Φωτορεπορτάζ: Δημήτρης Κονιδάρης

Η βραδιά της 23ης Ιουλίου ήταν από τις εντυπωσιακότερες των τελευταίων χρόνων στην Μονεμβάσια. Αρχικά έλαβαν χώρα οι εορταστικές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Καστροπολιτείας από τους Τούρκους στις 23-7-1821  ύστερα από σχεδόν τετράμηνη πολιορκία. Οι εκδηλώσεις αυτές περιελάμβαναν ρίψη βεγγαλικών, κροτίδων και πυρομαχικών και κορυφώθηκαν με την αναπαράσταση της πυρπόλησης ιστιοφόρου. Ασφαλώς επρόκειτο για ένα  φαντασμαγορικό θέαμα το οποίο απήλαυσαν χιλιάδες επισκέπτες και κάτοικοι της διάσημης Καστροπολιτείας του Μοριά.

Στη συνέχεια  πραγματοποιήθηκε μία καταπληκτική συναυλία της λαϊκής ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» με πλήθος πολυτραγουδισμένων ασμάτων του κορυφαίου μας συνθέτη. Οπωσδήποτε ο τόπος της Μονεμβασιάς, πέρα από την ιστορία του, είναι γνωστός και ως γενέτειρα ενός εκ των σπουδαιότερων ποιητών του 20ου αιώνα, του Γιάννη Ρίτσου. Ως εκ τούτου, η ακρόαση ορισμένων εκλεκτών έργων των δύο εμβληματικών δημιουργών σε αυτόν τον τόπο απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής, τα λόγια του ακούστηκαν ενδεδυμένα με τις αξεπέραστες μελωδίες του Μίκη και αποδόθηκαν ωραιότατα από την ορχήστρα και τους ερμηνευτές. Δεν πρέπει, άλλωστε, να παραβλέπεται το γεγονός ότι με τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου ξεκίνησε ο Μίκης τις μελοποιήσεις ποιημάτων σηματοδοτώντας την ιστορικής σημασίας αλλαγή στο ελληνικό τραγούδι. Η επιτυχία του Επιτάφιου με τη φωνή του Μπιθικώτση και το μπουζούκι του Χιώτη έφεραν την ποίηση στο στόμα του λαού. Έτσι, λοιπόν, το περιβάλλον της Μονεμβασιάς ήταν ιδανικό για να ακουστούν τα τραγούδια της συνεργασίας Μίκη και Ρίτσου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τη συναυλία προλόγισε η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, κόρη του συνθέτη, αναφερόμενη στη σχέση του πατέρα της με τον Γιάννη Ρίτσο όχι μόνο σε επαγγελματικό αλλά και αγωνιστικό και φιλικό επίπεδο. Αφιέρωσε, βεβαίως, τη συναυλία στον Γ. Ρίτσο και μετά πήραν τη σκυτάλη οι μουσικοί  με μελωδίες από την «Γειτονιά των Αγγέλων» όπως «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» και «Οι χαρταετοί».

Ακολούθως ανέβηκε στη σκηνή ο Άγγελος Θεοδωράκης-Παπαγγελίδης, εγγονός του Μίκη, αποδίδοντας το πασίγνωστο «Ποιος τη ζωή μου» του Μάνου Ελευθερίου και μετά το «Λαχτάρησα μια χώρα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Τρίτο τραγούδι για το νεαρό Άγγελο ήταν το εξαιρετικό «Ήταν κάποτε δυο φίλοι» σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη. Τα κομμάτια αυτά έδωσαν μια μικρή πρόγευση για την πανδαισία που θα ακολουθούσε.

Στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη ο Λάκωνας Σπύρος Κουτσοβασίλης, ο οποίος ξεκίνησε με το μεγαλειώδες «Της Αγάπης Αίματα» από το «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη. Έπειτα ο Λάκωνας ερμηνευτής εξέφρασε τη χαρά του και την ευγνωμοσύνη για το «ότι αποτελεί μέλος της εκπληκτικής αυτής ορχήστρας και ότι τραγουδά στη γενέτειρα του σπουδαιότερου, ίσως, Έλληνα ποιητή». Ακολούθως, σειρά πήραν τρία τραγούδια σε στίχους Γιάννη Ρίτσου: Τα συγκλονιστικά «Μέρα Μαγιού» και «Βασίλεψες αστέρι μου» από τον «Επιτάφιο» και το  «Κουβέντα μ’ ένα λουλούδι» από τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας».

Τρίτος στη σειρά ανέβηκε στη σκηνή ο Κώστας Μακεδόνας που ξεκίνησε εξαιρετικά με το «Όμορφη πόλη θα γίνεις δικιά μου» σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη και δύο τραγούδια του Δημήτρη Χριστοδούλου,  το «Παράπονο» και το «Γωνιά γωνιά». Όπως ήταν αναμενόμενο, σε αυτό το σημείο  μεγάλο μέρος του κοινού είχε ζεσταθεί από τη μουσική και συμμετείχε στην απόδοση των τραγουδιών. Ο γνωστός ερμηνευτής συνέχισε με τον «Απρίλη» από «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» σε στίχους του Μίκη και έκλεισε το πρώτο μέρος της εμφάνισής του με το πολυτραγουδισμένο «Όταν σφίγγουν το χέρι» από την «Ρωμιοσύνη» του Γ. Ρίτσου.

Ακολούθησε νέος κύκλος εμφάνισης των ερμηνευτών με τον Άγγελο Θεοδωράκη και το «Όταν σταματήσει ο χρόνος» σε στίχους του Μίκη. Έπειτα ακούστηκε η «Επιστολή» (Είμαι καλά πολύ καλά για σας το ίδιο επιθυμώ) όπου, θεωρώ, πως η χροιά της φωνής του Άγγελου πλησίασε πολύ αυτή του παππού του. Η δεύτερη εμφάνισή του έκλεισε με το συγκινητικό «Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν» του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Ο Σπύρος Κουτσοβασίλης επανήλθε στη σκηνή αποδίδοντας θαυμάσια τις «Άπονες εξουσίες» του Μιχάλη Κακογιάννη, «Το παλικάρι έχει καημό» του Μάνου Ελευθερίου και το «Στράτα τη στράτα» του Νίκου Γκάτσου. Επόμενο κομμάτι ήταν  το  «Σαββατόβραδο»(Μοσχοβολούν οι γειτονιές) του Τάσου Λειβαδίτη.

Η δεύτερη είσοδος του Κώστα Μακεδόνα μάς χάρισε έξοχες ερμηνείες σε ιστορικά τραγούδια όπως: «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» και «Δραπετσώνα» του Τάσου Λειβαδίτη, το «Βράχο βράχο» του Δημήτρη Χριστοδούλου και «Το τραγούδι της ξενιτειάς» του Ερρίκου Θαλασσινού. Ακολούθησε το «Θα σημάνουν οι καμπάνες» από την Ρωμιοσύνη του Ρίτσου που ξεσήκωσε τον κόσμο όσο ίσως κανένα άλλο με τον Μακεδόνα να δείχνει τις μεγάλες δυνατότητές του σε ένα δύσκολο τραγούδι.

Για το τέλος της συναυλίας ανέβηκαν στη σκηνή και οι τρεις ερμηνευτές αποδίδοντας τα δύο τελευταία τραγούδια από τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», τον «Ταμένο» και «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις». Ακολούθησε το μυσταγωγικό «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» του Οδυσσέα Ελύτη, με τον κόσμο να συμμετέχει πολύ ενεργά και μετά  το  συρτάκι του Ζορμπά. Η βραδιά έκλεισε με  το «Στο περιγιάλι το κρυφό» του Γιώργου Σεφέρη εν μέσω αποθέωσης των καλλιτεχνών.

Συμπερασματικά είχαμε ένα μοναδικού κάλλους και ασύγκριτης ομορφιάς ταξίδι που κάλυψε πολλά έργα του Μίκη με στίχους Γ. Ρίτσου, Οδ. Ελύτη, Γ. Σεφέρη, Δ. Χριστοδούλου, Τ. Λειβαδίτη, Μ. Κακογιάννη, Μ. Ελευθερίου, Ν. Γκάτσου, Λ. Παπαδόπουλου, Ερ. Θαλασσινού, Γ. Θεοδωράκη και του ίδιου του συνθέτη. Η ορχήστρα ήταν πραγματικά άψογη και μας οδήγησε στους μουσικούς δρόμους του Μίκη με αρτιότητα και άριστο συγχρονισμό. Θα ήταν, οπωσδήποτε, παράλειψη να μην αναφέρουμε τους εξαίσιους μουσικούς:

  • Γιάννης Ματσούκας, μπουζούκι
  • Δημήτρης Ανδρεάδης, πιάνο
  • Ξενοφών Συμβουλίδης, όμποε, φλογέρες, μπαγλαμά
  • Νίκος Γκιόλιας, κιθάρα
  • Αρτέμης Σαμαράς, βιόλα
  • Λευτέρης Γρίβας, ακορντεόν
  • Θοδωρής Κουέλης, μπάσο
  • Νίκος Σκομόπουλος, ντραμς
  • Στέφανος Θεοδωράκης-Παπαγγελίδης, κρουστά

Στον ήχο ήταν ο Μιχάλης Αλεξάκης και ο Γιώργος Αλειφέρης πού έκαναν εξαιρετική δουλειά ενώ στο συντονισμό η Sophie Hayes που εργάστηκε ακούραστα για το τελικό αποτέλεσμα. Από τους ερμηνευτές, ο πολύπειρος Κώστας Μακεδόνας ήταν υπέροχος με την γνωστή, σε όλους, δυνατή και μεστή φωνή του καθώς και την άνεσή του σε κλασικά τραγούδια. Ο δε Σπύρος Κουτσοβασίλης στάθηκε πολύ σωστά και επιτυχημένα σε όλα τα τραγούδια ενώ απέδωσε και ορισμένα ιδιαιτέρως απαιτητικά όπως τα «Μέρα Μαγιού», «Σαββατόβραδο» και τις «Άπονες εξουσίες». Σημειωτέον ότι τα τελευταία χρόνια ο  Λάκωνας ερμηνευτής έχει πολλές εμφανίσεις με την ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και δεν θα είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστούμε ότι έχει εντρυφήσει σε μεγάλο βαθμό στις μελωδίες του Μίκη. Ο νεαρός Άγγελος, χωρίς  φυσικά να έχει την εμπειρία των άλλων δύο ερμηνευτών, ήταν αξιοπρεπέστατος και ικανοποιητικότατος ενώ η χροιά του, όπως αναφέρθηκε, και το γενικότερος ύφος του κινούνται στο ίδιο πλαίσιο με τον μυθικό παππού του. Ίσως, όμως, το σημαντικότερο στοιχείο των ερμηνευτών ήταν η πειστικότητα. Ένιωθαν και γνώριζαν πολύ καλά τι τραγουδούσαν και πώς θα το απέδιδαν και γι’ αυτό θεωρώ, ότι ήταν απολύτως εναρμονισμένοι με την ορχήστρα και το πνεύμα της άφθαστης μουσικής του Μίκη.

Φυσικά αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο Δήμο Μονεμβασίας καθώς και σε όλους τους αφανείς συντελεστές για την εκδήλωση και, κυρίως, για τη συναυλία που μας χάρισε μια μαγική βραδιά.

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here