτιστεί με συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Δήμο Μούτση.
Όλοι ήταν παρόντες στο πρόγραμμα μέσα από τα τραγούδια. Ακούσαμε το «Με μια πιρόγα», τον «Γιάννη τον φονιά», το «Έλα σε μένα» και φυσικά ένα πλήθος τραγουδιών που αν ξεκινήσω να απαριθμώ, η λίστα δε θα τελειώσει ποτέ. Με το κύρος του μεγάλου καλλιτέχνη, ο Μανώλης Μητσιάς, συνεχίζει να κερδίζει το σεβασμό των ακροατών του εξακολουθώντας να τραγουδά αυθεντικά λαϊκά τραγούδια.
Από τα highlight της βραδιάς ήταν το δεύτερο μέρος του προγράμματος, το οποίο το διαμόρφωσαν οι ακροατές. Σαν ένα ζητάτε να σας πω, ο Μανώλης Μητσιάς, είπε τραγούδια που ζήτησε το κοινό του, κάτι που ο ίδιος ξεκίνησε πριν χρόνια και μετά ακολούθησαν και άλλοι καλλιτέχνες. Εάν πρέπει να βρω και ένα αρνητικό σημείο στην παράσταση, αυτό θα ήταν η μεγάλη διάρκεια του προγράμματος. Αν και η ροή του ήταν σωστή και το πρόγραμμα πλήρες, η διάρκεια του ίσως κούραζε από ένα σημείο και έπειτα καθώς επαναλαμβανόταν.
Συνοπτικά, η συναυλία αυτή είναι μια από τις συναυλίες της άνοιξης, άξια να επισκεφθεί κάποιος που αγαπά το λαϊκό τραγούδι. Θα γελάσει, θα χορέψει, θα φέρει στο νου του αναμνήσεις και φυσικά, θα δει τρεις καλλιτέχνες να δίνουν στη σκηνή τον καλύτερο τους εαυτό!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…